ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02:เตรียมตัว
02
เรียมัว
ทำไมผม(เปลี่ยนำพูแล้ว)ลายเป็นผู้าย
ผมยืน้ำมืออยู่หน้าระ ห้อนี้็รู้สึไมุ่้น มันหรูหราเินเหุ มันไม่ใ่รัหนูอผม
"ไ้เวลาอาบน้ำไปมหาลัยแล้วรับุหนู"แล้วยัมีาลุนแ่มารับใ้บริารอี้วย มันเิอะไรึ้นันเเน่เนี่ยยย ผมยืนยี้หัวัวเอนมันฟูฟ่อ อะลอฟิ้ว(?)
เอาเถอะ อาบน้ำไปมหาลัยีว่า ใ้เวลาอาบน้ำอยู่ร่วมั่วโม ผมเป็นนที่อาบน้ำนานรับ เพราะ้อันู้นันี้ ผม้าวาออาห้อน้ำ ็มีสาวใ้สุสวย ยืนถือุให้ผมเรียเเถวอยู่
ผมเลยไล่พวเธอออาห้อและรีบเเ่ัว
"ุเเทยอะทานอะไรี่ะ"แม่นม(ท่านพึ่บอเมื่อี้ว่าเป็นแม่นม)
ลืมบอไปอย่า ผมเป็นุหนูรับ ไม่รู้ว่าเป็นไ้ไ แ่็ีไปอย่า แ่ิรที่เป็นผู้ายนี่แหละ
"ไม่่...รับ"เือบหลุแล้วไหมล่ะแม่นมมอหน้าผมพร้อมับเรียนับรถให้ไปส่ผมที่มหาลัย ว่าเเ่ผมเรียนมหาลันอะไร? ะอะไรว่ะ?
"นายะไปส่ันหมาลัยไหน"ผมถามนับรถ หมอนั่นมอผมผ่านเลนส์ระ
"มหาลัยxxxรับ"ผมไม่อบ เพียเเ่พยัหน้าให้อีน
....
....
....
....
อนนี้ผมำลัยืนอยู่หน้ามหาลัยที่อยู่ใลาเมือเาหลี แ่ิรที่ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ะอะไรเท่านั้นเอ เท่านั้นเอริๆ!!!
"แทยอ!!!"เสียเรียอผู้มาใหม่ แ่ไม่รู้ัว่าใร เรียื่อผมัลั่น มันือใร เรียัอะไรเบอร์นั้น
"ทำไมยัไม่เ้าะหล่ะ"ายนเิมเินมาับไหล่ทั้สอ้าผมโน้มหน้าเ้ามาใล้ ผมสะุ้เฮือ พร้อมับ้าวาถอยหนี
"นายือใร?"ถามออไปแบบๆ
"เล่นมุไรเนี่ย"หมอนั่นเลิิ้วึ้นสู ็ูไม่รู้ัมึ ผมยืนมอมันนิ่ มันถอนหายใพร้อมับเเนะนำื่อ
"บบไ เพื่อนสนิทมึอ่ะ"นอะไรื่ออย่าับหมา บบ ถ้าไม่ิว่าหล่อนี่เรียว่าหมานะ
ว่าแ่มันเพื่อนสนิทผมหรอ ั้น็ีหล่ะ ามมันเรียแล้วัน
"ไปเ้าห้อ เี๋ยวเ้ไฝ็เล่นานเ้าหรอ"มันรีบลาผมให้เินามไปแ่วามที่ผมาสั้นว่ามันเลยเินามไม่ทัน ทำให้เเรเหวี่ยที่มันพยายามลา ทำให้ผมไปนับอีน
เ็บรับ ้นบผมเเเป็นเสี่ยแล้ว
"เินเหี้ยไรอมึ!!!!"ผมเยมอนที่ยืนแหปาอยู่ หล่อ ผมนั่มอา้า ทำไมหล่อเเบบนี้
"มอไร อยามีเรื่อเรอะ!!"พูเสร็มัน็ระาเสียผมให้ลุามเเรมัน เ็บนะเว้ย
"อโทษแล้วัน"ผมรีบปัมือมันออแล้วรีบัอเสื้อใหม่ อบใ้ำลั ปัาอ่อนว่ะ
มันยืนมอผมนิ่ อะไร ูหล่อรึไ ูรู้(มีวามหลัวเอ)
ผมลับหลัเินหนีมัน ยืนมออยู่ไ้ เิลเป็นเว้ย
"ำื่อูไว้้วย ปาร์ิน!!''มันแหปาามหลัมา ทำไมู้อำ แ่ื่อมันลับเ้าสมอผมแล้วเรียบร้อยเเล้ว
"อโทษนะมึ"ไอบบรีบเินมาล่าวอโทษหน้าเศร้า
"ไม่เป็นไร"ผมล่าวยิ้มๆ แล้วเินเ้าห้อเรียนไป
"สวัสี่ะนัเรียนทุน วันนี้รูิรรมมาให้พวเธอทุนทำ"สิ้นเสียออาารย์สาวเสียโหยหวนอทุนัออมาลั่นห้อ ี้เียันทั้นั้นแหละ
"อะไรอีอ่ะารย์"
"ไม่เอาผมไม่ทำ!!"
