คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : White Confession - Ch 9
-White Confession Ch.9-
หลังจากปล่อยให้สองคนนั้นได้ปรับความเข้าใจกันแล้ว อูฮยอนก็มาหาซองจงตาที่นัดกันไว้
ติ้งต่อง!!!
“สวัสดีฮะ อูฮยอนฮยอง รอแปปนึงนะ ซองกยูฮยองอาบน้ำอยู่”
ซองจงออกมาต้อนรับด้วยความสดใสเช่นเดิม ว่าแต่ อีกคนไปด้วยหรอ?
“ซองกยูฮยองไปด้วยหรอ?”
“ใช้ฮะเดี๋ยวฮยองจะขับรถไปให้ รอแปปนะฮะ”
ไม่นานซองกยูก็เดินลงมา วันนี้ซองกยูใส่เสื้อยืน แต่งตัวลุค Denim อืม ก็ดูเท่ห์ดี กลบลุคแปะได้เลยนะเนี่ย
“วันนี้อยากไปไหนกัน”
ซองกยูถามอูฮยอนและซองจง
“อยากไปสวนสนุกอ่ะฮยอง!!!!”
“อืม ก็น่าไปนะฮะ อย่างที่ซองจงพูด”
อูฮยอนก็เห็นด้วยกับซองจง เขาชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว
“สวนสนุกหรอ ซองจงไปเช็คอากาศก่อนซิว่ามันร้อนมั๊ย”
“ได้ฮะฮยอง รอแปป”
ซองจงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเช็คสภาพอากาศ
ก็ดี เกิดเกิน 35 องศาขึ้นมาอูฮยอนก็ไม่รอด
“28 ฮะฮยอง น่าจะได้อยู่”
“อืม ไม่ร้อนมาก งั้นไปกันเหอะ”
“ฮยอง ขอนั่งหลังนะ จะนอน”
พูดจบซองจงก็เปิดประตูก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนเบาะหลังทันที
อูฮยอนก็เลยต้องมานั่งข้างหน้าข้างซองกยู
“ปกติฮยองทำงานไรอ่ะครับ”
เพื่อไม่ให้มันเงียบเกิน อูฮยอนจึงเริ่มชวนซองกยูคุย
“ปกตินะหรอ ชั้นทำงานอยู่ที่บ้านอ่ะ เป็นธุรกิจส่วนตัว”
“อ่อครับ”
“…………………………………..”
“…………………………………..”
“…………………………………..”
“…………………………………..”
“…………………………………..”
แล้วก็กลับไปเงียบ.... ไม่รู้จะคุยไรดี
อูฮยอน วันนี้ตอนเย็นชั้นออกไปข้างนอกนะ
โอเคก็ยังดี มีคนส่งกระแสจิตมาคุยด้วย
ไปไหน
ไปคังนัมหนะ
อืม อย่าลืมดื่มเลือดก่อนละ เดี๋ยวกลับไม่ทัน
อืม ว่าแต่นายไปไหนอ่ะ
ไปสวนสนุก
ระวังด้วย ค่อยเช็คอากาศด้วยนะ
อืม
งั้นไปละนะ
เฮ้ย อย่าพึ่งคุยกันก่อน
............................................
โอเค แม้แต่กระแสจิตยังไม่มีคนคุยด้วย หลับก็ได้วะ
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
ซองกยูเนี่ยแหละคนถูกทิ้งของจริง ข้างหลังก็นอนแผ่หลา ข้างหน้าก็คอพับเชียว หลับเหมือนเด็กๆไปได้
ซองกยูหันไปมองอูฮยอนที่หลับคอพับคออ่อนจนหัวจะชนกระจกอยู่แล้ว เมื่อรถติดไฟแดง ซองกยูก็เอิ้มมือไปหยิบหมอนรองคอที่เขามักจะพกไว้เสมอ มาใส่ให้กับคนตัวเล็ก
“งืม..งั่ม....งั่ม….”
เหมือนคนตัวเล็กจะงึมงำไม่พอใจเมื่อถูกรบกวน
“นายจะได้ไม่ปวดคอไง”
ซองกยูค่อยๆช้อนหัวทุยๆของอูฮยอนขึ้นก่อนจะจัดการใส่หมอนรองคอให้อย่างเบามือ
คนตัวเล็กเงียบไปอีกครั้งก่อนที่จะหลับและเริ่มกรนเบาๆ
“ฟี้........ฟี้......ฟี้........”
