ORDER OF ROYALTY

ลำดับตอนที่ #6 : พัฒนาการในวัยเด็ก0-8เดือนแรก

"(:;?!)฿&%><€¥$^=~)"

อืมม ฟุดฟิด อ่าา อะไรหอมๆน้า ทำไมผมรู้สึกหิวอย่างนี้น้า โอย~ ง่วงก็ง่วง หิวก็หิว แล้วอะไรหอมนะ

'จ๊วบ' อ๋า ร่างกายของผมมันเป็นไปตามสัญชาตญาณ ตอนนี้ผมกำลังดูดอะไรซักอย่างอยู่ รสชาติมันแปร่งๆ แต่ก็อร่อยดีแฮะ

ผมค่อยๆลืมตาขึ้น กำลังสงสัยว่าตัวเองกินอะไรอยู่ แล้ววินาทีที่ผมเห็นว่าผมกินอะไรอยู่ ผมก็...กินต่อไป เอาจริงๆนะครับ ผมพอเข้าใจว่า เวลาเราเกิดใหม่เนี่ย ฟันเรายังไม่มีถูกไหมครับ แล้วเท่าที่ผมอ่านในหนังสือตอนอยู่กับพ่อ หมายถึงเทพเจ้านิกซ์หน่ะครับ ผมจำได้ว่าทุกเผ่าพันธ์มีโครงสร้างร่างกายคล้ายกับมนุษย์

ตอนนี้ผมยังดูดน้ำนมจะเต้าแม่ของผมเองอยู่ครับ ตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่าอกคู่นี้ดูแลผมได้ ไม่ได้ลามกนะครับ แต่มันเป็นความรู้สึกอบอุ่นมากเลยละครับ ไม่อยากออกห่างเลย

ผมเพิ่งสังเกตุเห็นลักษณะของแม่ผมครับ เธอน่าจะเป็นเอลฟ์ ดูจากใบหูที่เรียวยาวสวย สีผิวของเธอขาวเหลืองคล้ายแสงจันทร์ ผมสีเงินสวยยาวเสมอกลางแผ่นหลัง รวมๆแล้วจัดว่าสวยมากๆเลยละครับ

ผ่านมาซักพักใหญ่ ผมก็ยังคงดูดน้ำนมต่อ จริงๆแล้วผมรู้สึกอิ่มแล้วนะครับ ตอนแรกผมพยายามจะผละออก ผลปรากฏว่าผมพยายามจะเร่งให้น้ำนมมันออกมาเยอะกว่าเดิม ตอนนี้ผมเลยยังดูดต่อไป รอให้สัญชาตญาณผละออกมาเองน่าจะดีกว่า

"฿&@!฿&"

ชายคนที่ตีผมตอนคลอดเดินมาพูดอะไรกับแม่ของผมก็ไม่รู้ ฟังไม่ออกหน่ะครับ พอดีกับที่ผมผละออกมา เขาก็เอามือทาบหน้าผากผมพร้อมกับพูดภาษาที่ผมฟังไม่ออก ออกมา

"เสร็จเรียบร้อย ข้าร่ายเวทย์แปลภาษาให้เจ้าหนูแล้วตอนนี้คงพอเข้าใจที่เราพูดกันแล้วละ"

"เอ๋ ไม่ใช่ต้องรอให้ครบ 1 ปีก่อนหรือคะ ร่ายมนต์ตอนนี้จะเป็นการรบกวนเจ้าพระคุณมากไปหรือเปล่าคะ"

"ไม่เป็นไรหรอก เอรีอานน่า พ่อรู้สึกว่าเจ้าหนูนี่ น่าจะฉลาดทีเดียวเชียว ให้เขารู้ภาษาของเราแต่เนิ่นจะดีกว่านะ ใช่ไหมเจ้าหนู"

ผมไม่ตอบหรอกครับ เพราะพูดออกไปก็กลายเป็นภาษาทารก ผมเลยพยักหน้าให้ชายคนนั้น 2 ที

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เห็นไหม เจ้าหนูนี่ฉลาดอย่างที่ข้าพูดจริงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

"ได้ยินอย่างนี้ลูกก็ดีใจ ฮิปนอสลูกแม่"

"ฮิปนอส? ชื่อของเจ้าหนูรึ?"

