คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทาคุมิ !! ช่วยด้วย หนูจะถูกข่มขื่น
“ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ”
“อยู่นิ่ง ๆ น่า เธอชื่ออะไร”
“ปล่อยฉันนะ กรี๊ดดด..”เสียงโวยวายต้องหยุดลงเมื่อร่างชายหนุ่มฉายา fireแห่งวงการ เดินเข้ามาประชิดตัวคนโวยวาย นัยน์ตาหวานตวัดมองฉับสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกาย
“เธอน่ะ ดื้อจริง ๆ เลยนะ”
“ใครดื้อ”ร่างเล็กย้อนกลับ พยายามดิ้นออกจากเชือกพันธนาการ ชายหนุ่มมอง แสยะยิ้ม ชั่ววินาทีเดียวก่อนจะปราดเข้าไปคว้าข้อมือเล็กมากุมแน่น
“ทาเคชิ คานาชิมะ?”
“ไม่รู้จัก”
“มิโอะ ซาโยริ”
“ไม่รู้จัก”เสียงใสเน้นชัด
“แล้วถ้า....เรียวอิ ทา..”
“หยุดนะ หุบปากไปเลย”
“เธอมีสิทธิ์สั่งฉันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นายก็เหมือนกันแหละ”ดวงตาดำขลับฉายแววเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากเหยียดยิ้ม
“งั้นหรอ?”กระแสปนเยาะ ร่างเล็กถึงกับหลบสายตาวูบ
“ฮึฮึ”ชายหนุ่มเพียงหัวเราะเยาะ ก่อนจะบีบข้อมือเล็กจนแน่น แล้วปล่อยไปทิ้งไว้เพียงรอยช้ำ
“เอาคนไปเก็บไว้ข้างบนห้องนอนฉัน แล้วอย่าทำ ‘ของของฉัน’ ช้ำนักล่ะ เดี๋ยวตามขึ้นไป”เสียงเน้น ของของฉัน ชัดเจน
“กรี๊ด ไม่ ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไงเล่า ปล่อ..”
“อยู่รอฉันนิ่ง ๆ ทำตัวน่ารักดีกว่านะ my baby”
คฤหาสน์ fire ตึก fight
ร่างเล็กที่ถูกมัดไว้กับเตียงดิ้นขลุกขลัก จะร้องให้ช่วยก็ไม่ได้ติดกับผ้าที่คนของศัตรูมัดไว้กลางปาก เชือกพันธนาการที่เหมือนยิ่งบิดกลับยิ่งแน่นขึ้น ความคิดที่จะหนีพลันต้องหยุดลงเมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของ ชายหนุ่มรูปหล่อ หุ่นดีระดับนายแบบ สูงโปร่งกว่าคนตัวเล็กเกือบ10 เซน. นัยน์ตาสีดำหวานตวัดฉับ ริมฝีปากเหยียดยิ้ม
“จะดิ้นอีกนานไหม”
“อือ อือ อือ”ร่างเล็กพยายามอ้าปากจะพูด
“บอกฉันคำหนึ่ง ใครส่งเธอมา? ”
“อือ อือ อือ”
Mode: คนถูกมัด
อีตาบ้า จะให้ฉันตอบนายยังไงล่ะ ก็คนของนายดันปิดปากฉันไว้ซะสนิทยังงี้
“Soil ทาเคชิ คานาชิมะ??”นายนั่นถามขึ้น ดวงตาสีดำจ้องฉันเขม็ง ขณะที่ตัวเค้ายืนหน้าเข้ามาติดหน้าฉัน จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ
