(Fanfic Owari no seraph x Bayonetta oc ) Madama Envy

นิยายเรื่องนี้เต็มไปด้วยคําหยาบคาย ลามก ไม่ดี อัปปะรี ศัพท์ที่เข้าใจยาก เหมาะสําหรับผู้อ่านอายุ15ปีขึ้นไป เจอกันค่ะจะเทย

ณ ร้านส้มตําเจ๊เบียนว่าเรายํากันเอง

บรรยกาศตอนบ่ายแดดสว่างไสวเหมาะแก่การโซ้ยสอยส้มตําเล่นเป็นอย่างมากเพชรชิร หรือ เจ๊เพชร กะเทยสาวสุดยอดนักโบราณคดีซึ่งตอนนี้ได้กลับมาประเทศบ้านเกิดของตัวเองหลังจากเรียนต่อมหาลัยที่อเมริกามากว่า 3ปี พี่มาครั้งนี้พี่ไม่ได้มาเล่นๆแต่พี่มาเพื่อทํารายงานและโปรเจคสุดท้ายพิสูจน์ตัวตนนักโบราณคดีหน้าใหม่ไฟแรง แถมยังต้องนําเสนอต่อหน้าคนใหญ่คนโตด้วย!! 

‘ อ๊าววหนูเพชร?!! ’

เสียงหนักทุ้มดังตามภาษารคนแก่ได้ดังขึ้นเจ้าของชื่อที่ถูกเรียกนั้นที่กําลังจกส้มตําปลาร้านัวแซ่บได้หันไปตามเสียงเรียก

“ เอ้าาา เจ๊รห่ะเรอะเหอะเร่เบียนหว่าาาา ”

ใช่ค่ะ นั่นคือ เจ๊เบียนหว่า เจ้าของร้านยําส้มตํา ไก่ทอด หมูย่าง หมูทอด และร้านอาหารตามสั่งชื่อดังที่ตอนนี้มาพร้อมกระเป๋าเดินทางตอนนี้ร้านของเจ๊เบียนหว่านั้นค่อนข้างไปได้สวยในประเทศจีนเลยเหมือนเจ๊เขาจะไปเจรจาอะไรสักอย่างกับผู้ถือหุ้นสนับสนุน

“ Hi xh ”

เจ๊เบียร์เดินส่ายเอวมานั่งข้างๆฉันก่อนจะเกิดบทสัมภาษณ์ขึ้น

“ เพชรจี้เพชรใจไปเรียนไปศึกษาต่อที่เมกามาเป็นไงบ้างสาวไหนพี่อยากเสือกมากเล่าให้ฟังหน่อย ”

เจ๊เบียนหว่า เนี่ย นางเป็นผู้หญิงค่ะหญิงแท้แต่จริตล้นเหลือจนคนเขาก็ถามอยู่ตลอดพอเวลาได้เจอว่า ‘ เจ๊เป็นจะเทยป่ะเนี่ย ’ ไรเงี้ยยยย

“ ไม่ต้องบอกว่าอยากเสือกก็รู้ค่ะว่าจะให้พูดเรื่องผู้ชายย เพราะเจ๊เบียนร่านมาก”

“ เพชรจี้แรงงงสส์ !!! ”

‘ 55555555555555+ ’

.

.

2ชั่วโมงผ่านไป

“ โอ๊ยยยจะบอกเลยนะประเทศนั้นอ่ะนายแบบแซ่บนัวแซ่บลืมประเทศไทยเลอออ แซ่บไม่พอเปิดออกมาบิ๊กเบิ้มด้วยมันแบบ …. อรื้ม !!! บร้างงง! งี้เลย ”

สองชั่วโมงผ่านไปทั้งสองสาวยังสนุกกับการเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิตแชร์ให้กันและกันฟังถึงส่วนมากจะเป็นเรื่องดุเด็ดเผ็ดมันส์ของผู้ชายที่ไม่แพ้ส้มตํากับยําที่กินจนหมดไปเมื่อกี้เล่ยยย

“ เพชรรจี้คันหีตลอดเลยน่ะอีเหี้ย !!! อี๋เป็นสังฆังป่ะเนี่ย - ”

“ ไม่แคร์ค่ะ I don't care usa you know , I care just my life เชิ่ด !! ”

“ โอ้ย ลืมดูเวลาอ่ะ เดี๋ยวเจ๊ไปก่อนนะน้องเพชรจี้ ”

“ อ่ะโอเครรจ้าา ถ้ามีเรื่องอะไรส่งข้อความมาหาบินมาหานะคะ จะได้ไปจัดการอีตัวต้นเรื่องด้วยกัน ”

เมื่อสองสาวจากลากันความเงียบและความเหงาหงอยก็ได้บังเกิดขึ้นหลังจากเจ๊เบียนหว่าจะเทยทิพย์ได้เดินออกไปเพื่อไปรับเงินทุนเงินกู้เงินอะไรสักอย่างที่ธนาคารก่อนมือเรียวคลํ้าของบิวจี้จะหยิบแก้วพลาสติกที่ใส่โค้กออกมาดื่มซดย้อมใจ จะเทยมันอยู่คนเดียวมันเหงาอีห่า วันๆนั่งคุยกับอีสิริเบิกเนตรโหมดคําหยาบ เปิดวอร์กับนังโปรแกรมมือถือ
ไปวันๆ

“ เฮ้อออ….มนุษย์มันเข้าใจยากค่ะ บิวจี้จะสู้บิวจี้จะไม่ยอมให้มันมาชิงแย่งงาน กูต้องNumber 1 เท่านั้น ใช่มั๊ยสิริ !! ”

‘ แล้วพี่ไม่ได้เป็นคนหรอคะ ’ – เสียงหนักงานกลุ่มหนึ่ง – 

“ เป็นค๊อกกาลาย จอระเข้ ”

‘ 5555555555555 ’

หน้าที่สร้างเสียงขําให้ทุกคนต้องให้ฉันค่ะก่อนจะคิดอะไรได้บิวจี้ผู้ได้รับฉายาจะเทยแดกทุกอย่างได้เปิดกระเป๋าขึ้นก่อนจะหยิบถุงพลาสติกแบบซิปที่เก็บขวดโดยรอบประทับด้วยขอบทองอ่อนๆสวยออกมาเชยชม

“ อยากรู้จังว่ามันเป็นอะไร…สีเหมียนนํ้าองุ่น ”

พูดแล้วก็หิวความคิดสมองหลุมดําค่อยๆมีเสียงหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว ‘ ชิมสักอึกได้ป้ะ? ’ มั่ย!!!  ไม่ได้ค่ะอีนํ้านี่มันจะเน่าไหมคะกินแล้วกีขึ้นราป่ะแม่ถึงมันจะเหมียนนํ้าองุ่นเพียงใดแต่เราก็ไม่ควรกินนะสาว 

“ Don't care เชิ่ด !! ชิมสักอึกก็คงไม่เป็นไร ”

‘ แกร่ก ! อึกๆๆๆๆ ’

เมื่อนํ้าเหลวสีม่วงดําสัมผัสกับลิ้นประสาทสัมผัสรับรสชาติอันเฉียบคมของบิวจี้ได้ถูกกระตุ้นมันรสชาติเหมือนนํ้าองุ่น+สตอเบอร์รี่คล้ายๆแยมที่ราดหน้าบิงซู ร่างกายไปไวกว่าความคิด เผลอแป๊ปเดียวก็…


“ Holy xk !!! กรี๊ดดดดดด !!!! ”

หมดแก้ว--ก่อนสติจะดับไป