คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : My Heart is Beating - Chapter 12
“อ่าว มยองซู มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วซองจงละ”
“ซองจงออกไปข้างนอกอ่ะ แล้วนี้ซื้ออะไรมา”
“ก็จะทำคัพเค้กเอาไว้ไปปาร์ตีเย็นนี้อ่ะ”
“มา เดี๋ยวชั้นช่วยทำนะ” ขอบคุณมากนะ ซองจง :)
“อะ...อะ....อืม”
“วันนี้จะทำเค้กอะไรอ่ะ”
“คัพเค้กโอรีโอ้อ่ะ เห็นนายชอบสีดำก็เลยจะทำ”
“น่ารัก”
“อะ..อะไร น่ารัก....”
“ให้ชั้นช่วยทำนะ”
“เอ่อ.....นายไป..เอ่อ....นั่งรอดีกว่านะ เดี๋ยวค่อยมาช่วยตอนแต่งหน้า”
ถ้าขืนมาช่วยทำ คงไม่เสร็จกันพอดี มือไม้สั่นขนาดนี้ ซองยอลจะทำได้มั๊ย
ถึงเหมือนจะเริ่มชินกับอาการแบบนี้แล้ว แต่มันก็ยังควบคุมไม่ได้อยู่ดี
“โอเคครับ :)”
ซองยอลเริ่มทำคัพเค้กโดยการร่อนแป้ง ผงฟูและเบกกิ้งโซดา ให้เข้ากัน ก่อนจะไปตีเนยให้ฟูหลังจากนั้นใส่ไข่ลงไปตามด้วยส่วนผสมที่ร่อนไว้ แล้วใส่ผงโอริโอ้บดลงไปผสมให้เข้ากัน เพิ่มสีผสมอาหารสีดำลงไป เค้กจะได้มีสีเหมือนที่เจ้าของงานปาร์ตี้ชอบ ก่อนจะตักใส่คัพแล้วนำไปอบในเตาอบ
“หอมจัง”
เสียงนุ่มที่มีเสน่ห์ดังขึ้นข้างๆหูของซองยอล มันใกล้จะลมหายใจของอีกฝ่ายเป่ารดอยู่ที่แก้มเนียนใสของเจ้าตัว
“อ่า อีกแปปเดี๋ยวก็อบเสร็จแล้ว เดี๋ยวนายลองชิมดูนะว่าชอบมั๊ย”
“อืม :)”
ติ้ง!
เสียงเตือนจากเตาอบทำให้รู้ว่าคัพเค้กนั้นอบเสร็จแล้ว ซองยอลค่อยๆลำเลี้ยงคัพเค้กสีดำน่าทานออกจากเตาโดยมีมยองซูค่อยช่วย
“อ้ะ” ด้วยความรีบทำให้มือของซองยอลไปโดนตะแกรงเหล็กที่ร้อน
“นายเป็นอะไรมากรึปล่าว ไหนเอามือสิ”
“เจ็บอ่ะ ;-;”
“ฟู้วว ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็หาย นายไปนั่งรอก่อนเดี๋ยวชั้นจัดการเอาเค้กออกจากเตาแล้วเดี๋ยวไปหยิบยาให้นะ”
“อืม”
มยองซูจัดการเอาเค้กที่เหลืออกจากเตาจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็เดินไปหยิบกล่องยามา
“ทาเบาๆนะ”
“อืม ได้ แต่นายต้องสัญญากับชั้นก่อน 1 ข้อ”
“สัญญาอะไรอ่ะ”
“สัญญาว่าจะไม่ซุ่มซ่ามจนเจ็บตัวอีก”
“นี้ว่าชั้นซุ่มซ่ามหรอ!”
“เป็นห่วง”
“…………………”
“…………………”
“….เอ่อ....รีบทำแผลแล้ว....ไปแต่งหน้าเค้กกัน.........”