เหล่านัศึษาวนันแหปา ผมที่ำลัอยู่ในภวั์ยั้อลุึ้นมาูอ่ะ นึว่าเิอะไรึ้น
"หุบปา่ะ!!" อาารย์สุสวยะโนลั่น พร้อมับเาะโ๊ะเสียั ทั้ห้อถึไ้เียบล
"ที่ะให้ทำือวันเศรษิพอเพีย่ะ ห้ห้อพวเราายอัน อยาายอะไร ็เอาสมออันน้อยนินั้นินะ่ะ เลิไ้" พูไ้เ็บมา สมออันน้อยนิ ลืมบอไปผมเรียนะสถาปัย์รับ ่ายๆ สบายๆ หลัาอาารย์เินออไปเพื่อนๆ็รวมหัวันิผมที่ไม่รู้ว่าะทำอะไร เลยหยิบเรื่อมือสื่อสารออมาามโเียลเน็เวิร์ว่ามีอะไรเิึ้นบ้า
"แทยอนายายอนะ"หืม ผมเยหน้าาหน้าอมือถือไปมอเพื่อนๆ ทำไม้อผมอ่ะ ผมรีบส่ายหัวปิเสธเเถบะทันที
"นายหล่อสุในห้อแล้ว ถ้านายาย ้อายีเเน่ๆ"สาวผมเปียพูเสนอออมา อืม ็ีเหอะ โปรโมทัวเอไปในัว หล่อรับ
ผมพยัหน้าลพวเพื่อนๆมัน พวมัน็ร้อเฮลั่นห้อ
"แล้วะายอะไร" ผมถามพวเพื่อนในห้อ ผมไม่รู้้วย้ำว่าานะึ้นวันไหน
"รามยอนมั้"สาวหน้าม้าอบเเทบะทันที ผมพยัหน้าอบรับ
"านเริ่มวันไหนหรอ"ผมหันไปมอบบที่ะโนถามเพื่อน ะว่าะถามอยู่พอีเลย
"ศุร์นี้มั้" เร็วไปไหม ะเรียมอทันหรอ แ่เเ่รามยอนเอ ลับบ้านนอนี ิไ้ันั้น ผม็วัมือเรียบบให้ลับบ้าน้วยัน
"ใรมารับ"ผมหันไปถามบบที่ำลัเินามหลัมาิๆ
"พี่าย"ผมพยัหน้ารับ ะะวนไปินไอิมันหน่อย
"ทำไมหรอ?" บบหันมาถามเสียใส พร้อมเอียอเล็น้อยน่ารัอยู่หรอนะ แ่ผมไม่อบผู้าย
"ป่าว"ผมอบเสียเรียบ เบือนหน้าหนีอีน หน้าสวยเินไปแล้ว แ่ันไปเอับายหนุ่มปิปา ไม่รู้ื่ออะไรแล้ว ำไม่่อยไ้
"นั้นมันปาร์ินนี่"เสียบบพูอยู่้าหูแ่ผมลับไม่สนใ สนใู่ายหิอยู่้านหน้ามาว่า นั่นมันเฮอนี่ เาเรียนหมาลัยเียวับผมั้นหรอ ผมยืนำหมัเเน่น อยาะเ้าระาหมอนั้นมา่อย แ่็เเ่ทำไ้เเ่ยืนมอ เพราะเราไม่มีสิทธิ์ไ
"ไอแทเป็นไร?"บบเินมาสะิผมที่ยืนนิ่อยู่นาน ผมรีบส่ายหัวปิเสธมันแล้วเินผ่านู่ายหิออไป เเ่เสียทุ้มออแหบับทำให้ผมหยุเินแล้วหันไปมอ
"ว่าไมึ"มันเลิิ้ววนมาหาผม ไม่ใ่ใรหรอรับ็ไอปาร์ินนี่แหละ เเถมเฮอยัเินวเเนมันมาอี้วย
ผมยืนมอมันลับเเบบเหยียๆ ายั่ว หิเลว เ้าันเเล้วแหละ ผีเน่าับโลผุ หึ!
"เมื่อเ้ามึนู"มันพูออมา นมึเเล้วไ ็มึไม่ไ้เป็นไร มอมันเเบบ ะเว้นระยะห่าเหี้ยไรเยอะเเยะ รีบพูมาเถอะ มัน้าวาออมายืนใล้ผมว่าเิม ลมหายในี่รหัวอ่ะ ะสูเินไปแล้ว
"มึยัไม่ไ้อโทษูเลยนะ"มันยิ้มมุมปา ผมเยหน้ามอมันอีนิ อีนิ แล้ว็อีนิ นเยหน้านปวอแล้วรับ-_-
"อโทษ"ล่าวเสร็ผม็รีบหันหลัเรียมเินหนีทันที แ่มันันับ้อมือผมเอาไว้ะ่อน
"ิว่าอโทษ แล้วเรื่อะบเหรอ"ผมหันไปมอมัน นี่มึิอะไรอยู่ อยาใหู้อโทษ ู็อโทษแล้วไ
"แล้วะเอายัไ"ผมสะบัมือมันอออย่าเเร พร้อมับถามมันเสียห้วน
"เป็นเมียูสิ"
"ห้ะ!!!"
อโทษที่หายไปนานนะ่ะ พอีหนูิไม่่อยออเท่าไหร่
ำอาะ้ำันบ้า ้อออภัยนะ่ะ
่วยเม้นิ-มันหน่อยนะ่ะ ะไ้มีำลัใในารแ่มาึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น