“พยักหน้ามา ใช่? ไม่ใช่?” ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาเค้า ก่อนจะเป็นฝ่ายส่ายหัว
“อือ อือ อือ”นายนั่นแสยะยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือมาปลดผ้าที่มัดปากฉันไว้อยู่
“นายทำบ้าอะไรของนาย”ฉันโพล่งออกมา ด้วยความโมโห แต่หมอนั่นกลับเหยียดยิ้ม
เอื้อมมือไปปลดเชือกที่มัดมือฉันไว้อยู่ แล้วก็ผลักฉันลงบนเตียงเค้าทันที
“เธอชื่ออะไร”นายนั่นถามขึ้น แล้วล้มตัวลงมาทับฉันอีก ฉันทั้งถีบ ทั้งเตะจนสุดแรง จนหมอนั่นกระเด็นลงไปกองกับพื้น ฉันได้โอกาส รีบวิ่งไปทางประตูห้องทันที แต่หมอนั่นกับกระชากตัวฉันแล้วพลิกฉันให้ลงไปกองกับพื้น
“ปล่อยนะ”ฉันร้องลั่น ขณะที่เค้าจับข้อมือฉันให้พาดขึ้นไปอยู่ข้างบน ด้วยมือเพียงข้างเดียว
“เธอเป็นใคร ฉันจะถามครั้งสุดท้ายแล้วนะ”นายนั่นถามฉัน
“ถ้าไม่ตอบแล้วนายจะทำไม”นายนั่นไม่ตอบ แต่กลับยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะอุ้มฉัน แล้วหย่อนลงไปในอ่างน้ำทันที ฉันพยายามลุกขึ้น แต่หมอนั่นกลับผลักฉันลงไปกองกับพื้นใหม่ ฉันพยายามลุกขึ้นอีก คราวนี้นายนั้นกลับกระโดดขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้ มืออีกข้างก็จับแขนฉันไว้แบบเดิม ส่วนตัวเค้ากลับกดฉันแน่น
“เธอรู้ไหม fire คือฉายาของฉัน”
“แล้วไง”
“fire ก็คือไฟ แล้วเวลาไฟร้อนนะจะเป็นยังไง”
มันพูดบ้าอะไรของมัน
“ไม่รู้”ฉันสวนกลับ
“ไฟจะร้อนที่สุดก็ยามที่เค้าถูกยั่วโมโหไงล่ะ”
“ใครยั่วโมโหนาย”ฉันถามกลับไป พยายามดิ้นออกจากร่างของเค้า
“แล้วใครที่ยั่วโมโหฉันน่ะ เค้าคนนั้นไม่เคยมีชีวิตอยู่ได้อย่างสงบสุข”
“แล้วนายมาบอกฉันทำไม”หมอนั่นเม้มริมฝีปาก
“ฉันจะถามเธออีกครั้ง เธอชื่ออะไร”
“แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย”
“เธอกำลังยั่วโมโหฉัน”
“แล้วไง”
“ถ้าเธอไม่ตอบ ความบริสุทธิ์ของเธอจะเป็นของฉันภายใน 3 วินาที”นายนั่นพูดพยายามข่มอารมณ์ นัยน์ตาสีดำขลับทอดมองฉันตั้งแต่ใบหน้าแล้วเลื่อนลงต่ำไปเรื่อนจนครบทุกส่วนของร่างกาย
กรี๊ดดด ใครก็ได้ช่วยด้วย หนูกำลังถูกลวนลามทางสายตาค่า...
“ทำไม นายจะทำอะไรฉัน”ฉันตอบกลับไป เสียงสั่น
ความบริสุทธิ์ ? กลายเป็นของฉัน?