“โอเค เพี้ยงง! หายไวๆนะ :) ”
“นายลองชิมดู อันนี้ไม่หวานมาก รับรอง”
“อืม”
“เป็นไง อร่อยมั๊ย ชอบมั๊ย?”
“ชอบ.......ชอบมาก”
มยองซูมองตาของซองยอลราวกับว่าต้องการให้ซองยอลรู้ว่า นอกจากคำว่าชอบนี้จะเป็นของเค้กแล้ว
ยังเป็นของคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยนะ
“......ถ้านายชอบ......ชั้นก็ดีใจนะ”
ซองยอลไม่ได้คิดไปเองใช่มั๊ย ว่าคำว่าชอบ และสายตาที่มยองซูมองมาหาเค้า มันมีความหมายแบบนั้น เค้าก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่คำตอบของเค้าเมื่อกี้ ก็อยากให้อีกคนเข้าใจเหมือนกัน ว่ามันไม่ใช่แค่สำหรับเค้ก แต่ก็สำหรับอีกคนด้วยเช่นกัน.................
“เดี๋ยวพอชั้นบีบครีมเสร็จแล้วนายก็เอาโอริโอ้ปักข้างบนนะ”
“ได้ๆ”
“แล้วพอเสร็จแล้วนายก็เอาไปใส่กล่องอันนั้นนะ”
“โอเคๆ”
“ อ้ะ อย่าแกล้งดิมยองซู ครีมเลอะหน้าเลย”
“ ฮ่าๆๆ ไหนๆ เดี๋ยวเช็ดให้”
“อย่าเอามือที่เลอะมาป้ายดิ เฮ้ย”
“หึหึ”
“กลับมานี้เลย มยองซู กลับมานี้”
แล้วห้องนี้ก็กลายเป็นสนามเด็กเล่นของเด็กสองคน ที่วิ่งไล่เอาครีมป้ายหน้ากัน เสียงหัวเราะของคนสองคนดังไปทั่วห้อง พร้อมกับความรู้สึกดีๆที่ยิ่งฝังแน่นในใจของแต่ละฝ่าย กว่าจะทำเค้กเสร็จ เก็บข้าวของ ล้างหน้าล้างตาเสร็จ ก็เกือบเย็น
“เดี๋ยวนายไปกับชั้นเลยละกันนะ”
“แล้วซองจงอ่ะ ทำไมยังไม่กลับมานะ”
“ซองจงบอกว่าให้เราไปกันก่อนเลย แล้วชั้นก็บอกซองจงไว้แล้ว ว่าจัดงานที่ไหน นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ”
ใช่ เพราะซองจงทั้งนั้นแหละ เราถึงมาอยู่ด้วยกัน
“อ่อ โอเคๆ ปะ ไปกัน”
ตอนนี้สำหรับซองยอล ไม่ว่าใครจะบอกว่ามันเร็วไปก็ตาม
แต่สำหรับคำว่า “ชอบ”
ซองยอลคิดว่า มันคงจะใช่ได้แล้วแหละ
แล้วก็ขอใช้กับคนที่ชื่อ คิม มยอง ซู
--------------------------------------------------------------------------------------
ดงอูขึ้นมานั่งรอในห้องของสองที่น้องตระกูลคิมเรียบร้อย หลังจากคุยโทรศัพท์กับซองกยู สำหรับงานปาร์ตี้ในวันนี้ ซองกยูก็ชวนเค้ามาด้วยแหละ เพราะดงอูก็เป็นอีกคนที่เห็นมยองซูมาตั้งแต่เป็นเด็ก ตอนนี้ยังไม่มีใครมาเลย ซฮงกยูก็อยู่กับอูฮยอน ส่วนมยองซูก็หายไปไหนไม่รู้ เงียบชะมัด ดูทีวีดีกว่า ว่าแล้วก็เปิดช่องสารคดีสัตว์ป่าดู อีกสักนึงเลยมั่งที่ซองกยูจะกลับมา
ติ้งต่อง!
