ดาราสาวตัวร้ายหวานใจนายนักร้องตัวแสบ*

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง-_-+

กริ๊ก~ กริ๊ก~

ฉันกดเปิดโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องนอนของฉัน ตอนนี้นาฬิกาดิจิตอลเรือนขนาดกลางที่แขวนอยู่บนผนังห่างจากโทรทัศน์จอแบนพอประมาณ บอกเวลา เที่ยงคืนสิบห้า รายการสุดโปรดของฉันกำลังจะมา คิกๆๆ ^^ …

รายการ Four Lour ทางช่อง5 ดำเนินรายการโดย ดีเจ&วีเจ ปอย และ ดีเจ&วีเจ อิคคิวซัง กำลังพูดต้อนรับเหล่าแฟนๆ (รายการ) ทั้งในห้องส่งและทางบ้าน

“ สวัสดีครับแฟนๆ ทั้งทางห้องส่งและทางบ้านของพวกเรา^^ วันนี้พบกับผมปอยและอิคคิวซัง ในรายการ Four Lour ครับ วันนี้เราจะมีนักร้องของวงชื่อดังสุดๆของไทยมาเยี่ยมเยียนรายการของเรานะครับ ”

อ๊าย~~ ดีเจอิคคิวซังน่ารักที่สุดเลย >< แต่ทำไมไม่ค่อยพูดเลยอ่ะ - _ - ฉันอยากได้ยินเสียงพี่อิคคิวซังของช้านนนนนนนนนน แต่เอ๊ะ! นักร้องนำวงชื่อดังเป็นใครนะ อยากรู้จังเลย ?

อยากเป็นแฟนก่ะซา….ตาน จะได้ไปเป็น นางมาร….ใช่หมายยยยยยยย (ไม่อยากเอาเพลงของจริงกลัวถูกแบน)

เสียงริงโทนโทรศัพท์เพลงวง ฟรีเล่น ( ฟรีเพลย์555+ ) ของฉันดังขึ้นกวนโสตประสาทตาและประสาตหูของฉัน ทำไมมันต้องดังตอนนี้ฟระ!!

ฉันควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าถือใบสวยอย่างยากลำบาก -_- ก็ของมันน้อยนี่น่า T^T ในที่สุดก็เจอ 555+ ^^

“ ฮาโหล ” ฉันกรอกเสียงหวานที่สุดลงไป อ๊าย~~ พี่อิคคิววังน่ารักจัง ^๐^

“ นี่ยัยน้ำหวานฟังฉันบ้างรึเปล่ายะ! ” เสียงแหลม ต่ำ ของพี่ต้นน้ำ กระเทยร่างใหญ่ผู้จัดการส่วนตัวสุดสนิทของฉัน ดังเข้ามาในโสตประสาทของฉัน จนฉันต้องเลิกสนใจพี่อิคคิววังสุดหล่อ ^^ มาสนใจคุยก่ะพี่ต้นน้ำแทน -_-+ เซ็งจิต !

“ ค่ะๆพี่ต้นน้ำ มีอะไรคะ ” ฉันพูดเสียงหวาน ซึ่งแตกต่างกับหน้าตาตอนนี้ของฉันมากๆ

“ แหม! ถ้าฟังแล้วจะถามหาซากอะไรยะ ฉันบอกว่าให้เธอเตรียมตัวไปอยู่ โรงแรม ซิตี้ บีช เพราะเธอต้องไปซ้อมละครเวทีมหกรรมโลกที่จะถึงในเดือนหน้า ” พี่ต้นน้ำพูดแกมเหน็บแนมฉัน เชอะ! ยัยกระเทยปากจัด นี่ถ้าไม่ติดที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวนะ แม่จะด่าเละเลย =_=

“ ค่ะๆ ซ้อมละคร ” ฮะ! ละครเวทีมหกรรมโลก 0๐0 อ๊าย!! มันคือความฝันอันยิ่งใหญ่ของช้านน

“ พูดจริงรึเปล่าคะพี่ต้น!!! ” ฉันถามพี่ต้นน้ำเสียงดัง เพื่อความแน่ใจ

“ จริงสิยะ! แล้วฉันจะโกหกเธอเพื่อ? ” อ๊าย!!๐_๐ ฉันอยากจะกรี๊ดให้ดังๆๆๆ

“ นี่พรุ่งนี้เธอเก็บกระเป๋าแล้วรอฉันไปรับ เอาชุดไปเยอะหน่อย เราคงซ้อมนาน 8โมงตรงนะยะห้ามเรตนะยะ! ” พี่ต้นน้ำขา~ แค่นี้นู๋ก็จะยังข่มตาหลับไม่ได้เลย^^

