ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ลู่หยาง!ข้าต้องการท่าน (NCนิดหน่อย)
้าวือือะลึัน 'บุรุษผู้นี้! ท่านมียาอายบ้าหรือไม่'
เมื่อเห็นแววาที่มอมาล้ายะล่าวหา แม่ทัพหนุ่มเผยรอยยิ้มาๆล้ายมีล้ายไม่มี
"้าปวเมื่อยยิ่นั เ้าิอันใ?รีบมาทุบไหล่ให้้า"
เสียเรียบเย็นล่าวอย่าเป็นารเป็นานพลาบิัวเล็น้อยอย่าปวเมื่อย
ร่าเล็้อมอบุรุษรหน้า สีหน้าอเาเรียบสบไม่ผิปิแ่อย่าใ
'เป็น้าระแวไปเอ?'
ร่าเล็ำใเินอ้อมไป้านหลั ำหมัเล็ๆอนาทุบไปบนหัวไหล่ที่เ็มไป้วยมัล้ามอแม่ทัพหนุ่ม
'อา!เหุใแ่ไ้ลิ่นหอมอนาเ้าร่าายอ้า็ร่ำร้อหาแล้ว'
แม่ทัพหนุ่มลอบโอรวบาสิ่ภายใ้ั้นในเริ่มยายัว ผ่านไปไม่ี่อึใร่าสูลับทนไม่ไหวยับายถอยมา้านหลั นเหลือระยะห่าานาไม่ถึืบลิ่นบุรุษเพศำายออมา
"อึ!"
ร่าเล็หายใสะุเมื่อไ้ลิ่นทีุ่้นเย ลำอล้ายแห้ผานเผลอลืนน้ำลาย ร่าสูไ้ยินัเนใบหูอเาาวาบ!แผ่ลามไปถึหัวใ! ไม่อาห้ามใัวเอไ้อีร่าสูวัมือึร่าเล็หอมรุ่นนั่ลบนัแร่ แผ่นหลันุ่มนิ่มแะลับอแร่อเา สอมืออรัเอวอิ่วอย่าแผ่วเบา
'อืม!ลิ่นอนาีย่ิ' ร่าสูลอบสูลิ่นนามในอ้อมแน
้าวือือะลึัน ไม่าิว่าเาะล้าถึเพียนี้ 'สิบว่าวันที่อยู่ร่วมันเาสุภาพมาลอ เหุใอนนี้ึล้าทำัวรุ่มร่ามถึเพียนี้'
"ท่านแม่ทัพ..ท่านรัแ้า"เสียหวานใสล่าวประท้ว
"หึ!หึ!"
เสียหัวเราะเบาๆผ่านลำอวนใเ้น ร่าเล็เผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปาแห้
ร่าสูโน้มัวลมาระิบเบาๆ
"ใ่..แล้ว"
เสียทุ้ม่ำลายาวแผ่วเบามาร้อนลมร้อนผ่าว..ใบหูอนาาวาบไปแล้ว!
ทันในั้นวามร้อนสายหนึ่ส่ผ่านไปที่พวแ้มและใบหูอนบนั ายหนุ่มมอูนหัวใันยุบยิบ เผลอุมพิแผ่วเบาที่ใบหูแแ๋นา้วยวามหลใหล
"..." ร่าเล็โนสะ้วยวามอ่อนโยนแสนเร่าร้อนนแ็ทื่อผ่านไปสัรู่สิึืนลับมา
"ปล่อย้า"
ร่าเล็ิ้นรนัืนเพื่อหลุพ้นาารโอบออเา แ่ลับสัมผัสถึวามร้อนผ่าวึแน่นที่แนบิอยู่ับ้นอนา บัเิบรรยาาศอันวาบหวามลุมเรือ ลู่หยาสัมผัสร่านุ่มนิ่มอย่าโหยหาโอบรัร่าเล็แนบแน่นวาาลบนไหล่หอมรุ่นอนาสูมออาวผ่อเบาๆ ้าวือือร้อนวาบึ้นมา ลั้นใบิัวหนีเรือนายร้อนผ่าวอเา
"อ่าส์!ิ้อน้อย อยู่นิ่ๆ"
เสีย่ำแหบพร่าระิบึ้นฟันมับใบหูน่ารัอนา พ่นลมหายใร้อนผ่าวออมาเพื่อลายวามรุ่มร้อนในอ เา้อารนามาเินไปนาทรมานเามาร่วมรึ่เือนแล้ว!
