I'LL LOVE YOU FOREVER คำมั่นแห่งศรัทธารัก

ลำดับตอนที่ #1 : Super Star

�������������������������������I'LL LOVE YOU FOREVER
���������������������������������������คำมั่นแห่งศรัทธารัก

��������� ฉันยุน มิน เฮ คอลัมนิสต์โนเนมคนหนึ่ง หญิงสาวอายุ 23 ที่หวังว่าอยากจะประสบความสำเร็จตอนอายุ 25 ให้ได้ ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อความสำเร็จ อืม จริงๆ ก็ไม่ทุกอย่างหรอก อย่างให้ไปเป็นสาวไซด์ไลน์หรือใช้ร่างกายไต่เต้าก็ไม่ทำนะ อาจเป็นเพราะฉันอยู่ในครอบครัวที่คุณแม่เป็นคนเก่งมากๆ และคุณพ่อก็รักคุณแม่มากด้วย

������ ซึ่งถ้าเทียบกับเพื่อนฉันหลายๆ คนแล้ว ฉันคิดว่าฉันคิดว่าตัวเองโชคดีมากๆ ฉันก็เลยอยากจะเป็นคนเก่งเหมือนคุณแม่ให้ได้ ความจริงฉันก็ไม่ได้คิดดูถูกผู้หญิงที่เลือกทำงานแบบนั้นหรอกเพราะฉันก็มีเพื่อนที่จำเป็นต้องเป็นสาวบริการเพื่อส่งตัวเองเรียน ตอนที่รู้ครั้งแรกฉันช็อกมากเหมือนกันแต่ฉันก็เข้าใจและถึงยังไงเราก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน ส่วนความฝันของฉันก็คือบรรณาธิการใหญ่ แม้เส้นทางมันจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะหลังจากที่สมัครและได้รับเลือกเข้าทำงานเป็นคอลัมนิสต์นิตรสารบันเทิงด้วยเงินเดือนน้อยนิดที่แทบจะไม่พอใช้แต่ละวันแล้ว ฉันก็ถูกใช้งานเยี่ยงทาส ทุกๆวันต้องวิ่งไปติดต่อขอสัมภาษณ์คนดังในวงการ ต้องคอยเช็คข่าวไหนกำลังเป็นที่สนใจ หนึ่งสัปดาห์เข้าออฟฟิสแค่วันเดียว เฮ้อ เงินเดือนหมื่นห้าแต่ใช้งานยังกะห้าหมื่น แต่ทำไงได้ล่ะ ก็มันเป็นความฝันของฉันนี่ แค่นี้ทนได้อยู่แล้ว ^.^

���������� วันนี้ก็อีกเช่นเคย กับหน้าที่ประจำที่ต้องมาทำข่าวการเปิดตัวอัลบั้มใหม่ของนักร้องหนุ่มฮอต กัน ยองแฮ ฉันเคยติดต่อขอสัมภาษณ์เขาหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ได้แต่คำปฏิเสธจากคุณผู้จัดการสาวสวยสุดเซ็กซี่ของเขามาตลอด เฮ้อ ทำไมชีวิตการทำงานมันถึงได้ลำบากยากเย็นขนาดนี้นะ อุตส่าว่าจบจากคณะนิเทศแล้วจะได้ทำงานที่ได้เจอดารา นักร้องหล่อๆ ตลอดเวลาซะอีก แต่นี่มันอะไรกันแค่ขอคุยด้วยไม่ถึงชั่วโมงยังไม่ยอม

��������� �ฉันนั่งอยู่ในห้องแถลงข่าวชั้น 23 ของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งในกรุงโซล ซึ่งนอกจากจะเป็นชั้นบนสุดแล้ว�ยังมีสระว่ายน้ำ และห้องอาหาร�รอบข้างตอนนี้ก็มีเสียงพูดคุยกันทั้งนักข่าวและบรรดาคอลัมนิสต์นิตรสารอื่นๆ เต็มไปหมด โอกาสเดียวที่จะได้ถามคำถามก็คงมีแต่ช่วงการแถลงข่าวเท่านั้น แต่ว่าเขาคือ กัน ยอง แฮ นะ ฉันมีเรื่องที่อยากสัมภาษณ์เขาตั้งมากมาย แต่ได้ถามแค่คำถามเดียวแล้วฉันถามคำถามไหนดีล่ะเนี่ย เอาเป็นเรื่องข่าวที่ว่าเขาแอบคบกับผู้จัดการสาวลับๆ ดี หรือว่า ข่าวที่เขากำลังเตรียมตัวจะเปิดเฟรนไชด์ร้านกาแฟ สาขาที่ 10 ดีนะ เอแต่คำถามพวกนี้มันก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับอัลบั้มสักนิดนี่หว่า โอ๊ย จะบ้าตาย แล้วนี่อีกครึ่งชั่วโมงงานแถลงก็จะเริ่มแล้วด้วย พระเจ้าช่วยฉันด้วยเถอะเจ้าค่า ฮือฮาฮือฮา เอ๋ ทำไมจู่ๆ คนก็วิ่งออกไปข้างนอกกันล่ะ

