คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 อวิ๋นซี..ท.ท่านไปฝึกซ้อมทวนดีหรือไม่? (NC)
อนที่ 6 อวิ๋นี..ท.ท่านไปฝึ้อมทวนีหรือไม่? (NC)
เียวหว่านเอ๋อ่วยนายท่านหม่าสวมใส่อาภร์ ใบหน้าามระเ้าระอประหนึ่รุีน้อยวัยแรรั ท่อนแนเรียวามสวมอเอวหนาอย่าอออ้อน
"นายท่านหม่ามิ้าืนับ้าริหรือเ้าะ"
ปลายหาาอนาพลันึ้นสีแ้วยวามน้อยใ เ้าอวบให่ไร้เอี๊ยมถูไถลับหน้าอแร่ล้ายไม่เนา นายท่านหม่าพลันลมหายใสะุ รู้สึราวหลอินเ้าหู้นาไ้สำเร็ หัวใพลันวูบวาบบาอย่าเริ่มื่นัว อรัร่าหอมรุ่น้วยวามหลใหล
"้ามีธุระ่วน้อทำ หาานนี้สำเร็้าอาไ้ย้ายลับเมือหลว"
'เมือหลว?'
สอำนี้สั่นสะเทือนเียวหว่านเอ๋ออย่ารุนแร สมออนาเร่ทำาน่วนี๋ หิสาวแอบิเล็บเ้าไปในเนื้อนเอ น้ำาเม็เล็แวววาวพลันร่วหล่นาวาู่าม ร่าบอบบาสั่นสะท้านูามน่าทะนุถนอมประหนึ่อสาลี่้อฝน สะอื้นไห้แผ่วเบาผละออาอ้อมแนแร่ นั่อ่อนระทวยไร้สิ้นเรี่ยวแรอยู่บนเ้าอี้ัวยาว
"น..นายท่านหม่าิทอทิ้้า? หาไม่มีท่าน้าะอยู่ไ้อย่าไร?"
นายท่านหม่าหัวใอ่อนยวบ วามรู้สึอย่าปป้อุ้มรอสรีผู้อ่อนแออนเอถูปลุึ้นมา ร่าหนารีบเ้าไป้อนหลั ฝ่ามือหยาบับน้ำาให้นาอย่าแผ่วเบา
"หว่านเอ๋อ..อย่าไ้ร้อไห้ ้า็ไม่อยาาเ้าไป"
เียวหว่านเอ๋อพลันสะท้านไปทั้ร่า เอนายพิแผอหนาล้ายุไร้หาวามอบอุ่นระิบเสียหวานพร่า
"เ่นนั้นท่านไม่ไปไ้หรือไม่?"
วาู่ามเปี่ยม้วยวามลั่ไล้ ริมฝีปาบวมแเผยออ้า เ้าอวบให่ผลุบโผล่พ้นสาบเสื้อ นายท่านหม่ามูนลมหายใหอบระเส่า นาในยามนี้ล้ายรุีน้อยวัยแรรัที่ถูายในวใหลอล่อลวนลาม หัวใแร่วาบหวามหลใหล ระิบเสียแหบ่ำ
"้าไม่อาไม่ลับไปไ้..แ่หวานเอ๋อสามารถิาม้าเ้าเมือหลวไ้!"
ใบหน้าามพลันลี่ยิ้มวนหลใหล วาู่ามระยิบระยับ เรือนร่าทรเสน่ห์เบียเ้าหาอแร่้วยวามสะเทิ้นอาย ระิบเสียพร่าหวานแผ่วเบา
"น..นายท่านหม่า...มิไ้หลอลว้า?"