“ สวัสดีครับ มาหาใครหรอครับ ” พอผมเปิดประตูออกไปก็เจอกับเด็กผู้ชาย 2 คน คนนึงหน้าคมคิ้วหนา ส่วนอีกคนก็ตัวเล็ก หน้าหวานเหมือนกับผู้หญิงเลย
“อ่า พอดีผมเป็นเพื่อนของมยองซูอ่ะครับ มยองซูบอกให้พวกผมมานั่งรอก่อนได้เลย”
“ เข้ามาสิ เชิญๆ ”
“เอ่อ.....ไม่ทราบว่าคุณชื่อ..เอ่อ........” เป็นคำถามจากเด็กหนุ่มคิ้วเข้ม
“จางดงอู เรียกดงอูฮยองก็ได้นะ ชั้นเป็นเพื่อนสนิทของซองกยูอ่ะ”
“อ่อ ครับ ผมอีโฮวอน เรียกโฮย่าก็ได้นะฮะ ผมเป็นเพื่อนกับมยองซู ส่วนนี้เป็นน้องของซองยอลเพื่อนของมยองซูอ่ะครับ”
“สวัสดีฮะ ผมอีซองจงฮะ”
“มานั่งก่อนสิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เช่นกันฮะ”
“โฮย่า นายเห็นมยองซูบ้างมั๊ยอ่ะ”
“มยองซูอยู่กับซองยอลอ่ะครับ”
“ซองยอลที่ทำขนมเก่งๆรึป่าว?”
“อ่า ใช่ฮะ ฮยองเคยทานด้วยหรอฮะ”
“มยองซูเคยเอามาให้ชิมอ่ะ”
“ใช่ฮะ ฮยองผมทำทั้งอาหาร ทั้งขนมเก่งมากๆ ผมนี้สิ ทำอะไรสู้ฮยองไม่ได้เลย”
“ฮ่าๆๆๆ อย่าน้อยใจไปเลย คนเราก็ต้องมีอะไรที่ดีสักอย่างแหละ มาโฮย่า ซองจง มาดูทีวีด้วยกัน”
“อ่าว ดงอูฮยอง ซองจง โฮย่า ทำไมมาอยู่ด้วยกันอ่ะ ?”
“ไง อูฮยอน ซองกยู กลับมาแล้วหรอ พอดีพวกเรา 3 คนขึ้นมากันก่อนเลยมาเจอกันอ่ะ”
“อ่อ ฮะๆ”
“อูฮยอน ไปช่วยชั้นเตรียมของหน่อยสิ”
“อ่าได้ฮะ งั้นเดี๋ยวผมมานะฮยอง”
แล้วคู่แรกก็เดินหายไปจัดเตรียมของสำหรับปาร์ตี้
“มากันแล้วหรอครับ ดงอูฮยอง ซองจง โฮย่า” มยองซูกล่าวขึ้นทันทีหลังจากเปิดประตูห้องเข้ามา
“อ่าว มยองซูฮยอง ซองยอลฮยอง มากันแล้วหรอฮะ”
“แล้วอูฮยอนไม่อยู่ที่ดีด้วยหรอ ซองจง โฮย่า”
“อูฮยอนเข้าไปจัดเตรียมของอยู่กับซองกยูฮยองข้างในอ่ะ”
“อ่อ งั้น ปะ ซองยอล ไปเตรียมของกินกัน”
“อืมๆ”
ตามไปด้วยคู่ที่สองที่เดินเข้าไปข้างใน
“เห็นป่ะ โฮย่าฮยอง มาๆ แทคกัน” ว่าแต่ซองจงกับโฮย่ายิ้มอะไรกัน
“เอ่อ...โทษนะ แทคอะไรกันหรอ”
“ผมแค่อยากฉลองที่ภารกิจสำเร็จอ่ะครับ” ภารกิจอะไรว่ะ
“อ่า.........ว่าแต่ ทำไมคู่หลังเค้ามาด้วยกันอ่ะ?” คู่แรกมันคู่ทำงาน ผมไม่ค่อยสงสัย แต่คู่หลังนี้สิ
“ผมจะบอกอะไรให้ฮยอง” เป็นโฮย่าที่พูดขึ้น
“ถ้าฮยองรู้อย่าตกใจนะ”
มันจะยิ่งใหญ่อ่ะไรขนาดนั้นครับ
“พูดมาๆ”
หูซ้ายซองจง หูขวาโฮย่า
“มยองซูชอบซองยอลฮะ”
“ห้.......อุ๊บ!”
