คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Heart is Beating - Chapter 3
“สวัสดีครับผมเป็นนักเรียนใหม่ชื่อ คิมมยองซู ฝากตัวด้วยนะครับ”
ใช่ครับผมคิมมยองซูเอง วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ผมย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนมัธยมมังวอนดงแห่งนี้ โชคดีที่ผมมีเพื่อนอย่างโฮวอน (หรือที่คนอื่นเรียกโฮย่าละครับ) ทำให้การมาโรงเรียนวันแรกของผมไม่มีปัญหาอะไรมาก ไอ้โฮวอนมันจัดการให้ผมทุกอย่างเลยฮะ จริงๆนี้ผมมาตั้งแต่เช้า (มาก) แล้วแหละ ต้องมาจัดการเรื่องนู้นเรื่องนี้เยอะแยะ ในที่สุดก็ได้เวลาเข้าเรียนซักที ตอนผมมาทำไมทุกคนต้องทำหน้าเหมือนเห็นแวมไพร์ขนาดนั้นฮะ บางทีผมก็ตกใจนะ ผมไม่ได้สนใจใครหรอกครับ แต่สายตาของผมมันดีนะสิครับก็เลยเห็นเจ้าของร่างสูงที่นั่งอ้าปากหวอ เหมือนถูกสาป 555555 ทำไมเราผมถึงโชคดีขนาดนี้นะ หึหึ ดูท่าว่าภารกิจที่พี่ชายผมฝากมาคงจะสนุกกว่าที่ผมคิด
“ซองยอล.....ซองยอล......ซองย๊อลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!”
“แกก็ไม่ต้องเรียกชั้นดังขนาดนี้ม่ะ” อูฮยอนมันตะโกนใส่หูผมแทบฟัง
“หรอยะ เรียกตั้งนานไม่หัน เห็นเพื่อนใหม่เป็นเมดูซ่าหรอ มองแล้วแข็งเป็นหินเลยนะแก”
“บ้า แข็งอะไร เออ ว่าแต่คนที่ชื่อคิมมยองอะไรซักอย่างเนี่ย นั่งไหนหรอ?”
“หันไปข้างๆสิครับคุณเพื่อน”
“ห้ะ ข้างๆ?”
พอซองยอลลองหันไปปุ๊บ ก็เจอสายตาของเพื่อนใหม่ที่จ้องมาทางเจ้าตัวพอดี คุณพระ จะมาจ้องยอลทำไม
“มีไร” เพื่อนใหม่ของเขาเป็นคนพูดขึ้นมา
“ป่าว นายเป็นเพื่อนโฮย่าหรอ?” ผมก็ถามตามความสงสัยอะ
“โฮย่า? ออ...โฮวอนอะนะ แล้วเมื่อกี้ก่อนที่ชั้นจะเข้ามามันพูดว่าไรละ”
“ก็บอกว่านายเป็นเพื่อนอ่ะ” ทำไมรู้สึกคุ้นชื่อโฮวอน เหมือนเคยได้ยินจากไหน
“อืม ก็รู้แล้วจะถามอีกเพื่อ”
“……………………………….”
ตอบดีๆก็ได้ม่ะ ไอ้มยองอะไรเนี่ย -3- ช่างหัวมัน หล่อแต่กวนประสาทชะมัด กลับไปคุยกับอูฮยอนก็ได้ โด่วววว
กริ้ง....................กริ้ง.............................กริ้ง.......................................
“ปะแก ไปกินข้าวกัน หิวไม่ไหวแล้ว” อูฮยอนรีบปลุกผมที่หลับฟุบอยู่บนโต๊ะ
“อื้ม......ไปดิๆ ”
“โฮย่าไปกินด้วยกันป่ะ เออแล้วก็มยองซู ไปกินข้าวด้วยกันมั๊ย”
“ หึหึหึหึ…..” ใครหัวเราะอะไรอ่ะ คนพึ่งตื่นสติยังมาไม่ครบก็เลยยังเบลอๆอยู่
“หึ.............” ชัดเลยครับ ไอ้มยองอะไรนั้นมันยืนขำผมอยู่
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ”
“ดูกระจกหน่อยมะ หึหึหึ.. ป่ะโฮวอนอา อูฮยอนอา กินข้าว” ดูกระจก ดูทำไม?
