คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : White Confession - Ch 4
-White Confession Ch.4-
วันต่อมา..................
“วันนี้ออกไปข้างนอกไม่ได้นะ จนกว่าจะเย็น อุณหภูมิมันเกิน 35 องศา”
อูฮยอนตะโกนบอกซองยอลที่เพิ่งเดินลงมาจากห้องนอน
“อืมๆ มีออเดอร์ป่ะ จะได้ทำให้เสร็จไปเลย”
“มีๆ เดี๋ยวไปเตรียมอุปกรณ์แปป”
อูฮยอนเดินเข้าไปในห้องเก็บของเพื่อหยิบอุปกรณ์ทำงาน
ติ้งต่อง!!!
“ซองยอล แกไปเปิดทีดิ้”
“ชั้นยังไม่ได้ใส่คอนแทคว่ะ.........”
“แกก็เลือกเอาว่าจะวาร์ปไปใส่หรือใส่แว่น”
คือจะวาร์ปขึ้นห้องไปใส่ก็ได้ แต่ซองยอลขี้เกียจ อาจจะเป็นบุรุษไปรษณีย์ก็ได้ ซองยอลจึงเดินหยิบแว่นที่เคาท์เตอร์มาใส่แล้วเดินไปเปิดประตู
“นี้ยังไม่หยุดเท่ห์อีกหรอ”
มยองซูยืนจังก้าใส่ชุดฮู้ดสีดำอยู่หน้าประตู
“อืม ยัง มีไหร่มยองซู”
รู้งี้วาร์ปไปใส่น่าจะดีกว่า -....-
“จะชวนไปเที่ยวอ่ะ”
“ตอนนี่?”
ออกไปตอนนี้ซองยอลคงไม่รอด
“ปล่าวๆ ตอนเย็น อยากชวนไปเที่ยวในเมืองอ่ะ ไปด้วยกันป่ะ ซองยอล อูฮยอน”
“ไป/ไม่ไป”
“สรุปเอาไง”
มยองซูทำหน้างง สรุปเอาไงกันแน่
“ไปกันสองคนเหอะ ชั้นขี้เกียจ” อูฮยอนตะโกนออกมาจากห้องเก็บของ
“อืม โอเค งั้นเจอกัน 6 โมงเย็น แต่งตัวดีๆละ เย็นนี้ถ้าอยากจะเท่ห์ก็ตามสบ๊าย”
“เออ เจอกัน เดี๋ยวจะ โคตรเท่ห์ ให้ดู ไปๆ จะทำงาน”
ซองยอลโบกมือไล่มยองซูชิ้วๆ ก่อนจะปิดประตูแล้วก็ถอดแว่นออก
หึ เจอกันมยองซู จะได้รู้ว่าโคตรเท่ห์ คือยังไง
“ไอ้ยอล คือเยอะไปมั๊ย”
“นี้แหละ โคตรเท่ห์ ”
ซองยอลใส่เสื้อเชิ้ตโดยที่ไม่ติดกระดุมบนประมาณ 2 เม็ดได้ (อยากโชว์) ทับด้วยเสื้อหนังสีดำอีกชั้น กางเกงสกินนี่สีเข้ม ส่วนหน้าตาหรอ คิ้วมาเต็ม อายไลน์เนอร์อย่างคม ที่สำคัญตา วันนี้ซองยอลเลือกใส่สีเทาเข้มแทนสีน้ำตาลที่ใส่ประจำ
“คือแหวกไปมั๊ย คอเสื้ออ่ะ”
“ต้องมีเซ็กซี่กันบ้าง แบบแบดๆ”
“จ่ะ พ่อ Bad Boy ไปกินเลือดไว้ก่อนเลย เผื่อแกกลับมาไม่ทันเที่ยงคืน เดี๋ยวจะลำบาก”
“อืมๆ ”
ซองยอลเดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบเลือดออกมาดื่มจนหมดขวดรวดเดียว
“เช็ดปากด้วยแก เดี๋ยวมยองซูตกใจ นึกว่าแกแรดท่าลิปสติก”
“นั้นปากหรอนัมอูฮยอน อยู่บ้านเฉาตายไปคนเดียวละกัน บรัย”
พูดเสร็จซองยอลก็เดินออกจากบ้านตัวเองไปยังบ้านข้างๆทันที
รถ Maserati เปิดประทุนคันงามสตาร์ทอยู่แล้วโดยมีคนขับนั่งอยู่เรียบร้อย
“ไม่ใส่แว่นแล้วหรอ คนเท่ห์”
มยองซูใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสกินนี่สีเข้ม ที่เหมือนกันคือกระดุมบนไม่ติด อยากโชว์เหมือนกัน
“คนมันเท่ห์ มันก็เท่ห์ได้ตลอดแหละ”
“งั้นเชิญคุณซองยอลขึ้นรถครับ”
ก่อนทั้งสองจะมุ่งหน้าไปยังย่านดัง ย่านแห่งแสงสีเสียง ‘คังนัม’
แปะ .................. แปะ......................แปะ...............