“1”
ไม่บอกให้โง่หรอก
“2”
ฮือ ฮือ อย่าเพิ่งนับเร็วอย่างงั้นซิ
“3”นายนั่นพูดเสียงชัด เอื้อมมือมาเปิดเสื้อฉันออกทันที
“หยุดนะ บอกแล้ว บอกแล้ว”นายนั่นยิ้มละไม นัยน์ตาหวานเยาะ
“ฮึฮึ”
เชอะ ดูมันหัวเราะ ถ้านายไม่คร่อมตัวฉันอยู่ นายตายแน่
“ว่าไงละ”
“วินด์ คือฉายาฉัน เรียกฉัน เช”
“เช??”นายนั่นแกล้งทำเสียงสูง มืออีกข้างที่จับฉันไว้ เอื้อมมือไปเปิดน้ำเย็นเฉียบ
“กรี๊ดดด นายจะทำอะไรนะ”ฉันร้องลั่น พลางปัดมือเค้าออกจากร่างกาย
“ช่วยไม่ได้ ฉันบอกเธอแล้วว่าใช่หรอ ถ้าใครยั่วโมโหfire คน ๆ นั้นไม่เคยอยู่ได้อย่างสงบสุข”
อ้าว ขี้โกงนี่หว่า
“แต่ฉันบอกชื่อนายแล้วไง”ฉันเถียงกลับ
“แต่เธอรู้อะไรไหม ว่าตัวเองตอบช้าไป1วินาที”
“นายจะทำอะไรนะ”เฮ้ย!! อย่าเข้ามาซิวะ
“ทำในสิ่งที่เธอคิดไม่ถึง”นายนั่นพูดเสียงเย็น ก่อนจะผลักฉันไปติดขอบอ่าง แล้วมองฉันได้สายตาแบบ... แบบ...โลมเลีย
“ปล่อยฉันนะ”ฉันร้องลั่น เมื่ออยู่ดี ๆนายนั่นก็กระโดดเข้ามา ถลกเสื้อนอกฉันออก ส่วนมืออีกข้างก็จับแขนฉันไว้
“กรี๊ด นายจะทำอะไรฉัน”ฉันพยายามดิ้นออกจากชายหนุ่มนามว่าfireหรือทาคุมิ ชื่อจริง ทั้งเตะ ทั้งถีบ แต่จะทำยังไง เมื่อนายนั่นทั้งตัวใหญ่กว่าฉัน แถมฉันยังเป็นหญิงสาวตัวเล็กบอบบางด้วย<<คนแต่งแอบหมั่นไส้
เหมือนนายนั่นไม่ได้ยินเสียฉัน เอื้อมมือไปพลิกข้อมือขึ้นมับไว้ ส่วนมืออีกข้างกลับฉีกเสื้อของฉันออกเป็นสองส่วน
“ปล่อยนะๆๆๆ” ฉันตะโกนเสียงดัง เมื่อนายนั่นถลกกางเกงฉันไปกองอยู่กับพื้น จนตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยโดยมีร่างกายของทับไว้อยู่
"ฉันบอกเธอแล้วนะ เช ใครยั่วโมโหฉันนะ ฉันไม่เคยปล่อยเอาไว้หรอก"นายนั่นพูดอีกครั้ง แล้วพลิกตัวฉัน ให้หันหลังใส่เค้า
"อืม หุ่นเธอก็ใช้ได้เลยหนิ เอวบาง สะโพกก็โอเค น่ารักอย่างเนี๊ยะ ทำไมถึงมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้"
ตำแหน่งที่มันพูดถึง คงจะเป็น 'วินด์'
"นายปล่อยฉันก่อนซิ แล้วฉันจะบอก"
"งั้นหรอ ถ้าเธอไม่ลอก คงรู้ว่าจะโดนอะไรซินะ"
นายนั่นพูดขู่ เชอะ รู้น่าว่าอย่างนายจะคิดอะไรได้นอกจากเรื่องsex
"แน่ใจซิ นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันพูดอีกครั้ง
อายนะ อายมาก อยู่ดี ๆ คนที่ได้รับฉายาอย่างฉันนะ จะต้องมาพ่ายแพ้กับ fire ศัตรูคู่อาฆาต
นายนั่นยิ้ม ๆ แล้วก็พลิกตัวฉันกลับมาให้สบตาเค้าเหมือนเดิม นัยน์ตาสีดำขลับจองมองเรือนร่างฉัน เหมือนจะกลืนกิน แล้วอยู่ดี ๆ นายนั่นก็
"อุ๊บส์"กระชากตัวฉันไปจูบทันที
อ๊ายยยย ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่านี้ไม่ใช่ความฝัน คนอย่างฉนต้องถูกขโมยจูบงั้นหรอ
