คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บุคคลปริศนา
“พวระผมทั้สอนะเป็นนลไปัารเอ”
“ใ่รับ พวระผมพร้อมที่ะ่วย”
“หืมมมมมมม ผู้อาวุโสมีวามเห็นว่าอย่าไรรึ?”
“เเ่ เเ่ พวเ้าะลนหาที่ายพวเ้าไม่ใู่่มืออ มิเลับลอน”
“เอาล่ะในเมื่อท่านอาวุโสพูเเบบนั้นเเล้วารัสิน็ยัเป็นไปามเิม เราะัทีมยามสวรร์ลไปัารภายใน2อาทิย์”
“เเ่ท่าน……….”
ฟาเอล พยายามที่ะพูเพื่อที่ะไม่ให้ผู้อาวุโสโนำุสวรร์เเ่ว่ามัน็สายไปเสียเเล้ว
“ำัสินนับเป็นอันสิ้นสุ ปิศาล”
“เี๋ยวสิ……………ท่าน”
“พึบ” เสียอารเทเลพอร์
ฟาเอลเเละไนิ ไ้ถูเทเลพอร์ลับไปยัห้อฝึลับหอสมุเวทย์มนร์
“โถ่เว้ยยยยยยยยยยยยย ทำไมันเรา็ะไป่วยเเล้วไทำไมท่านผู้พิพาษาถึไม่ฟัเราเลย”
“ฟาเอล อาะเป็นเพราะที่ท่านอาวุโสพูไว้ว่า อนนี้ถ้าไ้ลไป็ลนหาที่ายพวเราในอนนี้ยัอ่อนเเออยู่ท่านอาวุโสเป็นห่วพวเราไม่อยาให้เรามีะารรมที่เลวร้าย”
“อนนี้เราะทำยัไีล่ะ ไนิ?”
“ในอนที่ผู้พิพาษาบอว่า ใน2อาทิย์้าหน้าะมีารัยามสวรร์ลไปยัโลมนุษย์เพื่อที่ะับุมัวอ ลอนเเละมิเล ในอนนั้นเราน่าะเเอบามไปไ้เเล้วร่วมมือันับทั้2นเราอาะทำให้ผู้อาวุโสรอออมาาุสวรร์็เป็นไ้นะ อนนี้เรา็้อฝึนเอเพื่อที่ะสามารถับุมทั้2นนั้นไ้”
“อืมมมมมมมม ไม่มีอะไร้อิเเล้วล่ะเรามาฝึฝนให้เ่เเล้วเเอบลไปเเล้วันนะ ว่าเเ่ผู้อาวุโสรู้ไ้ยัไันว่าุสมบัิเเห่เวทย์อเเ่ละนเป็นยัไ?”
“ผู้อาวุโสบอว่ามันึ้นอยู่ับ วเเหวน บนหัวพวเราวเเหวนะบอัวนพลัเวทย์ที่เ่นัอเรา อย่าเ้า้า็ไม่เเน่ในว่าารรัษาเป็นพลัเ่นยัไเพราะวเเหวนบนหัวเ้าเป็นวเเหวนที่มีเเ่ิ่ไม้ ส่วนอ้านที่มอวเเหวนะเห็นวเเหวนเปลี่ยนไปลอวเเหวนะไม่เหมือนเิม”
พอมาูีๆเเล้วัวอ ฟาเอล นั้นเป็นเทวาที่มีรูปร่าทีู่เ็ว่าเทวานอื่นๆเเละวเเหวนบนหัวอ ฟาเอล ็ูไม่เหมือนลัษะอารรัษาเลยิ่ไม้เเห้ๆที่อยู่บนวเเหวนูไปูมาเหมือนับารทำให้เน่าสลายมาว่าะอี
“ฟาเอล เอาล่ะมาั้ใฝึันีว่าเพื่อท่านอาวุโส”
“โอออออออออออออออออออ” เสียอ ฟาเอล ที่อบลไปในทาารเปล่เสีย
มิิที่เื่อม่ออโลมนุษย์
ลอนเเละมิเล ำลัเินเ้าไปในห้อโถปราสาทอมิินี้นเินไปสิ้นสุที่บัลลั์ทั้ 2 ทำาร้มัวทำท่าเารพ
“้ามาถึเเล้วรับ/้ามาถึเเล้ว่ะ” เสียอมิเลเเละลอน
“เ้าทำไ้ีมาในุนี้ ลอนราวัลอเ้า” เสียปริศนาอใรบาน
“พึบ” เสียอารปราึ้นอบาสิ่่อหน้า ลอน
“นี้มันนนนนนน!!! อบพระุเป็นอย่ามารับ ท่านผู้ยิ่ให่”
“ส่วนเ้า มิเล ราวัลอเ้า”
“พึบ” เสียอารปราึ้นอบาสิ่่อหน้า มิเล
“้า….ออบพระุท่านผู้ยิ่ให่เป็นอย่ามา”
“สิ่ที่้าให้เ้าไป ลอน มันือเเว่นาส่อทาไลระยะเวทย์หน้าที่อมันือารมอไปเเล้วะเห็นไ้ไลมารวมถึเห็นไ้ยันอนา้าหน้า 3 วินาที ส่วนเ้า มิเล นหวีมิิหน้าที่อมันือารย้ายไปยัอีที่เเ่เลื่อนย้ายไ้เพียัวอเ้าเอใ้ให้เป็นประโยน์ะ”
“่ะ/รับ”
ทั้ มิเลเเละลอน้มหัวเารพ่อผู้ยิ่ให่บรรยาาศ็่อยๆมืลไป
……………..
……..
…
ผ่านไป 2 อาทิย์่อนที่ะลไปสู่โลมนุษย์
ประูสวรร์
บวนยามสวรร์ที่รวมัวันอยู่บริเวประูสวรร์่อนะทำปิบัิารลไปโลมนุษย์
“เอาล่ะ เหล่ายามสวรร์ทั้หลายฟัเเผนารปิบัิอพวเ้าือ ลไปโลมนุษย์ามับุม มิเลเเละลอน อีลูศิษย์อท่านผู้อาวุโสเเห่หอสมุเวทย์มนร์ถ้าเิารัืนสามารถำัไ้ทันที”
“รับทราบ!!!!” เสียอเหล่ายามสวรร์
“เลิเเถว!!!เรียมัว่อนลไปโลมนุษย์ะ!!!”
ยามทุๆนเินออไปาเเถวเพื่อทำารเรียมัว่อนะลไปโลมนุษย์
“ึ ึ” เสียยามสวรร์นหนึ่เินสวนับยามอีน
“ุบ!!” เสียนันอยามสวรร์โยไม่ไ้ั้ใ
“เฮ้ย!!!ไอ้ยามนนั้น…….”
ยามนที่ไปน่อยๆหันลับไป ัวอยามที่นำลัถือระเป๋าที่่อน้าให่มาล่าวลับไป
“มีอะไร…..หรอรับ” เสียที่่อน้าสั่นอยาม
“เเะไม่อโทษหน่อยรึไ? เเเินนั้นนะเว้ย!”
“ออ……ออ อโทษที”
“เออเเ่นั้นเเหละ”
“ึ ึ” เสียยามสวรร์เินาไป
(เือบไป…..นึว่าะโนับไ้เเล้ว)
ยามสวรร์ที่ถือระเป๋าให่อยู่นั้น็ือ ไนิ ส่วนระเป๋านั้น็ือ ฟาเอล ที่ไ้รับเวทย์เเปลร่าอ ไนิ พราาไว้
ความคิดเห็น