คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 ซูเซียว..ทวนอยู่ในมือเจ้าแล้ว (NC)
อนที่ 7 ูเียว..ทวนอยู่ในมือเ้าแล้ว (NC)
หลัวอวิ๋นียยิ้มเล็น้อย ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาอเาเปี่ยม้วยเสน่ห์แห่บุรุษเพศ เอ่ยเสียแหบพร่าวนใสั่น
"ถ้าเ้าอยาให้ฝึ..้า็ะฝึ..แ่ว่า้อฝึที่ห้อเ้า"
"ฝ..ฝึอย่าไร..ห..ห้อ้าไม่มีทวน"
ใบหน้าามีลอย่าเห็นไ้ั เอ่ยถามเสียสั่น เส้นนอ่อนบริเวหลัออนาั้ัน วาลมโายแววื่นระหน รีบึผ้าห่มึ้นปิบัเรือนร่าเปล่าเปลือย
นาหวาลัวส่วนนั้นอเามัน..มันให่โเินไป!
หลัวอวิ๋นียยิ้มทรเสน่ห์ ้อมอรุีน้อยประุราสีห์้อมอลูวา ฝ่ามือสาับฝ่ามือเรียวเล็วาทาบบนสิ่ที่รุระร้อนลว ระิบหยอเย้า
"ูเียว..ทวนอยู่ในมือเ้าแล้ว"
"..."
ร่าเล็ะลึันถูวาายั่วเย้าอเาโมีนสมอพร่าเบลอ าไม่ถึว่าศิษย์พี่เ็ผู้แสนเย็นาะล้าล่าววาาเ่นนี้ออมา ฝ่ามือหนาับฝ่ามือนุ่มนิ่มถูไถลามวามยาวอส่วนให่โ ยับสะโพเบาๆ้วยวามเสียว่าน
"อ่าส์..ูเียว..อ่าส์"
เสียราระเส่าอบุรุษัึ้น ลิ่นอายเ้ม้นโอบล้อมเรือนายอวบอั ร่าเล็ไร้ประสบาร์อ่อนระทวยทันที สัมผัสรุระในฝ่ามือ เสียว่านไปถึหัวใ ร่าายทุส่วนอบสนออย่าื่อสัย์ ร่อรัมิบอบรับนน้ำหวานใสไหลทะลัอีรั้ ทรวออวบเ้สะท้อนึ้นลามัหวะหายใ ใบหน้าามพลันเห่อร้อน้วยวาม้อาร
วาู่ามหวานหยาเยิ้ม้อนึ้นมอบุรุษ้าาย
'นาอบ?'
หัวใเาพลันเสียววาบ ล้าย้นพบนที่ื่นอบเหมือนัน ร่าสูโน้มัวเ้าหาระิบเสียระเส่าล้ายริัล้ายหยอเย้า
"ูเียว..เ้าอบให้แท่ทวน้าถูไถลเ้า?"
หลินูเียวสะท้านวาบ รีบินนาารามำพูเา ร่าายพลันร้อนวูบวาบึ้นมาอย่าวบุมไม่อยู่ ภาพส่วนให่โรุระถูไถลไปามผิวายเปลือยเปล่าลอยึ้นมาในห้วิ
หัวใวน้อยอบรับนเสียว่านไปทั้ัว วาม้อารพุ่ทะยานึ้นอีระับ ผิวายเรียบเนียนประุหยเปลี่ยนเป็นสีมพูทันทีทันใ สั่นระริไปทั้ัวรออยารปรนเปรอแบบพิเศษาเา
รุีน้อยวัยแรแย้มถูเาัวนทำในสิ่ที่ผู้อื่นไม่ระทำัน แ่นาะทราบไ้อย่าไร?