“หลับให้สบายนะเด็กน้อย...”
6 โมงครึ่ง
ซองยอลรีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะจัดการแต่งหน้า(?) ทำผม เพราะวันนี้เขาจะไปคังนัม ดังนั้นต้องดูดี
วันนี้ซองยอลใส่เสือยืดแขนยาวที่คอค่อนข้างลึก (เช่นเคย อยากโชว์ไหปลาร้า) กางเกงสกินนี่ เซ็ตผมเล็กน้อย คอนแทคเลนส์สชอคโกแลตถูกใช้ในวันนี้ ก่อนจะเติมอายไลน์เนอร์เพื่อความเฉียบคม และฉีดน้ำหอมเป็นการปิดท้าย
ก่อนออกจากบ้านไม่ลืมที่จะดื่มเลือดให้เรียบร้อย
รถ Maserati คันสวยมาจอดเทียบอยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้วเช่นเดียวกับมยองซูที่วันนี้ใส่แจ็คเก็ตหนังสีดำตัวสวยที่นั่งอยู่ในรถแล้ว
“วันนี้ไม่ใส่สีเทาหรอ”
“อืม เปลี่ยนบ้าง”
“ดีแล้ว”
“อ่าว สรุปยังไงกันแน่ ตอนนั้นบอกใส่สีเทาแล้วดูดี”
สรุปใส่สีไหนถึงจะสวยเนี่ย?!
“สีเทาก็สวย แต่มันสวยเกินไป ขึ้นรถเหอะ”
“อืมๆ”
อะไรวะ สวยเกินไป? สวยไรวะ? งงนะเนี่ย
ซองยอลปล่อยความสงสัยนั้นไปก่อนจะชมบรรยากาศยามค่ำคืนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยไฟจากตึกต่างๆ ยิ่งอยู่ในรถเปิดประทุนแบบนี้ยิ่งชมบรรยากาศได้อย่างเต็มอิ่มเลยแหละ ไว้ซองยอลขับรถเป็นนะ จะซื้อ Benz SLK 200 มาขับให้ฉ่ำปอดเลย
ตอนนี้ทั้งสองถึง Inception Club แล้ว คนก็ยังเยอะเหมือนเดิม แต่เหมือนมยองซูจะจองไว้แล้ว พวกเขาทั้ง 2 เลยได้นั่งในโซน VIP
“วันนี้จะกินเป๊ปซี่อีกรึปล่าว”
มยองซูพูดแซวซองยอลติดตลกเล็กๆ
“ไม่จ้า พัฒนาแล้ว วันนี้จะกินรูทเบียร์”
“รู้หรอมันคืออะไร”
“มันก็คือเบียร์ไง”
“5555 อืมๆโอเค เดี๋ยวสั่งให้ น้องครับ เอา Absolute Peach แล้วก็ รูทเบียร์ครับ”
ไม่นานเครื่องดื่มก็มาเสิร์ฟ
“อ่าว ชั้นว่าชั้นสั่งเบียร์นะ ทำไมมาเป็นแบบนี้อ่ะ”
ซองยอลได้แต่งงง ทำไมเบียร์มันไม่ได้มีฟองขาวๆ นี้มันน้ำอัดลมชัดๆ
“นายไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่”
มยองซูพยายามกลั้นขำไวอย่างสุดขีด
“เอ้า แล้วจะให้แกล้งโง่ทำไม”
“รูทเบียร์มันเป็นน้ำอัดลม”
“อ่าว...”
“อืม กินไปเหอะ ชั้นไม่อยากให้นายดื่มแอลกอฮอลเท่าไหร่”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็ชั้นไม่รู้ว่านายคออ่อนแค่ไหน เกิดนายเมาแล้วมาอ่อยชั้น ถ้าเสียตัวขึ้นมาก็อย่าว่ากันนะ”
“อย่ามาคิดอกุศลแถวนี้ ไม่คุยด้วยแล้ว”
“อย่างอนสิ อ่ะง้อก็ได้”
ซองยอลเคยรู้ตัวบ้างมั๊ยว่าเวลาตัวเองงอนอ่ะ........มันน่ารักน่าจับฟัด(?) มาก
“เหอะๆ ไปห้องน้ำดีกว่า”
พูดจบซองยอลก็ลุกจากที่นั่งเพื่อเดินไปห้องน้ำ
ไอ้บ้า!!! พูดไร เสียตงเสียตัว โอ้ย แล้วทำไมต้องเขินด้วยวะเนี่ย
พลั่ก!!!!!