“แกจะกัดอะไรหนักหนาว่ะ เลือดแวมไพม์มันอร่อยมากมั๊ย”
อูฮยอนที่นั่งอืดอยู่ที่โซฟา กำลังต่อสู้กับเหล่ากองทัพยุง
ดงอูฮยอง ว่างป่ะ มาหาหน่อยจิ
อูฮยอนส่งกระแสจิตไปหาฮยองผู้มีรอยยิ้มนางฟ้า ใจกว้างดังมหาสมุทรแปซิฟิก เวลาเหงาๆ แวมไพม์หนุ่มสองคนก็มีดงอูฮยองเป็นเพื่อน
โทดทีอูฮยอน ฮยองติดธุระด่วนอ่ะ มีอะไรรึปล่าว
โฮ้ยย ฟ้าไม่เป็นใจไรเลยยย
ฮยองทำธุระไปเหอะ ผมไม่กวนละ
ตึ้งต่อง!!!!!!!!!!!
“ใครมาว่ะ”
ก่อนที่อูฮยอนจะรีบวาร์ปไปใส่คอนแทคเลนส์ เพราะวันนี้อยู่แต่บ้านเลยไม่ได้ใส่ แล้วก็ลงมาเปิดประตู
“เอ่อ ขอโทษนะฮะที่รบกวน พอจะมีรามยอนสัก 2 ห่อมั๊ยฮะ พอดีบ้านผมแก๊สหมด ต้มได้แต่น้ำร้อน แล้วฮยองผมไม่ชอบซื้ออาหารสำเร็จรูปมากินแต่ตอนนี้เรากำลังจะหิวตายแล้ว พอจะมีมั๊ยฮะ”
เด็กผู้ชายหน้าหวานตรงหน้ารัวออกมาเป็นชุด แต่ก็ไม่ได้ฟังดูหยาบคาย ตรงกันข้ามกลับดูใสซื่อมากกว่า คงจะหิวสินะ
“ได้สิ เอารสไหนดี”
“ผมขอจาจังมยอน กับแกงกะหรี่ชีสฮะ”
คนหน้าหวานพูดด้วยความตื่นเต้น ตาเป็นประกาย น้องใครเนี่ย น่าเอ็นดูจริงๆ
อูฮยอนเข้าครัวไปก่อนจะหยิบรามยอนออกมา 3 ห่อ
“อันนี้พี่แถมให้ ดูท่าทางนายจะหิวนะ”
“ขอบคุณมากๆนะครับ”
พูดจบก็โค้ง 90 องศาหัวแทบทิ่มเลย
“ผมชื่อซองจงนะฮะ ถ้ามีอะไรให้รับใช้เรียกได้เลยนะฮะ ผมอยู่บ้านข้างๆ”
“ชั้นนัมอูฮยอนนะ เรียกอูฮยอนฮยองก็ได้ กินให้อิ่มนะ”
“ย่าห์!!! ซองจงอา กลับมาบ้านได้แล้ว ไปรบกวนคนอื่นทำไม!!!!!!!!!!!”
เสียงตะโกนดังลั่นจนบ้านข้างๆอย่างอูฮยอนยังได้ยิน
“ฮยองผมคงโมโหหิวแล้ว ไปก่อนนะครับ :)”
พูดจบคนหน้าหวานก็โค้งหัวแทบติดพื้นอีกรอบก่อนวิ่งปรู๊ดกลับบ้านไป
ส่วนอูฮยอนก็กลับไปตายซากเหมือนเดิม
INCEPTION CLUB
ใจกลางคังนัมแห่งนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จัก INCEPTION CLUB คลับแห่งนี้เป็นคลับสไตล์ Electronic แสงสีจึงอลังการละลานตามาก นี้เป็นครั้งแรกของซองยอลเลยก็ว่าได้ที่ได้มาสถานที่แบบนี้ เนื่องจากคบเพื่อนที่เปรียบเสมือนแม่ชีอย่างอูฮยอนมาตลอด เคยได้ยินมาหลายครั้งว่า คังนัมนี้แหละ ที่สุด
ซองยอลค่อยๆแทรกตัวท่ามกลางฝูงชนก่อนจะเดิมตามมยองซูไป ตอนนี้ทั้งสองมานั่งอยู่ที่โซน VIP
“พี่ครับ ผมขอ Absolute Peach ขวดเล็ก นายเอาไรซองยอล”
“ผมขอเป๊ปซี่ครับ”
“นี้เล่นมุก?”