ายหนุ่มมอผิวาวเนียนเปลี่ยนเป็นอมมพู้วยหัวใสั่นไหวทราบไ้ทันทีว่านายินยอมพร้อมใอบรับวาม้อารอน เสียแหบพร่าเร่เร้า้วยวามื่นเ้นระนเสียว่าน
"เ็ี..นอนล..ให้้าปรนนิบัิเ้า"
วาู่ามมอเ้าไปในวามสวย แววาหื่นระหายอเาถูในายิ่นั รุีน้อยบิส่ายเรือนายอวบอัเปลือยเปล่าให้เาเยมอย่าใล้า วามปรารถนาแผ่่านยันปลายนิ้ว
'ะ...้าอบให้เาโลมเลีย้วยสายา..ม...มันเสียว่านียิ่นั!'
หลัวอวิ๋นีไล้สายามอใบหน้าามรหน้า ผมำลับระายเ็มหมอน ับให้ผิวอมมพูอนาน่าลูบไล้ ใบหน้าามึ้นสีระเรื่อวนมอ วาู่ามวิบวับล้ายาหวัรออย ริมฝีปาแสเผยออ้าน่าูลืน ลิ้นเรียวเล็วัเลียอย่าลืมัว ลมหายใเาสะุ้วยวามหลใหล
่วเรียวอนายาว เ้าอวบอัึ้นรอยนิ้วสีแ้วยฝีมือเา ปลายยอ้าวาบวมแเพราะถูบั เอวเพรียวบา ายสาวอวบอูมาวเนียนปิสนิท เรียวาลมลึาม
ศิษย์น้อผู้นี้มีอายุเพียสิบห้าปี ส่วนเว้าส่วนโ้ยัเิบโไม่เ็มที่ แ่เรือนายอวบอัอนาลับเย้ายวนระุ้นำหนันส่วนนั้นปวหนึบ
ึึ!ึึ!
หัวใเาเ้นแรึ้น้วยารมอู เลือในายล้ายเือพล่าน ลมหายใหอบระเส่าอย่าวบุมไม่อยู่ ัวเาผู้ไม่เยาแลนอิสรีลับใเ้นแรเพราะนา้ำแล้ว้ำอี!!
ฝ่ามือเรียวยาวับส่วนปูโปนวาทาบบนเ้าอวบอนา พลายับสะโพถูไถลปลายยอสีหวาน ร่าเล็สั่นสะท้านนเผลอเร็ัวแน่น วามรู้สึยามถูวามรุระร้อนระอุ ถูไถลุไวสัมผัสนั้นเสียว่านไปถึหัวใ เรียวปาสีหวานอ้าราระเส่า
"อ๊า.อวิ๋นี...ียิ่.อ๊า!"
รุีวัยแรแย้มปลปล่อยายใ้วยวามลุ่มหล ท่อนลำรุระอเานาบไปรไหน ส่วนนั้นอนา็แทบเผาไหม้ รสสวาทแปลใหม่ที่ศิษย์พี่เ็ี้นำถูในายิ่นั ร่อรับีบรัรุนแร น้ำหวานใสไหลทะลันเยิ้มทั่วายสาว
นาล้อท่อนแนับเอวแร่ ยับัวบิส่ายเรือนายเสียสีท่อนลำบุรุษอย่าไร้ยาอาย้วยวามเสียวระสัน
หลัวอวิ๋นีถูวามร่านร้อนอนาระุ้นนปวหนึบ ปลายหัวหยัระุับน้ำเหนียว้นออมา วามิหนึ่ผ่านวาบเ้ามา ายหนุ่มยยิ้มเ้าเล่ห์ ระิบสั่เสียแหบระเส่า
"ูเียว..เลียน้ำรส่วนหัว"
หลินูเียวถูเาปรนเปรอนวาู่ามเลื่อนลอย ร่าเล็รีบลุึ้น วัปลายลิ้นเล็ูเลียน้ำที่ึมาปลายยออย่าเื่อฟั สะิเี่ยูลืนทุหยาหย
"อ่าส์..อ่าส์...ียิ่!"
เสียหอบระเส่าอบุรุษั้อ หลินูเียวล้าย้นพบวามลับอันยิ่ให่แอบยยิ้มพอใ
'เาอบ?'