ไอ้เด็กสองคนข้างๆผมมันรีบเอามือมาอุดปากผมไว้เลยฮะ อืมรู้งานดี ว่าแล้วว่ามยองซูมันต้องอินเลิฟ ก็ช่วงที่ผ่านมานี้คนบ้าชัดๆ ยิ้มตลอดเวลา คือไม่ใช่ว่าปกติมันไม่ยิ้มนะ แต่แบบอารมณ์ดีดี๊เว่อร์ ตอนแรกก็งงทำไมอยู่ดีๆมาชอบกินเค้ก ปกตินี้แทบจะไม่แตะเลยนะ ของหวานๆเนี่ย อ๋อออ ชอบคนทำนี้เอง สงสัยวันนี้ต้องจับตาดูซะแล้ว คู่นี้น่าสนใจจริงๆ ว่าไปก็สงสารไอ้แปะเพื่อนผมนะ น้องนี้อินเลิฟสุดใจ ส่วนมันหละ มีแต่น้องงาน น้องประชุม ขอให้หาได้เร็วๆละกัน
“มีไรเล่าให้ฮยองฟังให้หมดเลยนะ เอาตั้งแต่ต้นจนปัจจุบัน”
“ได้ฮะฮยอง” แค่มองตาก็รู้ใจ.........ว่าต้องทำยังไงกันต่อ
บังเกิดแล้วครับ แก็งค์ 3 สหาย 3 รุ่น สมาชิกคือ จางดงอู อีโฮวอนและอีซองจง ส่วนหน้าที่หรอครับ ก็ทำให้คนอื่นสมหวังไง 555555555 เรา 3 คุยกันถูกคอสุด ไอ้ 2 คู่ที่กำลังจัดเตรียมของอยู่คงไม่รู้ถึงการบังเกิดใหม่ของแก็งค์ที่ไร้เทียมทานที่สุดในโลก เดี๋ยวพวกเราจะจัดให้ทุกคนได้สมหวัง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
---------------------------------------------------------------------------------------------
อูฮยอนและซองกยูกำลังยุ่งอยู่กับของที่ซื้อมาในวันนี้ มีทั้งอาหารและสิ่งของ วันนี้ซองกยูซื้อของขวัญมาให้มยองซูด้วยแหละ โดยอูฮยอนมีหน้าที่ห่อของขวัญชิ้นนี้เอาไปซ่อนก่อนที่มยองซูจะเห็น ส่วนซองกยูก็กำลังลำเลียงวัตถุดิบในการทำอาหารออกมา เรื่องของหวานในงานนี้ให้เป็นหน้าที่ของซองยอล ส่วนเรื่องของคาว ซองกยูจะเป็นคนโชว์ฝีมือเอง โดยเมนูอาหารของงานนี้มีทั้ง สปาเก็ตตี้ ต็อกบกกี และเนื้อย่าง
“ให้ผมช่วยป่ะ”
“นายไปหั่นหัวหอมนะแล้วก็เอาไปหมักกับเนื้อนะ เนื้อจะนุ่ม อันนี้สูตรทำซอส”
อูฮยอนรับมาอย่างงงๆ ก่อนจะค่อยๆ ผสมซอสตามสูตรที่ซองกยูให้มา ถึงพี่ของเค้าจะเป็นเชฟ แต่อูฮยอนก็หาได้มีความสามารถด้านนี้เลย หั่นนู้นหั่นนี้ ต้ม ผัด แกง ทอด พอได้ แต่ไอ้เรื่องปรุงรสอะไรเนี่ย ต้องตามสูตรตามตำรา ไม่งั้นก็ไม่มีใครทานได้ครับ ผ่านช่วงเวลาแห่งความสับสนในการปรุงซอส ก็ต้องมาหั่นหัวหอมต่อ อ่า.......รู้อยู่แหละว่ามันต้องแสบตา แต่ก็ไม่คิดว่าน้ำตามันจะไหลเยอะขนาดนี้ อูฮยอนเลยเอามือมาเช็ดน้ำตาออก แต่มันยิ่งทำให้แสบหนักขึ้นไปอีก
“ฮึก....ฮึก....”