ายร่าให่พยัหน้ารับ้วยวามลุ่มหล ฝ่ามือทั้สอ้าล้ววัเ้าไปในสาบเสื้อบีบเล้นเ้าอวบให่้วยวามหื่นระหาย ร่าอวบอัหอมรุ่นบิส่าย้วยวามเินอายระนเสียว่าน สะโพบาบลึส่วนโป่พออย่าเร่าร้อน
"อ๊า.น.นายท่านหม่า.อ๊า.เสียวยิ่..อ๊า"
หม่า้าือาไปแล้ว พร้อมำมั่นสัาที่ะพาเียวหว่านเอ๋อลับเมือหลว เ้าสู่วนสุลหม่าอันสูศัิ์ ในานะอนุภรรยา
เรือนร่าเย้ายวนอนายัเปลือยเปล่าอยู่บนเีย แ่ใบหน้าามราวบุปผาแรแย้มลับาหายไปนานแล้ว บันี้เหลือเพียวามเย็นาและเียแ้น วาู่ามไร้ึ่ประายใๆ นอาวามอำมหิทีุ่รุ่นอยู่ภายใน
'้าทำสำเร็แล้ว' เสียในใอเียวหว่านเอ๋อล่าวอย่าเยือเย็น '้าเินเ้าสู่วนระูลหม่าไ้อย่าเปิเผยามแผนารอท่านประมุ'
รอยยิ้มเย็นยะเยียบปราึ้นบนริมฝีปาสีสวย 'ระูลหม่าแห่แว้นสุ่ย... พวเ้าทุน้อใ้!้อายไปามัน เพื่อเ่นววิาอนระูลเียวทั้ห้าร้อยแปสิบีวิ'
วามเ็บปวาอียัามหลอหลอน 'ระูลเียวอ้าล่มสลาย ้ารอีวิมาไ้เพราะไปรัษาัวที่นบทเนื่อาิโรระบา แ่ลับ้อเผิับฝันร้ายที่หอนาโลม' นาำมือแน่น 'โีที่ท่านประมุ่วย้าไว้ ท่านูแล้าอย่าี ให้้าฝึยุทธ์ ให้ที่พัพิ'
แววาอนาแน่วแน่ 'ีวิอ้าอนนี้มีไว้เพื่อท่านประมุ เพื่อล้าแ้นให้ระูลเียว ่อให้้อบุน้ำลุยไฟ ้าเียวหว่านเอ๋อ็ไม่หวาหวั่น!'
แสแยามสายสาส่อระทบเปลือา รุีน้อยยับายเบาๆ ลายวามเมื่อยล้า นายาวอนระพริบถี่ๆ ่อนที่วาู่สวยะเปิึ้นอย่าเื่อ้า
หลินูเียวมวิ้วเล็น้อย รุ่นิอะไรบาอย่า ่อนะเบิาว้าอย่าน่าเอ็นู แล้วหันไปมอ้าาย วาู่สวยสบับวามล้าอบุรุษ้าาย นาส่ยิ้มแห้ๆ ระิบถาม
"ศิษย์พี่เ็...วันนี้ท่านไม่ฝึเพลทวนหรือ?"
"หึหึ! เ้าอยาให้้าฝึหรือ?"
เสียหัวเราะทุ้ม่ำัึ้น ท่าทาน่ารัน่าแล้อนา โมีนร้อนวูบวาบ วามปรารถนาในายพลุ่พล่าน วามสวยเป็นประาย บาส่วนเรียร้อหานานปวหนึบ
เารออยให้นาื่นึ้นมาอย่าใใ่อ อนนี้ไม่อาทนรอไ้อี่อไป มือหยาบร้านสอเ้าไปใ้ผ้าห่มผืนหนา ลูบไล้ผิวายเนียนนุ่มไร้อาภร์ปปิอนาอย่าหลใหล
วาลมโเบิว้า้วยวามะลึ
"ศิษย์พี่...เหุใ..ท่านไม่สวมเสื้อผ้าให้้า?"สัมผัสอเาทำให้นาร้อนผ่าวไปทั้ัว หลินูเียวล่าวอย่าุ่นเือแ่อน แ่เสียที่เปล่ออมาาเรียวปา่ำวาวลับหวานพร่าอออ้อน
เสียอนาวนให้หัวใันยุบยิบ หลัวอวิ๋นียับฝ่ามือร้อนึรั้ผ้าห่มผืนหนาออ อาศัย่วเวลาที่นาแ็้า้วยวามมึน เลื่อนปลายนิ้วล่ำอย่ารวเร็ว รีแยลีบอวบอูม ปลายนิ้วี้หยาบร้านสะิเี่ยิ่เล็ลาายสาว ฝ่ามืออี้าบีบบี้ปลายยอสีหวานสลับบีบเล้นเ้าอวบล้นมือ
"อ๋าา..ท่าน!"