"ท่าน!..ท่าน่าไร้ยาอายนั"
เสียอนาแหบพร่าเล็น้อย ไอร้อนาร่าายและลมหายใที่แนบิอเาแพร่ระายอย่ารวเร็ว ร่าเล็หายใิัสะท้านเบาๆ ายหนุ่มสัมผัสรับรู้แอบยยิ้มภูมิใ ร่าายอนาอบสนอเาเป็นอย่าีเสมอ ร่าสูเร่เบียสะโพแนบิถูไถลนนในอ้อมแนเริ่มอ่อนระทวย ริมฝีปาหยัสวยับใบเล็หูระิบแผ่วเบา
"ใ่..้าเป็น"
เสียแหบพร่าวนหลใหลานรับระนหยอล้อ
"!!!"้าวือือ
มือ้ายโอบอร่านุ่มนิ่มพลันยับเลื่อนลปลผ้าาเอวนา้าๆ หิสาวเหมือนรับรู้ไ้ มือเล็ะรุบับมือเาไว้
"ท่านะทำอันใ?"
เสียหวานเอ่ยัเบาหวิวราวเสียระิบ
"่วยเ้าปลผ้า"
ร่าสูอบลับาใสพ่นลมหายใร้อผ่าวล้ายยั่วยวนให้ทนไม่ไหว มืออี้าเลื่อนึ้นบนนิ้วยาวเรียวแหวสาบเสื้อนแทบะหลุาัว่ายๆ
"แ่..้าไม่..้อาร!"
เสียหวานสั่นพร่าระท่อนระแท่น มือเล็อี้าะรุบับฝ่ามืออเาลาผ่านส่วนไหน็สร้าวามร้อนผะผ่าวไปทั่ว
"แ่้าอยา...่วย"
เสียรา่ำเือแหบนิๆล่าวล่อลว พลาเินหน้าสอปลายนิ้วหายเ้าไปในสาบเสื้อ สะิแผ่วเบาผ่านเอี๊ยมัวน้อยรัิ้วปลายยอออวบั้ันทันที เาเร่รีบลมือ่อปลายนิ้วบบี้เล้นลึเล้ารัแนาผ่านเนื้อผ้านุ่ม วามเสียว่านายออส่รไปยัเบื้อล่าส่วนนั้นเริ่มเยิ้มแะนหิสาวเผลอราออมา
"อ่า!แ่้าไม่! อ๊า!ปล่อย้า"
เสียแหบหวานราออมา ้าวือือนึอับอายับเสียที่ไม่น่าเื่อว่าเป็นอัวเอ
ยิ่นาัืนส่วนล่ายิ่สัมผัสันอย่ารุนแรวามวาบหวามลุมเรือ ท่อนลำร้อนบวมเปล่แทบทนไม่ไหวเริ่มระุเ้าหาสะโพบา ร่าเล็นลุู่ยับสะโพหนี ลู่หยาเหมือนโนบรรยาาศอันวาบหวามรัวนสะนเผลอพูวามในใออมา
"อ่า! อ่าส์! ิ้อน้อย!เ้าอยาสัมผัสหรือไม่"
เสียราผสานลมหายใหอบระเส่าอเาทำเอาร่าเล็เรี่ยวแรหหาย
'สัมผัสอันใ!! แม้แ่ำพูเ่นนี้็ล้าล่าวออมา ้าประเมินหนัหน้าอบุรุษผู้นี้่ำเินไป'
ร่าเล็ลอบโอรวโนำพูน่าอับอายระุ้นนร่าายร้อนผ่าว
นาเพีย้อารหลบหนีผ่านระโมหลันี้ิไม่ถึะเป็นารส่เนื้อเ้าปาเสือ ผู้ใะิว่าแม่ทัพน้อยผู้แสนเย็นาส่าามะลายร่าเป็นหมาป่าหิวโหย
"ท่านมัน..ไร้ยาอาย!"