“ขอโทษนะครับ”
เพราะซองยอลมัวแต่คิดอะไรอยู่เลยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างก็เลยเดินไปชนผู้หญิงคนนึง
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นตั้งใจ”
“ครับ?”
หืม? ตั้งใจ ว่าแต่ทำไมผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นๆเนี่ย
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวค่ะ”
ซองยอลหันกลับไปยังผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง
“คุณมากับมยองซูหรอคะ”
“อ่อ ครับ ว่าแต่คุณรู้จักมยองซูด้วยหรอครับ”
ยิ่งมองยิ่งคุ้น ใครวะ ซองยอลพยายามคิด
“คุณเป็นอะไรกับมยองซูหรอคะ”
“อ่อ เป็นเพื่อนครับ ว่าแต่ทำไมคุณรู้จักมยองซูละครับ?”
ตอบมาก่อนได้มั๊ยเจ๊ อย่าพึ่งเปลี่ยนเรื่อง
“อ่อ พอดีเป็น ‘แฟนเก่า’ อ่ะค่ะ”
นั้นไง ก็ว่าคุ้นๆ ก็ผู้หญิงที่ซองยอลบอกว่าเท่ห์ ผู้หญิงที่พร่ำตะโกนขอโทษมยองซู ...... อีฮาอิน
“คุณฮาอินรึปล่าวครับ”
“หึ มยองซูคงเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณฟังแล้วสินะ”
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
“ค่ะ ไปก่อนนะคะ”
พูดจบเจ๊แกก็เดินชนไหล่ซองยอลก่อนจะหายเข้าไปในฝูงชน
“อะไรว่ะ จะมาอารมณ์ไหนกันแน่ จะเป็นมิตร หรือศัตรูวะ”
ซองยอลได้แต่ยืนพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ
“หายไปนานเลยนะ”
มยองซูทักขึ้นก่อนจะกระดกวอดก้าเข้าปาก
“ท้องเสียอ่ะ”
ถ้าจะบอกว่า มยองซูเพื่อนรัก ชั้นไปเจอแฟนเก่านายมาแหละ คงจะไม่ดีเท่าไหร่
“อ๋อ แล้วไหวรึปล่าว กลับบ้านมั๊ย”
“ไม่เอาๆ ขออยู่ต่อ กำลังสนุกเลย ”
“ตามใจๆ อยากกลับเมื่อไหร่ก็บอกนะ”
อยู่ดีก็มีแก้วคอกเทลมาเสิร์ฟที่หน้าซองยอล
“เอ่อ ผมไม่ได้สั่งนะ”
“คุณผู้ชายโต๊ะนั้นฝากมาอ่ะครับ”
ซองยอลมองไปที่บาร์ยาวก็พบผู้ชายคนนึงหันมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เขา
หน้าคุ้นๆอีกแล้ว ใครวะ นึกไม่ออก
“ฝากเอาไปคืนเจ้าของด้วย”
เป็นมยองซูที่ตอบพนักงานไป
“ครับ”
มยองซูยังคงจ้องไปทางนั้นอยู่ด้วยสายตาที่...ดุมาก
“เอ่อ..มยองซู นายว่าผู้ชายคนนั้นคุ้นๆมั๊ย….”
“คิมจุนยอง...”