ร่าเล็ิ้นพล่าน้วยวามเสียว่าน เรือนายามึ้นสีมพูระเรื่อ้วยวาม้อาร ายหนุ่มรับมนลมหายใสะุ โน้มัวลบัปลายยอสีหวาน้วยวามหลใหล โมีรุีน้อยวัยแรแย้มพร้อมันสามทา
"อ๊า!..ศิษย์พี่เ็..อ๋าา"
ร่าามสั่นสะท้าน สะโพบิเร็อย่าห้ามไม่อยู่ น้ำหวานใสแระเ็น เสร็สมอย่ารุนแร หลัวอวิ๋นีอมุันไม่ปล่อยให้นาไ้พั ระิบแหบพร่า
"ูเียว..อ้าาออ..ให้้าูเลีย"
หลินูเียวหัวใสั่นหวิว สมอว่าเปล่า้วยวามเสียวระสันโหยหารสสัมผัสาปลายลิ้นเา รุีน้อยวัยแรแย้มลืมสิ้นวามอับอาย วาู่ามหยาเยิ้มมอศิษย์พี่้วยวามหลใหล
เรือนร่าหอมหวานสใหม่มพูสวยประุหยสะท้อนแสอาทิย์ ยั่วยวนนหัวใแร่ยับผิัหวะ นาันเ่าทั้สอ้าึ้นามำสั่าอ้าเรียวาสวยอย่าใล้า เปิเผยร่อสวาทสีหวาน่ำเยิ้ม
แววาหื่นระหายอเาเป็นปลุเร้าั้นยอ รุีน้อยเสียว่านไปทั้ัว วามร้อนแผ่ลามลลาัว น้ำหวานใสไหลทะลั นารีบยับท่วท่ายั่วยวนเา แอ่นสะโพึ้นอย่ารู้ัหวะนส่วนนั้นลอยเ่นอยู่ในท่าเรียมพร้อม
หลัวอวิ๋นีรับมนสั่นสะท้าน ปลายหัวหยัระุสั่นับน้ำเหนียว้นล้นทะลั วามสวยวาววับ้วยวาม้อาร ายหนุ่มทอถอนมเย้วยวามถูใ
'นารู้วามยิ่นั!นายั่วยวนวนหลใหล!้าอบที่นาเป็นเ่นนี้!'
ายหนุ่มแทรัวลรหว่าาู่าม ้อมอส่วนนั้นอนา้วยวามหลใหล ลีบอวบาอ้าออ ิ่ไเม็เล็เริ่มบวมแาารถูปลายนิ้วหยาบอเาบยี้ ร่อสวาทับแบับน้ำหวานใสไหลเยิ้ม้วยวามเสียว่าน
อึ!
เสียลืนน้ำลายัึ้น าม้วยปลายลิ้นหนาวัโลมเลียิ่เสียวหยอเย้าแผ่วเบา
"อ๋าา..ศิษย์พี่เ็..ท.ท่าน"
เสียรวราล้ายัใ สะโพบายร่อนบเบียเ้าหาริมฝีปาบุรุษอย่าเร่าร้อน ายหนุ่มพลันเยหน้าึ้น วามสวย้อลึเ้าไปในวาหวานหยาเยิ้มอนา ระิบแหบพร่า
"รา..ื่อ้า!"