“เป็นไรอ่ะ อูฮยอน”
“หยิบทิชชู่ให้ผมหน่อยได้มั๊ยฮะ....ฮึก....แสบ...ตา....ฮึก.......”
“นายอยู่นิ่งๆแหละ เดี๋ยวชั้นเช็ดให้นะ”
“ฮึก....ขอบคุณ....ครับ.....ฮึก....”
ซองกยูหยิบผ้าเช็ดหน้าสีของเค้าออกมากก่อนจะค่อยเช็ดน้ำตาให้อูฮยอนอย่างเบามือ
“ผ้าเช็ดหน้านี้ผืนใหม่นะ สะอาดแน่นอน”
“เดี๋ยวผม....ฮึก....ซักมาคืน..ฮึก..ให้”
“หยุดร้องได้แล้วนะ ฮยองเช็ดออกให้หมดแล้ว ไหนดูสิ หายแสบตารึยัง”
อูฮยอนลองหลับตาลงก่อนค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
แก้วตาใส่สีน้ำตาลสบกับดวงตาคมเข้มเรียวเล็ก แววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของอีกฝ่ายทำให้อูฮยอนไม่อาจละสายตาออกมาได้
ซองกยูก็เช่นกัน ดวงตาสีน้ำตาลใสที่อยู่ตรงหน้า ทำไมอูฮยอนตาหวานแบบนี้นะ เหมือนมีแรงดึงดูดเค้าไว้ให้มองแต่ตาคู่นั้น
“อะแฮ่ม!! โทดนะครับ จะจ้องกันอีกนานมั๊ย มีอะไรรึปล่าว”
“เอ่อ....อูฮยอนหั่นหัวหอมแล้วมันแสบตาอ่ะ ชั้นก็เลยเช็ดให้”
ขนาดที่ซองกยูหันไปตอบคำถาม อูฮยอนก็ยังคงก้มหน้างุดอยู่ในขนาดที่อีกคนตอบคำถามเพื่อนสนิท
“อ๋อออ อืม จะเสร็จยังอ่ะไอ้จีจี้ ชั้นหิวแล้วนะเฟร้ยย”
“รอแปปสิว่ะ เนื้อยังไม่ได้หมักเลย ไปๆ ไปนั่งรอตรงนู้นเลยไป”
“คร้าบบบ ไอ้คุณจีจี้ เร็วๆนะครับ”
“ฮึฮึฮึฮึฮึ”
“นายขำอะไร อูฮยอน”
“.....จีจี้.......ฮ่าๆๆๆๆๆๆ.....หน่อมแน้มชะมัด”
“ย่าห์! อย่าเรียกแบบนี้อีกนะ”
“ทำไม จีจี้ จีจี้ จีจี้ กยูจีจี้ แบร่ :p ”
“ย่าห์! กลับมานี้เลยนะตัวแสบ อย่าหนีนะเว้ยย ย่าห์!!!”
