คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : My Heart is Beating - Chapter 11
"มีไรโทรมาแต่เช้า" คนจะนอน
"ออกไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย"
"ไปซื้อคนเดียวดิ" จะมาชวนผมทำไม
"ชั้นไม่รู้ว่ามยองซูชอบอะไรอ่ะ วันนี้จะจัดงานแล้วด้วย" พี่อะไรว่ะ ไม่รู้ว่าน้องตัวเองชอบอะไร
"ไปถามโฮย่าสิ ผมพึ่งมาสนิทกับมยองซูได้ไม่นาน คงไม่รู้อะไรมากเท่าโฮย่า”
"เดี๋ยวมีค่าจ้างให้"
"สัญญาเริ่มวันจันทร์"
"เถอะนะ ชั้นรออยู่หน้าห้องนายแล้ว"
"ห้ะ! หน้าห้องชั้น"
"ให้เวลา 20 นาที"
ตู๊ด.... ตู๊ด.... วางสายไปแล้ว...............
อะไรของไอ้แปะเนี่ย เอาว่ะ ไปก็ไป ยังไงตอนเย็นก็ต้องเจอ
เค้ารออยู่หน้าห้องผมจริงๆด้วย ไอ้มยองซูมันบอกใช่มั๊ย -^-
"จะไปยัง"
"อืม แต่งตัวน่ารักดี"
"จะไปไม่ไป" พูดมากจริงไอ้แปะ
เป็นอีกครั้งที่ผมได้กลับมาเยี่ยมเยือน BMW คนหรู
"เปิดประตูเบาๆละ"
จ้าา พ่อคุณ
"จะปรับเบาะก็กดปุ่มเบาๆ"
"แล้วก็คาด...."
"คาด belt เบาๆเดี๋ยวมันจะขาด"
"อืม แสนรู้ดีจริงๆ"
"คน ไม่ใช่หมา"
คือท่าจะเป็นห่วงรถขนาดนี้ก็ไม่ต้องให้ผมมานั่งก็ได้ ในรถเงียบกริบ มีแต่เสียงแอร์ ว่างๆแบบนี้ แกล้งคนฟอร์มจัดดีกว่า
ครืน....... เอนที่นั่งลง
ครืน.......เลื่อนไปข้างหน้า
ครืน.......เอนขึ้น
ครืน.......เลื่อนถอยหลัง
ครืนนน.....
หมับ!
"จะเล่นอีกนานมั๊ย"
"ก็มันนั่งไม่สบายนิ"
"................"
"................"
แล้วก็กลับไปเงียบเหมือนเดิม
ถึงแล้วครับ ห้างนี้จัดว่าใหญ่มากเลยแหละ มีครบทุกอย่างเลย ทั้งห้าง ร้านอาหาร ซุปเปอร์มาร์เก็ต
"อย่าปิดประตูแรงเหมือนรอบที่แล้ว"
ก็ด้ายย ค่อยๆปิดก็ได้
"นายไปเอารถเข็นมาสิ"
"อืม รอแปป"
สั่งจริง พ่อคุณ
"ถ้าจะถามผมว่ามยองซูมันชอบอะไรบ้าง ผมก็รู้แค่มันไม่ชอบกินหวาน กับชอบสีดำ"
"อืม นายแค่ตามชั้นมาก็พอ"
แล้วเค้าก็จัดการทุกอย่างเอง เอาง่ายๆคือเค้าไม่ถามอะไรผมเลย ผมแค่เข็นรถตาม
"อ่าว ไหนบอกไม่รู้ว่ามยองซูชอบอะไร"
"แค่ข้ออ้าง"
"-_____-" สรุปเป็นแค่ข้ออ้างหาเพื่อนมา
“งั้นซื้อของเสร็จจะกลับเลยนะ”
“หิว”
“ก็ไปกินข้าวสิ”
“ไปกินด้วยกัน”
“ไม่ได้เอาตังค์มา” คือผมคิดว่าซื้อของแค่แปปเดียวเลยเอาตังค์ติดตัวมานิดเดียว
“เดี๋ยวเลี้ยง”
“อืม ก็ได้”
ร้านนี้แบบไฮโซสุดๆ นี้ถ้าไอ้แปะไม่เลี้ยงเนี่ยผมก็คงไม่ได้กินร้านนี้แน่นอน
“ร้านนี้..........จริงๆหรอ.........”