เสีย่าลับเบาหวิวุเสียระิบ แม่ทัพหนุ่มยยิ้มพึใมือทั้สอ้าเลื่อนไหวลูบลำส่วนเว้าส่วนโ้าวนวลเนียน ปลายยออสีหวานทั้สอ้าถูนิ้วเรียวร้อนรัแนบวมแ ริมฝีปาหยัสวยูบไร้ออาวผ่อนลมหายใร้อนแผ่ออมา เรียเสียราหวานผสานลมหายใหอบระเส่าาร่าเล็เป็นระยะ ้าวือือนอนอ่อนระทวยในอ้อมแนแม่ทัพหนุ่ม
บันี้ใบหน้าเล็อนาแระเรื่อวาู่สวย่ำหวาน เหื่อเม็เล็เาะามไรผมเรียบลื่นรอบรอบหน้า อาภร์หลุรุ่ยทรวออวบให่อนาหลุพ้นสาบเสื้อเอื๊อมัวเล็ถูเาปลออนานแล้ว ปลายยอ้านหนึ่ถูเารัแนบวมแนานอนทอายอ่อนระทวยพิอเา ส่เสีย่าทออู้อี้ผสานเสียราหวานาปาเล็น่ารัอนาเป็นภาพที่ระารายิ่นั ทันในั้นหัวใอเาเหมือนไ้รับารเิมเ็มวามหวานนิหนึ่เอ่อออมา ้มลุมพิบาเบาที่มับนา
"หืม!เ้ายัไม่อบ..สัมผัส..หรือไม่"
ริมฝีปาหยัสวยแนบิับใบหูร้อนอนาส่เสียระิบแหบพร่าล่อลว ประสานานับร่าายส่วนล่าที่ยับเสียสีบบี้ท่อนลำร้อนผ่าวับ้นนุ่มนิ่มอนา
"อ๊า!ลู่หยา!หยุอ๊า!"
ร่าเล็ราระเส่าหวานพลายมือึ้นปิหูทั้สอ้า พยายามฝืนเร็ัวไว้ถูเาปลุเร้านเสียว่านไปทั้ร่า ้าวือือไม่รู้ะรับมือับบุรุษผู้นี้อย่าไรี
ึ!ึ!
'ลู่หยาาปานา..่าไพเราะยิ่นั'
แม่ทัพหนุ่มฟัเสียแหบหวานราื่อัวเอนหัวใเ้นผิัหวะ ยับเปลี่ยนท่าับนานอนลบนเ้าอี้ัวยาว ร่อมทับอยู่้านบน้มหน้าลมอนาม
"เ้าอยาหยุ?"
เสียุแม่เหล็เือแววาหยอเย้า วาู่ามมอเ้าไปในวาแหลมม ที่เผยให้เห็นประายไฟแห่วามปรารถนาายัในแววาำลึเหมือนระแสน้ำวนวนหลใหล ร่าเล็เหมือนถูึูร่าายเผลออบสนอรับใ ส่ายหัวเบาๆอย่าหลใหล
แววามเ้มระุไหวใบหน้าหล่อเหลาเผยวามยินี ้มลุมพิหน้าผานา
"เ็..ี!"
เสียมวาบหวามระุ้นร่าเล็นสะท้านเบาๆ
ายหนุ่ม้มลุมพิริมฝีปาเล็น่ารัอนา านั้นลาริมฝีปาล่ำูบ้นอามระหสูมลิ่นายสาว บัหยอเย้าระูไหปลาร้าแสนสวยอนา แล้วเลื่อนลมาบนภูเาอวบเ้ ูบปลอบโยนรอยแบนปลายยอแผ่วเบามืออี้า็สะิเี่ย หัวนมทั้สอ้าัู้ันทันทีร่าเล็สะท้านเผลอแอ่นทรวออวบให่รับสัมผัส
"อ้า!!" ้าวือือรับสัมผัสอ่อนโยนาเา้วยวามลุ่มหล วา่ำปรือ้อมอใบหน้าหล่อเหลาอย่าเสน่หา ยมือึ้นสัมผัสใบหูรอบหน้าและปลายาสาอเา าู่สวยมอเ้าไปในวามสวยหัวใพลันสั่นสะท้านึ้นมา
'อา!!้าอยาให้เารอบรอ้าอีรั้..่อนที่้าะาไป'
เสียาส่วนลึภายในิใะโนร่ำร้อ ไวเท่าวามิปาเล็ระิบออมา
"ลู่หยา!้า้อารท่าน!้อารให้ท่านเิมเ็ม้า!"