ฮึ ถ้านายเผลอเมื่อไหร่ นายตายแน่
ฉันคิดไปพลางดิ้น ทั้งทุบ ทั้งเตะ จนในที่สุดนายนั้นก็เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออก
อี๋ ขยะแขยงที่สุด
"นายทำบ้าอะไร"
"มันเป็นบทลงโทษที่คนอย่างเธอสมควรได้รับ"
บทลงโทษ??งั้นหรอ ฮึ คนอย่างฉันไม่เคยต้องให้ใครมาลงโทษเว้ย
ฉันพูดพลางเงยมือจะชกเค้า แต่นายนั่นกลับจับหมับ
"ถ้าเธอชกฉัน มันจะมากกว่าจูบแน่นอน"อีตาหื่นขู่เสียงเย็น ก่อนจะกระโดดออกไปจากอ่าง
แล้วโยนผ้าเช็ดตัวออกมากให้ฉัน แล้วหายลับไปกับประตูห้องน้ำ
เฮ้อ ตกใจหมดเลย
ทั้งโกรธ ทั้งแค้น ทั้งอาย
ฮึ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ทาคุมิ
<< อ้อ..ลืมบอกไปว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้ได้นะหรอ ก็เพราะ ..เท่าที่จำความได้นะ กำลังเดินเล่นอยู่ดี ๆ ก็มีคนมาข้างหลังแล้วก็พาฉันขึ้นรถตู้มา แล้วอยู่ดี ๆ ก็มาปล่อยฉันไว้ที่นี้ ที่เขตแดนของfire อีตาหื่น โรคจิต ผู้ครอบครองถนนย่านนี้โดยธรุกิจบ้าบออะไรของมันไม่รู้นับพันล้าน แล้วชื่อแต่ละคนที่นายนั่นพูดออกมา ทำไมฉันจะไม่รู้จัก ก็ฉันนะ เป็นหญิงสาวคนเดียวที่อยู่ในวงการมาเฟียอย่างนี้นะซิ ไม่ค่อยมีใครรู้ชื่อจริงของฉันหรอก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นผู้หญิง เค้ารู้กันทั่วไปฉันเป็นนักศึกษาไทยที่มาต่อ afs ที่ญี่ปุ่น แต่ด้วยความที่host ที่ฉันไปอยู่ด้วยเกิดล้มตายกะทันหัน คราวนี้ ฉันก็เลยไม่มีเงินใช้ ทำไปทำมา ก็เลยมาเข้าวงการนี้ ด้วยความรวดเร็วว่องไวของฉันจนทำให้ได้รับฉายาwind --เร็วดั่งลม
หาตัวจับยาก
แล้วเท่าทีฉันรู้นะในวงการมาเฟียที่ญี่ปุ่น ในเขตนี้
ก็มีผู้ครอบครองอยู่ 4 คนในลักษณะของ แบ่งอำนาจกันครอบครอง คือ
--fire ทาคุมิ นิโรกะ อีหื่นโรคจิต ชายหนุ่มเมื่อครู่ที่เกือบขโมยความบริสุทธิ์ฉันไป นักศึกษามหาลัย
--soil ทาเคชิ คานาชิมะ เพื่อนชายหนุ่มของฉัน
--water มิโอะ ซาโยริ ชื่อแฝงเป็นผู้หญิงทั้งที่ความจริงแล้วมันคือชายแท้
--และสุดท้าย wind เรียวอิ ฮานาชิ มันก็คือฉันเอง ชื่อแฝงที่หลอกว่าฉันเป็นชาย เพื่อจะได้ไม่ให้ใครมาหาว่า ถ้าเป็นผู้หญิง ก็ไม่ควรเข้าวงการนี้
แต่ละคนเค้าก็มีคุณสมบัติแตกต่างกันไป แนวว่า fire รุนแรง เด็ดขาด
soil อดทนชนิดที่ว่าหญ้ายังต้องยอมแพ้
water เยือกเย็นเหมือนน้ำ แต่ถ้ากระแสน้ำไหลเชี่ยวเมื่อไหร่ เป็นตาย
และฉัน wind เร็วดั่งลม หาตัวจับยาก
แต่คราวนี้คนที่เร็วที่สุดอย่างฉันกลับมาพ่ายแพ้ให้กับfire ในข้อหา บุกรุกสิทธิอาณาเขตของคนอื่น
เชอะ อีfire นายตายแน่ ไม่เร็วก็ช้านี่แหละ
ฮึ ฮึ ฉันเกลียดนาย---
*******************
ความคิดเห็น