“สั่งได้เต็มที่นะ ไม่ต้องเกรงใจ”
พูดเองนะ มื้อนี้อูฮยอนขอจัดเต็ม
“นายอยู่ที่ Mecenatpolis หรอ”
“อืม” ผมตอบไปด้วยเคี้ยวสเต็กไปด้วย เข้าใจแล้วว่าทำไมราคาถึงสุดแสนจะแพง
“เพิ่งมาสนิทกับมยองซูหรอ”
“ใช่”
“นายอยู่คนเดียวหรอ”
“ผมอยู่กับพี่ชาย แต่เค้าไม่ค่อยกลับอ่ะ”
“นายอยู่คอนโดระดับนี้ได้แล้วทำไมยังรับทำงานอ่ะ”
“อยากหาประสบการณ์ เรียนหนังสืออย่างเดียวมันทำให้สอบเข้ามหาลัยได้ก็จริงนะ แต่ว่าประสบการณ์มันต้องใช้ตอนทำงาน อนาคตจะได้ไม่ลำบาก อ๋อ.....แล้วเผื่อว่าไปช่วยงานใครแล้วเค้าติดใจ จบไปจะได้หางานทำได้ง่าย ฮิ้ฮิ้”
“ชั้นว่าดงอูก็เป็นหนึ่งคนแหละที่จะรับนายเมื่อนายเรียนจบ”
“ ถึงจะอยากสะดวกนะ แต่ก็ไม่ได้อยากเข้าเพราะเส้นหรอก มันไม่น่าภูมิใจเท่าไหร่”
“อืม นายนี้คิดไกลเนอะ”
“ใครจะอยากลำบากละ คิดสั้นก็ตายสิคร้าบบบ”
“อืมๆ.........หึหึ”
“หัวเราะอะไร”
“ปากนายเลอะซอส”
“หรอ ตรงไหน ตรงไหน”
อูฮยอนพยายามเอามือเช็ดซอสออกจากปาก แต่ยิ่งทำก็เหมือนมันจะยิ่งเลอะ
“อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวเช็ดให้”
แล้วซองกยูก็ยื่นเอามือข้างนึงจับหน้าอูฮยอนไว้ ก่อนที่มืออีกข้างจะหยิบผ้าขึ้นปากขึ้นมาเช็ดให้อย่างเบามือ
“กินเหมือนเด็กๆไปได้”
“..........อ่า.....ขอบคุณ.........ครับ”
“ :) ”
จะว่าไปผู้ชายคนนี้ก็มีด้านดีๆเหมือนกันนะ นึกว่าจะเก่งแต่สั่ง ก็ถือว่าเป็นมื้ออาหารที่ดีเลยแหละ
กริ้ง!
“ฮัลโหลว่าไงไอ้จาง”
“ชั้นมาคอนโดแกแล้วนะ”
“แกขึ้นไปรอที่ห้องชั้นได้เลยตามสบาย ไปขอกุญแจจากแม่บ้านได้เลย แล้วเดี๋ยวบ่ายๆชั้นจะเข้าไป”
“โอเคๆ”
“แล้วนี้แกอยู่ไหนอ่ะ”
“ออกมาซื้อของข้างนอกกับอูฮยอนอ่ะ”
“ฝากนายดูแลอูฮยอนด้วยนะ”
“อืม จะได้ดูแลเป็นอย่างดี” ก่อนจะมองไปยังเด็กที่เดินอยู่ข้างๆ
“โอเค งั้นชั้นขึ้นไปห้องนายก่อนเลยนะ แล้วเจอกัน”
“งานวันนี้ ดงอูฮยองมาด้วยหรอ?”
“อืม ใช่”
“เยสสสสสสสสสสสสส”
“ดีใจขนาดนั้นเลย?”