เสียแหบระเส่าอออ้อนอ แม่ทัพหนุ่มรับฟันเลือในายเือพล่าน
เมื่อเห็นแววาที่มอมาล้ายะล่าวหา แม่ทัพหนุ่มเผยรอยยิ้มาๆล้ายมีล้ายไม่มี
"้าปวเมื่อยยิ่นั เ้าิอันใ?รีบมาทุบไหล่ให้้า"
เสียเรียบเย็นล่าวอย่าเป็นารเป็นานพลาบิัวเล็น้อยอย่าปวเมื่อย
ร่าเล็้อมอบุรุษรหน้า สีหน้าอเาเรียบสบไม่ผิปิแ่อย่าใ
'เป็น้าระแวไปเอ?'
ร่าเล็ำใเินอ้อมไป้านหลั ำหมัเล็ๆอนาทุบไปบนหัวไหล่ที่เ็มไป้วยมัล้ามอแม่ทัพหนุ่ม
'อา!เหุใแ่ไ้ลิ่นหอมอนาเ้าร่าายอ้า็ร่ำร้อหาแล้ว'
แม่ทัพหนุ่มลอบโอรวบาสิ่ภายใ้ั้นในเริ่มยายัว ผ่านไปไม่ี่อึใร่าสูลับทนไม่ไหวยับายถอยมา้านหลั นเหลือระยะห่าานาไม่ถึืบลิ่นบุรุษเพศำายออมา
"อึ!"
ร่าเล็หายใสะุเมื่อไ้ลิ่นทีุ่้นเย ลำอล้ายแห้ผานเผลอลืนน้ำลาย ร่าสูไ้ยินัเนใบหูอเาาวาบ!แผ่ลามไปถึหัวใ! ไม่อาห้ามใัวเอไ้อีร่าสูวัมือึร่าเล็หอมรุ่นนั่ลบนัแร่ แผ่นหลันุ่มนิ่มแะลับอแร่อเา สอมืออรัเอวอิ่วอย่าแผ่วเบา
'อืม!ลิ่นอนาีย่ิ' ร่าสูลอบสูลิ่นนามในอ้อมแน
้าวือือะลึัน ไม่าิว่าเาะล้าถึเพียนี้ 'สิบว่าวันที่อยู่ร่วมันเาสุภาพมาลอ เหุใอนนี้ึล้าทำัวรุ่มร่ามถึเพียนี้'
"ท่านแม่ทัพ..ท่านรัแ้า"เสียหวานใสล่าวประท้ว
"หึ!หึ!"
เสียหัวเราะเบาๆผ่านลำอวนใเ้น ร่าเล็เผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปาแห้
ร่าสูโน้มัวลมาระิบเบาๆ
"ใ่..แล้ว"
เสียทุ้ม่ำลายาวแผ่วเบามาร้อนลมร้อนผ่าว..ใบหูอนาาวาบไปแล้ว!
ทันในั้นวามร้อนสายหนึ่ส่ผ่านไปที่พวแ้มและใบหูอนบนั ายหนุ่มมอูนหัวใันยุบยิบ เผลอุมพิแผ่วเบาที่ใบหูแแ๋นา้วยวามหลใหล
"..." ร่าเล็โนสะ้วยวามอ่อนโยนแสนเร่าร้อนนแ็ทื่อผ่านไปสัรู่สิึืนลับมา
"ปล่อย้า"
ร่าเล็ิ้นรนัืนเพื่อหลุพ้นาารโอบออเา แ่ลับสัมผัสถึวามร้อนผ่าวึแน่นที่แนบิอยู่ับ้นอนา บัเิบรรยาาศอันวาบหวามลุมเรือ ลู่หยาสัมผัสร่านุ่มนิ่มอย่าโหยหาโอบรัร่าเล็แนบแน่นวาาลบนไหล่หอมรุ่นอนาสูมออาวผ่อเบาๆ ้าวือือร้อนวาบึ้นมา ลั้นใบิัวหนีเรือนายร้อนผ่าวอเา
"อ่าส์!ิ้อน้อย อยู่นิ่ๆ"
เสีย่ำแหบพร่าระิบึ้นฟันมับใบหูน่ารัอนา พ่นลมหายใร้อนผ่าวออมาเพื่อลายวามรุ่มร้อนในอ เา้อารนามาเินไปนาทรมานเามาร่วมรึ่เือนแล้ว!
