บทที่ 1
ศัรูหมายเลหนึ่
"อาเหม ทำไมไม่ให้ผมฝึานที่รีสอร์ล่ะรับ ผมไม่อยาไปฝึานที่โรแรมอาาน์นะ" ผมยืนเาะแนุอาสุหล่อที่มอหน้าผม้วยแววาุ
"อาบอว่าไม่ไ้็ไม่ไ้สิ" น้ำเสียออาเหมที่บ่บอว่าไม่พอใผมเป็นอย่ามาและเอือมระอาที่ผมมาเ้าี้อ้อนวอนในสิ่ที่อาัสินใไปแล้วเพราะำพูออาถือเป็นสิทธิ์าที่ทุน้อปิบัิ บ้าอำนาริๆเลย
"ใ่สิ ผมมันไม่ใ่หลานรัแล้วนี่" ผมปล่อยมือที่เาะแนอาออทันที ะเรียว่าสะบัเลย็ไ้นะ มันะเเรมาพอที่ะทำให้หน้าาบูบึ้ออาเหมูน่าลัวเ้าไปอี
"หยุทำน้ำเสียและพฤิรรมแบบนั้นับอานะ" อาเหมหันมาะอผมเสียั ผมถึับสะุ้สุัว และเสียออาะัมาทำให้พวนานในบ้าน่าวิ่ออมาูว่าเิเรื่ออะไรึ้น
"ภีมอโทษ ภีมไม่ไ้ั้ในะฮะ ฮึ"น้ำาเ้ารรมอผม็ไหลออมาเอ ผมไม่ไ้ี้แยนะแ่น้ำามั่วยผมไ้(เหอะๆ อย่าไปบออาผมนะ นี่เป็นวามลับนะรับ ^0^)
"อย่าร้อรับ อาอโทษนะที่เสียัเ็ื้อออา"อาเหมลูบหัวผมเบาๆและเอามือมาเ็น้ำาให้ผม หน้าาอาูอ่อนโยนึ้นเยอะ (เห็นไหมล่ะผมบอแล้วว่าอาแพ้น้ำา)
"ภีมรับฟัอานะ ที่อาไม่อนุาให้ภีมฝึานที่รีสอร์อเราเพราะอามีเหุผลนะ" มือออาเหมยัเ็น้ำาอผมและทำหน้าที่ให้ผม้อเิหน้าึ้นเพื่อมอหน้าอาที่สูว่าผมมา
"ฮึ เหุผลที่ว่า ฮึ ผมื้อบ้าละ เอาแ่ใบ้าละ ฮึ นะหรอรับ" ผมพยายามลั้นสะอื้น
"หึ ็รู้ัวเอนี่นา" อาเหมพูยิ้มๆ แอบหยิแ้มผมอีแหนะ
"อาเหม!!!"
ผมอารม์เสียึ้นมาเลย โมโหนะ ผม็รู้หรอนะว่าัวเอเอาแ่ใแ่มัน็เป็นธรรมาิอเ็หรือเปล่า อะๆิว่าผมแ่แล้วละสิ ผมรู้นะ ผมพึ่ะยี่สิบปีเอนะ อนนี้ผมเรียนหรรมที่มหาวิทยาลัยแห่หนึ่ ผมรู้สึว่ามันเท่ีผู้ายทำอาหารไ้ ส่วนฝีมือารทำอาหารอผมหรอ อย่าให้พูเลยเี๋ยวะหาว่าุย ฮาฮ่า ^^+
วันนี้เป็นวันแรที่ผม้อมาฝึานที่โรแรมอาาน์เพื่อนรัออาเหม อาาน์เป็นหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย เมียพิารเอ๊ย!! ไม่ใ่สิอาาน์ยัไม่มีเมียะหน่อย ฮาฮ่า แ่เยไ้ยินมาว่า แอหัารัแรอแ นรัทิ้ไปแเลยเปลี่ยนไปเป็นนเ้าู้ ูไ้าอนนี้แมีสาวๆเ้ามาไม่าพอๆับอาเหมอผมเลย
