ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 : สารภาพ
บทที่ 4 : สารภาพ
รถพยายาลส่เฮุนถึมือหมออย่าปลอภัย อินรู้สึโล่อที่แฟนหนุ่มอัวเอไม่ไ้เป็นอะไรมา เพราะูาอาารอีฝ่ายีึ้น นอนหลับพัผ่อนไปนานหลายั่วโมไ้พละำลัลับมาและพรุ่นี้เ้า็ื่นมานัุ่ยับอินไ้ปิ ส่วนานยอลนั่รออยู่หน้าห้อพัฟื้น เพราะไม่อยาับรรยาาศอเพื่อนสัเท่าไหร่
" านยอล... "
" สวัสีรับุน้า " านยอลลุึ้นทำวามเารพหิวัยลานอย่านอบน้อม ไม่้อพูมาวามอะไรุนายโอรู้เรื่อลูายแล้ว
" ุน้าะเ้าไปมั้ยรับ " านยอลถาม สภาพอุนายโออนนีู้ะอ่อนปวเปียเมื่อมอเห็นสภาพอลูายัวเอนอนอยู่บนเียผู้ป่วย สายน้ำเลือห้อยระโยระยาิอยู่ที่หลัมืออลูายเธอเ็มไปหม นั่นึลายเป็นภาระให้านยอล้อ่วยพะยุร่าไร้เรี่ยวแรเ้าไปหาเฮุน้าในห้อ
อินที่สัปหอยู่ไม่นาน็ฟุบหน้าล้อยหลับไป ลำบาานยอล้ออ้อมไปอุ้มอีฝ่ายมานอนบนโฟา ไม่ลืมะเินไปเลื่อนเ้าอี้มาใหุ้นายโอนั่
" ไล่ะเ้าลูายัวี ฮึ! เ็บมามั้ยลู ฮึ ฮือ... " ุนายโอประอมือลูายมาแนบ้าแ้ม สายาแห่วามห่วใยอย้อมอลูายไม่ห่าไปไหน หลัารู้่าว เธอ็เป็นห่วลูายมาถึนาเป็นลมับ พอเธอฟื้นไ้สิ็รีบับรถมาหาลูายหัวแ้วหัวแหวนเพียนเียวทันที
านยอลมอภาพู่แม่ลู็รู้สึปวใแปลๆ น้ำสีใส่อยๆ ไหลลอาบแ้มทีละนิอย่าไม่ั้ใ ทำไมเาถึลืมไม่ไ้ ทั้ที่วามห่วใยาแม่เาไม่ไ้รับมาั้แ่เิแล้วแท้ๆ แล้วทำไม้อเอาแ่ิถึผู้หิหลายในนั้น นที่ทิ้เาไปอยู่ับผู้ายนอื่นที่รวยว่าพ่อ
" านยอลลูเป็นอะไร " ุนายโอถาม้วยวามเป็นห่ว เธอหันมาเห็นานยอลยืนร้อไห้พอี านยอลส่ายหน้าปิเสธ ่อนอัวออไปเินเล่น้านอ เป็นัหวะเียวันับอินที่เพิ่ื่น
" อื้อ.. มาแล้วเหรอานยอล... อ้าว! ุน้าสวัสีรับ " อินแทบะยมือไหวุ้นายโอไม่ทันเมื่อเห็นหิวัยลานส่ยิ้มมาให้ ร่าบาลุึ้นาโฟา เินไปหาานยอลที่เรียมท่าะเินออไปนอห้อ
" เฮ้ยานยอล! รอัน้วยสิ ันอไป้วยนนะ " อินเาะแนานยอลให้หยุรอน พร้อมว้าโทรศัพท์มือถือิไม้ิมือมา้วย
" ผมไป่อนนะรับุน้า "
" ้ะอิน " ุนายโอส่ยิ้มให้ไล่หลั ่อนานยอลและอินะอลาลับบ้านเลย เพราะืนอยู่่อนทาบ้านะเป็นห่วเอา
* * * * * * *
ทั้สอนเินออมาาห้อพัฟื้น็ถือโอาสแวะเินเล่นแถวสวนหย่อมอโรพยาบาลเป็นารผ่อนลายและสูอาาศสื่นใน่วสายอวัน ้นไม้และผืนห้าเียวอุ่มแทบทั้หม ถ้าอนเ้าๆ อินื่นึ้นมาเอแบบนี้ะีไม่น้อย
