คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 3.3 เด็กน้อยโตเต็มวัยแล้วสินะ
บิสเนสทริปำเนินมาไ้เือบสัปาห์ ในมหานรลอนอน นัธุริสาว ีอีโอห้าสรรพสิน้าในเรือโลเนท์ฮิล เินเมส์ทำสัา้านาร้าไปับบริษัทท้อถิ่นหลายแบรน์ ้วยภาพลัษ์อันโบเี่ยว และวิสัยทัศน์อัน้าวไลอเธอ ส่ผลให้ารปิิวนั้นไม่ใ่เรื่อยานเินไป
ใน้านอสถาปนิหนุ่มหน้าี๋็วุ่นอยู่ับารรวเ็แปลนในรอบไฟนอล ่อนที่ะมีารพูุยและนำเสนอับห้าท้อถิ่นเ่าที่ทาโลเ้นท์ฮิลื้อิารมา
“วันนีุ้รีนสวยไปไหมะเนี่ย ในาราไม่ไ้มีไปิ่อพาร์ทเนอร์นี่ะ”
เลานสนิทเอ่ยมเมื่อเห็นบอสสาวในเรสสูทแบบสอระุมสีน้ำเินลายเส้น พร้อมับส้นสูาโอููร์ แถมเมอัพวันนี้ยัูพิถีพิถันว่าวันปิ
“ันูสวยมาเลยใ่ไหมุแ้ว”
“ใ่่ะุรีนสวยที่สุ”
ริมฝีปาเรียวอมยิ้มรับำมอเลา สายามำเรือออไปที่หน้าโรแรม “รถที่รีนให้เ่าไว้มาหรือยัะ”
“นีุ่แรถ รถอรอ้านหน้าเรียบร้อย่ะ” เลาสาวหยิบยื่นุแรถสปอร์ันหรูที่บอสสาวอเธอเพิ่สั่ให้เธออเมื่อืนที่ผ่านมา “ว่าแุ่รีนะออไปนเียวเหรอะ”
“อืม รีนะไปธุระนิหน่อย”
“ถ้าุินหรือนอื่นถามให้แ้วแ้ว่าุรีนไปไหนีะ” เลาสาวสอบถามเธอเพื่อะไ้อบถูหามีสถานาร์ับันเิึ้น
“บอแ่ว่าธุระ็พอ มีอะไรุแ้ว็ิ่อมาแล้วัน แ่ถ้าไม่สำั็ฝาเรื่อไว้่อนนะ”
ร่าสาวยโบว้าุแพร้อมับสับเท้าไปยัรถสปอร์เปิประทุนสอที่นั่ที่อไว้ ใบหน้าเิ่สวมแว่นันแทรวินเทเหยียบันเร่ออาโรแรมทำเอาทุสายาแถวนั้นหันมาับ้อที่สาวเอเียนนสวย
มหาวิทยาลัยเ่าแ่ลาเมือหลว ในวิทยาลัยบริหารธุริ วันนี้เป็นารนำเสนอผลานรั้สุท้ายอนัศึษาระับปริาโท ึ่ทามหาวิทยาลัยเปิให้นภายนอเ้ามาฟัและให้้อิเห็นไ้
เมษาำลันำเสนอผลานอนเอ่อหน้ารรมารและาารย์ วันนี้หิสาวอยู่ในุสูทสีรีมสุเรียบ่าย วาลมโเปร่ประาย้วยพลัอันแรล้าและวามมุ่มั่น เธอภาภูมิใับผลานที่เธอเรียมมาว่าหลายเือนสำหรับารนำเสนอรั้นี้
ำพูะานและสำเนียอันไพเราะอเมษา ทำให้ารพรีเน์ในรั้นี้ไร้ที่ิ
หิสาวร่อับารนำเสนอสถิิในอ ทว่าสายาันหันไปเห็นร่าสวยโบพร้อมับ่ออไม้เินำลัเินเ้ามา
“ุเมนิลา มีปัหาอะไรหรือเปล่า?” อาารย์าวบริทิเอ่ยถาม เมื่อเห็นนัศึษาสาวบนเวที ไม่พูนำเสนอ่อ
“ออภัย่ะอาารย์” สิอเมษาหลุลอยไปหมั้แ่เห็นุรีนเธอเินเ้ามาแล้ว เธอรีบนำเสนอรายาน่อ้วยหัวใที่เ้นแทบะไม่เป็นัหวะ
ารนำเสนอผลานอเมษา ไ้รับารละแนนว่าเป็นผลานที่ยอเยี่ยมิ 3 อันับแรอารนำเสนอทั้หมในวันนี้
“อะแฮ่ม นเ่”
เสียุ้นหูโผล่มาา้านหลั ระหว่าที่เมษาำลัพูุยับเพื่อนร่วมลาส
“ุรีน มาไ้ยัไะ?”
“เธอไม่้อรู้หรอว่าันมาไ้ยัไ แ่รับรู้ไว้ว่าวันนี้ันมาให้ำลัใเธอ็พอ” ร่าสูประรออไม้่อให่ให้ับสาวน้อยนเ่ “วันนี้ไปไหน่อหรือเปล่า ไปนั่รถเล่นับันไ้ไหม?”
ความคิดเห็น