วันแรอารฝึานผม้อื่นแ่เ้าเพราะ้อไปรายานัวที่โรแรมแปโมเ้า วันนี้อาเหมบอว่าะไปส่เอเลย แ่ารื่นเ้าสำหรับผมเหมือนยาพิษเลย
"ุภีม่ะ ื่นไ้แล้ว่ะ ุภีม" ป้านิ่มแม่บ้านเินมาปลุผมรอบที่สาม อนนี้ะเ็โมแล้ว ผมพยายามลืมาื่นอย่ายาเย็น
"ุภีม่ะ เี๋ยวะสายนะะฝึานวันแรไม่ใ่หรือะ" ป้านิ่มพยายามเรียผมอีรั้
"รับ รับ" ผมผหัวึ้นเพื่ออบรับเสียเรียอป้านิ่ม
"ุเหมให้ป้ามาบอุภีมว่า ให้รีบอาบน้ำแล้วลไปทาน้าวนะะ ุเหมรออยู่ที่ห้ออาหารแล้ว่ะ" ป้านิ่มบอ่อนเินออาห้อหลัาที่เห็นผมลุึ้นนั่บนเีย
ผมพยายามลาสัารัวเอออาเียเพื่อลุไปอาบน้ำ ผมใ้เวลาอาบน้ำเือบรึ่ั่วโมไ้ สสัยมันะนานเินไป อาเหมเินึ้นมาเรียเอราวนี้
"ภีม" อาเหมเาะประูห้อน้ำ ผมสะุ้ใฟอยาสระผมเือบไหลเ้าา
"ภีม อาบน้ำเสร็หรือยัรับ ะอาบอีนานไหม อามีประุมเ้านะ มันะสายแล้วรีบๆหน่อยไ้ไหม อาให้เวลาอีแ่ห้านาทีนะ"
"ะเร่อะไรนัหนาฮะ ภีมยัสระผมไม่เสร็เลย อารีบอา็ไป่อนเลยสิฮะ โรแรมอาาน์ภีมไปเอไ้" ผมะโนบอาในห้อน้ำ
"อย่ามาลีลานะ อารู้หรอถ้าอาบอว่าให้ไปเอไปเที่ยเลยใ่ไหม อาบให้มันเร็วๆ้วย ถ้าห้านาทีไม่ลไปอย่าหาว่าอาไม่เือนนะ" อาเหมพู่อนเินออาห้อผมไป
ถ้าห้านาทีอาไม่เห็นผมละ็ไม้เรียวไ้ถามหา้นผมแน่ ไ้ยินไม่ผิหรอไม้เรียว ผมล่ะสสัยริๆ อาเหมิว่าัวเอเป็นรูหรือไเอะอะๆไม้เรียวลอทั้ที่ัวเอเป็นถึเ้าอรีสอร์หลายแห่ในเมือไทยแท้ๆ หรือว่า..ริๆแล้วอาเ็บโนรูีบ่อยๆ ฮาฮ่า อย่าไปบออานะ ไม้เรียวไ้ถามหาผมอี ถึแม้ว่าผมะโนนินแล้วเหอะแ่ที่ไม่ินอย่าเียวือวามเ็บปว ฮาฮ่า ็มาลอูบ้าสิอาผมฟาริ เ็บรินะรับ
ผมรีบอาบน้ำแ่ัวเร็วปานรว วิ่แทบลิ้บันไลมา ห้านาทีไม่าไม่เิน วันนี้ไม้เรียวไม่ไ้ินผมหรอ อาเหมยนาฬิา้อมือึ้นมาู
"ห้านาทีพอี ั้น็ไปึ้นรถไ้แล้ว" อาเหมลุึ้นาโฟาเรียมะเินไปที่รถ
"เฮ้ย!! ไ้ไ" ผมะโนเสียัอย่าใ้าวเ้าผมยัไม่ไ้ินเลยนะ
"็มันสายแล้วไรับ อารีบ้วย" อาเหมอบ้วยน้ำเสียหุหิ