"ค่ะ ตอนแรกลูกก็ลังเลว่าจะให้เขาชื่ออะไรดี แต่จู่ชื่อนี้ก็เข้ามาในหัวเลยค่ะ"

"ชื่อที่ดี ฮิปนอส(หลับ)งั้นหรอ"

ผมหลับตาไปแล้วละ แต่ยังได้ยินเสียงต่างๆอยู่ ถึงจะค่อยๆแพ่วลงก็เถอะ แต่ประโยคสุดท้าย มันยังคงดังอยู่ในหัวผม

'ฮิปนอส'  ผมยกยิ้มพร้อมกับค่อยๆดำดิ่งสู่นิทราอีกครั้ง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

8 เดือนต่อมา

ให้ตายเถอะ ผมละเกลียดตัวเองจริงให้ตายสิ ช่วง 3 เดือนแรกผมได้แค่ กิน นอน แล้วก็ขับถ่าย ทุกๆวัน ผมจะตื่นขึ้นมาตอนเช้า แล้วก็ร้องไห้ จริงๆแล้วผมหิวมากๆทั้งที่เมื่อตอนเย็นของเมื่อวานกินยิ่งกว่าเครื่องสูบน้ำ(นม) พอกินนมเสร็จผมพยายามจะลุกนั่งจะกลายเป็นการซิทอัพแบบนั่งไม่เต็มตัวแทน ตกบ่ายก็หลับ ตื่นมากอีกทีก็ช่วงเย็น ทุกๆวันของช่วงนี้ผมจะขับถ่ายเวลาช่วงนี้ประจำ หลังจากเปลี่ยนผ้าอ้อมและเช็ดตัวเรีบยร้อย ผมจะกินนมในปริมาณมหาศาล แล้วก็หลับไป เป็นอย่างนี้ตลอด 3 เดือนแรกที่ผมเกิด 

ช่วงขึ้นเดือนที่ 4 หลังจากพยามยามลุกนั่งเองตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา ในที่สุด ผมก็นั่งสำเร็จ โดยมีแม่ของผมยืนมองน้ำตาไหลในตอนที่เห็นครั้งแรก หลังจากนั้นแม่ผมก็อุ้มผมพาไปหาบาทหลวง ตอนนั้นเองที่ผมรู้ว่าแม่ทำงานที่โบสถ์ แต่หน้าที่อะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน บาทหลวงท่านชื่อว่า 'ไลท์โอแนล' ท่านชมผมพร้อมพูดกะบแม่ว่า ผมพัฒนาไวมาก กิจวัฒในแต่ละวันของผมจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆครับ จากที่กินนมเสร็จแล้วพยามยามซิทอัพเป็นการคลานสำรวจโบสถ์แห่งนี้ นอกจากนั้นก็เหมือนเดิมนั้นคือการหลับในตอนบ่ายแล้วตื่นมาขับถ่าย อาบน้ำ กิน และนอน