“ดงอูฮยองคือพี่ชายคนที่สองของผม”
“แล้วชั้นละ”
“ไม่รู้ ยังไม่ได้ระบุสถานะ”
“แล้วเมื่อไหร่จะระบุอ่ะ”
“ก็ไม่รู้ เมื่อพอใจมั้ง”
“อืม.....เดี๋ยวกลับคอนโดไปนายช่วยชั้นเตรียมของหน่อยสิ”
“ได้ๆ เอ่อ.... ค่าจ้างวันนี้ไม่ต้องนะ ถือว่าเลี้ยงอาหารไปแล้ว”
“โอเค กลับกัน”
“แปปนึงนะ แปปนึง” แล้วอูฮยอนก็วิ่งไปที่ร้านรองเท้าใกล้ๆ
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ New Balance 996 สีน้ำเงิน
“นายชอบหรอ”
“อืมใช่ สวยเนอะ ว่ามั๊ย”
“ซื้อสิ”
“ไม่เอาอ่ะ อยู่ดีๆซื้อแบบไม่มีเหตุผลมันแปลกๆ”
“ก็ชอบไง เหตุผล”
“มันไม่พออ่ะ ที่จะต้องเสียตังค์”
“แต่ชั้นว่าคู่นี้สวยกว่า”
ผมหยิบอีกคู่ที่อยู่ข้างๆขึ้นมา ตรงเชือกเป็นสีแดง ตัว N เป็นสีน้ำตาล ตัวรองเท้าเป็นสีดำ
“ชอบหรอ”
“อืม”
“ซื้อสิ รวยหนิ”
“28 เมษา”
“..............?”
“วันเกิดชั้น”
“แล้วบอกทำไมอ่ะ”
“เผื่อนายจะซื้อให้”
“เหอะ อย่ามาเนียน ทำงานแล้วยังจะมาให้เด็กซื้อให้อีก”
“ซื้อเองกับคนอื่นซื้อให้มันไม่เหมือนกัน”
“ อย่ามาอ้าง รีบกลับเหอะ เดี๋ยวดงอูฮยองรอ”
“อืม”
จริงๆวันนี้ผมจะมาซื้อของคนเดียวมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก แต่ผมอยากมาศึกษานิสัย(?) ของเด็กที่กำลังจะมาช่วยงานผม ว่าเราจะเข้ากันได้รึปล่าว ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ อย่าพึ่งเข้าใจผิด คือถ้าคนมันจะทำงานร่วมกันก็ต้องเข้ากันได้ดี ถูกมั๊ย วันนี้ผมได้เห็นหลายด้านของเด็กคนนี้เลยแหละ เค้าเป็นเด็กที่ฉลาดมากนะครับ มีความคิดที่ดีเลยทีเดียว แล้วก็ไม่ได้ดูอยู่ในกรอบเกินไป ก็คงทำงานได้ดีอย่างที่ดงอูบอกจริงๆละ นั้นไง เด็กน้อยข้างผมหลับไปละ ปล่อยให้ผมขับรถอยู่คนเดียว เวลาหมดฤทธิ์ต่อปากต่อคำนี้ก็น่ารักดีนะ
-------------------------------------------------------------------------------
ผ่านมาหลายวัน อะไรที่ผมสงสัยมันก็เริ่มชัดเจนขึ้นแล้วละครับ อย่าหาว่าผมสอดรู้สอดเห็นเลยนะ แต่ผมก็อยากเห็นฮยองมีความสุข ผมถึงต้องทำ 55555555 ผมก็สังเกตมาตลอดอ่ะครับ เวลาที่มีปาร์ตี้ที่ห้องนี้ ทำไมผมจะไม่รู้เห็นละ ว่าฮยองทั้ง 2 อ่ะ มีอะไรแปลกๆ คนนึงเอะอะก็หน้าแดง พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาที่อีกคนนึงอยู่ใกล้ บางทีก็มีคำพูดแปลกที่ผมคิดว่าเค้าคงเข้าใจกันอยู่สองคน อีกอย่างผมก็มีพรรคพวก อูฮยอนฮยองกับโฮย่าฮยองไง ใครๆก็ดูออกว่า ซองยอลฮยองกับมยองซูฮยอง มีอะไรบางอย่างปิดบังพวกเราอยู่...........
ติ้งต่อง !!!
“มยองซูฮยองสวัสดีฮะ เข้ามาก่อนสิฮะ”
วันนี้แหละ ผมจะเป็นคนล้วงความลับนี้ออกมา หึหึ
“ซองยอลยังไม่ตื่นหรอ?”
“ป่าวฮะ ฮยองลงไปซื้อของข้างล่าง พึ่งลงไปเมื่อกี้ เดี๋ยวคงขึ้นมา”
เข้ามา แทนที่จะทักผม กลับถามหาอีกคน แปลกมั๊ยฮะ
“วันนี้อย่าลืมปาร์ตี้นะ”
“ฮะ ไม่ลืมอยู่แล้ว”
คนอย่างซองจงเนี่ย อยากรู้ก็ต้องรู้ งั้นผมไม่อ้อมค้อมละนะ
“มยองซูฮยองฮะ ผมมีอะไรจะถามหน่อย”
“อืม อะไรหละ”
“สัญญากับผมก่อน ว่าจะตอบตามจริง”
“แน่นอน ฮยองจะตอบตามจริง”
“งั้นผมถามตรงๆเลยนะ ฮยอง ชอบซองยอลฮยองหรอ?”