“คิมจุนยอง....อ่า คนที่ขับรถจะชนนายตอนนั้นอ่ะนะ”
ซองยอลค่อยๆประติดประต่อเรื่องราวได้ที่ละนิด ว่าแต่จะส่งเครื่องดื่มมาให้ซองยอลทำไมกันนะ
“มยองซู”
เห้ย ฮาอินหนิหนา อะไรเนี่ย โผล่มาตรงนี้ได้ไง
“มาทำไม”
“ก็คิดถึงนายไง”
พูดจบก็แทรกตัวลงข้างๆมยองซูทัน
“ออกไป อย่ามายุ่ง”
“ทำกับแฟนเก่าแบบนี้ได้ยังไง นายยังรักชั้นอยู่ชั้นรู้ ชั้นดูออก”
“มันไม่มีอีกแล้วแหละ ถือว่าที่ผ่านมา 3 ปีนั้นมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ”
ซองยอลได้แต่นั่งงงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ทำไมวันนี้มันยุ่งเหยิงแบบนี้เนี่ย
“นายอย่าพูดแบบนี้สิมยองซู ตัดบัวมันก็ยังเหลือใย นายไม่เคยได้ยินหรอ”
พูดจบก็เอาหน้าไปถูแขนมยอง หมั่นไส้ว่ะ ผู้ชายเข้าพูดขนาดนี้ยังออเซาะอีก
“พอดีชั้นใช้มีดที่คมพอ ใย มันก็เลยไม่เหลือ จะออกไปได้หรือยัง กลับไปหาจุนยองซะ”
จุนยอง ผู้ชายคนนั้นเกี่ยวไรกับฮาอินกันแน่
“มยองซู ตั้งแต่วันนั้น ชั้นก็รู้มาตลอดว่าชั้นคิดผิด นายคือคนที่ชั้นอยู่แล้วมีความสุขมากที่สุด”
“อย่ามาโกหก พูดอะไรไว้ทำไม่ชั้นจะจำไม่ได้.......หรือนึกว่าชั้นไม่รู้.......”
“เอ่อ...พูดอะไร...ชั้นเคยไปพูดอะไรตอนไหน...ชั้นมีแต่จะบอกรักนาย”
พูดจบก็ซบอีกละ โอ้ยแม่คุณ ไม่มีกระดูกหรือไง
“มันจบแล้วฮาอิน ออกไปและเกรงใจเพื่อนชั้นด้วย”
“อุ้ยตาย ไม่เห็นว่านั่งอยู่ด้วย”
คุณพระ เธอมันแหลตัวแม่จริงๆ
“ทำแบบนี้มันไม่ขี้ขลาดไปหรอครับ”
อยู่ดีๆจุนยองก็โผล่เข้ามาอีก ซองยอลงงไปหมดแล้ว
“จุนยอง นายมาที่นี้ด้วยหรอ”
ฮาอินถามขึ้นด้วยความตกใจ
“หึ นายก็ถามคนของนายเองละกันว่าทำแบบนี้มันดีรึปล่าว”
มยองซูลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะมานั่งข้างซองยอลแทน
“เก่งนะครับ หลังจากเสียของเก่าไปก็หา ‘ของใหม่’ มาแก้ขัดได้เร็วดี”
“อย่าพูดต่ำๆแบบนี้ ให้เกียรติเพื่อนชั้นด้วย”
“วันก่อนก็อยู่ด้วยกัน วันนี้ก็อยู่ด้วยกันท่าทางเพื่อนคนนี้จะไม่ใช่ ‘เพื่อนธรรมดา’ นะครับ”
“ทำไมนายต่ำแบบนี้นะ แต่ก่อนก็ยังดีๆอยู่ หึ”
“ถ้าพี่ว่าผมต่ำ พี่ก็เหมือนกันละครับ ก็รู้ว่าแฟนคนอื่นยังนัดมาเจอกันอีก”
“นายถามคนของนายก่อนมั๊ยว่าใครมาหาใครก่อน ไปซองยอลกลับ”
พูดจบก็วางเงินค่าเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะก่อนจะจับมือซองยอลที่เอ๋ออยู่ให้ลุกตามไป
“พี่ก็เป็นแบบนี้มาตลอดแหละ ขี้ขลาด ไม่เคยยอมรับความ ยอมรับมาเถอะว่าเลิกแข่งรถเพราะผู้หญิง!!!!”
มยองซูที่เดินอยู่หยุดกะทันหัน เล่นเอาซองยอลหยุดไม่ทันหน้าชนหลังเต็มๆ
ก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาจุนยอง ตอนนี้มยองซูดูน่ากลัว....มาก
“ผู้หญิงไร้ค่าแบบนั้นไม่แม้เหมาะที่จะมาเป็นเหตุผลอะไรทั้งนั้น อีกอย่าง ดูแลคนของนายดีๆด้วยละ ของที่ชั้นยกให้ใครแล้ว ชั้นไม่เอาคืนหรอก”
พูดจบก็หันมาลากซองยอลออกจากผับไป
ซองยอลตอนนี้คือพูดไรไม่ออกเลย มยองซูเมื่อกี้น่ากลัวมาก ถึงจะพูดเบาๆแต่น้ำเสียงคือจริงจังมาก
มาเจอกับคนที่ดูเหมือนจะจบไม่สวยพร้อมกัน 2 คน มันก็เป็นธรรมดาแหละที่จะเป็นแบบนี้ ซองยอลเข้าใจ
จนกระทั่งขับออกมาได้ซักพัก
“ขอโทษนะซองยอล วันนี้บรรยากาศไม่ค่อยดี”
“อ่าๆ ไม่เป็นไร ใครจะไปคิดละ ถูกมั๊ย :)”
“อืม แต่ชั้นกับฮาอินเราไม่ได้มีอะไรต่อกันอีกแล้วนะ”
“อืม แล้วจะบอกชั้นทำไม”
“กลัวนายไม่สบายใจ”
“เรื่อง?”
