คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บุรุษในจินตนาการ (NC)
อนที่ 1 บุรุษในินนาาร (NC)
ลิ่นำยานหอมหวานนิหนึ่ลอยฟุ้ระายอยู่ในอาาศภายในห้อนอนที่แ่อย่าหรูหรา เรือนร่าทรเสน่ห์อสรีอายุประมายี่สิบห้าปี นอนเลื้อยอยู่บนายึแน่น้วยล้ามเนื้ออบุรุษผู้หนึ่
อาภร์สีแนาหลุลุ่ย ใบหน้าามึ้นสีระเรื่อ วาอท้อปรือ่ำ มูโ่สวยรับับริมฝีปาอวบอิ่มที่ำลัอ้ารวรา สาบเสื้อเผยออ้าออทรวออวบให่ล้นทะลัเินรึ่เ้า ผิวาวใสส่วนที่โผล่พ้นสาบเสื้อเ็มไป้วย้ำแ เรือนายบิส่ายล้ายหลบหนีฝ่ามือหยาบหนา ที่ล้วเ้าไปบีบเล้นเ้าอวบให่
"อ๊า!.น.นายท่านหม่า..อ๊า!"
บุรุษนามนายท่านหม่าหรือหม่า้าือพลันหอบระเส่า ร้อนผ่าวไปทั้ัว ถูเรือนายหอมรุ่นแสนยั่วยวนบเบียนส่วนนั้นปวหนึบ เามาใ้บริารนาหลายรั้หลายราวแ่ไม่เยเบื่อหน่าย
นามีลเม็เ็พรายมามายทำให้เารู้สึล้ายไ้เสพสมับรุีน้อยวัยแรแย้ม ฝ่ามือหนารีบเลื่อนล่ำลาาย่ำเยิ้ม ปลายนิ้วหยาบรีแยลีบอวบ ถูไถลร่อสวาทอย่าลุ่มหล สะโพบาบิส่ายหลบหนี ฝ่ามือให่อี้าับสะโพนาไว้ ส่ปลายนิ้วหยาบามบบี้ิ่รัอย่าไร้ปรานี
"อ๋า!นายท่าน..อ๋าา!"
ร่าบาสั่นระุ เสร็สมอย่ารวเร็ว น้ำรัแ่าน ใบหน้าามสะเทิ้นอาย แนบบอแร่อย่าอออ้อน นายท่านหม่าวาบหวามไปทั้หัวใ เยาามึ้นมา ระิบถามเสียระเส่า
"อ่าส์..หว่านเอ๋อ.เสียวหรือไม่'
ใบหน้าามพลันเห่อร้อน วาหยาเยิ้มหลุบล้วยวามเินอาย ฟันเรียสวยบัริมฝีปา่ำวาว อย่าทำอะไรไม่ถู แ่เรือนายผ่าวร้อนลับแนบิเ้าหา ระิบอบเสียเบาหวิว
"ส..เสียว..เ้า่ะ"
นายท่านหม่ารับฟันร้อนรุ่ม ล้ายำลัโอ้โลมรุีน้อยวัยแรรั วาอเาสั่นระริ้วยวาม้อาร อารม์เถื่อนิบประหนึ่บุรุษวัยลัมันหวนลับมา รีบร่าึ่เปลือยลบนเีย วัายุลุมึ้นเหนือเอว ฝ่ามือหนาระาอาภร์้านล่านนาเปลือยเปล่า เ่าหนาทั้สอ้าันาเรียวสวยาอ้าออ เปิเผยายสาวสีหวาน่ำเยิ้ม
"อา!หว่านเอ๋อ.."
