เราจะทนไปทำไม !!!

เนื้อเรื่อง

!!!!เราจะทนไปทำไม!!!!
สำหรับคนบางคน...ฝืนใจบอกกับตัวเองว่า
"อยู่กับคนที่เขาไม่รักเราก็ยังดีกว่าไม่มีเขา"
ทั้ง ๆ ที่ถามว่า "ทรมานมั้ย"?
สีหน้าและแววตาก็ตอบแทนได้แทบไม่ต้องพูด....

เราจะทนไปทำไม?
เพียงเพราะความคิดที่ว่า "เรารักเขา อยากเป็นเจ้าของเขา" "ดีกว่าไม่มีใคร"
"เราอาจจะกลับมารักกันเหมือนเดิมได้อีก"
ฟันธงได้เลยว่า "เมื่อหมดรักคือหมดจริง ๆ
ยากจะกลับมารู้สึกอย่างเดิมได้อีก"
ต่อให้ใกล้ชิด ผูกพัน ไม่ว่าจะด้วยเงื่อนไขทางกฎหมาย
หรืออ้างใครต่อใครมาผูกมัดเขา "เมื่อไม่รัก...ก็ไม่มีวันที่จะรัก"

เราจะทนรับรู้ความรู้สึกนี้ไปอีกนานแค่ไหน?
เพียงขอแค่มีเขาอยู่ด้วยก็พออย่างนั้นหรือ?
หัวใจเขาไปอยู่ที่ใครก็ไม่สนอย่างนั้นหรือ?
ไม่มีใครทนอยู่ในสภาพนี้ได้นาน...เขาไม่เลิก เพราะเราไม่ยอมเลิกต่างหาก
ยอมรับกับตัวเองเถิดว่า..."มันจะจบลงในสักวันหนึ่งแน่นอน
ไม่วันนี้ก็ต้องเป็นวันใดวันหนึ่ง"

ในขณะที่เรากำลังฝืนทนอยู่ เราก็กำลังเดินไปหาจุดจบอยู่เช่นกัน
เราอาจจะสมหวังก็จริง เพียงเพราะเรามอบ "ความรู้สึกผิด" ไปสิงอยู่ในใจเขา
แต่ดูหน้าเขาสิ ! มันเป็นสีหน้าของความสุขจริงหรือ
ตอนนี้...เราเหลืออะไรไว้รู้สึกดี ๆ ต่อกันบ้าง... คำว่า "รัก"
มันหายใจแผ่วลงเต็มที เธอทรมาน...เขาก็ทรมาน เพียงเพราะคำว่า "รัก"
จากเธอฝ่ายเดียว

เราจะทำไปทำไม?
เรากำลังเป็นคนใจร้าย...ทำร้ายเขายังไม่พอ ยังทำร้ายตัวเองอย่างหนัก
ตอนนี้...เธอสุขจริงหรือที่มีเขา?
ความจริง...มันเป็นเรื่องยากจะยอมรับก็จริง
แต่มันก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ...ไม่มีวันนี้...พรุ่งนี้เราก็ต้องเจอ
เราพยายามเข้มแข็งกับมันไม่ดีกว่าเหรอ?
หัดตัวเอง...ให้อยู่ให้ได้โดยไม่มีเขา ไม่ดีกว่าเหรอ?
เพราะตอนนี้...เธอไม่ได้รักเขาแล้วล่ะ เธอกำลังเอาชนะเขามากกว่า
เธอยอมไม่ได้ที่จะยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้แพ้ ทั้ง ๆ
ที่เส้นชัยข้างหน้า...ต่อให้วิ่งยังไงเธอก็ไม่มีวันไปถึง หยุดซะทีดีมั้ย
ยอมแพ้ซะตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าต้องวิ่งไปตลอดชีวิต
เพราะบางที...เส้นทางสายนี้
อาจไม่มีแม้แต่เส้นชัย เราอาจจะมีเขาอยู่ข้าง ๆ ก็จริง
แต่ในเมื่อเขายังวิ่ง
เราก็คงต้องวิ่งตามเขา หยุดเมื่อไหร่...ก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
วิ่งยังไง...ก็ไม่เคยไปไกลเกินเขา เพราะไม่อยากให้เขาคลาดสายตา จริง ๆ
แล้ว...ถ้าอยากเป็นผู้ชนะที่แท้จริง..ไม่จำเป็นต้องเหนื่อยขนาดนั้นก็ได้