ORDER OF ROYALTY

ลำดับตอนที่ #4 : พ่อแม่ที่หายไป

หลังจากที่ผมฟังเรื่องราวจากเทพเจ้านิกซ์แล้วก็พอรู้เรื่องราวพอสมควรละ แต่มีบางอย่างที่ผมสงสัยอยู่

'แล้วโลกที่ผมจากมาจัดเป็นส่วนไหนของเทอรารัมละครับ'

"โลกที่เจ้าจากมานั้น เรียกได้ว่าโลกคู่ขนานก็ได้ มันเป็นส่วนตรงข้ามของโลกอีกฝั่งหนึ่ง โลกที่เจ้าจากมาเป็นเสมือนส่วนที่เทอรารัมแข็งแกร่งที่สุด อำนาจของมหาเทพเจ้ายูเรนัสจึงไม่อาจแสดงผลได้ชัดเจน สิ่งมีชีวิตที่มีปัญญาสูงเท่านั้นที่จะเป็นใหญ่ ที่สามารถสร้างสิ่งต่างๆขึ้นมา นั้นคือพวกเจ้านั้นแหละ แต่ใช่ว่าอำนาจมหาเทพจะหมดลงหรอกนะ พวกเจ้าบางคนสามารถใช้อำนาจของมหาเทพได้ แต่มีอำนาจน้อยมากเช่นพวกพลังจิตอะไรประมาณนั้น แต่อีกโลกนึง เทอรารัมไม่อาจสู้อำนาจของมหาเทพยูเรนัสได้ ทุกชีวิตบนอีกโลกจึงมีสิ่งที่ทดแทนในสิ่งที่พวกเจ้าเรียกว่าเทคโนโลยีได้นั้นคือ เวทมนต์"

'เอ๊ะ! เดี๋ยวนะครับ เทพยุคโบราณที่เหลือรอดมาคือเทพเจ้านิกซ์ ชื่อเหมือนคุณเลยนะครับ'

"อ้าว เทพเจ้านิกซ์คือข้า และข้าคือเทพเจ้านิกซ์ ข้านึกว่าเจ้าจะรู้แล้วซะอีก"

'งั้นคุณก็มีอำนาจเกือบมากที่สุดสินะครับ'

"ก็ใช่ แต่เทพจะไม่ข้องเกี่ยวกันหรอกนะ ไม่สิ ไม่อาจเจอกันได้มากกว่า อย่างข้าก็ไม่อาจเดินทางไปจัดการเจ้า 'นอกซ์' ได้"

'นอกซ์? ใครหรอครับ?'

"เทพเจ้าแห่งการฆ่า"

'เอ๋~ นั้นเรียกว่าเทพเจ้าหรอครับ'

"เจ้าหนู บนเทอรารัมทั้งหมด ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าดี หรือ ชั่ว หรอกนะ แต่เหล่าวิญญาณไม่เว้นแต่พระเจ้าอย่างพวกข้า ยังกำหนดว่าสิ่งใดดี สิ่งในชั่ว เพื่อแยกแยะและแบ่งพรรคพวกเพื่ออำนาจและการแย่งชิงเท่านั้นเอง"

'...'

"ไป ไปเปลี่ยนบรรยากาศกันเถอะ"

อยู่ๆผมรู้สึกเหมือนถูกดึงขึ้นไปบนฟ้า มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นนิกซ์อยู่ในร่างมังกร และกำลังชำระล้างวิญญาณมังกรอยู่...ห๋า!! มังกร ละ แล้วทำไมนิกซ์ถึงกลายเป็นมังกรละ อ่าา เรื่องนั้นช่างมันก่อน มาดูพิธีกรรมดีกว่า

พิธีชำระล้างวิญญาณก็ไม่มีอะไรมาก มันเหมือนที่ผมเคยโดน จนมาถึงตอนสลายวิญญาณ ตอนที่ผมโดนสลายวิญญาณแล้วกลายมาเป็นดวงวิญญาณกลมๆนี่ แต่มังกรตนนั้นสลายร่างแล้วกลายเป็น'มนุษย์'ก่อนจะหายไปตรงแท่นหินนั้น