มาผับ มากินเป็ปซี่เนี่ยนะ มยองซูอยากจะขำแต่ก็เกรงใจ
“ไม่มุก ก็จะกิน มีเป๊ปซี่มั๊ยพี่”
ซองยอลหันไปถามพนักงาน
“มีครับๆ งั้นออเดอร์มี Absolute Peach ขวดเล็กแล้วก็เป๊ปซี่นะครับ”
ไม่นานพนักงานก็ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
“ไม่กลัวเมาหรอ นายต้องขับรถกลับบ้านนะ”
ซองยอลที่นั่งดื่มเป๊ปซี่นั่งมองอีกคนที่ดื่มวอดก๊าอยู่
“ชั้นคอแข็ง มาครั้งแรกหรอ เป็นไง”
“ก็เจ๋งดี แต่คนเยอะไปหน่อย ”
“ไม่สนใจลองบ้างหรอ”
มยองซูยื่นวอดก๊ามาข้างหน้าซองยอล
“เหอะ ไม่อ่ะ กินเป๊ปซี่ดีกว่า”
ก่อนที่ซองยอลจะหยิบแก้วเป๊ปซี่มาชนกับแก้ววอดก้าของมยองซู
ซองยอลมองไปทางฟลอตรงกลางที่มีเหล่าบรรดาวัยรุ่นวาดลวดลายลีลากันอยู่
“วันหลังนายอยากมาก็บอกนะ”
“อืม ก็ดี ได้มาอัพเดตแฟชั่นด้วย มยองซูนายดูผู้หญิงคนนั้นสิ คนที่ตัวเล็กๆขาวๆผมสั้นๆอ่ะ แต่งตัวเท่ห์ชะมัด”
“หลีสาวหรอ”
“ตลก คนนี้เท่ห์จริงๆ นายดู”
มยองซูมองไปยังทิศทางที่ซองยอลบอก
ท่ามกลางฟลอที่มีผู้คนมากมาย ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในชุดแจ็คเก็ตหนังสีแดงเพลิง กางเกงขาสั้นสีดำ สีสันของชุดตัดกับผิวสีขาวของเธอคนนั้น ผมสั้นสะบัดไปตามจังหวะของเพลง และเมื่อเธอคนนั้นหันหน้ามาทางมยองซู
“ฮาอิน........................”
“ฮะ อะไรนะ อะไรฮา ไหน”
“กลับกันเหอะซองยอล ”
มยองซูรีบวางเงินไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินออกไป ซองยอลแทบตามไม่ทัน
“เห้ยๆ ไรว่ะ ยังสนุกอยู่เลย เฮ้ย มยองซูรอด้วย”
ซองยอลรีบแทรกตัวตามมยองซูให้ทัน จนเมื่อมาถึงที่โล่ง
“ทำไมรีบกลับอ่ะ”
ซองยอลถามพลางหอบน้อยๆ หลังจากพยายามไล่กวดมยองซู
“ปวดหัวอ่ะ ไปเหอะ กลับบ้านกัน”
“มยองซู....................”
เสียงของผู้หญิงคนนึงตะโกนเรียกชื่อมยองซู
“เห้ย นั้นมันคนที่ชั้นบอกว่าเท่ห์ โหรู้จักก็ไม่บอ.............”
“ซองยอลขึ้นรถ”
มยองซูหันมาบอกซองยอลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“มยองซู ฟังชั้นก่อน ชั้นขอโทษ........................”
ผู้หญิงคนนั้นยังคงตะโกนเรียกชื่อมยองซุอยู่
“นายไปคุยกั.................”
“ขึ้นรถ”
รอบนี้ไม่มีแววเล่นแล้ว สงสัยจะไม่อยากเจอจริงๆ ซองยอลรีบเปิดประตูก่อนจะขึ้นรถไป
เสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ดั่งสนั่น มยองซูขับรถออกไปด้วยความเร็วสูงมากจนซองยอลตกใจ
ไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้น มยองซูเหยียบไปถึง 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ด้วยความแรงของเครื่องยนต์ 4700 cc ซองยอลหลับแทบติดเบาะ
เขาไม่เคยเห็นมยองซูดูหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่นะ
“ชื่อ ฮาอิน”
อยู่ดีๆมยองซูก็พูดออกมา
“ฮะ ฮะ ฮาอิน?”
