คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 6 : เชฟคนใหม่
หนึ่เือน่อมา
เวลาเที่ยร ห้ออาหารอลินิเสริมวามาม เหล่าุหมอที่วันนี้มีเวร้อเ้ามาประำาร และะนี้ทุนำลัื่นเ้นับล่ออาหารที่าาถือมาาโรเรียนสอนทำอาหาร นอาพวพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ทำานในลินิแล้ว ยัมีอนาวินอีนที่ยันแวะเวียนมาส่อาหารและนมให้ทีมานที่นี่อยู่เป็นประำ และวันนี้เา็เ้าร่วมปาร์ี้มื้อลาวันับพวน้อๆ ทีุ่้นเย้วย
“หอมอะ ออยอ้วเป็นนแรเลยนะะ”
“แไม่ไ้เอาเ้าปาไปแล้วเหรอยะยัยออย แล้วเป็นไ ีแ่หน้าารึเปล่า”
“พี่มล!” เสียเฟมือสมัรเล่นบ่น้อนพี่สาวที่แวเธอ
“ฮ่าๆ” หัวเราะไป มลธิรา็ัิมทุอย่าที่าาทำมา ่อนเอ่ยม้วยวามริใ ไม่น่าเื่อนอย่าาาที่ไม่สนใเรื่อานในรัวเลย ะทำออมาไ้ีนานี้ “ีแ ไม่น่าเื่อ ปิเห็นินอย่าเียว ิไไปเรียนเนี่ย”
“็…” เมื่อนึถึสาเหุ ใบหน้านวลมีสีระเรื่อึ้นาๆ
“็อะไร เินอยู่นั่นแหละ เอ๊ะ หรือว่าแ…” อริมามอาาเหมือนับผิ
“ไม่มีอะไร แ่อยาหาอะไรใหม่ๆ ทำน่ะ”
พอไม่มีใรสสัยอะไรแล้ว เนื่อาำลัเอ็นอยับอาหารหลาหลายรหน้า าา็แอบลอบถอนหายใออมาเบาๆ
ระหว่ารับประทานอาหารไปพร้อมับทุน นที่ื่นเ้นับิรรมใหม่็นำบรรยาาศและั้นอนารทำอาหารมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟั ึ่ท่าทาสนุสนานที่าาแสออทำให้เพื่อนๆ ัอยาไปร่วมเรียน้วย
“อโทษ่ะ ุหมอออย ุหมอมล แล้ว็ุหมอุลย์ มีนไ้่ะ อนนี้เลย”
“อ้าว ั้นเี๋ยวมาทาน่อนะแ อ้อ พี่วิน ุลย์รู้ว่าอร่อย แ่อย่าเพิ่ินหมนะะ” ุลวัน์เอ่ยแวรุ่นพี่ที่ยันมาายนมีบหุ้นส่วนนสวยอลินิ
“พีุ่ลย์อ้ะ”
เมื่อเพื่อนๆ ทยอยออไป ในห้ออาหาร็เหลือเพียสอหนุ่มสาวที่ไม่มีภาริใๆ
“ถือว่าอร่อยเลยแหละ ไม่น่าเื่อว่าเพิ่ทำอาหารเป็น” อนาวินเอ่ยมหลัานั่เียบมานาน เพราะโนสาวๆ แยุ่ยไปหม
“แหม พี่วินะ ยัยเททำอะไรพี่วิน็อบหมแหละ” มลธิราเินลับมาหยิบโทรศัพท์มือถือที่ลืมทิ้ไว้ อแวอนาวินไม่ไ้
“พี่มล ยัอี”
แล้วมลธิรา็รีบเินออไปาห้ออาหาร ่อนะโน้อนวให่าน้อสาวสุที่รั
***
ส่วนหน้าเาน์เอร์ลินิมีแนใหม่มาเยือน ึ่พนัาน้อนรับ่าุ้นหน้าุ้นาเป็นอย่าี พวเธอเยเห็นเาามนิยสารหรือสื่อั้นนำ่าๆ และารมาปราัวรั้แรอธาม ็ไ้นำวามสสัยมาให้พวเธอเป็นอย่ายิ่
สาวๆ ล่าวทัทายแ้วยใบหน้ายิ้มแย้มามปิ ่อนเอ่ยถามถึธุระอเา
“ุหมอเทว่ารึเปล่ารับ พอีผมมีธุระับเธอ”
“อ๋อ หมอเทำลัทาน้าวอยู่่ะ เี๋ยวิันไปามให้นะะ”
“ไม่เป็นไรรับ เธออยู่รไหน ผมอเินไปหาเอไ้ไหม”
“อ๋อ ไ้่ะ อยู่ในห้ออาหารทา้ายมือ่ะ มีป้ายิอยู่”
เมื่อไ้รับอนุาแล้ว ธามเินไปามทาที่พนัานบอ พอเ้าไปใล้ๆ เา็ไ้ยินเสียนุยัน ่อนมีเสียหัวเราะัเล็ลอออมาาประูบานเลื่อนที่ปิไม่สนิท แล้วมือหนา่อยๆ เลื่อนประูนั้นออเบาๆ ่อนสายามะไปสะุับายหนุ่มอีนที่ำลััอาหารใส่านให้าายัไม่พอเายัเห็นล่ออาหาราโรเรียนสอนทำอาหารที่ส่เธอไปเรียนวาออยู่ริมโ๊ะิน้าวอี้วย
เห็นันั้น ธามอารม์ุนึ้นมาทันที
“เท” เ้าอเสียเ้มเรีย้วยท่าทาไม่สบอารม์นั
“ุ! มาไ้ไเนี่ย”
ธามล้วสายาร์แบเอร์รี่มือถืออาาที่เธอลืมไว้ที่ห้อเาออมาาระเป๋าเสื้อ “เอานี่มาืน เผื่อรีบใ้”
“บอแล้วไเี๋ยว่อยไปเอา อนอื่นมีให้ยืมเยอะแยะน่า ะมาทำไมให้เสียเวลา”
“เออ นั่นสิ ะมาทำไมให้เสียเวลา เสียอารม์้วย” เาระแท
เสีย ่อนวาสายาร์ลบนหลัู้เย็นใล้ๆ ประู แล้วหันหลัเินออไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มีนอนว่ะ 555555555
อ่าวหมอ ้อสิ ้อสิ ้อสิ
ความคิดเห็น