เินเีย้าันมาไ้สัแป๊ปานยอล็หยุเินแล้วับเพื่อนัวบาหันหน้ามาทาน เาสูลมหายใเ้าลึๆ และปล่อยลมหายใออยาวๆ ทำแบบนี้ศามสี่รอบึปริปา
" อิน "
" มีไร " เ้าอื่อร้อทั ่อนะ้อหน้าอานยอลที่มีเหื่อาฬไหลเยิ้ม ถ้าให้เา อินิว่าานยอลน่าะื่นเ้นับอะไรบาอย่าอยู่
" ถ้าไม่มีอะไร็ปล่อ- "
" เราอบอินนะ! "
อินะั้า้วยวามะลึ เมื่อไ้ยินเพื่อนสนิทที่เื่อใมาที่สุเอ่ยประโยแบบนั้น ในใอเาอนนี้มันแน่นิ่ เรียไ้ว่าลมหายใหายไปั่วะ ่นมันะลับมามีีวิอีรั้้วยอ้อมออเพื่อนรั
" เราแอบอบอินมานานแล้ว เรารัอินมานะ รัมาพอๆ ับเฮุนหรืออาะมาว่าไอ้เฮุนอี็ไ้ " านยอลบอวามในใรัวเป็นห่าว่าว เพิ่มแรอให้แน่นยิ่ว่าเิม้วยวามรัที่มันสามารถมอบให้นในอ้อมอไ้หมทั้หัวใ อเพียแ่อินยอมรับมันเอาไว้พิาราเา็ยินี
อินยอมำนนอยู่ภายในอ้อมแนอเพื่อนรัที่ไม่เยาิมา่อนว่าะรัันมาเินว่าำว่าเพื่อนสนิท ลอเวลาที่บันมา เาพยายามิไปเอฝ่ายเียวว่านี่ือเพื่อน แ่เหมือนอีฝ่ายะิับนมาว่าเพื่อนมานานมาแล้ว อย่าิว่าเาไม่รู้ในสิ่ที่านยอลิ เพราะทุิริยาที่านยอลแสออมา บ่บอไ้ว่าานยอลนั้นแอบรัเามาแ่ไหน ถึะสารภาพรััน มัน็เป็นไปไม่ไ้อยู่ี ในเมื่อเามีแฟนเป็นัวเป็นนอยู่แล้ว และหัวใอเา็อยู่ที่เฮุนเพียผู้เียว
ะนั้นเรื่อระหว่าเาับานยอลมันไม่มีทาเิึ้นเ็า
" ปล่อยเราเถอะานยอล " อินเริ่มีิ้นเมื่อรู้สึอึอัับอ้อมออเพื่อนรัึ้นเรื่อยๆ เหมือนานยอละออแรบีบร่าบาให้มอยู่ในอ้อมแนแ็แรอัวเอนว่าะหมลมหายใ อินออแริ้นอย่ารุนแรแ่านยอลยัยืนนิ่ๆ ูวิวรอบ้า
" ปล่อยเรานะ! บอให้ปล่อยไานยอล เราอึอัะายอยู่แล้ว!! " อินะโนสุเสียเพื่อหวัให้านยอลยอมปล่อยเาาอ้อมอบ้านี่สัที ลมหายใอร่าบาเริ่มาหายทีละนิ แริ้นที่มีเริ่มลถอยล้วยวามเหนื่อยล้า บวับแสแ้าที่ส่อแสอยู่บนท้อฟ้าร้อนนเินำบรรยาย ทำให้อินเวียนหัวล้ายะเป็นลม
" านยอลปล่อยเราเถอะ ระ..เราไม่ไหว..แล้ว ฮึ! "
" อิน! "
* * * * * * *
อินอเราเป็นอะไร
เิอะไรึ้นับอิน!
ิามันอน่อไป้าาา
# ไรท์ัมแบแล้วนะะบอให้
มีแพลนะลฟิเรื่อใหม่(ทั้ที่เรื่อนี้ยัแ่ไม่บ)
#อย่าลืมิาม อมเม้นท์ โหวเป็นำลัใเล็ๆ น้อยๆ
ให้ไรท์้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น