พ่อผมเป็นบิ๊กบอสตัวร้ายแหละจะบอกให้!!

บทนำ 

"ครับ ครับ ครับ" ผมกดวางสายเจ้านายขี้จุกจิกก่อนจะมองบนเเล้วเดินลงจากรถเมล์ประจำทาง 

สวัสดีครับ ผมชื่อธานา หรือเรียกสั้นๆว่านาก็ได้ อายุ 27 ผมเป็นโอเมก้าใบหน้าธรรมาดาๆ หาดูได้ทั่วไป นิสัยก็ออกจะขี้วีนนิดนึง ตอนนี้ผมกำลังเดินทางกลับห้องเช่าราคาถูกหลังจากกลับจากออฟฟิศ 

เนี่ย! ผมขอบ่นหน่อยเถอะ เจ้านายอะไรวะ เห็นแก่ตัวชิบหาย ชี้นิ้วสั่งงกๆ งานก็หนักหนาสาหัสพอล่ะ ยังต้องไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ลูกมันอีก! พอผมทำผิดนิดหน่อยก็ด่าเป็นว่าเล่น เห็นผมเป็นอะไร๊! อยากกระชากคอเข้ามาชกสักทีถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกเจ้าของบริษัทอ่ะนะ 

แม่ง เงินเดือนก็ให้ไม่ถึงสองหมื่น ทั้งๆที่ทำงานมาจะ5 ปีล่ะ! อยากลาออกก็ไม่ได้เพราะในสัญญาจ้างระบุระยะเวลาทำงาน 3 ปี ซึ่งตอนเเรกที่มาทำงานใหม่ๆ ผมก็ว่ามันดีอยู่หรอก จนหมดสัญญาจ้างฉบับเเรก ผมก็เลยต่อสัญญาจ้างต่อ เเล้วหลังต่อเสร็จผมก็ได้รู้ว่าผมเลือกผิดสุดๆ 

อ้อ ผมลืมบอก ผมทำงานเป็นเลขาครับ 

บ่นไปได้ไม่ทันไร โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก ผมที่กำลังเดินขึ้นบันได้เข้าอพาร์ทเม้นท์ก็เลยต้องหยุดเเล้วหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมารับ 

"ครับพี่มีน" ปลายสายคือพี่สาวผมที่ตอนนี้อยู่ต่างประเทศกับสามี 

"ช่วงนี้เป็นไงบ้างนา" 

"ก็สบายดีครับ พี่มีนล่ะ" ผมตอบ 

"พี่สบายดี งานหนักมากมั้ย'' พี่มีนถามผมเพราะผมมักจะเล่าเรื่องในบริษัทให้ฟังอยู่บ้าง 

"เหมือนเดิมเเหละครับ" ผมว่าอย่างเซ็งๆ ก่อนจะเอาโทรศัพท์หนีบไว้ที่หูกับไหล่เเล้วคว้ากุญแจขึ้นมาเปิดประตู 

ตื๊ด...

"หืม..." ผมเปิดประตูเข้าห้องพร้อมคุยกับพี่มีนไปด้วย ก่อนจะชะงักเพราะเสียงตื๊ด...เบาๆ 

"เสียงไรวะ" ผมมองหาต้นตอของเสียงก่อนจะได้กลิ่นไม้จางๆ 

"ไฟไหม้? หรอ" ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะใช้มือดันประตูให้ปิด 

ปัง

บื้มมมม!

เชี่ย...

ชาติก่อนเป็นโอเมก้าชาติต่อมาเป็นคนธรรมดาที่มีพ่อเป็นมาเฟียเเถมตำแหน่งบิ๊กบอสตัวร้ายของนิยายวายชื่อดัง ผมอยากจะบอกว่า...ผมขอโทษครับพ่อ!! ต่อไปผมจะไม่ดื้อไม่ซนจนพ่อผมหลุดอีกแล้วครับ! 

ผมชื่อธานา นราวรณ์ ตายตอนอายุ 27 เพราะระเบิดมั้ง? ไม่รู้สิ รู้เเค่ว่าปิดประตูปุ๊ปบื้มปั๊บ แค่นั้นเเหละ เเล้วลืมตามาอีกทีก็กลายเป็นเด็กทารกเเรกเกิดชื่อวราที่จ้องตาปริบๆกับพ่อสุดหล่อมาดเข้มหน้าตาย แต่เเม่งโครตหล่อ! อยากจะบอกว่า... พ่อผมเเม่งคนซึนดีๆนี่เอง... แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวลูกชายคนนี้จะทำให้พ่อสายซึนหลุดมาดเอง! 

"คุณศราคะ เย็นนี้ว่างมั้ยคะ" 
แล้วเเม่สาวเดรสเเดงบาดตาหน้าหนาคนนี้นี่ใคร เเต่...เดี๋ยวนะพ่อผมชื่อไรนะ...

"คุณศราคะ?" 

เหมือนจะรู้ว่าผมต้องการอะไร แม่สาวเดรสเเดงเลยพูดซ้ำ...

อาจจะเเค่ชื่อเหมือนก็ได้ ไม่มีทางที่ผมจะตายเเล้วมาเกิดในนิยายหรอก...ใช่มั้ย...ขอให้ไม่ใช่ศรา เวระเวศคนนั้นละกัน...

เเต่เหมือนพระเจ้าจะไม่ฟังผม...หรือเพราะผมบาปหนาเกินไปวะ พ่อผมเลยใช่คนๆนั้นจริงๆ เเบบ ตัวจริงเสียงจริงอ่ะ! ไม่ใช่เเค่เหมือน! 

อ๊ากกก นี่กูทำไรลงไปวะ! ทั้งฉี่เลอะหน้าขา เเลบลิ้นใส่ ทึ้งผมจนผมหลุดเป็นกระจุกๆ หรือแม้เเต่แอบลูบซิกแพคนั่นอีก! 

คุณพ่อตัวร้าย อย่าอคติกันเลยนะ! 
 

เรื่องนี้เป็นนิยายวายเเนวสบายๆ(ค่อนข้างสโลไลฟ์) พระเอกค่าตัวเเพง(?)

อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรือไม่ตรงสไตล์ใครก็ขอโทษด้วยนะคะ

เเต่ขอร้อง อย่าคอมเม้นท์ปั่นทอนกำลังใจไรท์นะคะ
 

เรื่องนี้เน้นสบายๆ ฟิวกู๊ด ไม่ซีเรียส...มั้ง 

ไม่มีปมอะไรซับซ้อนหรืออาจจะไม่มีเลย 

อาจมีเนื้อหาที่บอกถึงโลกโอเมก้าเวิร์ฟบ้างเพราะนายเอกในชาติก่อนเป็นโอเมก้า 

***สำหรับคนที่ไม่รู้ว่าโอเมก้าคืออะไรนะคะ ง่ายๆเลย ผู้ชายท้องได้+มีกลิ่นกายหอม+ร่างเล็กร่างน้อยเหมือนผู้หญิง 

ฝากน้องวราด้วยนะคะ 

!!!การกระทำในเรื่องมีบ้างที่ไม่สมเหตุสมผลเพราะไรท์ไม่ได้ศึกษาวิธีดูเเลเด็กอย่างละเอียด ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน เเละไม่ควรนำไปปฏิบัติจริงนะคะ!!!

***มีการติดเหรียญล่วงหน้า