"ท่าน!..ท่าน่าไร้ยาอายนั"
เสียอนาแหบพร่าเล็น้อย ไอร้อนาร่าายและลมหายใที่แนบิอเาแพร่ระายอย่ารวเร็ว ร่าเล็หายใิัสะท้านเบาๆ ายหนุ่มสัมผัสรับรู้แอบยยิ้มภูมิใ ร่าายอนาอบสนอเาเป็นอย่าีเสมอ ร่าสูเร่เบียสะโพแนบิถูไถลนนในอ้อมแนเริ่มอ่อนระทวย ริมฝีปาหยัสวยับใบเล็หูระิบแผ่วเบา
"ใ่..้าเป็น"
เสียแหบพร่าวนหลใหลานรับระนหยอล้อ
"!!!"้าวือือ
มือ้ายโอบอร่านุ่มนิ่มพลันยับเลื่อนลปลผ้าาเอวนา้าๆ หิสาวเหมือนรับรู้ไ้ มือเล็ะรุบับมือเาไว้
"ท่านะทำอันใ?"
เสียหวานเอ่ยัเบาหวิวราวเสียระิบ
"่วยเ้าปลผ้า"
ร่าสูอบลับาใสพ่นลมหายใร้อผ่าวล้ายยั่วยวนให้ทนไม่ไหว มืออี้าเลื่อนึ้นบนนิ้วยาวเรียวแหวสาบเสื้อนแทบะหลุาัว่ายๆ
"แ่..้าไม่..้อาร!"
เสียหวานสั่นพร่าระท่อนระแท่น มือเล็อี้าะรุบับฝ่ามืออเาลาผ่านส่วนไหน็สร้าวามร้อนผะผ่าวไปทั่ว
"แ่้าอยา...่วย"
เสียรา่ำเือแหบนิๆล่าวล่อลว พลาเินหน้าสอปลายนิ้วหายเ้าไปในสาบเสื้อ สะิแผ่วเบาผ่านเอี๊ยมัวน้อยรัิ้วปลายยอออวบั้ันทันที เาเร่รีบลมือ่อปลายนิ้วบบี้เล้นลึเล้ารัแนาผ่านเนื้อผ้านุ่ม วามเสียว่านายออส่รไปยัเบื้อล่าส่วนนั้นเริ่มเยิ้มแะนหิสาวเผลอราออมา
"อ่า!แ่้าไม่! อ๊า!ปล่อย้า"
เสียแหบหวานราออมา ้าวือือนึอับอายับเสียที่ไม่น่าเื่อว่าเป็นอัวเอ
ยิ่นาัืนส่วนล่ายิ่สัมผัสันอย่ารุนแรวามวาบหวามลุมเรือ ท่อนลำร้อนบวมเปล่แทบทนไม่ไหวเริ่มระุเ้าหาสะโพบา ร่าเล็นลุู่ยับสะโพหนี ลู่หยาเหมือนโนบรรยาาศอันวาบหวามรัวนสะนเผลอพูวามในใออมา
"อ่า! อ่าส์! ิ้อน้อย!เ้าอยาสัมผัสหรือไม่"
เสียราผสานลมหายใหอบระเส่าอเาทำเอาร่าเล็เรี่ยวแรหหาย
'สัมผัสอันใ!! แม้แ่ำพูเ่นนี้็ล้าล่าวออมา ้าประเมินหนัหน้าอบุรุษผู้นี้่ำเินไป'
ร่าเล็ลอบโอรวโนำพูน่าอับอายระุ้นนร่าายร้อนผ่าว
นาเพีย้อารหลบหนีผ่านระโมหลันี้ิไม่ถึะเป็นารส่เนื้อเ้าปาเสือ ผู้ใะิว่าแม่ทัพน้อยผู้แสนเย็นาส่าามะลายร่าเป็นหมาป่าหิวโหย
"ท่านมัน..ไร้ยาอาย!"