พอผมถามนิกซ์ว่านั้นคืออะไร เขาไม่ตอบผมแฮะ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก หลังจากตื้อซักพักใหญ่เขาก็ไม่ตอบผม แต่เขาตอบคำถามที่ผมถามว่าทำไมต้องกลายร่างเป็นมังกรซะงั้น

"จิตวิญญาณมักยึดติดในรูปร่างเก่า มันจะง่ายกว่าถ้าเปลี่ยนภาชนะ ในรูปแบบที่แต่ละตนเกรงกลัว"

แต่ยังไงผมก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำไมมังกรถึงกลายเป็นมนุษย์ แต่เอาเถอะ สงสัยตอนนี้ก็ไม่ได้คำตอบ ไปดูนิกซ์ต่อดีกว่าว่าจะแปลงร่างเป็นอะไรบ้าง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ข้า...อยู่มานานเกินไป ทุกๆเสี้ยววินาทีข้าต้องแบ่งร่างไปชำระล้างวิญญาณและส่งพวกเขาไปเกิด เป็นเช่นนี้ตั้งแต่ข้ากำเนิดมา มีบ้างบางครั้งที่เหล่าวิญญาณศักสิทธ์จะสื่อสารกับข้า ข้าก็ได้แต่ทำตามหน้าที่แล้วสละอำนาจบางส่วนกลับไป ข้าเบื่อจนคิดที่จะสลายร่างและดับสูญ 

ทุกๆวันข้าได้แต่ทำหน้าที่เดิม แต่วันนี้กลับแตกต่างไป ดวงวิญญาณดวงนึง ศรัทธาต่อข้า ไม่สิ นางศรัทธาต่อทุกสิ่ง นางรักชีวิตของนาง รักแม้กระทั้งเศษธุลีที่ติดปลายเท้าของนาง ข้าสงสัยเหลือเกินว่าทำไมนางถึงรักและศรัทธาต่อทุกสิ่งขนาดนี้ ข้าเฝ้ารอให้นางได้สื่อสารกับข้าสักวันนึง แต่นานวันนางก็ไม่สื่อสารกับข้าหรือกับเทพองค์ใดเลย ข้าได้แต่เฝ้ามองนางทุกวัน ชีวิตนางช่างเรียบง่ายและธรรมดา แต่จิตวิญญาณนางช่างบริสุท

บนโลกเป็นเวลากลางคืนแล้ว วันนี้ความอยากรู้ของข้าชนะแม้กระทั้งพันธสัญญาโบราณ ข้าสละพลังของข้าไปปรากฏในห้วงความฝันของนาง ตอนแรกนางตกใจ ข้าคิดว่านางคงไม่เชื่อข้า เพราะบนโลกแห่งนี้ ไม่มีเวทมนต์ มีแต่ความเชื่อที่ไร้หลักฐาน แต่กลับกัน นางไม่สนใจว่าข้าเป็นเทพหรือเศษผง นางพูดคุยกับข้าจนข้ารู้ว่านางชื่อ'เฮเมร่า'

เฮเมร่า เป็นเด็กกำพร้า ถูกบาทหลวงรับนางไปเลี้ยงดู นางช่วยงานเล็กๆน้อยๆตามแต่ที่นางจะทำไหว ด้วยความสงสัยข้าถามว่า 'เหตุใด เจ้าถึงศรัทธาต่อทุกสิ่งละ' นางเงียบไม่ตอบข้า แม้แต่ความคิดของนางข้าก็ไม่สามารถตอบได้ แต่นางบอกข้าว่า 'ไม่มีเหตุผลหรอกค่ะ แต่ข้าเชื่อว่า ทุกสิ่งต้องการความรัก ไม่เว้นแม้แต่ฝุ่นผงหรอก ข้าเลยได้แต่มอบความรักให้แก่ทุกสิ่ง เพื่อเติมเต็มสิ่งที่พวกเขาต้องการ' เพียงเพราะประโยคนั้น ทำให้ข้าลงมาหานางทุกๆคืน

