คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : My Heart is Beating - Chapter 10
Good Morning ครับ! เช้าแล้วก็ต้องไปโรงเรียนถูกมั๊ยฮะ เดี๋ยวนี้เวลาไปโรงเรียน นอกจากจะมีพี่น้องซองแล้วยังมีมยองซูเพิ่มมาอีกคน นั้นไงซองยอล ซองจงมาละ
“ธุระเมื่อวานเป็นไงบ้าง”
“ก็ดี ชั้นจะกลับไปทำงานเหมือนตอนที่ทำกับดงอูฮยองอ่ะ”
“อ่อ ไหวแน่นะ ปีนี้ปีสุดท้าย เรียนก็หนัก”
“ไหวสิ อูฮยอนคนโคตรเก่งซะอย่าง”
“จ้า พ่อคนเก่ง ”
“มยองซูฮยองมาแล้วฮะ”
“เมื่อคืนฝันดีมั๊ยซองยอล” หืม ทำไมมยองซุพูดแปลกๆ
“อืม....................” ไอ้นี้ก็อีกคน
“ครบแล้ว ไปกันเถอะ”
“อย่าเพิ่งไปๆ รอแปปนึง”
“รอใครหรอมยองซู”
พูดไม่ทันขาดคำก็มีรถคันเบ้อเร่อมาจอดตรงหน้าพวกผม
“เดี๋ยววันนี้พี่ชายชั้นไปส่งนะ”
ฟรึ่บ!!
“ ไปกันเถอะมยองซู ”
“คุณคิมซองกยู?”
เฮ้ย หรือว่าคิมซองกยูคือพี่ชายของมยองซู โอ้ยย งง
“คุณซองกยูสวัสดีครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับเรื่องที่โทรศัพท์เราสลับกัน”
อืม....พอซองยอลพูดนี้ชัดเลย โทรศัพท์มันสลับกับคุณซองกยูที่เป็นพี่ชายมยองซู ใช่ ต้องใช่แน่ๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรียกซองกยูฮยองนะ คุณมันดูแก่เกิน 5555 มาๆ ขึ้นรถๆ”
“ซองยอล นั่งด้วยกันนะ”
“อ่า.....อืม............”
“ผมขอไปนั่งแถวหลังสุดนะฮะ” เป็นเสียงของน้องเล็กซองจง
“งั้นเดี๋ยวผมไปนั่งกับซองจ............”
“นายมานั่งกับชั้น”
Omg!!!!!!! ต้องนั่งข้างไอ้แปะนี้
“คุณซองกยูนั่งคนเดียวน่าจะสบายกว่า”
“เราต้องคุยกันเรื่องสัญญา”
“………………………….” ยอมก็ได้ว่ะ
พอขึ้นรถมาได้สักพัก 3 สหายข้างหลังก็พร้อมใจกันหลับเลยครับ โดยเฉพาะไอ้คู่กลางเนี่ย มีซบไหล่กันด้วย มันต้องมีอะไรในกอไผ่ชัวร์ หลับกันหมดเล๊ย ทิ้งผมไว้กับไอ้แปะนี้ อึดอัดชะมัดยาก
“อ่ะ อันนี้สัญญา ชั้นเซ็นต์เรียบร้อยแล้ว”
“อ่า........ครับ คุณซองกยูมีอะไนสงสัยรึปล่าวครับ”
“เรียกฮยองสิ”
“....................?”
“ไม่ต้องเรียกคุณ แต่เรียกฮยอง”
ถึงจะเป็นพี่ของเพื่อนแต่เค้าก็เป็นเจ้านายด้วย
“......ไม่ดีมั้งครับ คุณกำลังจะเป็นนายผมมันคงไม่เหม..........”
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?”
“มันจะดีหรอ.....ครับ”
“แล้วนายเรียกดงอูว่าอะไรหละ”
“ดงอู....ฮยอง...”
“ ไม่ต้องใช่คุณ เข้าใจมั๊ย มันดูเหมือนเราไม่สนิทกัน” โทดนะครับ เราสนิทกันตอนไหน?
“ครับ ซองกยู......ฮยอง......”
