เล่าเรื่องเมืองไทย อดีตที่ยังไม่เสื่อมคลาย

ลำดับตอนที่ #99 : ย้อนมองอาภรณ์เจ้านายในราชสำนัก-สตรีสยาม สมัย ร.6

ลุพธ์ อุตมะ ผู้เชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์แฟชั่นและพัสตราภรณ์ คนไทยคนแรกที่ได้รับทุนการศึกษาจากพิพิธภัณฑ์ The Victoria and Albert Museum ณ กรุงลอนดอน สาขา Fashion History กล่าวว่า ความโดดเด่นของนิทรรศการคือการจัดแสดงภาพการแต่งกายของเจ้านายในราชสำนักและบุคคลในสมัยรัชกาลที่ 6 โดยเรื่องราวแฟชั่นในยุคนี้แบ่งออกเป็น 3 ช่วง
 

“ช่วงแรกต้นรัชกาล เห็นได้จากฟิล์มภาพถ่ายกระจกพระฉายาลักษณ์สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ทรงฉลองพระองค์ผ้าลูกไม้ตามแบบแฟชั่นสตรียุคเอ็ดวอร์เดียน ต่อมาในช่วงกลางรัชกาล จะเห็นว่าเจ้านายรุ่นเยาว์เริ่มไว้พระเกศายาวและเกล้าเป็นมวย โจงกระเบนยังเป็นที่นิยม และเริ่มสวมเสื้อที่มีคอเสื้อแบบกลม แหลม รวมทั้งมีปกทั้งแบบคอกลมและเหลี่ยม แขนเสื้อเริ่มสูงขึ้นถึงศอก เอวของเสื้อเริ่มต่ำลง และชายกระโปรงเริ่มสูงขึ้นไม่กรอมเท้าอีกต่อไป”

สำหรับช่วงปลายรัชกาล ลุพธ์อธิบายว่า เสื้อผ้าสตรีสยามในยุคนี้จะเป็นทรงตรงดิ่งและแบบตัดเย็บไม่รัดรูป เอวจะเลื่อนลงมา เลยสะโพกเกือบถึงต้นขาแขนเสื้อเริ่มสูงเลยข้อศอก หรือแขนสั้นถึงหัวไหล่ ชายกระโปรงหรือผ้าซิ่นสูงขึ้นถึงระดับน่องและใต้หัวเข่า การแต่งตัวของสตรีสยามช่วงนี้ได้ถูกพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งมีการใช้กระโปรงแบบตะวันตกหรือแม้แต่ชุดแบบตะวันตก แทนชุดแบบผสมผสานระหว่างเสื้อแบบตะวันตกกับผ้าซิ่น มีการสวมหมวกอย่างแพร่หลาย สตรีเริ่มไว้ผมสั้นลอนประหู หรือผมบ๊อบ แทนที่ผมยาวเกล้าแบบโป่ง

“เสื้อผ้าสตรีของเจ้านายในราชสำนักคือภาพสะท้อนทางวัฒนธรรม สมัยรัชกาลที่ 6 ลักษณะเด่นของแฟชั่นในสมัยนั้นคือ การนุ่งผ้าซิ่น ไว้ผมยาว และฟันขาว เป็นสมัยแห่งการเพิ่มบทบาทสตรี ยกสถานภาพ และเปิดโอกาสให้สตรีได้คิด เรียนรู้ แลกเปลี่ยน ประยุกต์ และพัฒนาในด้านสุนทรียภาพและวัฒนธรรมได้อย่างกว้างขวางสอดคล้องกับกาลสมัย”

“ซึ่งสมัยนี้สังเกตได้ว่าสตรียังไม่รับวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามาเต็มๆ เนื่องจากช่วงนั้นเป็นช่วงล่าอาณานิคม การแต่งกายแบบตะวันตก 100 เปอร์เซ็นต์ อาจจะไม่ถูกต้องกับบริบทในสังคมช่วงนั้น สตรีจึงประยุกต์ด้วยการผสมผสานการแต่งกายแบบไทยและตะวันตกแบบครึ่งๆ เพื่อยังคงไว้ซึ่งอัตลักษณ์ของสตรีสยาม” ลุพธ์กล่าว

Credit http://www.matichon.co.th/news/254322