ายหนุ่มราระเส่า รีบัรูท่อนลำร้อนยัเ้าร่อสวาทับแน่น สะโพหนาโยันอย่ารุนแร ระแทส่วนรุระึแน่นเ้าหาไม่หยุหย่อน เรียเสียรวราแหบหวานผสานลมหายใหอบระเส่าแทบทุัหวะเ้าออ
สอร่าเปลือยเปล่า สอประสานันอย่าเร่าร้อน เสียหวีร้อรวราัออมาเป็นระยะ นายท่านหม่าล้ายย้อนสู่วัยแเนื้อหนุ่ม ้วแทร่าอวบอัามไม่ยั้นนใ้ร่าอ่อนระทวย ทั้สอเริสวาทันภายใ้ารับ้ออวาามู่หนึ่
รุีน้อยนาหนึ่อายุประมาสิบห้าปี ยืน่อนัวอยู่หลัผ้าม่าน ใบหน้าเรียวเล็เห่อร้อน วาลมโวาวหวาน้วยวาม้อาร มูโ่สวยรับับริมฝีปาเล็แ่ำวาว
นาสวมุลุมสีเียวอ่อน ผ้าาเอวสีเียวเ้มทำให้เอวเล็ยิู่อิ่ว ทรวออวบยับึ้นลามัวะหอบหายใถี่ระั้น เรือนร่าบอบบาร้อนผ่าวไปทั้ัว ลาายสาวเสียว่านอย่าไม่เยเป็นมา่อน น้ำบาอย่าไหลึมาส่วนนั้นไม่หยุหย่อน
'..้าเพียะมาหยิบยืมอาอาารย์อา...ไม่ิว่าะมาพบเห็นอะไรเยี่ยนี้ อา!'
อนนามาถึเสื้อผ้าออาารย์อาเียวหว่านเอ๋อ็เริ่มหลุลุ่ยแล้ว หานาิาไปย่อมไปไ้ทันที แ่เสียรวราวนใเ้นอสรีระุ้นวามอยารู้อยาลออนาึ้นมา ร่าเล็ึ่อนัวอยู่เพื่อแอบู
"อ๊า.ร..แร.ไปแล้ว..อ๊าา"
เสียราระเส่าั้อ ภาพเรือนร่าเปลือยเปล่าาวโพลนอเียวหว่านเอ๋อนอนาอ้าาให้บุรุษผู้หนึ่สอใส่โมีนรุีน้อยแ้าอ่อนแร ทรุลไปนั่อับพื้นทรวออวบสะท้อนึ้นลรวเร็ว วาม้อารแปลใหม่ทะยานึ้นนผิวายาวเนียนประุหยมันแพะึ้นสีมพูระเรื่อ
'อา!เหุใส่วนนั้นอ้าึบีบรัไม่หยุหย่อน ส.เสียวยิ่นั'
เรือนร่าบอบบาเร่ิมบิส่าย้วยวามเสียว่าน ้อารปลปล่อยวาม้อาร ภาพฝ่ามือหยาบหนาบบี้ิ่เนื้อส่วนนั้นนสรีลาห้อ นน้ำบาอย่าแ่านพลันผุึ้นมาในห้วิ
'หาเป็นนิ้วอัว้าเอถูไถลส่วนนั้น ะให้วามรู้สึแบบใ?'
ไวเท่าวามิ ฝ่ามือเรียวเล็สอเ้าไปในาเับในัวเอ เพียปลายนิ้วเล็สัมผัสลีบอวบนา็สั่นสะท้าน้วยวามเสียเสียว
'ส..เสียว..ยิ่...อืม!อ้า!'
"อ่าส์..หว่านเอ๋อ..เอวเ้าียิ่.ร่อเ้าูรัียิ่..อ่าส์'
เสียราระเส่าอบุรุษเพศัึ้น รุีน้อยรับฟันอ่อนระทวย สอาเรียวสวยยันาอ้าออ มือหนึ่บบี้ิ่ไ่ำเยิ้มปรนนิบัิัวเอ ฝ่ามืออี้าปิปาเล็อนลั้นเสียรา
'อ๊า...ียิ่..อ๊า...้าเสียว..อ๊าศิษย์พี่เ็..อ๋า'
รุีน้อยทั้เสียว่านทั้ะลึ นาาไม่ถึว่านเอะเผลอรวราเรียหาบุรุษผู้นั้น
'อา!เหุใ้าึิถึเา?'