��������� �"มีอะไรกันเหรอ หรือว่ากัน ยอง แฮ มาแล้ว!" ฉันเดินเลียบๆ ไปถามตากล้องคนหนึ่งที่ไม่ได้วิ่งออกไปด้วย

��������� �"อ้าว นี่เธอไม่รู้เหรอว่าวันนี้มีสุริยคราสน่ะ" ตากล้องร่างท้วมหันมาเฉลยคำตอบก่อนจะหันกลับไปเซ็ตกล้องต่อ

��������� �"สุริยคราสเหรอ" ฉันตัดสินใจอยู่ในห้องโถงเพื่อเตรียมคำถาม ประมาณ 5 นาทีบรรดานักข่าวก็ทยอยกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เสียงพูดคุยเริ่มกลับมาอีกครั้ง แต่ทำไมมันถึงดังมากผิดปกติจนฉันต้องหยุดการเตรียมคำถามแล้วหันไปดู เอ๋ ทำไมนักข่าวถึงกรูกันไปที่ทางเข้าแบบนั้นล่ะ หรือว่า กัน ยอง แฮ จะมาเร็วกว่ากำหนด อ๊ะ นั่นเขาจริงๆด้วย�����
��������� ร่างเล็กๆ ของมินเฮ แทรกผ่านทั้งนักข่าวและตากล้องมากมาย เพื่อให้ได้เข้าไปใกล้กับดาราหนุ่มให้มากที่สุดจนทรงผมที่เจ้าตัวเซ็ตไว้ตั้งกะไก่โห่ยุ่งเหยิงไปหมด และในที่สุดเธอก็สามารถยื่นหน้าพร้อมมือที่ถือไมค์แต่ตัวเธอยังอยู่ท่ามกลางความเบียดเสียดของฝูงชน�แต่ก็ใช่ว่าจะได้สัมภาษณ์อย่างราบรื่นเพราะบรรดานักข่าวต่างพากันยิงคำถามใส่หนุ่มหล่อจนฟังไม่รู้ว่าใครเป็นคนถาม แถมแสงแฟลตจากกล้องถ่ายรูปก็ยังถาโถมจนมินเฮตาลายไปหมด

����������"คุณยองแฮคะดิฉันขอสัม..."�อ๊ะ กัน�ยอง แฮ หันมาทางฉันแล้ว

����������"โรเซน่า" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขณะจ้องมองสาวน้อยหัวยุ่งตรงหน้า

��������� ตอนนี้ใจของมินเฮเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นทำให้สมองโล่งลืมคำถามทั้งหมดที่เตรียมมา แต่ยังไงก็ต้องถามอะไรสักอย่างก่อนจะโดนแย่งโอกาสนี้หาไม่ได้ง่ายๆ มินเฮรีบโพล่งถามขึ้นมา "คุณยอง แฮ ทำไมหล่อจังคะ"�!!!!

������������-o-" -o-" -o-" -o-" -o-" ???�...........(บรรยากาศเงียบสนิท 3 วิ)

����������� อ๊าย!! นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย *o*�แม้เสียงของสาวน้อยจะไม่ดังมากแต่ก็ถึงกับทำให้ทุกคนหันมามองความเอ๋อของเธอ มินเฮหน้าแดงก่ำแทบจะอยากหายไปในพื้นซะเดี๋ยวนี้เลย เธอรีบหันหลังและพยายามแทรกตัวกลับออกไปด้วยความอาย ก่อนที่ใครจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา กันยองแฮ ก้าวเข้าหามินเฮอย่างรวดเร็ว�
�����������
����������� "ขอทางฉันหน่อยสิ" ฉันอายจนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้วนะ�

������������"โรเซน่า"�
������������
����������� มือใหญ่ของใครจับที่บ่าฉันเอาไว้นะ "นี่ปล่อยนะ!! คุณกันยองแฮ" เขารั้งฉันไว้ทำไมกัน เอ๋ เขาคิดจะทำอะไรน่ะทำไมยื่นหน้ามาหาฉันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา อ๊ะ หน้าของเขาใกล้เข้ามามากจนจะชนกันแล้ว ฉันหลับตาด้วยความตกใจ อืม อะไรเหรอ พอลืมตาก็เห็นอะไรแปลกๆแฮะ ทำไมพวกนักข่าวตกใจกันอะไรกัน แล้วนี่มาถ่ายรูปฉันทำไมแสบตาจัง รู้สึกแปลกๆแฮะเหมือนมีอะไรนุ่มๆ ทาบอยู่ที่ริมฝีปาก เอ๋ ไม่จริงน่า! ฉัน! ฉัน! ช้านกำลังจูบกับ ยอง แฮ ต่อหน้านักข่าว!!!!! *O*�

