คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : My Heart is Beating - Chapter 7
“ วันนี้นายให้สตอเบอรี่ชั้นมา ก็เลยเอามาทำ strawberry cheese cake อ่ะ”
“น่ากิน ”
“ อ่า.......งั้นก็ลองชิมดูสิ ” ทำไมผมยังรู้สึกประหม่าอยู่นะ
“อืม ไม่หวาน ชั้นชอบ”
“ จริงหรอ? นี้ชั้นเพิ่งปรับสูตรใหม่เลยนะเนี่ย เยสสสส ”
“ เมื่อวานก็อร่อย ”
“ สงสัยกินของหวานเข้าไป ปากหวานเชียวนะ 5555 ”
“ อยากชิมป่ะละ ว่าปากชั้นหวานขนาดไหน ”
“เห้ย ไอ้บ้า ” ปากนะครับ ไม่ใช่อาหาร จะชิมได้ไง
“ หึหึ ”
“…………….”
“…………….”
“ เออ .......นายเอาไปฝากพี่นายสิ เดี๋ยวใส่กล่องให้ ”
พูดจบปุ๊บซองยอลก็รีบปลีกตัวออกมาเลย เมื่อกี้ว่าไรนะ ชิม ... ปาก เห้ยยย! ทำไมต้องเขินด้วย ซองยอล วันนี้แกเป็นอะไรไป ใจเย็นๆ พุทโธ พุทโธ ไม่มีอะไรทั้งนั้น
“ นี้แพคขนมหรือไปถักนิตติ้งไม่ทราบ ” ผมถามขึ้นหลังซองยอลหายไปนาน
“ม...มาแล้วๆ ”
“ ไว้วันหลังจะมากินอีกนะ ”
“ อยากกินก็ซื้อร้านข้างล่างสิ ”
“ ก็มันไม่อร่อยอ่ะ ไม่ถูกใจ ” บรรยากาศก็ไม่ถูกใจครับ
“ หัดทำเองสิ ถ้าจะเลือกกินขนาดนี้ ”
“ งั้นสอนได้ป่ะละ? ”
“ คิดค่าสอนนะ ”
“ งก ”
“ งั้นก็ไม่ต้องเรียน ไม่ได้ง้ออยู่แล้ว ”
“ ใจแคบ ”
“ ไปเลยๆ กลับห้องไปเลยไม่ให้อยู่แล้ว เดี๋ยวไปส่ง จะได้รู้ว่าอยู่ห้องไหน เผื่อวันหลังจะไปกินของฟรีบ้าง ”
ผมเดินออกจากห้องซองยอลมาละ อย่างที่ผมเคยบอก ผมอยู่ชั้นบนสุด ตึกนี้มีทั้ง 20 ดังนั้นไอ้การมาชั้น 7 ของผมมันก็เป็นเพียงข้ออ้างที่ผมจะเนียนมาอยู่กับซองยอลละครับ
“ อ่าว อยู่ชั้นนี้ไม่ใช่หรอกดลิฟท์ทำไม? ”
“…………………”
ติ้ง!
“ เรื่องไรจะให้นายไปปล้นบ้าน ขอบคุณมากสำหรับเค้ก ไว้จะมาบ่อยๆ ”
“เห้ยย ไอ้บ้า ไรเนี่ยหลอกกันทำไม !”
ถึงประตูลิฟท์จะปิดแล้วแต่ผมก็ยังได้ยินชัดเต็ม 2 หูครับ ถึงจะโดนด่าแบบนี้ แต่ก็คุ้มนะครับ ได้กินขนมอร่อยๆ ได้ของติดมือไปฝากฮยองด้วย แล้วก็ที่สำคัญ
ได้อยู่ใกล้ซองยอลด้วย.............................
ร้านกาแฟ ข้างล่าง Mecenatpolis
“ ผมขอชอคโกแลตเฟรบเป้ครับ ”
“ เชิญคุณลูกค้านั่งรอสักครู่นะคะ ”
วันนี้ช่างดีอะไรขนาดนี้เนี่ย มีคนเลี้ยงอาหารดีๆ แถมไม่ต้องกลับคอนโดเองอีก การบ้านก็น้อย แฮปปี้จริง ชีวิตนัมอูฮยอน
“ไม่ทราบว่าลูกค้าท่านใดสั่งชอคโกแลตเฟรบเป้ครับ” มาจบวันที่โคตรจะดีกันเถอะครับ
หมับ!!