เมื่อเริ่มิ็เริ่มถลำลึ ภาพใบหน้าเย็นาหล่อเหลาอศิษย์พี่เ็ลอยลับมาในห้วิ วามสวยยาม้อมอมาที่นาวนให้ใเ้นแร ร่าบอบบาเผลอบิส่ายอย่าเร่าร้อน ปลายนิ้วเรียวเล็บลึัวเอหนัหน่ว
'อ๊า!.อ๊า..ศิษย์พี่เ็..อ๋าา'
สะโพบาสั่นระุ น้ำหวานใสแระเ็นเิ่นอพื้น รุีน้อยวัยแรแย้มเสร็สมเป็นรั้แรในีวิ บนพื้นห้ออผู้อื่น โยมีศิษย์พี่ผู้แสนเย็นาเป็นบุรุษในินนาาร
๊วบ!๊วบ๊วบ
"อ๋าา..ท.ท่านทำอันใ..อ๋า"
เสียูลามัึ้น เสียราระเส่าอสรีัลั่นว่าทุราว วาู่ามรีบ้อมอ ภาพบุรุษัวโุหน้าลหว่าา้มูเลียร่อสวาทออาารย์อาสั่นสะเทือนรุีน้อยอย่ารุนแร วาม้อารที่เพิ่ปลปล่อยพุ่ทะยานสูึ้นยิ่ว่าเิม
'อา!ส่วนนั้นยามถูลิ้นูเลียให้วามรู้สึแบบใัน?ไม่ไ้าร้า้อรีบลับห้อ!..้าอยาลอทำอีรั้แบบไร้อาภร์ปิบัร่าาย'
รุีน้อยถูอารม์ปรารถนารอบำนยาุรั้ ร่าบอบบารีบันายลุึ้น พุ่ทะยานออทาหน้า่าบานเิมที่นาเ้ามา าไปอย่าไร้เสีย
บุรษผู้หนึ่อายุประมายี่สิบปี เรือนายสูให่ ิ้วระบี่มสัน วามสวยายแววลุ่มลึยาาเา รอบหน้าัเนหล่อเหลา ริมฝีปาหยัสวยเียบม ผิวายล้ามเล็น้อยสมายารี
รอบัวเาล้ายมีรัศมีบาอย่าูเย็นา สูศัิ์ ยาับ้อ เาือหลัวอวิ๋นีศิษย์ลำับที่เ็และศิษย์สืบทอ อเียวลู่ประมุแห่สำนัเปาเปียวสำนัุ้มภัยอันับหนึ่อแว้นสุ่ยอันทุรันาร
ร่าสูให่ยืนอยู่บนโหิน้อนริมธารน้ำำลอ วามสวยวัมอไปยัเรือนทาะวันหลัหนึ่ ้านหน้าเรือนแ่้วยระถาอไม้ล้ำ่า ามหรูหรา เพียมอ็ทราบว่าเป็นเรือนพัอสรี
'ท่านอาารย์ออไปทำธุระเพียไม่็วัน นาถึับล้านัหมายบุรุษมาเสพสมลาวันแสๆ เียวหว่านเอ๋อผู้นี้แพศยาไม่่าับหิิา'
หลัวอวิ๋นีแ่นเสียูแลน วามสวยพลันสะุาเ้าับรุีน้อยในุลุมสีเียวอ่อน
'หลินูเียว?นาเพิ่ออมาาเรือนอหิแพศยาผู้นั้น?'
ายหนุ่ม้อมอไปที่รุีน้อยวัยแรแย้ม ใบหน้าามอนาึ้นสีระเรื่อ วาู่ามระยิบระยับมาว่าปิ ผมอนาหลุลุ่ยเล็น้อย ทรวออวบสะท้อนึ้นลรวเร็ว ทะยานออมาทาหน้า่าอย่าเร่รีบ วามสวยพลันไหววูบ าเาสถานาร์
'ายหิู่นั้นเ้าไปในเรือนเมื่อรึ่ั่วยามที่แล้ว แ่นาเพิ่ลับออมา้วยท่าทาเร่รีบ โอ้!!เ่นนั้นหมายวามว่านา...'
ใบหน้าหล่อเหลายยิ้มเล็น้อย วามปลาบายแววเ้าเล่ห์ รีบทะยานามศิษย์น้อลำับที่สิบสาม นาม..หลินูเียวไปอย่าเียบๆ
ความคิดเห็น