ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สู่ดินแดนแห่งแสงเหนือ
เสียเรื่อยน์ำรามัระหึ่ม สั่นสะเทือนไปทั่วทั้ลำัวเรื่อบิน นานานั่ัวเร็อยู่บนที่นั่ริมหน้า่า หัวใเ้นระรัวราวับลอศึ วาู่สวยเบิว้า ้อมอออไปนอหน้า่าอย่าไม่ละสายา
"นี่เราำลัะไปถึอลาส้าแล้วริๆ เหรอเนี่ย?" นานาพึมพำับัวเอ เสียสั่นเรือเล็น้อย้วยวามื่นเ้น
ภาพทิวทัศน์ที่ปราอยู่เบื้อหน้า่าแ่าาสิ่ที่เธอเยเห็นมาลอีวิ อลาส้าในสายาอนานา เวลานี้ ือินแนแห่สีาวโพลนสุลูหูลูา หิมะที่ปลุมไปทั่วทุหนแห่สะท้อนแสอาทิย์ยามบ่าย เิเป็นประายระยิบระยับราวับเพรนับล้านเม็ ท้อฟ้าสีรามสใสัับสีาวอหิมะ เิเป็นภาพที่ามราวับภาพวา
นานาไม่เยสัมผัสวามหนาวเย็นที่แท้ริมา่อน เธอมาาเมือไทย เมือที่แสแส่อสว่าลอทั้ปี อุหภูมิไม่เยล่ำว่า 20 อศาเลเียส แ่อนนี้ เธอสัมผัสไ้ถึวามเย็นยะเยือที่แทรึมเ้าไปในระูสันหลั แม้ว่าเธอะสวมเสื้อโ้ทหนาเอะที่เรียมมาแล้ว็าม
"อีไม่นาน เรา็ะไ้เหยียบแผ่นินอลาส้าแล้ว" เสียประาศาัปันเรื่อบินัึ้นท่ามลาวามเียบสัอผู้โยสาร "เรียนท่านผู้โยสารทุท่าน ะนี้เรื่อบินอเราำลัลระับลสู่ท่าอาาศยานนานาาิแฟร์แบ์ส โปรรัเ็มันิรภัยและเรียมัวสำหรับารลอ"
นานาหายใเ้าลึๆ พยายามวบุมวามื่นเ้นที่ำลัพลุ่พล่านอยู่ในอ เธอรู้ว่าารเินทารั้นี้ไม่ใ่แ่ารมาศึษา่อ แ่เป็นารเริ่ม้นารผภัยรั้ยิ่ให่ในีวิอเธอ
เมื่อเรื่อบินลอสนิท นานาเินลาเรื่อบินพร้อมับผู้โยสารนอื่นๆ เธอสูหายใเ้าลึๆ อีรั้ รับรู้ไ้ถึวามหนาวเย็นที่แทรึมเ้าไปในปอ แ่เธอลับรู้สึสื่นอย่าประหลา วามหนาวเย็นออลาส้าไม่ใ่วามเย็นที่น่าลัว แ่เป็นวามเย็นที่บริสุทธิ์และมีีวิีวา
"ยินี้อนรับสู่อลาส้า่ะ" เสียทัทายัมาาหิสาวาวอเมริันนหนึ่ที่ยืนถือป้ายื่อ "นานา" อยู่
นานาหันไปมอหิสาวนนั้น เธอมีผมสีบลอน์ยาวสลวย วาสีฟ้าสใส และรอยยิ้มที่อบอุ่น
"สวัสี่ะ ันนานา่ะ" นานายิ้มอบ แ่เสียอเธอสั่นเรือเล็น้อย้วยวามประหม่า
"ันื่อเอมิลี่่ะ เป็นนัศึษาามหาวิทยาลัยอลาส้า แฟร์แบ์ส มารับุามที่มหาวิทยาลัยมอบหมาย่ะ" เอมิลี่ล่าว
นานาพยายามั้ใฟัสิ่ที่เอมิลี่พู แ่สำเนียภาษาอัฤษอเอมิลี่แ่าาที่เธอเยเรียนมา ทำให้เธอฟัไม่่อยเ้าใ
"อบุมา่ะ" นานาอบสั้นๆ พยายาม่อนวามประหม่าอัวเอ
เอมิลี่ยิ้มอย่าเป็นมิร เธอเ้าใว่านานาะประหม่าและยัไมุ่้นเยับสำเนียภาษาอัฤษอเธอ