โหวว ทำเหมือนรู้เลยนะว่าอยากรู้อะไรอยู่
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้ชื่อ อีฮาอิน”
“อ่าๆ”
ถึงจะอยากรู้มากกว่านี้ แต่มันจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมเท่าไหร่
ว่าแต่ทำไมการเจอ อีฮาอิน ถึงทำให้มยองซูดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้
แล้วฮาอินเป็นใคร ทำไมต้องขอโทษ?
“ฮาอินเป็นแฟนเก่าชั้นเอง”
“ห้ะ? แฟนเก่านาย”
“อืม”
“..............................”
ทุกอย่างกลับไปเงียบเหมือนเดิม ตอนนี้ซองยอลเข้าใจละว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ใครจะอยากเจอแฟนเก่าหละ ซองยอลก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจบกันยังไง แต่ดูแบบนี้ท่าจะจบไม่ดี
มยองซูคงต้องการเวลาส่วนตัว อย่างนั้นซองยอลก็ไม่กวนละกัน
บนถนนที่ว่างเปล่า ความเงียบก็ยังคงที่ ไม่ต่างกันความเร็วที่ไม่มีทีท่าว่าจะลดเลย
ซองจงรีบวิ่งปรู้ดกลับเข้าบ้านไป โดนฮยองบ่นนิดบ่นหน่อยก็ดีกว่าหิวตายแหละ
“ย่าห์ บอกกี่ครั้งแล้วว่ากินรามยอนมันไม่ดีต่อสุขภาพ”
ซองกยู อดไม่ได้ที่จะบ่นน้องชายตัวแสบของตัวเอง
“แก็สหมดก็กินสลัดไง จะมากินแบบนี้ทำไม ผงชูรสเยอะ”
“เชิญฮยองกินสลัดไปคนเดียวเหอะ ผมหิว ผมจะกินรามยอน หลบเลยๆ”
ซองจงรีบวิ่งไปหยิบจานก่อนจะจัดการฉีกซองรามยอนแล้วกดน้ำร้อนลงไป
“ว่าแต่ไปรบกวนเค้าทำไม ก็รู้อยู่ว่ามันไม่สมควร”
ซองกยูเดินมานั้งที่โต๊ะทานข้าวตรงข้ามกับน้องชายตัวเองที่กำลังซู้ดรามยอนอย่างเอร็ดอร่อย
“ก็อยากรู้จักอ่ะ”
“แล้วเป็นไงหละ”
“ก็เป็นมิตรกว่าที่คิดนะ ใจดีมาก ดูดิฮยองผมขอมา 2 ห่อ ให้ผมมาตั้ง 3”
ซองจงไม่พูดปล่าว ชูนิ้วออกมาให้ซองกยูดูด้วย
“ใจดีกว่าคนแถวนี้อี๊กกกกกก”
“ไม่ต้องพูดมากเลย รีบกินแล้วรีบไปนอน พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน”
“คราบบบ คุณลุง”
“ว่าแต่คนนั้นชื่ออะไรหรอ”
“อ่อ พี่เค้าชื่อ นัมอูฮยอน อ่ะ”
“นัม อู ฮยอน งั้นหรอ”
ยินดีที่ได้รู้จัก นัมอูฮยอน
รู้กันแล้วใช่มั๊ย ว่าฮาอินคือใคร :) แต่ว่าจะมาสั่นคลอนแค่ไหนต้องรอติดตามตอนต่อไปนะคั้บบบ
พี่กยูมาแล้วนะ เรื่องนี้ให้เป็นพี่น้องทอมแอนด์เจอรรี่ 2 ซอง อาจจะเปิดตัวกากไปหน่อยนะ แต่มันมี......อิ้
วันนี้ว่าง + บวกอารมณ์ดีมากกก ก็เลยแต่งเสร็จด้วยความรวดเร็ว หวังว่าจะสนุกกันนะคะ
สำหรับตอนหน้า ขอสปอยว่าค่อนข้างจะเข้มข้น ยังไงก็อย่าลืมติดตามนะคั้บบ
ก็ขอบคุณมากๆที่อ่านกันนะคะ อ่านให้สนุกนะ อย่าลืมเม้นบอกไว้ด้วยว่าเป็นไง บรัยค้าบ ♥
#ฟิคMaserati
ปล.มุกยอลอยากเท่ห์คือคิดว่าจะแป๊ก แต่ชอบกันเราก็ดีใจนะ 5555
ความคิดเห็น