“เอ่อ..............คือ.............เอ่อ.............”
“ฮยอง ตอบผมมาตรงๆเลย ชอบรึปล่าว”
“............ก็ชอบ............อ่ะ.......”
“ผมขอชัดๆได้ป่ะ?”
“อื้ม ก็ชอบ”
“ให้มันได้อย่างนี้สิฮยอง บอกตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมาแอบจีบกันหรอก”
“เอ่อ.....นายเห็นหรอ?”
“คนอื่นเค้าก็เห็นกันหมดแหละทั้งอูฮยอนฮยองแล้วก็โฮย่าฮยอง นี้ถ้าฮยองบอกผมตั้งแต่แรกนะ จะไม่เป็นก้างเลย”
“เอ่อ.....อ่าๆ” จะไม่ให้อึ้งได้ไงครับ อยู่ดีๆน้องของคนที่ชอบก็มาพูดแบบนี้
“เนี่ย เหลือเวลาอีกตั้งนานกว่าจะถึงปาร์ตี้ ระหว่างนี้ผมจะไม่กวน จะได้จีบกันถนัดๆ ”
“อ่า...ขอบคุณนะซองจง...ว่าแต่....นายไม่โกรธฮยองหรอที่มา..เออ..ชอบซองยอล”
“ผมจะโกรธทำไม ดีใจด้วยซ้ำถ้าจะได้พี่ชายผมจะได้มีความสุขกับคนที่ดีแบบนี้ เดี๋ยวผมจะช่วยฮยองทุกอย่างเลย”
“อ่า...ขอบคุณนะ.......”
“เย็นนี้ฮยองก็พาซองยอลฮยองไปปาร์ตี้เองละกัน เดี๋ยวผมไปกับอูฮยอนฮยองแล้วก็โฮย่าฮยองละกัน”
“โอเคๆ ห้องฮยองอยูชั้น 20 นะ นายขอกุญแจจากแม่บ้านได้เลย”
“สู้ๆนะฮยอง ฝากซองยอลฮยองด้วยนะฮะ”
“อืม ขอบคุณนายเหมือนกันนะ”
โอเค Mission Complete ได้เวลารายงานผล
ซองจง : เป็นไปตามคาดครับ มยองซูฮยองบอกว่าชอบ เดี๋ยวผมจะปล่อยให้ 2 คนนั้นอยู่ด้วยกัน
โฮย่า : ทำดีมากซองจง ลงมาหาฮยองที่ร้านกาแฟได้เลย อูฮยอนก็ด้วยนะ เดี๋ยวเย็นนี้ขึ้นไปด้วยกัน
อูฮยอน : พวกนายไปกัน 2 คนนะ พอดีชั้นอยู่กับซองกยูฮยองอ่ะ
โฮย่า : อืม โอเค แล้วเจอกันเย็นนี้
อยู่กับซองกยูฮยอง? ทำไมอยู่ด้วยกัน? ไม่ได้ละ รีบไปหาโฮย่าฮยองดีกว่า
“ซองจงอ่า ทำดีมาก”
“ฮยอง ผมมีอะไรสงสัย ทำไมอูฮยอนฮยองถึงอยู่กับซองกยูฮยอง”
“ก็ไม่แปลกหนิ อูฮยอนมันทำงานให้ซองกยูฮยองอ่ะ”
“อ่อ อย่างงี้เอง ไปฮยองไปกินข้าวกันเถอะ”
“อืม กินเสร็จแล้วขึ้นไปข้างบนเลยละกัน”
“โอเคฮะ”
--------------------------------------------------------------------------
ฮาโหลล วันนี้ยอมรับว่ามึนมาก แม่ๆแฟนไซต์เล่นกันจนเรางง
คือเราลงฟิคผิดตอนด้วยแหละ 55555 โก๊ะจริง
พาร์ทนี้เอาใจคนรักกยูนัมเลย 5555 อ่านให้สนุกนะคะ อย่าลืมเม้นกันด้วยน อิ้ บายย
ความคิดเห็น