“แกสองคนไปจองที่ก่อนเลยนะ เดี๋ยวชั้นกับซองยอลตามไป” เป็นอูฮยอนที่บอกโฮย่ากับไอ้มยองแมว
“แก.........ทำไมต้องดูกระจก หน้าชั้นเป็นไรว่ะ?”
“ไปๆ เดี๋ยวพาไปล้างหน้าจะได้ตื่น รู้ตัวมะว่าแกนอนฟุบแขนข้างที่ใส่นาฬิกาซะหน้าเป็นรอย 5555”
“ไอ้บ้านี้ เอ๊ะ.........ว่าแต่ไปสนิทสนมกับไอ้มยองแมวตอนไหนมิทราบ เห็นเรียกชื่อกันใหญ่”
“เค้าชื่อมยองซูเว้ย ก็คุยกันตอนที่มีคนนอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยไง ขี้เซาจริง ปะปะ ไปกินข้าว”
วันนี้ผมก็ต้องไปไหนมาไหนกันอูฮยอนละครับ ไม่งั้นแย่ ว่าแต่โทรศัพท์ผม TTOTT ยิ่งคิดยิ่งอยากจะร้องไห้ หวังว่าคุณซองกยูจะสะดวกมานัดแลกโทรศัพท์กันเร็วๆนะ
ตอนนี้พวกเราอยู่ในโรงอาหารละ โฮย่าและไอ้มยองแมวก็ทำการจองที่ไว้ให้เรียบร้อย พอผมกับอูฮยอนซื้ออาหารเสร็จก็เข้าไปนั่งด้วย
“ กินได้มั๊ยมยองซู ” ตามนิสัยอูฮยอนครับ เทคแคร์ชาวบ้านตลอดเวลา
“กินได้ๆ อาหารโรงเรียนนี้อร่อยแฮะ ”
“ วันหลังนะ เดี๋ยวเราให้พี่ทำอาหารมาให้กินดีป่ะ รับรองอร่อยมากกกกก”
“ จริงดิ ขอบใจนะ ” โหห ทำไมพูดกับอูฮยอนดีจัง มีคำลงท้ายด้วย แถมยิ้มให้อีก ไรว่ะ
“ เออ อูฮยอน ซองยอล ขอเบอร์โทรศัพท์หน่อยสิ พอดีเปลี่ยนโทรศัพท์อ่ะ เบอร์หายหมดเลย”
“ อ่อ ได้สิๆ โฮย่า แกก็เอาของแกมาด้วย ส่วนของซองยอลพอดีมันทำโทรศัพท์สลับกันคนอื่นอ่ะ”
“ หึ ซุ่มซ่าม ”
“ ซุ่มซ่ามไรของนายฮะ !!! ” ไอ้คุณมยองแมวนี้ เดี๋ยวมะเหงกเลย
“ ไม่ดูตาม้าตาเรือ หยิบของชาวบ้านมั่วซั่ว ” ยังไม่หยุดอีก
“ว่าชั้นทำไมห้ะนายนี้มั..................”