"แ่ว่า..." เหมือนำพูอผมมันถูลืนลอไปทันทีที่เห็นสีหน้าออาเหมทีู่น่าลัวนัวผมหลีบลไปเลย
"้าวเ้านะสายแล้วไม่ทัน แ่อาให้นเรียมแน์วิใส่ล่อให้แล้วเอาไปทานบนรถ ราวหน้า็อย่าสายอี ไปึ้นรถไ้แล้ว" อาเหมเินนำผมไปึ้นรถ ป้านิ่มยื่นล่อแน์วิให้ผมแล้วบอผมให้โีในารฝึาน ผมอบุป้านิ่มและรีบามอาเหมไปที่รถ
โรแรมที่ผมะไปฝึานเป็นโรแรมื่อั วันนี้ผม้อไปฝึานในห้อรัวอโรแรมับเฟที่ไ้่าวว่าัมาๆแถมเป็นเพื่อนสนิทอีนออาาน์แ่ผมไม่เยเอหรอนะ โรแรมอาาน์ผมไปไม่เินสามรั้เอ อาเหมับรถเร็วมาระาะผมลัวแ่็สายอยู่ีเพราะอนนี้แปโมว่าเ้าไปแล้ว อาเหมเลยไม่ลารถมาส่ให้ผมเินเ้าไปิ่อรายานัวเอ ผมบอลาอาเหมที่ยิ้มมอผมแปลๆ พอลารถผม็ริ่ไปที่แผนประาสัมพันธ์
"เอ่อ มาฝึานรับ"ผมบอพี่สาวุแสุสวยที่นั่อยู่ที่เาน์เอร์ เธอมอผมยิ้มๆ สวยริๆ สสัยะลึในวามหล่ออผม
"่ะ ฮิฮิ ื่ออะไระ" เธอหัวเราะออมาเบาๆ ท่าทาูวยเิน วามมั่นใมาเ็ม เธอ้ออบผมแน่ๆเลย ้ออไลน์ะแล้ว
"ภีมรับ พี่สวยัอไลน์ไ้ไหม พี่ื่ออะไรรับ" โอาสมา้อรีบีบ
"อ้าวภีม อยู่นี่เอ" เสียอาาน์ัึ้น เสียบรรยาาศหมเลย ัลาภริๆ ัใ ผมหันไปยมือไหว้อาาน์ ยิ้มโว์ฟันอย่าประบ อาาน์มอผมสีหน้าะลึนิหน่อย่อนหัวเราะเสียั ผมเริ่มแล้วนะ หัน้ายหันวา็ไม่เห็นมีอะไรแปละหน่อย
"อาาน์ หัวเราะภีมทำไม หรือว่าวันนี้ภีมหล่อมาอิาล่ะสิ ฮาฮ่า"ผมสำรวเสื้อผ้าัวเอเล็น้อย็ไม่มีอะไรผิปิะหน่อย ยืออย่ามั่นใวันนี้ผมหล่อมาเเน่ๆ
"ใ่ๆวันนี้หลานรัหล่อมา ฮาฮ่า" อาาน์ยัไม่ยอมหยุหัวเราะ มืออาาน์ุมอยู่ที่ท้อำประหนึ่ว่ามีเรื่อลมาๆ วามมั่นใผมเริ่มหลเลย นเริ่มหันมามอรที่อาาน์ับผมยืนอยู่
"อาาน์!!!" ผมเริ่มไม่พอใแล้วนะ หัวเราะอะไรนัหนา ำอยู่ไ้
"โทษที มันลนะ" อาาน์ับบ่าผมและพยายามลั้นเสียหัวเราะ ผมมวิ้วมอหน้าอาาน์้วยวามสสัย
"เมื่อเ้าินอะไรมา" อาาน์ถามผม
"ินแน์วิฮะ อาถามทำไม" ผมอบ้วยน้ำเสียไม่่อยมั่นใ ทำไมหรอินเเน์วิมันผิมาหรอ!?