“ขอโทษนะครับ เอ่อ........ อันนี้ของผม ” ใครมาบังอาจฉกแก้วชอคโกแลตเฟรบเป้ของผมไป
“ ป่าวครับ อันนี้ของผม ”
“ ไม่ครับๆ อันนี้ของผม ผมมั่นใจ เพราะว่าตอนต่อคิวผมไม่เห็นคุณอยู่ข้างหน้า ” เฮ้อ พวกแซงคิว ผมไม่ชอบเลย
“แค่เครื่องดื่ม คุณจะเอาอะไรมาก ขอโทษนะครับ พอดีผมมีธุระ ” โอ้ยยย ขึ้นสิครับ นี้มันมารยาทขั้นพื้นฐานเลยนะครับ แต่งตัวดีซะเปล่า เหอะ
“โหคุณ ทำไมพูดงี้อ่ะ ”
“ไม่ทราบว่าลูกค้าท่านใดสั่งชอคโกแลตเฟรบเป้หวานน้อยครับ”
ตึก!
อยู่ดีๆไอ้คนที่แย่งแก้วกับผมก็ว่างแก้วลง
“ โทษ พอดีรีบ”
พูดเสร็จปุ๊บไอ้คนนั้นก็หยิบแก้วที่พนักงานบอกว่าหวานน้อยแล้วก็เดินออกจากร้านไปเลยครับ นั้นไง ตัวเองผิดแท้ๆ
โธ่............วันดีๆของผมเกือบจะดีละ ดันมีมารผจญ อูฮยอนเพลีย -3-
ถึงคนอื่นจะเลิกงานจากที่ทำงานแล้ว แต่การทำงานของ คิมซองกยู ก็ยังไม่จบลง งานมันเยอะนิครับ กลับคอนโดมาก็ต้องทำต่อ เหนื่อยก็เหนื่อย ดันมาเจอเรื่องหน้าหงุดหงิดอีก แต่ช่างมันเถอะ วันนี้เพื่อนซี้มาหา แค่นึกก็อารมณ์ดีขึ้นละ
"ไอ้จาง นายอยู่ไหนแล้วอ่ะ"
"ชั้นมาถึงละ มาส่งคนพอดี นายอยู่ตรงไหนอ่ะ"
"อยู่ตรงลานน้ำพุ เดี๋ยวมาเจอกันแล้วขึ้นไปคุยข้างบนละกัน"
"อืมได้ๆ"
หลังจากผมเจอดงอูแล้ว ก็พากันขึ้นมาที่ห้องของผม ดงอูกับผมเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากครับ เราเรียนมาด้วยกันตลอดก่อนที่ผมจะย้ายไปอเมริกา แต่เราก็ติดต่อกันตลอด พอผมกลับมาเกาหลีหลับจบ High School ก็มาเรียนมหาลัยเดียวกับมัน แยกกันไม่ขาดเลย 5555
"ได้ข่าวว่ามยองซูกลับมาหรอ?"