จนสุดท้าย คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่ข้าสามารถลงมาได้ ข้าลงมาที่โลกแห่งนี้มากเกินไป จนสมดุลเริ่มเสียหายและข้าไม่อาจละทื้งต่อหน้าที่ได้ ข้าจึงเอ่ยปากบอกความรู้สึกที่เทพทุกองค์ไม่ควรมีออกไป ข้าขอให้นางไปกับข้า ข้าจะทำให้นางกลายเป็นเทพเช่นเดียวกับข้า 

'ฮิฮิ ข้าก็เช่นกันท่านนิกซ์ ข้าก็รักท่านเช่นกัน แต่ข้าไม่อาจไปกับท่านได้ ข้าไม่อาจให้ท่านสูญเสียสิ่งใด'

นางรู้ทันข้าอีกแล้ว หากข้าพานางไปข้าจะกลายเป็นวิญญาณแทน และหากวิญญาณอยู่ที่แดนชำระล้างนานเกินไป วิญญาณดวงนั้นจะสลายไป แต่กับข้า มันคงแทบจะชั่วนิรันดร์

'พระองค์ ท่านไปทำหน้าที่ของท่านเถอะ ข้าจะรอคอยอยู่ที่นี้ จนกว่าเราจะได้พบกันอีกครั้งนะคะ'

นางกล่าวออกมาเช่นนั้นแต่ความรู้สึกที่ข้าได้รับมันช่างเศร้าเหลือเกิน เกินกว่าที่มนุษย์คนนึงจะมีความรู้สึกเช่นนี้ได้ ข้าช่างพิศวงในจิตใจมนุษย์นัก

เมื่อใกล้รุ่งสาง ข้าจำต้องจากนางไป แต่ก่อนไปข้าได้ขอให้นางช่วยอุ้มชูเลี้ยงดูลูกที่เกินจากพลังของข้า ข้าขอนาง อย่างน้อยๆ เจ้าตัวเล็กจะเป็นตัวแทนของข้า ทุกอย่างดูเหมือนจะจบลง แต่ข้านั้น...ประมาทไป 

และแล้ววันคลอดของนางมาถึง ข้ารู้สึกว่าดวงวิญญาณของนางกำลังหายไป ข้าไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ภาวนา ต่อตัวเองและตัวนาง ข้าไม่เคยเชื่อคำพูดของนางเลยซักครั้ง แต่วันนี้ ทุกคำพูดของนางย้อนกลับมาหาข้า

'ทุกคนแม้แต่พระเจ้าไม่ได้ยิ่งใหญ่หรอกนะนิกซ์ พวกเราต่างอ่อนแอและต้องการคนที่คอยยึดเหนี่ยวร่างกายและจิตใจ สำหรับพวกเรา มนุษย์หน่ะนะ คือพระเจ้า แล้วเธอละ?นิกซ์ ข้าว่าในเมื่อเธอหน่ะ เป็นพระเจ้าซะเอง เอาเป็นว่าวันนึงเธอจะรู้เองนะ'

ข้ารู้แล้วว่าทำไมวิญญาณนางถึงจะหายไป เพราะพลังของข้า มันไม่มีตัวตนแต่นางพยามยามรักษามันไว้ สุดท้ายมันจึงดึงวิญญาณของนางมาเป็นของตัวเอง ก่อนนางจะหายไป นางสื่อสารกับข้า เป็นครั้งแรก

'นิกซ์ ได้โปรด อย่าโทษตัวท่านเอง และได้โปรด ช่วยเฝ้าดูลูกของเราด้วย'

'อ้อ! ถ้าลูกของเราเป็นผู้หญิง ข้าอยากให้นางชื่อว่า ฟีร่า  แต่ถ้าเป็นผู้ชาย ข้าอยากให้ชื่อฮิปนอส มันเป็นชื่อที่คล้ายของท่านหน่ะ'

.

.

.

และแล้วนางก็หายไป ตลอดกาล และในวันนั้น ได้เกิดปรากฏการณ์ฝนตกรุนแรง พร้อมๆกับการกำเนิดของเด็กชายครึ่งมนุษย์ครึ่งเทพเจ้าตนแรก

_____________________________________________________________________________

บทนี้ผมแต่งได้ไม่ค่อยดีเลย แต่ผมก็ไม่รู้จะแก้ส่วนใน เพราะบทตอนนี้ผมเขียนโครตไม่ถนัดเลย