ผ่านเดือนที่ 6 ไปนิดหน่อย ผมสามารถพูดเป็นประโยคได้แล้วครับ แต่แทบฟังไม่รู้เรื่องเลยครับ แล้วก็เริ่มยืนได้แล้ว แต่อย่าพูดถึงการเดินเลยครับ ก้าวเท้าแรกสั่นรุนแรง ก้าวครั้งที่ 2 เลยหน้าขมำตั้งแต่ครั้งแรก และช่างเป็นจังหวะที่แม่ผมเห็นผมล้มพอดี จึงถูกสั่งห้ามไม่ให้ยืนคนเดียวเป็นอันขาด แน่นอน ผมทำเป็นฟังไม่รู้เรื่องครับ แต่ผมก็กลัวแม่ผมนะ ฉะนั้นเวลาแม่ผมเผลอ ผมจะพยายามลุกยืนและก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง(โดยหน้าทิ่มพื้นหลายต่อหลายครั้ง) โดยกิจวัฒประจำวันผมค่อนข้างเปลี่ยนไปพอสมควร จากที่ตะวันลับฟ้า หัวผมก็ถึงหมอน แต่ช่วงหลังๆมานี่ ผมจะนอนหลังจากฟ้ามืดไปแล้วประมาณ 3-4 ชั่วโมง เพราะฉะนั้นในตอนสายผมจะไปป้วนเปี้ยนแถวห้องเรียนของโบสถ์หลังจากที่สำรวจโบสถ์ครบทั้ง3ชั้น โดยได้รับการอนุเคราะห์จากซิสเตอร์ฟลอร่า ซิสเตอร์ฟลอร่าอายุไม่น่าเกิน 25 ปีครับ แต่เป็นมายังไงผมไม่รู้เลย(เคยถามแต่เธอไม่ตอบผม หรือฟังไม่รู้เรื่องผมก็ไม่รู้) ส่วนตอนเย็นไปที่ห้องสมุดของโบสถ์ ซึ่งผมอ่านไม่ออกแม้แต่ตัวเดียวเลยครับแต่ได้รับความช่วยเหลือจากตุณแม่ของผม โดยท่านคิดว่าผมมองแต่ภาพในหนังสือ(ซึ่งก็เกือบจริง)

หลังจากฝึกเดินจนผมพูดเลยว่าผมสามารถเดินได้อย่างมั่นคงและไม่ล้มแน่นอน แต่ผมแทบวิ่งไม่ได้เพราะพอเริ่มออกวิ่งขาของผมจะเริ่มขวิดกันจนลมขมำเหมือนตอนฝึกเดิน และช่วงพักหลังมานี้ ผมแอบได้ยินแม่ปรึกษากับกับบาทหลวงไลท์โอแนล เพราะผมไม่ค่อยพูดคุยเหมือนเด็กๆ จนแม่ของผมเริ่มกังวลว่าจะพิการหรือเปล่า แต่บาทหลวงก็ปลอบแม่ผมโดยให้เหตุผลว่าผมอาจจะเป็นเด็กที่ขี้อาย หลังจากนั้นแม่ของผมจะพยายามเข้ามาคุยอย่างหนักเลยที่เดียว ซึ่งผมก็ตอบกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำจนเหมือนแม่ของผมจะคลายความกังวลไปเปราะหนึ่ง โดยหลังๆมานี้ผมเริ่มมีความต้องการนอนน้อยลง แต่ปริมาณอาหารและน้ำนมกลับเพิ่มขึ้นจนผมเองยังตกใจ โดยอาหารสำหรับเด็กที่นี้จะเป็นเหมือนข้าวต้มที่โลกเดิมของผมเลยครับ แต่มีสีออกน้ำตาลๆ แต่รสชาติโดยรวมจัดว่าอร่อยเลยครับ 

หลังจากที่ผจญภัยภายในโบสถ์ครบ3ชั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมเพิ่งได้มารู้กิจการของโบสถ์ในโลกแห่งเวทมนต์นี้จะทำการให้ความรู้แก่ประชาชนในขั้นพื้นฐาน โดยในระดับสูงจะต้องไปลงตามสถาบันต่างๆที่เป็นเฉพาะทาวเช่น มหาวิทยาลัยเวทมนต์แคมปาเนีย มหาวิทยาลัยการช่างและงานฝีมือครองเกรท โดยจริงๆทุกคนบนโลกนี้สามารถใช้เวทมนต์ได้ เพียงแต่ใครจะมีความสามารถมากน้อยแค่ไหน โดยทุกๆปี จะมีตัวแทนจากสถาบันต่างๆมารับสมัครผู้คนตามหมู่บ้านต่างๆทั่วอาณาจักร

