King Online

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

"แฮก แฮก แฮก"

เสียงของเด็กตัวเล็กร้องออกมาอย่างเหนื่อยหอบ

"ไอ้หนู!!! หยุดนะโว้ย ข้าบอกให้หยุด"

เสียงของชายวัยกลาง(ค่อน)ไปทางปลายๆ ร้องบอกเด็กชาย

"ลุง อย่างกเลย แค่ขนมปังชิ้นเดียวให้ไม่ได้ไหง"

เด็กชายยังคงวิ่ง พร้อมหอบตระกร้า(?)ขนมปังที่ใหญ่เกือบตัวของเขา

"ไอ้หนู ข้าบอกให้หยุด อย่าให้ข้าลงมือนะ!"

ชายวัยกลางคนพูดเสียงเหี้ยม 

ฟึ่บ!!

เด็กชายแทบล้มลงกับพื้น เมื่อชายที่เมื่อกี้วิ่งไล่ตามเขาไหวๆ อยู่ๆก็โผลมาด้านหน้าเขาแบบไม่ทันตั้งตัว

"ละ..ลุง ผ..ผมคืนก็ได้อย่าส่งผมให้ตำรวจน่ะ ผมเบื่อที่นั้นแล้ว"

เด็กชายพูดเสียงอ่อยๆ เพราะเขารู้ตัวดีว่ายังไงก็หนีไม่น่ารอด

"ชั้นไม่ส่งเธอให้ตำรวจหรอก อยากมีอาหาร มีที่พักไหมล่ะ"

เด็กน้อยตาโตอย่างดีใจ แต่แค่แวบเดียว สายตาของเขามองชายวัยกลางคนตรงหน้าด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ

ตั้งแต่เขารู็ตัวว่าตัวเองมีชีวิต ทุกๆอย่างบนโลกนี้ ไม่มีคำว่า"ฟรี"

"ลุงต้องการอะไร"

เขาตอบเสียงห้วน บ่งบอกความระแวงปนหวาดกลัว

"หึ! น่าจะรู้เยอะดีนี่ ถ้าอยากได้อาหารที่พัก นายต้องทำงาน"

"ไม่!! งานที่เด็กทำได้ ก็ไม่พ้นใช้แรงงานหร....."เสียงของเด็กชายขาดหายไป

"เฮ้ย!!!! ลุง ปล่อย ปล่อยผมนะ" ตัวของเด็กหนุ่มถูกวางผาดบ่าของชายวัยกลางคน

"เอาน่า งานสบายๆ" เสียงของชายตัวโตกล่าวออกมาอย่างมีความสุขปนเสียงเจือหัวเราะ

"ลุง ปล่อยผมเถอะ อย่าทำมิดีมิร้ายผมเลย ปล่อยผมเหอะน้า~"

"หึ" 

เพียงคำเดียวที่หลุดออกมาจากบอกของชายวัยกลางคน แต่ตัวเด็กนั้นรู้โดยสัญชาตญาณว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"อ่า เอาละ ถึงแล้วเจ้าหนู"

เด็กน้อย รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนจะลงจากรถเมอซีเดสสีดำเงานั้นแหละ...

หลังจากที่บนไหล่ของเขามีเด็กผู้ชายวัย 8-9ขวบดิ้นพล่านๆ อยู่พักใหญ่ก็หลับไป 

จากที่ดูเขาคิดว่าเด็กผู้ชายคนนี้คงเดียวจัด ประกอบกับร่างกายที่ซูบผอม เดาก็รู้ว่าทนหิวมาหลายวัน

"เฮ้~ เจ้าหนูถึงบ้านข้าแล้วโว้ย"ชายวัยกลางคนปลุกเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเบาะหลังรถอีกครั้ง

"งืม.. อย่ากวนน่า"

"เฮ้อออออ" ชายวัยกลางคนสอดตัวเข้าไปอุ้มเด็กน้อย โดยเอาหัวของเด็กน้องอิงหน้าอกกว้างแกร่งของเขา

เขาปิดประตูรถ ล็อครั้วบ้านขนาดใหญ่สูงราว3เมตร ด้วยคำสั่งเสียง เดินผ่านสนามลานหญ้าที่ขนาบกับทางเดินสีขาวนวลไข่มุกที่น่าจะทำจากหินชนิดนึง

จนมาถึงบริเวณป้ายหน้าตัวอาคารที่แกะสลักโผลยื่นออกมาจากตัวอาคารเล็กน้อยที่แกะไว้อย่างสวยงามเหมาะกับตัวอาคาร ตรงตัวอักษรนั้นอ่านออกได้ว่า

"ตระกูลบัตเลอร์ ริวเซย์"