“ ค่า~ แค่นี้นะคะ บ๊ายบาย^๐^ ” ฉันตอบตกลงและกดวางสายไป ความฝันอันยิ่งใหญ่ของฉัน^^ แต่เอ๊ะ! ถ้าฉันได้แสดงบทน้อยล่ะ -_- +

“ ตอนนี้นักร้องวงดังมาถึงรายการเราแล้วนะครับ เดี๋ยวพักโฆษณาสักครู่แล้วมาพบกับเขาคนนั้นนะครับ ” พี่อิคคิวซังพูดจบก็ตัดไปโฆษณาเลย โอ๊ย~~จะเป็นใครฉันไม่สน รีบไปจัดของแล้วนอนเลยดีกว่า ตอนเช้าตาจะได้ไม่ช้ำ

อิอิๆ ^^

เช้าวันต่อมา*

อยากเป็นแฟนก่ะซาตานนน จะได้ไปเป็นนางมารรรร ใช่หมายยย

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น โอ๊ย! จะโทรมาทำไมกันนะ -_- + หงุดหงิดๆ คนจะหลับจะนอน โอ๊ย!

“ ฮา…โหล ” ฉันกรอกเสียงงัวๆเงียๆลงไป ทั้งๆที่ตายังคงหลับสนิท

“ นี่!ยัยน้ำหวานตื่นย่ะตื๊นนน ” เสียงพี่ต้นน้ำโวยวายดังมาตามสาย โอ๊ย! นี่มันกี่โมงเองอ่ะ ตามจัง t๐T

“ อะไรกันคะ! นี่มันกี่โมงเอง ”

“ 7.30 น. ย่ะ! ”

“ อืม! ก็แค่เจ็ดโมงครึ่งเองอ่ะ O๐O ! ฮะเจ็ดโมงครึ่งตายแล้วๆๆ ” ฉันแหกปากลั่นรีบกระโดไกลลงจากเตียง ทิ้งโทรศัพท์ไว้บนเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำเร่งด่วน!

15 นาต่อมา

“ พี่น้ำ! พี่ต้นน้ำมาแล้วคร้าบบบ ” เสียงน้องชายตัวดีของฉันตะโกนจากชั้นล่างขึ้นมาข้างบน จนฉันที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ยินแจ่มมาก!

“ จ้า!!! แป๊ปนะ ” ฉันก็ตะโกนตอบกลับเสียงดังพอๆกัน ฉันรับลากกระเป๋าใบใหญ่จากหน้าห้องลงไปยังหน้าบ้านเร็วเท่าที่จะเร็วได้ ถ้าช้ามีหวังยัยกระเทยปากจัดบ่นฉันเละแน่ - ๐ -

“ มาแล้วๆๆๆ!! ” ฉันส่งเสียงมาแต่ไกล และวิ่งมายืนอยู่หน้ารถตู้สีเทาสุดหรู

“ -_- + กว่าจะมานะยะไปๆขึ้นรถย่ะ ” พี่ต้นน้ำพูดขึ้นและเดินมาลากกระเป๋าใบใหญ่ของฉันไปไว้ที่หลังรถตู้

“ แหม! พี่ต้นน้ำสุดสวยอย่าบ่นสิคะ เดี๋ยวแก่เร็วแล้วพี่โซลสุดหล่อจะไม่รักน๊า ( ^๐^ ) ” ฉันพูดขึ้นแกล้งพี่ต้นน้ำ 555+ พี่โซลเขาเป็นพี่ชายสุดหล่อของฉันเอง ^^

“ อ๊าย~~ ไม่จริ๊งไม่จริง ! ฉันยังไม่แก่นะยะ >๐< ” 555+ พี่ต้นน้ำวีนแตกเลย ซ่ะใจค่ะ

“ พี่ต้นสายแล้วครับ ” โปรดิวเซอร์ที่อยู่ด้วยตะโกนมาจากข้างหน้า เตือนสติของพี่ต้นน้ำที่กระเจิดกระเจิงไปแล้ว

“ อ๊าย!! ขึ้นรถๆยืนทำอะไรกันยะ >< ขึ้นรถ!!!! ” พี่ต้นน้ำตะโกนไล่พวกฉันขึ้นรถ ส่วนตัวพี่แกเขาขึ้นไปนั่งหน้ารถเป็นแม่ย่านางไปแล้ว // ^๐^ //

“ นี่มินท์ อยู่บ้านดีๆนะ เย็นๆพี่โซลก็กลับมาแล้ว ^^ ถ้าพี่ถึงแล้วพี่จะโทรมานะ บายจ้ะ ” ฉันบอกลาน้องชายสุดที่รัก และเดินขึ้นรถไป เมื่อปิดประตู รถตู้ก็เคลื่อนออกจากหน้าบ้านฉัน ตรงไปยัง ซิตี้ บีช ทันที

ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการสักทีนะ ฉันชื่อ มินทรา ณวบดิน ชื่อเล่น น้ำหวาน อายุ17 ปี เป็นทั้งนักเรียนและดาราวัยรุ่น ตอนนี้เรียนอยู่ที่ เซนต์เนีย ตอนนี้อยู่ในช่วงปิดเทอม อีกเดือนข้างหน้าก็จะเปิดเรียนแล้ว แต่ตอนนี้ฉันต้องทำงานค่ะทำงาน

เวลาผ่านไป 3-4 ชั่วโมง

“ ถึงรึยังคะพี่ต้นน้ำ ” ฉันที่นั่งก้นชามานานถามขึ้น มันเมื่อยๆๆ เข้าใจหน่อยดิ =_=

“ จะถึงแล้วย่ะ เข้าซอยไปนิดนึงก็ถึงแล้วจ้า คุณนาย! ” พี่ต้นน้ำหันหน้าหลับมาบอก

แล้วหันไปแร้ดแหลกับคนขับต่อ

30 นาทีต่อมา

“ ถึงแล้วจ้าทุกคน ลงๆๆ ^๐^ ” พี่ต้นน้ำพูดขึ้นอย่างร่าเริง เมื่อรถตู้มาหยุดอยู่หน้าโรงแรมขนาดใหญ่ ๐0๐ ว้าว! น่าอยู่จัง~

“ พี่ต้นน้ำหนูได้อยู่คนเดียวใช่หมะ ? ” ฉันเดินไปหาพี่ต้นน้ำทันทีที่ลงจากรถ

“ จ้าคุณนาย ^_____^ เธฮได้นอนคนเดียวไปๆ ไปเอากุญแจกับเครดิตการ์ด ” พี่ต้นน้ำพูดและเดินนำฉันและทีมงานส่วนหนึ่งเข้าไปในโรงแรม

ภายในโรงแรม ซิตี้ บีช เป็นโรงแรมที่ตกแต่งแบบไทยผสมฝรั่งเศษ พื้นใช้ไม้สักตลอดทางเดิน มุมซ้ายเมื่อเดินเข้าไปจะเห็น ชุดโซฟาแบบฝรั่งสีขาว ตั้งไว้รับแขก มีโคมไฟระย้าแบบโบราณ แต่สวยงาม แขวนลงมาจากผนังข้างบน ตามผนังของโรงแรมทำด้วยไม้สักเงาสีเข้ม มีรูปภาพเก่าๆใช้สีน้ำมันวาดสลับกับภาพ หอคอยต่างๆ ดูแล้วก็เท่ห์ดีนะ ^๐ ^

ฉันและพี่ต้นน้ำเดินมาถึงเคาร์เตอร์ของโรงแรม มีพนักงานหญิงชายคู่หนึ่งยืนอยู่ เมื่อเขาทั้งสองเห็นฉันก้ตะลึง O_O ( คนสวยก็แบบเนี้ย 555+ )

“ สวัสดีค่ะ ฉันต้นน้ำผู้จัดการส่วนตัวของน้อง มินทรา ที่จะมาพัก ซ้อมละครที่นี่หน่ะ ขอเครดิตการ์ดที่คุณ เพียงขวัญ จองไว้ด้วยค่ะ ” พี่ต้นน้ำพูดขึ้นเสียงหวาน พนักงานหญิงรีบกุลีกุจอหาให้ด่วนเลยค่ะ

“ นะ…..นี่ค่ะห้อง 203 ชั้น 2 ของคุณตะ…… ต้นน้ำ ส่วนห้อง 217 หะ….ห้องของคุณ มะ….มินทราค่ะ ^^ ” พนักงานหญิงส่งเครดิตการ์ดสองใบให้ฉันและพี่ต้นน้ำท่าทางกลัวๆ (ฉันมิใช่ปอบนะ > ,.< )

“ ขอบคุณค่ะ ^^ เรียนกว่า น้ำหวานก็ได้ค่ะ ” ฉันกล่าวขอบคุณพลางก้มหัวลา เดินตามพี่ต้นน้ำไปยังลิฟท์

“ พี่ต้นห้องอยู่โคตรห่างกันเลยอ่ะ -_- ” ฉันพูดขึ้นเมื่อเข้ามาอยู่ในลิฟท์แล้ว

“ อย่าบ่น! ” พี่ต้นน้ำพูดเพียงเท่านี้ ลิฟท์ก็หยุดที่ชั้น 2 ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงของชายหนุ่มคนนึงยืนอยู่

“ O๐O ยัยเด็กปัญญานิ่ม! ”

“ O๐O อีวงเซ็งเคร็ง! ”