"ไม่้อเร็นะะ ันะพู้าๆ ัๆ ่ะ" เอมิลี่ล่าว
เอมิลี่่วยนานานสัมภาระึ้นรถู้ ่อนะับรถมุ่หน้าไปยัมหาวิทยาลัยอลาส้า แฟร์แบ์ส ระหว่าทา นานาไ้เห็นทิวทัศน์อเมือแฟร์แบ์สที่สวยามแปลา ทั้ป่าสนที่ปลุมไป้วยหิมะ ภูเาหิมะที่ทอยาวสุลูหูลูา และแม่น้ำทานานาที่แ็ัวเป็นน้ำแ็
"อลาส้าสวยามมาเลย่ะ" นานาเอ่ยม
"ใ่่ะ อลาส้าเป็นินแนที่สวยามและลึลับ มีธรรมาิที่บริสุทธิ์และสัว์ป่ามามาย" เอมิลี่อบ
"ันื่นเ้นที่ะไ้เรียนรู้เี่ยวับธรรมาิและสัว์ป่าที่นี่่ะ" นานาล่าว
"ุ้ออบที่นี่แน่ๆ ่ะ" เอมิลี่ยิ้ม
รถู้ับมาถึมหาวิทยาลัยอลาส้า แฟร์แบ์ส นานาลารถและมอไปรอบๆ มหาวิทยาลัยั้อยู่ท่ามลาธรรมาิที่สวยาม มีอาารเรียนที่ทันสมัยและหอพันัศึษาที่อบอุ่น
เอมิลี่พานานาไปที่หอพันัศึษาและแนะนำให้รู้ัับเพื่อนร่วมหอพั นานาไ้รับห้อพัที่อบอุ่นและสะวสบาย เธอัอเ้าที่และพัผ่อนเล็น้อย ่อนะออไปสำรวมหาวิทยาลัย
ในวันแรอารเ้าเรียน นานาไ้พบับเพื่อนร่วมั้นาวอเมริันหลายน พวเาเป็นมิรและให้าร้อนรับนานาอย่าอบอุ่น นานาเริ่มปรับัวเ้าับีวิในมหาวิทยาลัยและั้ใเรียนอย่าเ็มที่
ในวันแรอารเ้าเรียน นานาไ้พบับเพื่อนร่วมั้นาวอเมริันหลายน พวเาเป็นมิรและให้าร้อนรับนานาอย่าอบอุ่น แ่้วยวามที่เป็นนไทยและพูภาษาอัฤษไ้ไม่ล่อแล่ว ทำให้เธอรู้สึประหม่าเล็น้อย
"สวัสี ันื่อนานา มาาประเทศไทย" นานาแนะนำัวเอ้วยรอยยิ้ม
"ยินีที่ไ้รู้ันานา ันื่อเ" ายหนุ่มร่าสูโปร่ยิ้มอบ "ไม่้อเร็นะ พวเราเป็นเพื่อนัน"
"ใ่ๆ พวเรายินี้อนรับเธอเสมอ" หิสาวผมสีน้ำาลแเอ่ยเสริม "ันื่อาร่า"
นานาพยายามผ่อนลายและเริ่มพูุยับเพื่อนใหม่ พวเาถามเธอเี่ยวับประเทศไทย วันธรรม และอาหารไทย นานาอบำถาม้วยวามั้ใ แม้ว่าบารั้เธอะหาำศัพท์ที่เหมาะสมไม่ไ้็าม
ใน่วพัลาวัน นานาและเพื่อนใหม่นั่ิน้าว้วยัน พวเาุยันเรื่อลาสเรียน อาารย์ และีวิในอลาส้า นานาไ้เรียนรู้ำศัพท์ใหม่ๆ และสำนวนภาษาอัฤษที่ใ้ในีวิประำวัน
"อลาส้าหนาวมาเลยเนอะ" เพูพลาสั่น
"ใ่ ันไม่เยเออาาศหนาวแบบนี้มา่อนเลย" นานาอบ
"เี๋ยวเธอ็ิน" าร่าหัวเราะ "แ่้อใส่เสื้อโ้ทหนาๆ นะ"
"อบุสำหรับำแนะนำ" นานายิ้ม
ใน่วบ่าย นานาเ้าเรียนวิาีววิทยา เธอื่นเ้นที่ะไ้เรียนรู้เี่ยวับสัว์ป่าในอลาส้า อาารย์สอนเี่ยวับหมีริลี หมาป่า และวามูส นานาบันทึอย่าั้ใและถามำถามเมื่อเธอไม่เ้าใ