���������� กันยองแฮ ใช้แขนช้อนร่างสาวน้อยขึ้นมาอุ้ม แล้ววิ่งแทรกวงล้อมออกไปอย่างรวดเร็ว บรรดานักข่าวและตากล้องวิ่งติดตามไปแม้จะยังคงงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ตาม�แต่เพียงอึดใจ นักร้องหนุ่มก็พาร่างสาวน้อยหายเข้าไปในลิฟท์

����������� ตึกๆ ตึกๆ หัวใจของฉันเต้นแรงขณะกอดคอเขา เป็นเพราะเจอเหตุการณ์เมื่อครู่หรือเป็นเพราะว่าคนที่กอดอยู่คือ ซุปเปอร์สตาร์ ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจ แต่จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ก็คงไม่ได้ แม้ว่าฉันจะอยากให้ช่วงเวลาในโลกหยุดลงที่นี่ก็ตาม

����������� "เอ่อ คุณกันยองแฮ จะพาฉันไปไหนเหรอคะ" มินเฮกระซิบเบาๆที่ข้างหู�"แล้วทำไมเราจะต้องหนีนักข่าวแบบนี้ด้วยคะ"

����������� "ข้าเกรงว่าท่านจะเป็นอันตราย"�ยองแฮหันมาพูดด้วยสายตาที่อบอุ่น แต่แปลกไปจากที่เธอเคยเห็นมา เป็นสายตาที่บ่งบอกถึงความห่วงใย และยังมีความรู้สึกบางอย่างอยู่ภายใต้สายตากลมใสคู่นั้น "เจ้าหญิงของข้า"

�������������เจ้าหญิง??? เป็นคำพูดเหมือนอยู่ในนิทาน�ซึ่งถ้าผู้หญิงคนอื่นได้ฟังคงหัวเราะคิกๆ ด้วยความเชย แต่ฉันในตอนนี้เหมือนหัวใจมันละลาย ใบหน้าร้อนผ่าว ฉันคิดว่าตอนนี้หน้าฉันคงแดงเป็นลูกแอปเปิ้ลเลยล่ะ ทั้งอยากยิ้ม ทั้งอยากร้องไห้ ในเวลาเดียวกัน�
โอ้ พระเจ้าขาถ้านี่คือความฝัน ฉันก็ไม่อยากจะตื่นอีกแล้วค่ะ สาธุ ^///^�

�������������"ข้าจะพาท่านกลับพระราชวัง"�ลิฟท์ถึงชั้นล่างสุด และเปิดออก�"อย่าห่วงเลยข้าสาบานว่าจะปกป้องท่านด้วยชีวิต"�

��������������กรี๊ด!!! นี่จะทำให้หัวใจฉันละลายไปถึงไหนกัน ไม่ถึงอึดใจยองแฮก็พุ่งตัวออกนอกลิฟท์อย่างรวดเร็ว จนฉันต้องกอดคอเขาแน่นอีกครั้ง อาทำไมตัวเขาถึงหอมขนาดนี้นะ�^..^

������������� ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทั้งพนักงานในโรงแรมเองและแขกที่เข้ามาพัก หนำซ้ำยังมีแฟนคลับกลุ่มใหญ่ของกันยองแฮที่นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้เพื่อจะได้ขอถ่ายรูปหลังจากการแถลงข่าว จนแฟนคลับคนหนึ่งถึงกับส่งเสียงกรี๊ดออกมา สาวๆ�แฟนคลับคนหนึ่งจึงได้สติแล้วพากันวิ่งตามนักร้องหนุ่มไปเป็นโขยง ส่งเสียงกรี๊ดสลับกับร้องเรียกชื่อ กันยองแฮ อย่างคลั่งไคล้ แต่นั่นทำให้ชายหนุ่มที่มีหญิงสาวอยู่ในวงแขนยิ่งเร่งสปีดทิ้งห่างออกไปเรื่อยๆ�มินเฮเองแม้จะเพียงแค่กอดคอยองแฮไว้ยังรู้สึกเหนื่อยแทนคนอุ้ม