"ใช่ๆ"
"ทำไมถึงกลับกลางคันละ อีกปีเดียวก็จบหนิ"
"มันก็หนีเรื่องเดิมๆที่ชั้นเคยหนีอ่ะ แต่พอชั้นหนีสำเร็จ แม่ก็เลยยิ่งกดดันมยองซู มันก็เลยชิ่งกลับมาก่อน"
ใครๆก็รู้ครับว่าเรา 2 คนพี่น้องรักกันมาก ถ้าใครเดือดร้อนอีกคนก็ช่วย ก็เหมือนครั้งนี้แหละครับ มยองซูมันขอความช่วยเหลือมา ผมก็เต็มใจจะช่วย
"ก็ดี นายจะได้อยู่กับน้อง"
"เหอะๆ แกเห็นงานบนโต๊ะมั๊ย เยอะจนแทบจะไม่มีเวลาคุยกับน้องเลย"
"เอาน้าาาา คุณจีจี้ จะได้เป็น CEO ไวๆไงครับ"
"แต่บางทีมันก็อยากได้ตัวช่วยบ้าง แต่ก่อนก็ทำไหว แต่เดี๋ยวนี้ไม่ไหวแล้วว่ะ
"อยากได้ตัวช่วยหรอ.....เออก่อนชั้นจะไปอังกฤษ ชั้นเคยจ้างเด็กคนนึงมาช่วยงานช่วงที่ยังหาเลขาไม่ได้อ่ะ เด็กยังไม่จบมัธยมนะ แต่ทำงานดีมาก เก่ง ฉลาด ขยัน ที่สำคัญเป็นเด็กดี นายสนใจป่ะละ เดี๋ยวชั้นจะลองถามให้"
"อืม...ก็น่าสนใจดี"
ใช่ครับ น่าสนใจ งานที่ผมจะให้ช่วยมันก็ไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้น ก็แบบช่วยเรื่องเอกสาร ถ่ายเอกสาร อะไรประมาณนั้นอ่ะครับ คงจะดีถ้ามีคนช่วย
"อ่าว ดงอูฮยอง สวัสดีครับ" น้องชายผมกลับมาละ
"มยองซู เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนาน หล่อขึ้นเยอะเลยนะ"
"โอ้ยฮยอง ผมส่องกระจกทุกวัน รู้ตัว 5555" จ้า ไอ้น้องสุดหล่อ มันไปเอานิสัยหลงตัวเองมาจากใครเนี่ย
"ไปเที่ยวกับโฮวอนมาหรอ ถึงพึ่งมา?"
"อ๋อเปล่าฮยอง ไปนั่งเล่นห้องซองยอลมาอ่ะ
"ซองยอลก็อยู่นี้หรอ?"
"อืม อยู่ชั้น 7 ซองยอลฝากเค้กมาให้ด้วย ฮยองกับดงอูฮยอง ทานมั๊ยครับ"
"อืม ใส่จานมาให้ด้วยหละ"
"โอเคฮยอง รอแปปนึงนะคร้าบบบ " แถมด้วยยิ้มแมวๆของมัน
แล้วมยองซูก็เดินหายเข้าไปในครัว
"น้องแกนี่มีความรักรึปล่าวว่ะ ตั้งแต่เข้าห้องมานึ้ยังยิ้มไม่หุบเลย"
"อืม ชั้นก็สงสัยอยู่ ช่วงนี้มันชอบยิ้มคนเดียว"
ใช่ครับ ปกติมยองซูเป็นคนขรึมๆ เงียบๆ แต่ก็ไม่ได้เย็นชาขนาดนั้น
"ว่าแต่แกเหอะ นี้ก็ครึ่ง 50 แล้วนะ ไม่คิดจะมีใครเลยหรอออ "
" ไม่ต้องมาพูดมากเลย ดูนี้ งานเยอะขนาดนี้ จะมีเวลาไปมองใคร”
“คนอย่างคุณคิมซองกยู ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าอันดับ 1 ของประเทศ ลูกชายคนโตของตระกูลคิมผู้ร่ำรวย แค่ออกปากบอกหม่อมแม่คำเดียวเท่านั้นแหละ ก็มีคนมาให้มองแล้ว”
“เว่อร์ๆ คนอย่างชั้นนะ ถ้าจะมีใครสักคน ต้องเป็นคนที่ชั้นรักเว้ยยย ไม่ใช่คนที่แม่หามาให้”
“จ้า แล้วผมจะคอยดูนะครับ ว่าคนอย่างคิมซองกยูผู้รักงานยิ่งกว่าสิ่งใด จะเจอรักแท้เมื่อไหร่นะครับ 5555”
“เออ หยุดเพ้อเจ้อได้แล้วครับคุณจาง แล้วเรื่องคนที่จะมาทำงานอ่ะ ฝากด้วย ห้ามลืม!"