หลัเลิเรียน นานาและเพื่อนใหม่เินเล่นรอบๆ มหาวิทยาลัย พวเาแวะไปที่ห้อสมุและร้านาแฟ นานาไ้เรียนรู้เี่ยวับีวินัศึษาในอลาส้า และวันธรรมอเมริัน ใน่วเย็น แสอาทิย์ลับอบฟ้าไปแล้ว แ่ท้อฟ้ายัสว่าไสว้วยแสสีทออ่อนๆ ที่สะท้อนาหิมะ นานาเินเีย้าเอมิลี่ สูหายใเ้าลึๆ รับรู้ไ้ถึอาาศบริสุทธิ์ที่เย็นันแทบะแ็เป็นเล็
นานามอึ้นไปบนท้อฟ้า วาลมโเป็นประายระยิบระยับ้วยวามาหวั เธอไม่เยเห็นแสเหนือมา่อน และอยาะเห็นมัน้วยาัวเอสัรั้
พวเธอเินผ่านอาารเรียนที่ปิไฟไปแล้ว แ่แสไฟาโมไฟามทาเินยัส่อสว่า นานาเห็นนัศึษาบาลุ่มำลัเินลับหอพั บาลุ่มำลัเล่นสโนว์บอลันอย่าสนุสนาน
"ที่นีู่สบและอบอุ่นัเลยนะะ" นานาพู
"ใ่่ะ มหาวิทยาลัยอเราเป็นเหมือนุมนเล็ๆ" เอมิลี่อบ "ทุนรู้ัันและ่วยเหลือัน"
พวเธอเินไปนถึริมทะเลสาบที่อยู่ใล้ับมหาวิทยาลัย ทะเลสาบแ็ัวเป็นน้ำแ็หนาเอะ แสไฟามหาวิทยาลัยสะท้อนบนพื้นน้ำแ็ เิเป็นประายระยิบระยับ
"นี่ือทะเลสาบเลียร์วอเอร์" เอมิลี่บอ "่วฤูหนาว ที่นี่ะลายเป็นลานสเ็น้ำแ็นาให่"
นานามอไปรอบๆ ทะเลสาบ เธอเห็นแสไฟาบ้านเรือนที่อยู่ไลออไป แสไฟเหล่านั้นูอบอุ่นและเปล่ประายท่ามลาวามมืมิ
"ันรู้สึเหมือนอยู่ในโลอีใบหนึ่เลย่ะ" นานาพู
"อลาส้าเป็นินแนที่พิเศษ" เอมิลี่ยิ้ม "เธอะไ้พบับสิ่ที่ไม่เยเห็นมา่อนอีมามาย"
"พวเราอบไปเินป่า่วสุสัปาห์" เบอ "เธอสนใไป้วยันไหม?"
"แน่นอน ันอบเินป่า" นานาอบ
"เยี่ยมเลย แล้วเอันวันเสาร์นะ" าร่ายิ้ม
ทันในั้นเอ แสสีเียวอ่อนๆ ็ปราึ้นบนท้อฟ้า มัน่อยๆ เลื่อนไหวและเ้นระบำไปมา นานาเบิาว้า้วยวามื่นะลึ
"แสเหนือ!" เอมิลี่อุทาน
นานามอแสเหนืออย่าไม่ละสายา มันสวยามและน่าอัศรรย์เินว่าที่เธอะินนาารไ้ แสสีเียวอ่อนๆ เ้นระบำไปมาบนท้อฟ้า ราวับมีใรำลัวาภาพ้วยแสไฟ
"สวยามมาเลย่ะ" นานาพึมพำ
"ใ่ไหมล่ะ" เอมิลี่ยิ้ม "แสเหนือเป็นสิ่ที่พิเศษออลาส้า"
นานาและเอมิลี่ยืนมแสเหนืออยู่นาน ่อนที่แสะ่อยๆ าหายไป พวเธอเินลับหอพั้วยวามรู้สึอิ่มเอมใ
นานาเินลับหอพั้วยวามรู้สึอบอุ่น เธอรู้สึอบุที่ไ้เอเพื่อนใหม่ที่ใีและเป็นมิร เธอรู้ว่าารปรับัวเ้าับีวิในอลาส้าอาะไม่่าย แ่เธอะพยายามอย่าเ็มที่
นานานอนหลับ้วยวามสุและวามื่นเ้น เธอำลัั้ารอที่ะไ้เริ่ม้นารผภัยในินแนแห่แสเหนือแห่นี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น