คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
ปัง!!
.
.
.
“นางิสะ!! ทำใจดีๆไว้นะ นายต้องไม่เป็นไร เพราะฉะนั้นอย่าหลับนะ ห้ามหลับเด็ดขาดเลยนะ” น้ำเสียงที่ดูกังวลดังขึ้นรางๆในความคิดผม
อ่า- มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ
ตัวของเขาค่อยๆถูกประคองขึ้นมาอย่างแผ่วเบา โดยเพื่อนสาวคนสนิทที่ตอนนี้กลายเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ
ส่วนตัวของเขาเองก็กลายเป็นอาจารย์ตามที่ได้คาดหวังเอาไว้ การได้สอนนักเรียนทำให้เขามีความสุขมาก แต่ทว่าความสุขนั้นมันก็อยู่ได้ไม่นานนัก ตัวเขา ชิโอตะ นางิสะ ในวัย30ปี....
ถูกยิง
หลังจากเสร็จสิ้นการเรียนการสอนของวันนี้ เขาที่กำลังเดินกลับบ้านอย่างสบายใจ เมื่อเดินมาถึงทางเปลี่ยวก็เจอกับชายน่าตาคุ้นเคยในชุดนักโทษที่ถือปืนเล็งมาที่เขา จากนั้นอีกฝ่ายก็เหนี่ยวไก กระหน่ำยิงใส่เขาไม่ยั้ง ยังดีที่เขาพอหลบจุดสำคัญของร่างกายไม่ให้โดนกระสุนได้ แต่ว่าก็โดนยิงเข้าไปหลายนัด สุดท้ายก็หมดแรงล้มลงเพราะเสียเลือดมาก
ทางด้านคนร้ายเมื่อยิงจนหมดแม็คแล้วก็รีบแผ่นหนีไปทันที ผู้ชายคนนั้น...
ทาคาโอกะ
ผู้ชายที่ผ่ายแพ้เข้าไปถึงสองครั้งไม่คิดว่าตอนนี้จะแหกคุกออกมาเพื่อฆ่าเขา แม้จะผ่านมาเป็นสิบปีแล้วแต่ดูท่าความแค้นที่มีต่อเขายังคงไม่จากหายไปเลยสินะ
“นางิสะคุง อดทนอีกหน่อยนะคะ ฉันแจ้งรถพยาบาลกับบอกให้เพื่อนๆรับรู้แล้ว คนที่อยู่ใกล้ๆแถวนี้กำลังจะมาแล้วนะคะ” เสียงของริสึที่ดังมาจากโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของผม
“ริทสึ...บอกให้คุณคาราสุมะ...รู้ด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะ!!”
เสียงฝีเท้าดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ คนที่มาถึงก่อน คือคายาโนะ เมื่อเธอเห็นสภาพของเขาที่นอนหายใจรัวรินอยู่ก็รีบวิ่งเข้ามาประคองเขาขึ้น
“คา..ยา..โนะ” ผมพยายามที่จะเรียกเธอ แต่ว่ากว่าจะเอ่ยออกมาได้แต่ละคำชั่งยากเย็นเหลือเกิน
“ไม่เอานะ. นางิสะ ทนอีกนิดนะ อีกเดี๋ยวรถพยาบาลก็จะมาแล้วละ” ตัวของเธอโอบประคองร่างของผมขึ้นมาโดยไม่สนว่าตนเองจะเปื้อนเลือดขนาดไหน
“นางิสะ!!! คายาโนะจัง!!” อีกคนที่ตามมาก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทของเขา ช่างบังเอิญเสียจริงที่ทั้งสองคนอยู่แถวๆนี้พอดี
ตัวของคารุมะตอนนี้ เต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อสูทราคาแพงหลุดลุ่ยไม่เป็นระเบียบ แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายรีบร้อนแค่ไหน
“ฮึก! คารุมะคุง. นางิสะ...นางิสะ”
“เฮ้! นางิสะ แข็งใจไว้นะ นายห้ามทิ้งพวกเราไปหาโคโระเซนเซย์นะ” คารุมะรับัวของผมจากคายาโนะ
“ผม...คงไม่...ไหวแล้ว..”
“ขอโทษ..ที่ต้องทิ้ง..พวกนายไปก่อน..ขอโทษนะ”ผมยกมือไปที่หน้าของทั้งสองคน พวกเขากุมมือของผมเอาไว้
“เอาไม่นะ ฮึก! อย่าพูดอย่างนั้นสิ”
”อย่าร้องสิ..เดี๋ยวก็ไม่สวย..กันพอดี...นายด้วยนะ..คารุมะ”
อ่า-ตัวผมนี่มันแย่จริงๆ ทำเพื่อนร้องไห้ซะได้
“นางิสะ. สาบานได้ ฉันจะฆ่ามัน ด้วยมือของฉันเอง”คารุมะพูดออกมาด้วยท่าทางน่ากลัว สายตาของเขาในตอนต็มไปด้วยจิตสังหาร
ผมรู้... คารุมะไม่มีทางปล่อยให้คนที่ทำร้ายเพื่อนเขาอยู่ดีหรอก คารุมะเป็นเช่นนี้เสมอ กับเพื่อนแล้วถึงจะดูร้ายกาจแต่ก็ใจดี
แต่กับศัตรูเขาไม่เคยปราณีหรือใจอ่อน
เพราะฉะนั้นผมจึงรู้ว่าต่อให้ห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์ และถึงผมจะห้ามเขาไปแต่ยังมีอดีตห้อง3-E ที่ไม่ยอมแน่ๆ
“อ่า..ฝากด้วย..นะ” ไม่ไหวแล้วลิ ร่างกายเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว ตาเองก็หนักขึ้นเรื่อยๆ
คงถึงเวลาที่ต้องบอกลากันแล้วนะ
“ผม..ชอบ...ทั้งสองคน...มาก.เลย..นะ....”
ลาก่อน เพื่อนรักของผม
“นางิสะ!!!”
“นางิสะ!!!!”
คารุมะรวบคนตัวเล็กมากอดไว้แน่น พร้อมกับน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
คายาโนะเองก็ไม่ต่างกันกอบกุมมือของเขาเอาไว้แน่น พร้อมกันร้องไห้ออกมาอย่างนัก
ที่ตรงนี้....
ไม่มี....นักการเมืองหนุ่มที่มากอำนาจ
ไม่มี....นักแสดงสาวสุดโด่งดัง
มีเพียงแค่คนธรรมดาที่สูญเสียเพื่อนคนสำคัญของพวกเขาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ เพียงเท่านั้น
ความคิดเห็น