"คร้าบบบบ คุณจีจี้ ไม่ลืมคร้าบบบบ
“อ่ะ ฮยอง อันนี้ Straeberry cheese cake ฮะ ฮยองน่าจะชอบนะ มันไม่หวานเท่าไหร่”
“อ่า ขอบคุณนะ เกรงใจซองยอลแย่เลย พรุ่งนี้แกบอกซองยอลนะว่าไว้ว่างๆเดี๋ยวชั้นจะเลี้ยงข้าวสักหน่อย“
“อ่าได้ครับ ดงอูฮยองอย่าลืมชิมนะ อร่อยจริงๆ ผมรับประกัน เพื่อนผมทำเอง ร้านข้างล่างนี้แพ้ราบคาบเลย”
“โห นี้ถึงขนาดมยองซูผู้ไม่ชอบกินของหวานแนะนำขนาดนี้ ต้องชิมซักหน่อยละ”
“ ดงอูฮยอง ซองกยูฮยอง ผมไปนอนก่อนนะครับ อ่อ พรุ่งนี้ผมไปโรงเรียนเองเหมือนเดิมนะ ฝันดีฮะ”
“ชั้นว่าน้องนายต้องมีอะไรซักอย่างที่ไม่บอกแกแน่เลยว่ะ ดูอารมณ์ดีผิดปกติ”
“อืมใช่ ยิ้มตลอดเลย”
“ไม่แน่ แกอาจจะได้น้องสะใภ้เร็วนี้ก็ได้นะ คย๊า!!!!!! ยินดีครับ ยินดีด้วย”
“ชั้นก็อยากให้มันเจอเร็วๆเหมือนกันแหละ”
มีความสุขอะไรนักมยองซู เล่าให้ฮยองฟังบ้างสิ ฮยองคนนี้จะเฉาตายกับงานอยู่แล้ว
ผมกับดงอูก็คุยกันไปเรื่อยตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน ทั้งเรื่องงานและก็เรื่องชีวิตประจำวัน โดยมีเค้กของซองยอลแกล้มไปด้วย มันอร่อยจริงๆนะครับ ดงอูยังชมเลย นี้ก็เริ่มดึกแล้ว คงถึงเวลาต้องแยกย้ายแล้ว
"ดึกแล้ว นอนนี่มั๊ย"
ผมมีห้องไว้รับรองแขก 1 ห้องครับ ซึ่งแต่ก่อนไอ้ดงอูนี้ขาประจำเลย
"ไม่อ่ะ กลับบ้านดีกว่า เอารถมา ไปละ"
"อืม ขับรถดีๆ มีอะไรก็โทรมานะ อย่าลืมเรื่องนั้นหละ"
"ได้ครับคุณจีจี้ ฝันดี คย๊าาา"
เพื่อนผมกลับไปละ ส่วนน้องชายก็เข้านอนไปละ อยู่คนเดียวอีกแล้ว........ผมก็คนนะ ก็มีเหงาเป็นธรรมดา เห้อ หมดเวลาสนุกแล้วครับ งานครับงาน ยังกองเต็มโต๊ะ ขอให้ดงอยู่หาคนมาช่วยผมได้ในเร็วๆนี้เถอะ สาธุ
มยองซูกลับห้องไปซักพักแล้ว ตอนนี้ก็เหลือผมคนเดียว เหงาเป็นบ้าเลย เห็นซองจงมันบอกว่าไปทำงานบ้านเพื่อน เมื่อไหร่จะกลับเนี่ย อูฮยอนก็ไปทำธุระ
จะว่าไปแล้ว พอไม่มีคนมากวนใจก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย ปกติก็อยู่ได้ ทำไมวันนี้ต้องเหงาด้วยว่ะ โอ่ยยย เป็นไรเนี่ย ไปดูทีวีก็ได้
ติ้ง!
(คุณมีข้อความใหม่)
L:ไม่คิดจะทักทายเพื่อนใหม่เลยหรอ
ซองยอล: เอ่อ ไม่ทราบว่าใครหรอครับ
ทำไมมันคุ้นๆนะ ชื่อ L โปรไฟล์เป็นสีดำ
L:นี้ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้?