รุีน้อยเร่สัมผัส ไล้ปลายลิ้นโลมเลียไปามส่วนปลายที่อ่อนไหวมาที่สุ ่อนที่ะรอบริมฝีปาเล็อมส่วนหัวอส่วนให่โ้วยอารม์ที่พลุ่พล่าน ระพุ้แ้มอ่อนนุ่มโอบรัส่วนปลายอเา
"อ่าส์..ูเียว..เ่นนั้น.ีมา.อ่าส์"
หลัวอวิ๋นีราแหบโหย ล้ามเนื้อรบั้นท้ายอเาเร็เม็ ีพรเ้นุบๆะที่ปลายหัวหยัถูรู้วยลิ้น เร่ยับสะโพลายวามเสียวอย่าลืมัว รุีน้อยเบิาว้า้วยวามใ ส่วนให่โระแทนนาสำลั
"แ็!แ็..อวิ๋นี..ท.ท่าน"
หลัวอวิ๋นีถูท่าทาน่ารัอนาโมีนันยุบยิบในอ รีบโน้มัวเ้าหาบีบลึเ้าอวบอัเอาใศิษย์น้อ ระิบเสียแหบ
"อย่าไ้โรธ..ราวหน้า้าะระวั!"
"..ราวหน้า...ราวหน้าอันใ?"
เ้าอวบแอ่นเ้าหามือหยาบอย่าลืมัว แ่ยัปาไม่รับใ้วยวามเินอาย ร่าสูยยิ้มทรเสน่ห์ บัใบหูนาโยไม่ล่าววาา สอมือบีบเล้นสลับับยี้ปลายยอสีหวาน เอาใสาวาม
"อ๊า..อ๊า!"
เสียพร่าหวานัึ้นอีรั้ ร่าายอบรับสัมผัสอเาอย่าลุ่มหล ร่อรัับแบบีบรัรุนแร ร้อหาบาอย่าเ้ามาเิมเ็ม ร่าเล็เผลอันเ่าึ้น าอ้าเรียวาให้เาเ้ามาแนบิอย่าลืมัว ายหนุ่มหลุบาลมอปาทาับแบที่มิบอวามว่าเปล่า
'นาพร้อมแล้ว?อา!ร่อรันาับแบเินไปหาเทียบับัวนอ้า ้า้อทุ่มเทแรายแรใเพื่อยายมัน!"
หลัวอวิ๋นีลอบั้ปิธาน เาในยามนี้ยัไม่รู้ัวว่าิผูพันับนานเลยเถิ บ่วเสน่ห์อรุีน้อยวัยสิบห้าปี ล้อหัวใยอบุรุษไว้อย่าหนาแน่นเสียแล้ว
ฝ่ามือให่้อนสะโพนาึ้น อยู่ในท่าที่ร่อรัเปิอ้าที่สุ ฝ่ามืออี้าัรูวามโอฬาร แทรปลายหัวหยัเสียบาไว้ ่อยๆยับสะโพันเ้าไปามัหวะหายใ
"อ๊า..อวิ๋นี..น.แน่นเินไป.้า.อ๊าา"
ร่าเล็หวีร้อรวรา ร่าายส่วนนั้นึแน่นแทบปริแ ร่อสัมิบอสิ่แปลปลอม ยับสะโพหนี้วยวามอึอั แ่ะหนีไ้อย่าไร สอมืออบุรุษมาประสบาร์โอบล้อมสะโพอวบอัอนาไว้แล้ว
"อ่าส์..ูเียว..เ้าหยุบีบรั.อ่าส์"
แ่นาะทำามไ้อย่าไร? โพรรัับแน่นบีบเล้นัวนเาหนัหน่ว ายหนุ่มัฟัน้วยวามเสียว ยับสะโพแทพรวนสุวามยาว
"ี๊!..อวิ๋นี...้าเ็บ!"