“เก่งมาก : )” แล้วมาลูบหัวผมทำไมเนี่ย ผมไม่ใช้หมานะครับ
“เป็นอันว่าตกลงตามสัญญานั้นแล้ว ฮยอง..........จะให้เริ่มงานวันไหน”
“วันจันทร์หน้า”
“ได้ฮะ ให้ไปเจอที่เดิมรึปล่าว”
“อืม นายขึ้นไปได้เลย จำได้ใช่มั๊ยว่าห้องอยู่ไหน ชั้นบอกเลขาไว้แล้ว นายเข้าไปได้เลย”
“โอเคฮะ”
“วันอาทิตย์นี้ชั้นกะว่าจะจัดงานเลี้ยงให้มยองซูที่มันกลับมาเกาหลี หวังว่านายจะมานะ”
“ อ่า ว่าแต่จัดที่ไหนหรอฮะ”
“เดี๋ยวจะบอกอีกที”
“อ่าๆ”
หลังจากฝ่าการจราจรที่คับคั่งในยามเช้า ก็ถึงโรงเรียนแล้วครับ
“เด็กๆ ตื่นได้แล้ว ถึงโรงเรียนแล้ว”
“ขอบคุณนะครับฮยอง”
“ไม่เป็นไรหรอกซองยอล เออ วันอาทิตย์ว่างมั๊ย ฮยองจะจัดงานฉลองที่มยองซูมันกลับมาอ่ะ ซองยอล ซองจง มาได้มั๊ย”
“อ่อ..ได้ครับ” สองซองตอบอย่างพร้อมเพรียง
“มยองซู อย่าลืมชวนโฮวอนละ”
“อ่า โอเค ไปแล้วนะฮยอง”
“อืม ตั้งใจเรียน”
ซองยอล มยองซู ซองจง ลงรถมาแล้ว ถึงเวลาเรียน (นอน) แล้วครับ
“ตั้งใจเรียนนะเด็กน้อย” เอาเข้าไป ลูบหัวกันเข้าไป ผมยุ่งหมดแล้วเนี่ย
บอกเองนะว่าไม่ต้องเรียกคุณ มันดูไม่สนิท อืม ได้ อูฮยอนจัดให้
“ใครเป็นเด็กน้อยไม่ทราบ?”
“ก็นายไง ตัวเท่าลูกหมา”
“โตแล้ว ไม่ใช่เด็ก ”
“อย่าร้องไห้คิดถึงบ้านละ”
บอกผมทีครับ ว่าไอ้แปะนั้นมันเป็นผู้บริหารระดับสูงจริงหรือเปล่า ยังกะเด็ก
มยองซูกับซองยอลมันเดินไปละ ทิ้งผมไว้คนเดี๋ยว นอกจากจะอดสืบว่ามีอะไรในกอไผ่แล้ว ยังต้องไปเข้าเรียนแบบโดดเดี่ยวเดียวดายอีก เพราะใครครับ เพราะไอ้แปะนั้นเลย -3-
------------------------------------------------------------------------
ทุกๆวันก็ดำเนินไปเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้ซองกยูฮยองจะเป็นคนไปส่งในตอนเช้า ส่วนพอเลิกเรียน ทุกคนก็จะไปรวมตัวกันที่ห้องซองยอล ทั้งมยองซู อูฮยอน และโฮย่าในบางครั้ง จัดว่าค่อนข้างเฮฮาเลยแหละ จับกลุ่มเม้าบ้าง ทำงานบ้าง ก็วัยรุ่นอ่ะนะ วันนี้เป็นศุกร์ด้วย ก็เลยจัดกันค่อนข้างหนักครับ ทั้งอาหาร ทั้งขนม ซองยอลนี่จัดให้ไม่อั้น พอปาร์ตี้จบ ก็แยกย้ายกลับตามเดิม
ตอนนี้มันมีสิ่งหนึ่งที่เป็นเหมือนกิจวัตรประจำวันของซองยอลไปแล้ว
L: เก็บของเสร็จยัง
ซองยอล : เสร็จแล้ว
L : เหนื่อยมั๊ย?