L: ทำไมอ่านแล้วไม่ตอบ
เอ้า จะให้ตอบว่าอะไรครับคุณ L ก็ไม่รู้หนิ
ซองยอล: ผมไม่รู้จริงๆอ่ะครับ
L: ลองนึกถึงตอนที่สลับโทรศัพท์สิ
.....อืม จะว่าไป ตอนนั้นที่โทรศัพท์สลับกับคุณซองกยู มันมีข้อความเข้ามาหนิ ใช่! ใช้ชื่อนี้ด้วย แล้วเรียกคุณซองกยูว่าฮยอง หรือว่าจะเป็น
ซองยอล: มยองซู?
L: บิงโก! เก่งมากครับคนดี :)
คนดีบ้าบออะไรกัน แล้วทำไมต้องเขินด้วยเนี่ย
ซองยอล: นี้ยังไม่ได้คิดบัญชีที่หลอกชั้นเลยนะ แล้วนี้มีอะไร?
L: พี่ชายชั้นชอบเค้กนายนะ
ซองยอล: งั้นฝากบอกพี่นายว่าถ้าติดใจก็สั่งมาได้นะ จะลดราคาให้พิเศษเลย 55555
L: งก
ซองยอล: เอ้า คนก็ต้องกินต้องใช้ป่ะ
L: .......................
ซองยอล : อะไร
L:เรื่องเรียนทำขนม
ซองยอล: เอาจริงหรอ
L: อืม
ซองยอล:จะไหวหร๊อออ
L:อืม
ซองยอล:อืม
L: อืม
ซองยอล: อืม
L: ......................
ได้กวนประสาทคนนี้มันสนุกอย่างนี้เอง 5555 ซองยอลก็พึ่งรู้
L: พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยสิ
ซองยอล:7.30 ห้ามสาย
L: อ่าๆ
"ฮยองดูไรอยู่อ่ะ ยิ้มจนเหงือกบานเชีย"
"อ่าว ซองจง"
"ทำไรให้กินหน่อยดิ น้าๆๆๆๆๆๆ" กลับบ้านมาก็ใช้เลยนะ คุณน้อง
"ไม่กินลูกอมมะนาวแล้วหรอ?"
"หิวครับหิว ขอสปาเก็ตตี้นะฮยอง"
"อืมๆ เดี๋ยวทำให้"
L:หายไปไหน?
ซองยอล: อ่อ น้องกลับมาแล้วอ่ะ ไปทำอาหารให้น้องก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน 7.30 บายย
แล้วผมก็ไปจัดการดูแลน้องชายที่รัก ทำกับข้าว สอนการบ้านเสร็จเรียบร้อย ถึงเวลาที่ซองยอลจะได้พักผ่อนซักที
ติ้ง!
(คุณมีข้อความใหม่)
L: ฝันดีนะ ซองยอล :)
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
มันไม่ใช่ครั้งแรกในชีวิตหรอก กับคำว่าฝันดี แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่ทำให้ใจเต้นแรงได้ขนาดนี
ซองยอล: อืม นายด้วย
พิมพ์เสร็จปุ๊บ ซองยอลก็รีบปิดไฟ ห่มผ้าห่มนอนทันที มันคงเป็นอีกคืนที่ดีของซองยอล เพราะบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจที่ซองยอลก็ไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไร แต่มันก็ทำให้รู้สึดีนะ :)
แต๊นแต้นนน ฮัลโหล เป็นยังไงกันบ้างเอ่อย แต่ก่อนอื่นคงต้องบอกว่า
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยูวว อีโฮวอน ♥
ขอให้พี่หมีของเรามีความสุขมากๆนะครับ และอยู่กับพวกเราตลอดไป
พี่หมีก็มีบทนะครับ ยังไงก็ติดตามกันต่อไป เย้!!!!
เป็นไงบ้าง ฟินกันมั๊ยเอ่ย? 55555 เราพยายามแต่งให้ดีที่สุดละ หวังว่าจะถูกใจทุกคนนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ เห็นคอมเม้นแล้วดีใจสุดๆไปเลย *ปาใจ*
ยังไงก็อ่านกันให้สนุกนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :)
ความคิดเห็น