แต่...เรากลับมาที่การศึกษาพื้นฐานก่อนดีกว่า โดยโบสถ์จะเปิดรับสมัครนักเรียนช่วงอายุ 3-16ปี โดยมีค่าใช้จ่ายเล็กน้อย ซึ่งผมเข้าไปเรียนเป็นกรณีพิเศษครับ โดยการแอบเข้าไปเรียนครับ ไม่มีใครคิดว่าเด็กไม่ถึงขวบจะฟังรู้เรื่องหรอกนะครับ หึ หึ หึ

จริงๆแล้วผมถูกเด็กที่มีเรียนที่โบสถ์กับพวกผู้ใหญ่บางคนมองเขม่นมากที่ผมด้วย ซึ่งผมยอมรับว่าผมค่อนข้างเด่นเลยที่เดียวแหละครับ เพราะผมมีสีผิวม่วงเข้ม ผมสีเงินเหมือนแม่ แถมมีเขาเล็กๆ 2 ข้างงอกขึ้นมาที่ศีรษะผมด้วย และที่สำคัญผมมีใบหูของเอลฟ์ โดยจริงๆแล้วเรื่องของลูกผสมจัดว่าเป็นเผ่าพันธ์ที่ค่อนข้างต่ำเลยละครับ แต่ปัจจุบัน กษัตริย์แห่งอาณาจักรแลนสล็อตได้กำหนดว่า ทุกเผ่าพันธ์ไม่ว่าจะเผ่าพันธ์แท้หรือลูกผสมก็มีสิทธิและมีความเท่าเทียมกันหมด ผมรู้ว่าแม่ของผมเป็นเอลฟ์ครึ่งมนุษย์ งั้นแสดงว่ามังกรคงเป็นของพ่อผม แต่ผมถามแม่ของผมว่าพ่อของผมไปไหน แต่ท่านก็ไม่บอกอะไรผมเลย

ย่างเข้าเดือนที่ 8 ในที่สุด ผมก็สามารถอ่านออกได้คล่อง แต่การเขียนของผมยังกระท่อนกระแท่นไปบ้าง แต่โดยรวมผมว่าผมค่อนข้างเก่งที่เดียวละ ส่วนพัฒนาการทางร่างกาย อาจจะเป็นเพราะว่าผมมีสายเลือดของเผ่ามังกรอยู่ เลยทำให้ผมค่อนข้างแข็งแรงกว่าเด็กทั่วไปอยู่บ้าง แต่ให้สู้กับเด็ก 3 ขวบก็ไม่ไหวครับ การวิ่งของผมถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวแต่ก็ไม่ได้เร็วมากมายอะไร กิจวัฒในช่วงนี้เรียนเน้นไปที่การออกกำลังกายครับ แบบที่เด็กไม่ถึงขวบเขาทำการ จำพวก เดินเร็ว วิ่งเหยาะ กระโดดไกล อะไรจำพวกนี้แหละครับ ตกเย็นก็อ่านหนังสือ ส่วนมากผมอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ เพราะผมต้องการรู้เรื่องราวของโลกนี้ให้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเผ่าพันธ์ สัตว์อสูร และองค์เทพ

สำหรับการศึกษาเวทมนต์สำหรับผมเป็นเรื่องค่อนข้างยากครับ เพราะมันเกี่ยวข้องกับจิตนาการและจิตใจ สำหรับเด็กที่เกิดใหม่โดยไม่มีความทรงจำจะเป็นเรื่องง่ายกว่ามากเพราะพวกเขาเหมือนแก้วเปล่าที่สามารถบรรจุความเข้าใจได้ง่ายกว่าคนที่มีความรู้ที่ปฏิเสธการมีอยู่อย่างเวทมนต์ของคนในโลกเก่าแบบผม

เฮ้อ...ทำไมเวทมนต์มันยากจังน้า~

________________________________________________________

ผมพยายามให้ได้ 2 วัน 1ตอนนะครับ ช่วงไหนลงถี่ๆแสดงว่าผมว่างอยู่ เหอๆๆ