คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ก่อนอ่าน ตัวอักษรสีต่างกันหมายถึงคนเขียนคนละคนนะ
สีม่วง ของพาเอมิ
สีดำ ของจาวิกะ
สีส้ม ของพีโกะ
สีชมพู ของเจนนี่
สีแดง ของนามิ
Fic เวียน
สายลมยามค่ำคืนที่พัดพาเอาความหนาวเย็นมาให้เหล่ามวลมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ยังคงพัดผ่านอยู่เรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เสียงฝีเท้าที่เหยียบย่ำลงบนพื้นหญ้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ก่อนจะปรากฏร่างบางสองคนที่แต่งกายมิดชิดด้วยเสื้อผ้าสีดำตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“วิ่งให้มันเร็วกว่านี้หน่อยสิ เอมิ เดี๋ยวพวกมันก็ตามมาทันหรอก” ร่างบางที่รูปร่างสูงกว่าพูดขึ้น
“นี่ก็เร็วแล้วนะ ฉันก็วิ่งได้แค่นี้แหละ” หญิงสาวอีกคนเอ่ยตอบ ในขณะที่เร่งฝีเท้าให้มากขึ้น
“เต่ายังคลานเร็วกว่าแกอีก”
“เออสิ!” ร่างบางกระแทกเสียงใส่อีกคน พร้อมกับที่ทั้งสองมาถึงรถตู้สีดำคันใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า ประตูของมันค่อย ๆ เปิดออก พร้อมกับการโผล่หน้ามาของหญิงสาวอีกคน
“เรียบร้อยนะ?” เธอถาม พร้อมกับปิดประตูรถหลังจากที่ทั้งสองขึ้นมาแล้ว
“มือชั้นนี้แล้ว มีเหรอจะพลาด”
“เก่งจริงนะ ลูกสาว ไหนเอามาถูกหรือป่าว” เธอพูดพร้อมกับรับถุงสีดำใบเล็กมาเปิดดู
“ไดอามอนด์ 1910 รูปร่างตัดคม สีใส มีความแวววาวสูง เราเอามาไม่ผิดแน่ พรุ่งนี้คงได้วิ่งเต้นกันยกใหญ่ล่ะ”ร่างบางผู้ที่กำลังนำผ้าคลุมศีรษะออกรายงานผลที่ได้
“โอเค ภารกิจไดอามอนด์ 1910 Complete!”
“กลับมาแล้วเหรอ? เป็นไงกันบ้าง?” ร่าง(ไม่)บางของหญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนออกมาต้อนรับทักทายคนทั้งสามที่พึ่งจะมาถึง
“เรียบร้อยภายใน 1 ชั่วโมง” ร่างบางผมสีน้ำตาลแดงยาวถึงกลางหลังเอ่ยตอบ
“ต้องขอโบนัสเพิ่มซะแล้ว พรุ่งนี้ไปหาบอสกัน จีอุน”ร่างบางอีกคน เจ้าของผมสีน้ำตาลแดงออกส้มพูดพลางคล้องแขนคู่สนทนา
“ใช่ ๆ ของคราวที่แล้วยังไม่ได้ไปทวงเลย” ร่างบางผู้มีรูปร่างสูงโปร่ง ผมสั้นประบ่าตอบ
“เราว่าอีตานั่นคงไม่อยู่ให้พวกแกทวงหรอก” นามิเอ่ยแย้ง
“เอาเหอะ ยังไงก็ต้องไปทวงคราวนี้ล่ะ ไม่งั้นนานเกินไปแล้วจำไม่ได้”
“แล้วพีโกะกับจาวิยังไม่กลับอีกเหรอ?” จีอุนถาม
“กลับแล้ว ดูทีวีกันอยู่ในห้องนั่งเล่นอ่า”
“ไปดูทีวีกัน~ “ นามิบอกพร้อมกับลากอีกสามคนไปที่ห้องนั่งเล่นของตัวบ้าน ซึ่งเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจออีกสองคนที่ถามถึงนั่งอยู่บนโซฟา ทั้งสี่คนจึงไปนั่งด้วย
“กลับมากันเร็วจริง เรียบร้อยหรือป่าว?” หญิงสาวเจ้าของผมสีม่วงกล่าวถาม พร้อมกับยื่นรีโมทให้ร่างบางผมสีน้ำตาลอ่อน
ไม่มีคำตอบของคำถามนั้น มีเพียงแต่การทำไม้ทำมือของนามิ
“พรุ่งนี้บอสเรียกประชุมที่ห้องประชุมใหญ่ตอนสิบโมงนะ”ร่างบางผมสีดำสนิทพูดขึ้นพลางรับถุงขนมจากเอมิ
“พอดีเลย กะจะไปทวงตังค์ซะหน่อย แล้วมันมีเรื่องอะไรใหญ่โตจนถึงขนาดไปที่ห้องประชุมใหญ่ล่ะเนี่ย” พาเอมิพูดทั้ง ๆ ที่ปากก็ยังคงเคี้ยวขนมอยู่
“เราก็ไม่รู้เหมือนกัน พึ่งจะแจ้งมาเมื่อกี้เอง”
“กะว่าจะนอนตื่นสายซักหน่อย ชอบมาขัดความสุขคนอื่นเค้าอยู่เรื่อย”
“ใจเย็นน่ะ หม่าม้า”
“เราว่ามันน่าจะเป็นงานใหญ่นะ แถมเงินต้องดีด้วย”
“แต่ตอนนี้เค้าง่วงแล้วอ่า ไปนอนกันเหอะ นี่ก็เที่ยงคืนกว่าละ” เจนนี่พูดขึ้น หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันขึ้นห้องนอนของตน และหลับไปในที่สุด เพื่อพร้อมรับงานใหญ่ที่กำลังจะมาถึง
“นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้วนะ อีตาบ้าโชเซหายหัวไปไหนเนี่ย!”
“ใจเย็นก่อนสิ หม่าม้า บอสอาจจะติดงาน เดี๋ยวก็มา”
“จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่กัน ฉันเสียเวลานอนมาเพื่อรอตานั่นนะน่ะ” นามิบ่นอย่างอารมณ์เสียในขณะที่หันไปดูคนรอบข้างอีก 5 คนที่ดูจะสบาย ๆ ผิดกับตน
พีโกะกำลังนั่งอ่านการ์ตูน(Y)อย่างตั้งอกตั้งใจ(?)
เจนนี่ เอมิ และจีอุนกำลังแข่งเกมส์กันอย่างเมามัน
จาวิ อ่านหนังสือปรัชญาชีวิต
ต่างจากนามิที่ดูนาฬิกาไป บ่นไปทุกห้านาที
และก่อนที่เข็มยาวจะชี้เลขสิบสองในอีกหนึ่งนาที บุคคลที่ถูกหมายหัวไว้ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมยิ้มระรื่น กวนโมโหที่สุดในความคิดของนามิ
“นายหายไปไหนมา รู้ไหมคนอื่นเค้าเสียเวลาทำมาหากินต้องมารอนายเนี่ย!” นามิโพล่งออกไป
“ใจเย็นก่อน ผมไปเอาเอกสารมาตะหากล่ะ”
“ช่วยพูดธุระของนายมาเร็ว ๆ ด้วย” หญิงสาวพูดตัดบท เมื่อได้ยินดังนั้น ร่างบางอีกห้าคนก็หันมาสนใจคนทั้งคู่
“ภารกิจในครั้งนี้คือ...พลอยอเมธิสต์ L1JK”
ความคิดเห็น