“เรื่องชั้นกับฮาอิน”
“แล้วชั้นจะเข้าใจผิดทำไมว่ะ?”
เออ จะเข้าใจผิดแล้วมันทำไมวะ ทำไมชอบพูดแปลกๆ
“แล้วก็ขอโทษแทนรุ่นน้องชั้นด้วยนะ ที่พูดไม่ดีอ่ะ”
“อ่อ ไม่เป็นไรหรอก เค้าคงเข้าใจผิด”
“เฮ้อ ทำไมชีวิตชั้นมันยุ่งเหยิงแบบนี้นะ”
มยองซูพูดพลางเอามืออกจากพวงมาลัยแล้วเอาไปไว้ที่ท้ายถอย
“เฮ้ย ทำไร จับพวงมาลัยเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวตายทั้งคัน”
ซองยอลตีหัวมยองซูอย่างแรง ใครใช้ให้ปล่อยพวงมาลัยตอนขับรถ
“คับๆ ไม่ปล่อยแล้วครับ”
“ขอถามหน่อยดิ อันนี้สงสัยมาก”
ดูจากรูปการมยองซูหน้าจะอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว
“ถามมาสิ”
“ถ้าไม่สะดวกตอบก็ทำเป็นไม่ได้ยินและลืมไปละกันนะ”
“555 ถามมาได้เลย”
“อธิบายความสัมพันธ์อันซํบซ้อนของพวกนาย 3 คนให้ฟังหน่อยสิ”
“.................................”
“.................................”
โอเค ไม่อยากตอบ ไม่ว่ากัน มันอ่อนไหว ซองยอลเข้าใจ
“5555555555555555555555555555555”
“หัวเราะทำไมมยองซู”
“เวลานายหงอยนี้ตลกชะมัด เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
“ย่าห์ แกล้งกันหรอ จะเล่าก็เล่ามาอย่าลีลา”
พูดจบซองยอลก็จัดการบิดหูคนข้างๆอย่างแรง
“โอ้ยๆ ปล่อยๆ เดี๋ยวขับรถไม่ได้”
“หูกับมือมันคนละส่วน เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย!!”
“ปล่อยก่อนๆ เล่าแล้วจะๆ”
ซองยอลปล่อยมือออกจากหูมยองซูก่อนจะนั่งตั้งใจฟัง
“เรื่องก็มีอยู่ว่าชั้นเลิกกับฮาอินเพราะฮาอินนอกใจ”
“ไปหาจุนยอง?”
“อืม”
“แล้วที่นายเลิกแข่งรถ”
“อย่างที่เคยบอกนาย รถชั้นคว่ำ เลยเลิกแข่งไป”
“อืม”
“ไม่อยากฟังอีกหรอ แบบละเอียดๆ ?”
“ไม่อ่ะ”
“แต่ชั้นอยากเล่า”
“ตามใจ อยากเล่าก็เล่ามา”
----------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างอ่ะ พอจะโอเคมั๊ยเอ่ย? ช่วงนี้อากาศร้อนจนเซลสมองได้ตายไปค่อนข้างเยอะ ;-; ถ้ามันไม่ดี ขอโทษด้วยละกันนะคะ
เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว ว่าแต่ชีวิตของมยองซูแต่ก่อนจะเป็นยังไงนะ ? เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาบอก
ขอบคุณมากๆนะคะที่ยังติดตามกันอยู่ ถ้ามีอะไรติดที่คิดว่าเราควรปรับปรุงก็คอมเม้นบอกเลยนะคะ เราจะได้เอาไปแก้
ขอให้สนุกกับเรื่องนี้นะคะ บาย ♥
#ฟิคMaserati
ความคิดเห็น