สุดท้ายเมื่อวิ่งไล่กันจนหมดแรง ก็เป็นอันสงบศึก การทำอาหารก็ดำเนินต่อไปอีกครั้ง อูฮยอนค่อยออกไปเตรียมเตาปิ้งตรงระเบียงนอกห้อง ส่วนซองกยูก็กำลังทำสปาเก็ตตี้และต็อกบกกี
“เด็กๆ ชั้นว่าชั้นมีอะไรมาอัพเดตแหละ”
“อะไรหรอฮะ” เด็กพวกนี้พร้อมเพรียงจริงๆ
“งานวันนี้ชั้นว่าไม่ได้มีแค่คู่เดียวแล้วแหละ สงสัยต้องจับตาดูอีกคู่ด้วย”
“อ๋า...............เข้าใจแล้วครับฮยอง”
“เข้าใจอะไรได้เร็วดี ดีมาก ฮ่าๆๆ ”
ตอนที่สองคนนั้นเล่นเกมจ้องตากันอ่ะ ผมก็ดันไปเห็นพอดี ลองยืนดูอยู่ห่างๆก่อนสักพักก็ไม่เห็นจะแยกจากกันสักที พอทักไปเท่านั้นแหละ คนนึงก็รีบก้มหน้างุดเลย คิดว่าจะซ่อนได้หรอ ในเมื่อมันไม่ใช่แค่หน้าที่แดง หูก็แดงด้วย ปาร์ตี้วันนี้มันน่าสนใจกว่าที่คิดแฮะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ได้ฤกษ์เริ่มงานปาร์ตี้อย่างเป็นทางการสักที 7 หนุ่มกำลังมีความสุขกันอย่างเต็มที่ โดยที่มีอาหารของซองกยูและขนมของซองยอล และดนตรีจากดีเจโฮย่า เพิ่มความรื่นเริงให้กับคืนวันอาทิตย์ส่งท้ายวันหยุดได้เป็นอย่างดี
เต้งๆๆๆ!
“ก็เนื่องในวันนี้เป็นงานฉลองตอนรับการกลับมาเกาหลีอย่างถาวรของมยองซูนะ ฮยองก็มีของจะให้นายด้วยแหละ”
ซองกยูหันไปส่งซิกให้กับอูฮยอน ก่อนที่ไฟทั้งห้องจะดับลง
ข้างหน้ามีกล่องของขวัญสีดำที่ถูกรายล้อมไปด้วยไฟคริสมาสหลากสีเพื่อให้มั่นเปล่งประกายยามไร้แสงอื่นๆ มยองซูค่อยหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาช้าก่อนจะค่อยๆแกะดู ในกล่องสีดำนั้นบรรจุกล้อง Canon 5D Mark 3 พร้อมเลนส์ กระเป๋ากล้องและขาตั้งกล้อง
“ชอบมั๊ย ฮยองชาร์จแบตให้แล้วนะ ข้างในก็มี memory card 32gb นายสามารถใช้ได้เลยนะ”
น้ำตาค่อยไหลออกจากหางตาของมยองซู ทำไมเค้าจะไม่ชอบละ พี่ชายคนนี้ทำไมช่างรู้ใจขนาดนี้นะ ตั้งแต่เด็กจนโต ฮยองคนนี้ไม่เคยทำให้เค้าเสียใจเลย การกลับเกาหลีในครั้งนี้ของเค้าถ้าไม่ได้ฮยองคนนี้ช่วยก็คงจะลำบากมาก หลังจากนั้นมยองซูก็วิ่งไปกอดฮยองที่ดีที่สุดในโลกของเขา
“ชอบสิฮยอง...ฮึก...ฮยองให้อะไรผม ผมก็ชอบหมดแหละ...ฮึก...ผมรักฮยองที่สุดเลยนะ”
“อย่าร้องไห้สิ อายเพื่อนมั๊ยนั้น”
ไฟถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มอีก 4 คนที่ยืนดูอยู่ก็อดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของพี่น้องคู่นี้ แต่ยังมีอีก 1 หนุ่มที่น่าจะอินจัดเกินไป
“ร้องไห้ทำไมซองจง”
“ฮยอง.....ฮึก.......ผมรักซองยอลฮยอง.....ฮึก......ที่สุดเลยนะ.......ฮึก”
น้ำตาของซองจงสร้างเสียงหัวเราะให้กบผู้ชมที่ยืนดูอยู่
“มาถ่ายรูปกันดีกว่าครับทุกคน”
มยองซูจัดการตั้งขาตั้งกล้องให้เรียบก่อนจะตั้งเวลาเพื่อที่ในเฟรมจะได้มีครบทั้ง 7 คน ภาพถูกถ่ายเซ็ตแล้วเซ็ตเล่า ก่อนมยองซูจะผันตัวไปเป็นช่างภาพถ่ายทั้งภาพหล่อ ภาพหลุดและอีกมากมายของคนอื่นๆ ภาพเหล่าถูกบันทึกโดยกล้องตัวใหม่ของมยองซูและบันทึกลงในความทรงจำของทุกคน หนุ่ม 7 คน ถึงจะต่างวัย ต่างครอบครัวกัน แต่ในตอนนี้ ทุกคนก็เหมือนครอบครัวเดียวกันไปแล้ว หลังจากปาร์ต้จบ แต่ละคนก็มาช่วยกันเก็บของคนละไม้คนละมือจนห้องสะอาดเรียบร้อย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฮยองไปส่งทุกคนที่โรงเรียนเหมือนเดิม ดึกแล้ว กลับห้องกันดีๆละ โฮย่าดึกแล้ว ให้คนไปส่งมั๊ย”
“วันนี้ผมมานอนกับอูฮยอนอ่ะครับ ฮยองไม่ต้องเป็นห่วง”
“ไอ้จางแล้วแกละ นอนนี้มั๊ย”
“อืม ก็ดีนะ”
“งั้นพวกผมไปก่อนนะฮะ ขอบคุณมากนะครับสำหรับปาร์ตี้ในวันนี้ ”
“จ่ะๆ แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกัน”
ติ้ง!
L: ขอบคุณมากนะ สำหรับทุกอย่างในวันนี้ ฝันดีนะครับ ซองยอล
ซองยอล : นายก็เหมือนกัน ฝันดีนะ
ติ้ง!
ซองกยู : ขอบคุณนะที่ไปซื้อของเป็นเพื่อน พรุ่งนี้ทำงานวันแรกอย่าลืมละ ฝันดีอูฮยอน
อูฮยอน : ฝันดีฮะ
ฮาโหลๆ เปิดตัวแล้วนะครับบ สำหรับแก็งค์สามสหายของเรา /แปะๆๆ รูปข้างบนนี้มยองเป็นคนถ่ายนะ 5555 (ไม่ใช่ละ)
พาร์ทนี้กรุบกริบทั้งกยูนัมและมยองยอลเนอะ ส่วนพาร์ทหน้า ขอบอกว่าห้ามพลาด #เอ๊ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะติดตามกันมา เราจะตั้งใจแต่งต่อไปให้ดีที่สุดนะ
สนุกไม่สนุกยังไงก็คอมเม้นต์ไว้โลดด เราจะได้มีกำลังใจแต่งต่อ #แฮะๆ
สุดท้ายนี้ อยากบอกว่าขอบคุณมากกกก ไปละครับ ฟิ้ววววว ♥
ปล.พาร์ทต่อไปอาจจะลง พรุ่งนี้ตอนดึกๆนะ พน.ไม่ว่างทั้งวันเลย หรือว่าถ้าอยากให้ลงก่อน(?) เม้นไว้โลด จะจัดให้
ความคิดเห็น