คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ☿ ก็หม่าม๊าไง : 5 (คัมแบค! 30%)
5
ไม่มีอะไรที่อิมแจบอมทำไม่ได้ยกเว้นแยกแบมแบมออกจากน้องจินยองที่เกาะกันแน่นเป็นปาท่องโก๋ สุดท้ายแล้วป๊าเจบีคนหล่อคนชิคก็ต้องพาร่างกายสุดชิคออกมากับไอ้หวังเพื่อนรักส่วนสามคนกับอีกหนึ่งลูกลิงจะตามออกมาทีหลัง
เหตุใดพี่จึงไร้คู่
ขนาดมีลูกยังไปกับคนอื่นเลย
ไม่สิ ลูกไปกับแม่ต่างหากละ
แม่ของลูก แต่เมื่อไหร่จะมาเป็นแม่ทูลหัวของพี่แจบอมสักทีละจ้ะะะ…
รถสีขาวคันหรูของอิมแจบอมขับนำออกมาจากโรงเรียนก่อนทันทีที่ได้พิกัดร้านอาหารจากแบมแบมที่ส่งเข้ามาให้ในโปรแกรมแชท มันเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นหรูๆที่อยู่แถวคอนโดที่เขาขับรถ ผ่านอยู่สามสี่ครั้ง แบมแบมเองก็บ่นว่าอยากกินแต่เขาก็ยังไม่มีเวลาพาลูกชายตัวดีมากินเลยสักที
ต้องขอบใจน้องจินยองคนน่ารักที่รู้จักร้านนี้เหมือนกันแบมแบมเลยได้มากินสักที แจบอมจะได้ไม่ต้องฟังลูกชายนั่งบ่นเช้าบ่นเย็นทุกครั้งที่ขับรถผ่าน แบมแบมค่อนข้างจะเป็นเด็กขี้บ่นเห็นอะไรรอบข้างก็หยิบยกขึ้นมาเป็นประเด็นให้ได้พูดได้ถามพ่อมันไปซะทุกเรื่องแจบอมเองก็ไม่ได้ฉลาดเป็นกรดเดือดปุดๆหรือจะสุนทรีย์มานั่งตอบคำถามลูกชายไปทุกข้อ บางทีเขาก็เลือกที่จะตอบแบบปัดๆไปโดยที่คิดว่าแบมแบมจะไม่เข้าใจและเลิกถามไป แต่ไม่ใช่…มันดันงงกว่าเดิมและถามต่อไม่หยุด
อนาคตลูกเขาอาจจะเป็นไอน์สไตน์หรืออะไรทำนองนั้น
“มึงไปกินยาอะไรผิดแผกแยกประเภทมาหรือไงวะไอ้แจบอม” เสียงแจ็คสันที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นเพื่อนรักหันมาจ้องหน้าเขาด้วยแววตาจริงจัง
“มึงนั่งเงียบๆบ้างก็ไม่มีใครลืมมึงหรอกนะแจ็คสัน”
“แต่กูไม่ได้พูดแล้วมันอึดอัดหัวใจ ยิ่งเรื่องของพวกมึงนี่ยิ่งต้องพูดเลยกูจะได้เอาไปเม้าท์ให้ไอ้มาร์คฟังได้”
ไร้ซึ่งคำพูดใดๆจะตอบโต้แจบอมเลือกที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ใส่หน้าเพื่อนแล้วกลับมาสนใจถนนกับรถคันข้างหน้าต่อ ระยะทางจากโรงเรียนถึงร้านอาหารใช้เวลาไม่นานนักแจบอมกับแจ็คสันมาถึงร้านอาหารก่อนไม่กี่นาทีทั้งสี่คนก็ตามมาติดๆ
“อยากกินอะไรกันสั่งเลยนะพี่เลี้ยงเอง” ทันทีที่พนักงานวางเมนูครบทุกคนแล้วแจบอมเองก็เอ่ยปากบอกให้ทุกคนเต็มที่กับชีวิต เขายินดีจ่ายแต่โดยปกติแล้วถ้าเขาไปกับแจ็คสันกับมาร์คทั้งสามคนจะใช้ระบบอเมริกันแชร์หารสามคนแต่ในกรณีที่ต้องหน้าใหญ่แล้วนั้น แจบอมยินดี..
“จะดีหรอครับพี่แจบอมเนียร์ว่าเราหารกันก็ได้นะครับ” คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาลดเมนูอาหารลงจากมือมองหน้าแจบอมด้วยท่าทีเกรงใจนิดๆ
“ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับไอ้พวกนี่ไม่เห็นมีใครเกรงใจพี่สักคน” แจบอมยิ้มหวานให้คนตรงหน้าเพื่อความสบายใจแต่ก็ไม่วายแขวะมนุษย์เพื่อนสามคนที่พอได้ยินว่ากินฟรีก็ก้มหน้าก้มตามองเมนูไม่สนใจใคร
“ครับ แล้วแบมแบมจะกินอะไรครับเดี๋ยวหม่าม๊าช่วยเลือกเอามั้ย” จินยองรีบเปลี่ยนความสนใจไปหาแบมแบมที่นั่งเปิดเมนูไปมาอยู่ข้างตัว ไม่รู้สิ..พี่แจบอมทำท่าเหมือนจะกินเขาแทนข้าวแล้วยิ่งกับสายตาที่พี่แจบอมส่งมาตลอดเวลามันทำให้จินยองอยากจะดิ้นตาย
“แบมไม่รู้จะกินอะไรอ่าา หม่าม๊าเลือกให้หน่อย” ไอ้ตัวเล็กส่ายหน้าไปมาพร้อมทำปากมู่ทู่ขัดใจที่พลิกเมนูไปมาหลายรอบแล้วแต่ก็ยังไม่มีรูปอาหารรูปไหนถูกใจเลย เดือดร้อนหม่าม๊าให้ต้องเงยหน้าส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากปะป๊าที่น่าจะรู้เมนูโปรดของลูกชายดีที่สุด
“ราเม็งไหมแบมแบม
ป๊าเลือกให้”
“ไม่เอา
จะให้หม่าม๊าเลือก!”
“แล้วหม่าม๊าเลือกให้จะกินรึเปล่า”
“ก็จะให้หม่าม๊าเลือกอ้ะ!”
ลูกใคร น่ารักจังเงยยยยย อยากจะจับแดกหัวกลืนลงท้องให้รู้แล้วรู้รอดถ้าโตมาแล้วจะกวนตีนขนาดนี้น่าปล่อยให้มันลอยน้ำไปห้องข้างๆซะจริง
“อ่า..มาครับๆเดี๋ยวหม่าม๊าเลือกให้แล้วกันนะ” มือบางถูกวางลงบนหัวกลมๆของแบมแบมเสยผมหน้าม้ายาวๆของเด็กชายไปด้านข้างเพื่อไม่ให้มันปิดหน้าปิดตาใบหน้าหวานๆน่ารักของลูกชายจินยองมองแก้มยุ้ยๆนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ใครจะไปคิดว่าอยู่ดีๆเขาก็มีลูกชายมาให้เลี้ยงแถมยังน่ารักน่าฟัด
ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าเขากับแบมแบมสนิทสนมกันจนผูกพันธ์แล้วพี่แจบอมเกิดมีแฟนหรือแบมแบมจะต้องกลับไปอยู่กับพ่อแม่จริงๆจะเป็นยังไง
☿
เป็นไงละจ่า หลังจากหายไปนานกลับมาแล้วที่บางกอก
ห้ามลืมป๊ากะม๊านะ จุ้บ
ความคิดเห็น