หัวิ้วู่ามเผลอล หลินูเียวันวูบหนึ่ านั้นใบหน้าามพลันลี่ยิ้มยั่วยวน ยับสะโพเ้าหาระิบแหบระเส่าอออ้อนร้ออ
"อวิ๋นี..เลีย้าแรๆ..ไ้หรือไม่?"
วามสวยวาววับ้วยวามหลใหล ปลายลิ้นุันสะิเี่ยิ่บวมแอย่าไร้ปรานี สลับับรอบริมฝีปาร้อนูเลีย
"อ๊า..อวิ๋นี..ท.ท่านียิ่..อ๋า
เรือนายามบิส่ายอย่าเร่าร้อน วามร้อนแผ่ระายไปทั่วเมื่อปลายลิ้นหนาสัมผัสุเสียว เสียราพร่าหวานสลับับลมหายใหอบระเส่า ัึ้นแทบทุัหวะหายใ
รุีน้อยวัยแรแย้ม ถูบุรุษมาประสบาร์โอ้โลมนแ่านไปหลายรอบ น้ำหวานใสถูเาเลียินอย่าหื่นระหาย
๊วบ!๊วบ!๊วบ แผล่บ!แผล่บ!
หลีอวิ๋นีูเลียน้ำรัอสรีธาุหยินบริสุทธิ์อย่าลุ่มหลมาย ลอบทอถอนใ
'อา!น้ำรัอนาหอมหวานยิ่นั'
"อ๊า..อวิ๋นี..อ๊า"
ร่าเล็ราระเส่าใล้เสร็สมอีรั้ เร่ยับสะโพเ้าหาอย่าอออ้อน
'ฤทธิ์ยาปลุำหนัหมแล้ว ้าไม่อาหัหาเอาแ่ใเ่นเมื่อืนอี ้อยายส่วนนั้นให้นา่อน'
ายหนุ่มรีบแทรสอนิ้วหยาบเลื่อนไหวล้ายะยายปาทาเ้าให้ว้าึ้น ฝ่ามืออี้า้อนสะโพอวบอัึ้น แทสอนิ้วพรวนสุในรั้เียว
"อ๋าาา..อวิ๋นี"
หลินูเียวหวีราระเส่าแทบเสร็สม ร่อรัมิบอปลายนิ้วสาล้ายถูใ ายหนุ่มยับ้อมือแทรนิ้วสอว้านเ้าออส่วนลึอย่าุัน
รุีน้อยสมอพร่าเบลอ้วยำหนั เผลอยแผ่นหลัลอยึ้นอย่าไม่รู้ัว สะโพบิเร็ทุรั้ที่ปลายนิ้วร้อนเลื่อนไหว น้ำหวานใสสาระเ็นามปลายนิ้วอเา ไหลลที่นอนน่ำแะ
เรือนร่าามสั่นระุอีรอบ วา่ำหวานลอยว้า นอนอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแร เสียหอบหายใระเส่าัสะท้อนทั่วเียนอน
หลัวอิ๋นีปลเปลื้ออาภร์นเอออ้าๆ วามสวยับ้อเรือนายแรแย้มสใหม่ที่เาหลใหล้วยวามหื่นระหาย
รุีน้อยถูวามริบโลมเลียนร้อนวาบ ร่อรัมิบอรออย วาู่าม้อมอลอนล้ามเนื้อ่วบนอเาอย่าลั่ไล้ ายหนุ่มพลันึาเับในล บาสิ่ที่มหึมาั้ผาูัน
เฮือ
ร่าเล็ลมหายใสะุ วาู่ามเบิว้าอย่าน่ารั ลอบลืนน้ำลาย้วยวามหวาลัว ะุะัวนเปลี่ยนเรื่อ
"อวิ๋นี..ท.ท่านไปฝึ้อมทวนีหรือไม่?"
ความคิดเห็น