"อาะบอว่า...." อาาน์ระิบบอบาอย่าับผม าผมโเท่าไ่ห่านไ้เลยอนที่ไ้ยินำอบออาเหมหน้าผมเห่อร้อนึ้นมาทันทีแะยิ่ว่ามะเือเทศ ไวเท่าวามิผมรีบยมือึ้นมาปิปา ไม่้อบอว่ามีอะไรเิึ้นับผมนะ ผมอาย >/////<
อาาน์พาผมไปรายานัวับพนัานฝ่ายบุลเพราะอาเหมโทรมาบอว่าไม่ว่าิประุม ให้มาูผมหน่อยลัวผมทำอะไรไม่ถูและะมารับอนเย็น พนัานยมือไหว้อาาน์ันถ้วนหน้า ผม็ไ้แ่เินามเียบๆ
"ผมพาหลานมารายานัวนะรับ รบวนุบุษูแลแ้วยนะ ถ้ามีอะไร็รายานผมไ้ลอ หลานผมใ้านไ้นะรับไม่้อเรใ" อาาน์ฝาผมไว้ับหัวหน้าฝ่ายบุล
"อาไป่อนนะ ั้ใฝึานละ" อาาน์หันมาบอผม ผมรีบยมือไหว้อบุ
หลัาอาาน์ไปแล้ว ุบุษ็แนะนำระเบียบอโรแรม ารปิบัิัว และอื่นๆมามาย ุบุษพาผมมาที่ห้อรัวอโรแรมเนื่อาผม้อฝึานที่นั่น
"เี๋ยวพี่ะพาภีมไปแนะนำัวับหัวหน้าเฟนะ ภีม้อทำานับเาลอสามเือนที่ฝึานนะะ" ุบุษบอผมผมรู้สึประหม่านิหน่อยถึะเย่วยานรัวที่รีสอร์อาเหมและที่มหาลัยมาบ้า แ่รั้นี้แ่ารที่ผมไม่ไ้ทำานับนรู้ัเลย ะเป็นอย่าไรบ้านะ ผมแอบัวลเล็ๆ
"ุิม่ะ วันนี้บุษพาน้อมาฝึานที่นี้เพิ่มอีนนะะ" ุบุษบอผู้ายนหนึ่พอเาหันมามอผมเท่านั้น ผมโระลึปา้าเลย นอะไรวะหล่อลาไส้ หน้าามเ้ม มูโ่เป็นสัน วาลมโวนฝัน รูปร่าสูโปร่แบบพวนายแบบามนิยสาร อาเหมับอาาน์ที่ผมิว่าหล่อแล้วเอผู้ายนนี้เ้าไป แพ้ราบาบรับ
"นนี้ใ่ไหมที่ะมาฝึาน" ไอ้หล่อที่ื่อิมมอผ่านุบุษมาที่ผม แววาเหยียหยามยัไอบล
"่ะ น้อภีมเป็นหลานอุาน์นะะถ้าไ็ฝาุิมูแล้วย่ะ"
"อ้อ..พวเ็เส้น" พอไอ้หล่อพูบอารม์ผมนี่พุ่ปรี๊ เ็เส้นเเล้วไวะผม็ส่ใบอฝึานมาอย่าถู้อนะโว้ย
"พูแบบนี้หมายวามว่าไรับ ะหาเรื่อันหรอ"
"่อให้นายะให่มาาไหนแ่อให้นายำไว้้วยว่าในรัวนี้ ันให่ที่สุ และนายวระให้วามเารพัน้วย"
"ิว่าัวเอเป็นเฟให่แล้วะทำอะไร็ไ้หรือไ" ผม็ไม่ยอมเหมือนันนะให่นัหรือวะ ผมรู้สึไม่่อยถูะาับไอ้หล่อนี่ะแล้ว ถ้าอย่านี้็สวยสิเี๋ยวะไ้เออิทธิฤทธิ์นายภีมะแล้ว รู้ัผมน้อยไป
"ปาีแบบนี้มันน่าสั่สอนะริ แล้วันะอยูว่านายมันเ่แ่ปาหรือเปล่า"
"็อยูให้ีแล้วัน"
"บุษว่าเลิทะเลาะันเถอะ่ะ ภีมนายเป็นเ็นะมาฝึานที่นี่้อเารพเ้านายสิและพี่หวัว่าเหุาร์แบบนี้ะไม่เิึ้นอีนะ" ุบุษหันมาเอ็ผม
"รับ" ผมัฟันอบไปเสียเบา แ่ในใไอ้หล่อ่าหาที่ผิ
"บุษอัว่อนนะะ" ผมยมือไหว้อบุุบุษะที่ไอ้หล่อไ้แ่พยัหน้า
"นายไปเปลี่ยนุสิะยืนบื้ออีนานไหม านในรัวมีเยอะแยะ" เฟิมสั่ผม
"ผมไม่ไ้ื่อนาย ผมื่อภีมรุาเรียให้ถู้วยรับ"
"ันพอใะเรียอะไร็เรื่ออันแ่นาย้อเรียันว่าเฟิม เ้าในะไอ้บื้อ"
"นายว่าใรบื้อ?!!!" ปรี๊แอีรอบ อารม์ึ้นเลย ไอ้บ้า!!!
"็นายไ ไอ้บื้อ!!!" ไอ้หล่อยัิ้วแบบวนีนมาให้ผม ผมนี่ยืนัวสั่น้วยวามโรธเลย ัฟันรอ แ้นสุๆ ผมอหมายหัวไว้เลย
เฟิมศัรูหมายเลหนึ่อผม
แ้ไ 1/3/58
ความคิดเห็น