เสีย่าลับเบาหวิวุเสียระิบ แม่ทัพหนุ่มยยิ้มพึใมือทั้สอ้าเลื่อนไหวลูบลำส่วนเว้าส่วนโ้าวนวลเนียน ปลายยออสีหวานทั้สอ้าถูนิ้วเรียวร้อนรัแนบวมแ ริมฝีปาหยัสวยูบไร้ออาวผ่อนลมหายใร้อนแผ่ออมา เรียเสียราหวานผสานลมหายใหอบระเส่าาร่าเล็เป็นระยะ ้าวือือนอนอ่อนระทวยในอ้อมแนแม่ทัพหนุ่ม
บันี้ใบหน้าเล็อนาแระเรื่อวาู่สวย่ำหวาน เหื่อเม็เล็เาะามไรผมเรียบลื่นรอบรอบหน้า อาภร์หลุรุ่ยทรวออวบให่อนาหลุพ้นสาบเสื้อเอื๊อมัวเล็ถูเาปลออนานแล้ว ปลายยอ้านหนึ่ถูเารัแนบวมแนานอนทอายอ่อนระทวยพิอเา ส่เสีย่าทออู้อี้ผสานเสียราหวานาปาเล็น่ารัอนาเป็นภาพที่ระารายิ่นั ทันในั้นหัวใอเาเหมือนไ้รับารเิมเ็มวามหวานนิหนึ่เอ่อออมา ้มลุมพิบาเบาที่มับนา
"หืม!เ้ายัไม่อบ..สัมผัส..หรือไม่"
ริมฝีปาหยัสวยแนบิับใบหูร้อนอนาส่เสียระิบแหบพร่าล่อลว ประสานานับร่าายส่วนล่าที่ยับเสียสีบบี้ท่อนลำร้อนผ่าวับ้นนุ่มนิ่มอนา
"อ๊า!ลู่หยา!หยุอ๊า!"
ร่าเล็ราระเส่าหวานพลายมือึ้นปิหูทั้สอ้า พยายามฝืนเร็ัวไว้ถูเาปลุเร้านเสียว่านไปทั้ร่า ้าวือือไม่รู้ะรับมือับบุรุษผู้นี้อย่าไรี
ึ!ึ!
'ลู่หยาาปานา..่าไพเราะยิ่นั'
แม่ทัพหนุ่มฟัเสียแหบหวานราื่อัวเอนหัวใเ้นผิัหวะ ยับเปลี่ยนท่าับนานอนลบนเ้าอี้ัวยาว ร่อมทับอยู่้านบน้มหน้าลมอนาม
"เ้าอยาหยุ?"
เสียุแม่เหล็เือแววาหยอเย้า วาู่ามมอเ้าไปในวาแหลมม ที่เผยให้เห็นประายไฟแห่วามปรารถนาายัในแววาำลึเหมือนระแสน้ำวนวนหลใหล ร่าเล็เหมือนถูึูร่าายเผลออบสนอรับใ ส่ายหัวเบาๆอย่าหลใหล
แววามเ้มระุไหวใบหน้าหล่อเหลาเผยวามยินี ้มลุมพิหน้าผานา
"เ็..ี!"
เสียมวาบหวามระุ้นร่าเล็นสะท้านเบาๆ
ายหนุ่ม้มลุมพิริมฝีปาเล็น่ารัอนา านั้นลาริมฝีปาล่ำูบ้นอามระหสูมลิ่นายสาว บัหยอเย้าระูไหปลาร้าแสนสวยอนา แล้วเลื่อนลมาบนภูเาอวบเ้ ูบปลอบโยนรอยแบนปลายยอแผ่วเบามืออี้า็สะิเี่ย หัวนมทั้สอ้าัู้ันทันทีร่าเล็สะท้านเผลอแอ่นทรวออวบให่รับสัมผัส
"อ้า!!" ้าวือือรับสัมผัสอ่อนโยนาเา้วยวามลุ่มหล วา่ำปรือ้อมอใบหน้าหล่อเหลาอย่าเสน่หา ยมือึ้นสัมผัสใบหูรอบหน้าและปลายาสาอเา าู่สวยมอเ้าไปในวามสวยหัวใพลันสั่นสะท้านึ้นมา
'อา!!้าอยาให้เารอบรอ้าอีรั้..่อนที่้าะาไป'
เสียาส่วนลึภายในิใะโนร่ำร้อ ไวเท่าวามิปาเล็ระิบออมา
"ลู่หยา!้า้อารท่าน!้อารให้ท่านเิมเ็ม้า!"
เสียแหบระเส่าอออ้อนอ แม่ทัพหนุ่มรับฟันเลือในายเือพล่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น