ซองยอล : ก็ไม่เท่าไหร่หรอก แฮะๆ
L : ต๊อกบกกีกับเครปเค้กวันนี้อร่อยมาก : )
ซองยอล : อืม ขอบคุณนะ
L: นอนได้แล้ว ดึกแล้ว
ซองยอล : นายด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นหมีแพนด้า
L: หล่ออยู่แล้ว ยังไงก็หล่อ
ซองยอล : ตามสบาย จะคิดยังไงก็เชิญ
L: ฝันดีนะ
ซองยอล : อืม นายก็ด้วยนะ
มันเป็นแบบนี้ในทุกวัน ทุกคืนจะมีคำว่าฝันดีจากมยองซู ไม่ว่าตอนที่อยู่กับคนอื่นจะกวนเค้าขนาดไหน แต่สำหรับทุกคืนก่อนนอน มันจะเป็นแบบนี้เสมอ
“อูฮยอน นี่หรอ สิ่งดีๆ ที่แกว่า ไม่เจอจะดีกว่ามั๊ย?” ใช่.........ถ้าไม่เจอเค้าก็คงไม่ต้องมานั้นใจสั่นแบบนี้ก่อนนอนทุกคืนหรอก
ถามว่ามันใช่สิ่งนั้นรึปล่าว กับความรู้สึกที่เค้าเรียกกันว่า “ชอบใครซักคน” ซองยอลก็ยังไม่มั่นใจ แต่ถามว่ารู้สึกดีมั๊ย ก็คงต้องตอบว่า
ใช่........... การได้คุยกับมยองซูก่อนนอนคือสิ่งที่ดี
-----------------------------------------
L: ฝันดีนะ
ซองยอล : อืม นายก็ด้วยนะ
“ฝันถึงชั้นบ้างก็ได้นะซองยอล :)”
การส่งซองยอลเข้านอนดูเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันของมยองซูไปแล้ว จริงๆก็อยากจะบอกฝันดีด้วยตัวเองเหมือนวันนั้น แต่เพราะไม่ได้อยู่กันแค่ 2 คน เลยทำไมได้
นี้มันกี่วันแล้วนะ ที่มยองซูตกหลุมรักคนที่หน้าสวยที่ชื่ออีซองยอล ตั้งแต่วันที่เค้าได้ดูรูปและอ่านไดอารี่ของซองยอล ถึงเค้าจะยังไม่เจอตัวจริง แต่เค้าก็ตกหลุมรักคนคนนั้นไปแล้ว ที่เค้าแกล้งกวนประสาทไป ก็เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาที่ตอบสนองของซองยอล ซึ่งมันก็ทำให้เค้ามีความสุขทุกครั้ง มันอาจจะดูเร็วไป ที่มยองซูจะตัดสินว่ามันคือความคำว่า “ชอบ” แต่หลายวันที่ผ่านมานี้ มันก็ทำให้เค้ายิ่งมั่นใจแล้วว่า
มัน.....................ใช่...........
“หวังว่าสักวัน นายจะรู้สึกเหมือนชั้นนะ ไม่ว่าช้าหรือเร็วชั้นก็จะรอ” ต่อให้ไม่มีวันนั้น มยองซูก็ขออยู่แบบนี้ตลอดไป
-----------------------------------------------------------------------
วันนี้วันหยุด อูฮยอนขอนอนต่ออีกหน่อยละกัน
กริ้ง!
"ฮัลโหล"
"วันนี้นายว่างรึป่าว"
"ใครอ่ะ"
"ฮยองของนายไง"
"บูฮยอนฮยอง?"
"ซองกยูฮยองไง อูฮยอนอา จำฮยองคนนี้ไม่ได้หรอ"
ซองกยู ......ฮยอง 0.0
อันนยองคับ วันนี้มาลงให้ก่อนเพราะมีธุระยาวทั้งวัน เป็นยังไงบ้าง สนุกมั๊ย?
ไม่สนุกนี้บอกเลยนะ จะได้แก้ในตอนต่อๆไป55 เราอยากให้คนอ่านมีความสุข
ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ เราจะเอาไปใช้
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ อ่านแล้วก็เม้นบอกกันด้วยนะว่าเป็นยังไง
ขอบคุณมากนะคะ บะบายย ♥
ความคิดเห็น