“ อูฮยอนอา ขอเบอร์นายด้วยนะ เผื่อเรามีปัญหาไรจะได้ติดต่อได้ ” ไอ้คิมมยองแมววว ทีกับคนอื่นพูดดี หงุดหงิด
(ประกาศ วันนี้เนืองจากเป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก ไม่มีการเรียนการสอน ดังนั้น โรงเรียนอนุญาตให้นักเรียนกลับบ้านได้หลังเวลา 13.00น. ค่ะ)
สิ้นเสียงประกาศเท่านั้นละ เสียงนักเรียนโห่กันดังลั่นเลยครับ ก็ดี การแลกเบอร์จะได้จบๆซักที สติจะแตกกับคนบางคนจะแย่แล้ว
หลังจากกินอาหารเสร็จอูฮยอนคนดีก็ชวนโฮย่ากับไอ้มยองแมวไปเที่ยวต่อครับ แต่พอดี 2 คนนั้นบอกมีธุระพอดี ก็ดีครับ อีซองยอลคงประสาทกินถ้าต้องไปเที่ยวกับมัน
“กลับคอนโดเลยปะแก”
“ อืมดีๆ กะว่าจะไลน์ไปหาคุณซองกยูซักหน่อย ไหนๆก็ว่างละชั้นไปเอาโทรคืนดีกว่า”
พอถึงคอนปุ๊บผมก็รีบแล้วครับ หยิบโทรศัพท์คุณซองกยูออกมา ก่อนที่จะส่งข้อความไปว่า
ซองกยู : คุณซองกยูครับ ไม่ทราบว่าคุณทำงานที่ไหนหรอครับ พอดีวันนี้พอเลิกเรียนแล้ว ผมจะไปหาคุณเอง คุณจะได้ไม่ต้องลำบากด้วย คิดว่าดีมั๊ยครับ บอกสถานที่มาเลยครับ ไกลแค่ไหนผมก็จะไป หวังว่าคุณจะอ่านนะครับ
คุณซองกยู ได้โปรดอ่านเถอะครับ ผมขอร้อง...................................
ติ้ง!
“เสียงไลน์ใครดังว่ะ”
“ อืมสงสัยโทรศัพท์อีกเครื่องมั้ง”
“ โห ไอ้คุณชายมยองซู มี 2 เครื่องเลยหรอครับ”
“ ป่าวๆ อันนี้ของเครื่องใครก็ไม่รู้ที่พี่ชายชั้นทำสลับกันอ่ะ ” ใครก็ไม่รู้ที่ก็รู้อยู่แก่ใจ
“ อ่าๆ ไปหาของหวานกินกันเหอะ จะได้นั่งคุณกันยาวๆ คิดถึงมากรู้มั๊ยครับคุณเพื่อน” ไม่พูดเปล่า โฮวอนก็ใช้ 2 มือหยิกแก้มของอีกคนแล้วดึงไปดึงมา
“ พอครับพอ นี้ยังไม่ได้ถามเลยว่าจะมีหลายชื่อเพื่อ?”
“ แต่ก่อนชื่อโฮวอนครับ พอมาอยู่เมืองกรุงชื่อโฮย่า 55555555555 ”
“ ครับคนกระแดะ ไปๆ กินบิงซูเหอะ อยากกินอ่ะ”
พอเข้ามานั่งในร้าน ระหว่างที่ไอ้เพื่อนหน้าหมีของผมไปสั่งบิงซู ผมก็หยิบเอาโทรศัพท์ที่พี่ชายฝากมา เปิดดูการแจ้งเตือนล่าสุดก่อนจะอ่านข้อความที่เข้ามา สายตาอันคมกริบของเขาค่อยๆอ่านไปช้าๆ ไล่ทีละตัวอักษร ก่อนที่นิ้วมือจะพิมข้อความบ้างอย่างก่อนที่จะกดส่งไป
“ ยิ้มไรคนเดี๋ยวฮะ ทำเป็นคนบ้าไปได้”
“ ปล่าว ไม่มีไร เออ วันนี้ขอกลับเร็วขึ้นนิดนึงนะ พอดีมีธุระด่วน”
ธุระที่ว่านี้มันน่าสนุกไม่น้อยเลยนะเนี่ย หึๆ...................
อย่างที่บอกแหละ เราก็ลงเรื่อยๆ ช่วงนี้ว่างก็เลยแต่งไปเรื่อย 5555555555 ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนะคะ
ความคิดเห็น