������������ "ทำไมเราไม่ไป TAXI ล่ะคะ" มินเฮพูดขณะมองแฟนคลับที่วิ่งตามด้านหลัง

�������������"TAXI อะไรหรอ??" แต่น้ำเสียงของชายหนุ่มเหมือนจะไม่เข้าใจที่เธอพูด

������������ "ก็รถ TAXI ไง" มินเฮยิ้มเล็กเพราะคิดว่าเขาคงกำลังแกล้งอำเธอ "อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จักรถน่ะ"
����������
������������ "ท่านหมายถึงรถเทียมม้าหรอ แต่ข้ายังไม่เห็นม้าสักตัวแถวนี้เลยนะ"

�������������???�นี่เขาเป็นอะไรหรือเปล่า�เขาไม่รู้จักรถที่วิ่งอยู่ข้างๆ ทางเหรอเนี่ย ซ้ำยังพูดอะไรแปลกๆ ตั้งแต่เจอกันอีก มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่นะ�หรือเขาฉันกำลังอยู่ในรายการอำกันเล่นๆ อยู่�งั้นก็น่าจะมีกล้องแอบถ่ายอยู่นะสิ�.......�เอาล่ะ!� ถ้าเป็นยังงั้นก็คงต้องตามน้ำไปก่อนละกัน
�
������������� "อ๊ะ TAXI ๆๆ" มินเฮกวักมือหยอยๆ เรียกรถ TAXI ที่วิ่งสวนทางมา "นี่คุณยองแฮเราไปรถ TAXI กันดีกว่าค่ะ"�มินเฮไม่รถช้าพลิกตัวลงจากอ้อมแขนของยองแฮแล้วเปิดประตูเข้าไปในรถ ขณะที่บรรดาแฟนคลับวิ่งกรูเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

������������� "รถ???" แต่ยองแฮยังทำท่าลังเลจนมินเฮต้องออกมาดึงมือขึ้นรถด้วยกัน�โชคดีที่ปิดประตูรถทัน บรรดาสาวๆ�พากันใช้มือตีกระจกรถพร้อมส่งเสียงเรียก ยองแฮ จนดูเหมือนพวกซอมบี้ที่กำลังจะกินคนในหนังสยองขวัญไม่มีผิด มินเฮรีบบอกให้แท็กซี่ออกรถอย่างรวดเร็ว�

���������������ยองแฮและมินเฮหันกลับไปมองแฟนคลับและบอดี้การ์ดของนักร้องหนุ่ม ที่รถค่อยๆทิ้งระยะห่างจนคิดว่าน่าจะไม่มีใครตามมาทันแล้วแน่นอน�คอลัมนิสต์สาวถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอนตัวพิงเบาะหลัง�

�������������� "ตกลงว่านี่พวกเราอยู่ในรายการอะไรกันอยู่เหรอคะเนี่ย" มินเฮหันมายิ้มๆให้ยองแฮ "ตะกี้ฉันตกใจหมดเลย"

���������������ไม่มีคำตอบใดๆ จากหนุ่มหล่อ ยองแฮหันมายิ้มบางๆ ก่อนที่จะค่อยๆ ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ เธออีกครั้ง แต่มินเฮใช้มือเล็กๆ ของเธอปิดปากแล้วดันเขาออก

���������������� "พอเถอะค่ะ จะอำกันเล่นครั้งเดียวก็พอแล้ว" มินเฮยิ้มเขินๆ "เดี๋ยวฉันเกิดหลงรักคุณจริงๆ จะทำยังไง"

��������������� ยองแฮจับมือของมินเฮแล้วสบตา "นั่นคือสิ่งที่ข้าปราถนามาตลอดตั้งแต่ได้พบท่านครั้งแรก"

��������������� "ว๊าย!" มินเฮหน้าแดงก่ำส่งเสียงร้องออกมาเบาๆ "คุณยองแฮนี่ เลิกอำได้แล้วฉันอายจะแย่อยู่แล้วนะ"

��������������� "ข้าเห็นท่านพูดตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว อำคืออะไรหรอ"�

��������������� !!! มินเฮจ้องมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาและสายตาที่ใสซื่อนั่นของชายหนุ่ม เอ๋ นี่เขาไม่ได้กำลังเอาเราอยู่เหรอ แล้วเรื่องราวทั้งหมดมันคืออะไรกันแน่ล่ะ หรือว่า......
กันยองแฮ�โดนอะไรฟาดหัวก็เลย เพี้ยน!!!!


��������������



���

��������������

�����������





To be continue�



����������� สวัสดีครับเพื่อนนักอ่านทุกคน กระผมนาย JaxWealth ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเนื่องจากไปเจอนวนิยายที่มีชื่อใกล้เคียงกันครับ ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจครับ Thank for reading ^-^