"เ็ี..เ็บเพียรู่เียว"
ายหนุ่มรับฟันใเหลวระิบปลอบโยน พลาเร่ยับสะโพเสียสีุไวสัมผัสภายใน ลวามึแน่นให้นา วามสวยมอสบวาู่ามอย่าให้ำลัใ
หลินูเียวพลันเิไหวพริบ ทาบฝ่ามือเรียวเล็ทั้สอ้าบนเ้าอวบเ้ บีบเล้นบบี้ปรนนิบัิัวเอลายวามับแน่น วามเสียว่านลับมาอีรั้ ร่อรัมิบอน้ำหวานใสไหลึม ร่าสูเห็นนาเริ่มปรับัวไ้เร่ยับสะโพเ้าออามใปรารถนา
"อ๋าา..ส.เสียว.อวิ๋นี.อ๊า!"
ร่าเล็ราระเส่า้วยวามลุ่มหล วามให่โรุระเสียสีโพรสวาทนร้อน่า เผลอยับสะโพเ้รับอย่าเมามัน วามเสียว่านแผ่ระายทุรูุมน ิใวามให่โโยไม่รู้ัว
หลัวอวิ๋นีมอท่าทาร่านร้อนอนา้วยวามลุ่มหล ส่วนให่โถูนาบีบเล้นทุัหวะเ้าออ รีบ้มลระิบนาม
"ูเียว.ปล่อยัวามสบาย..้าะโรลมปรา"
สะโพหนายับระแทส่วนโป่พอเ้าออโพรรัับแน่นอย่าุัน นร่าเล็โยลอนไป้านหลั ปาทาเ้าถูเสียสีนร้อนผ่าว รุีน้อยราระเส่าแทบทุัหวะเ้าออ สะโพบาสั่นระุเสร็สมอย่า่อเนื่อ น้ำรัแ่านอยู่ภายใน ถูเาึมับหยินบริสุทธิ์้วยวามพึพอใ
ายหนุ่มยัไม่พั เร่ยับสะโพระแทท่อนลำเ้าออนร่อรัับแน่นเริ่มบวมแ
"อวิ๋นี!...อ๋าา"
เสียรวราเสร็สมัึ้นอีรั้ ร่อรัมิบอบีบเล้นส่วนให่โล้ายพึพอใ หลัวอวิ๋นีหอบสะท้าน้วยวามเสียเสียว ับพลันเลือลมทั่วร่าล้ายมาระุรวมำแหน่เียว ่อนเร็ระุปลปล่อยน้ำาวุ่นล้นทะลั
"อ่าส์!.ูเียว..อ่าส์"
วามเสียวสะท้านาารเสร็สมมาพร้อมวามร้อนที่ทะลัทลายเ้ามาภายใน รุีน้อยสะท้านวาบสัมผัสถึุมพลัอบอุ่นสายหนึ่แผ่่านไปทั่วร่าาย ร่อรัมิบอบรับอย่าลั่ไล้ วามสุาารูับพลัเอ่อท้นออมาทาแววาู่าม ระิบล้ายละเมอ
"อวิ๋นี..้าอบท่านยิ่นั!"
หลัวอวิ๋นีวาบหวามไปทั้ใ ส่วนที่ยัไม่หัวโป่พอในร่อสวาทนาอีรั้ ใบหน้าหล่อเหลายยิ้มยียวน ระิบเสียแหบพร่า
"ูเียว..เราฝึ้อม่อีหรือไม่?"
ไม่รอให้นาปิเสธ ายหนุ่มยับสะโพระแทเ้าอออีรั้ แว่วเสียหวีร้อรวัออมาแทบลอเวลา รุีน้อยวัยแรแย้มถูเาเี่ยวรำ่อไป
"อ๋าา..ท..ท่านพอไ้แล้ว"
"อวิ๋นี..้าแสบร้อน..ยิ่นั..อ๋าาา"
ารฝึวิาและท่าทายัำเนิน่อไป ศิษย์พี่เ็ผู้แสนีปรนนิบัิศิษย์น้อสิบสามอย่าเร่าร้อนรุนแร ธาุหยาบริสุทธิ์ถูระุ้นให้ื่นลุ่มหลมัวเมาลืมเลือนเวลาเสพสมธาุหยินบริสุทธิ์อนารวเียวสามวันสามืน...
ความคิดเห็น