คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เว่ยจ้าน..ข้าชอบท่าน(NC)
อนที่ 7เว่ย้าน..้าอบท่าน(NC)
ห้อรับประทานอาหาร
หนึ่บุรุษามปานล่มเมือ หนึ่สรีามสใสุรุ่อรุ นั่รับประทานอาหารเย็นร่วมันเเ่นทุวัน แ่บรรยาาศในวันนี้ลับเียบเหาแปลๆ เนื่อ้วยพรุ่นี้เรือะเทียบท่าที่เหลียโวแล้ว
ยายเ่าเหวินิลอบสัเาร์อยู่ห่าๆ ฟัเสียทอถอนใ้วยวามอาลัยอาวร์อู่หนุ่มสาว้วยใเวทนา วามาประสบาร์อบ่าวเ่าพลันายแววเ็เี่ยวึ้นมา
"พวเ้ายรันสูรพิเศษที่้าเรียมไว้ึ้นโ๊ะ"
เสียยายเ่าำับสาวใ้
สอเ่อผ่านไป
หลีินำลัเินลับห้อพั ร่าายอนาร้อนผ่าวเล็น้อย
'อา!!้าื่นมวามามอเามาเินไป'
ะที่ร่าเล็เินมาไ้รึ่ทา เสียอบ่าวรับใ้พลันัึ้น
"ุหนูหลิเ้าะ! ุายให้มาเิท่านไปมธนูหยุสารที่ห้อเ้า่ะ"
"ธนูหยุสาร!! น่าสนใยิ่นั"
เสียแหบหวานล่าวอย่าื่นเ้น หลิเียถูธนูึู นลืมสัเเสียและเรือนายร้อนผ่าวอัวเอ รีบ้าวเินไปทิศทาร้ามเพื่อไปพบเว่ย้าน
เว่ย้านเินไปมาอยู่ภายในห้อพั ร่าายร้อนผ่าวึ้นมาเล็น้อยบิไม่เ้าใ
'ปิหลัาพบนา้าไม่เยมีอาารถึเพียนี้ หรือเป็นเพราะอาวร์ที่้อานา?'
๊อ!๊อ!
"เว่ย้านเป็น้าเอ"
เสียุไ่มุระทบถ้วยระเบื้อเลือบที่แสนิถึพลันัึ้น ฝ่ามือเรียวยาวรีบเปิประูทันที พบใบหน้าามึ้นสีระเรื่อ ยยิ้มามเิายอยู่หน้าประู วาลมโโ้ลเล็น้อย แววาหวานละมุนายแววหลใหล ายหนุ่มลมหายใสะุ ลอบลืนน้ำลาย เบี่ยัวผายมือให้นาเ้ามาในห้อ ร่าเล็หอมรุ่นเินเียผ่านเ้าประู เว่ย้านเผลอสูลิ่นายอนาเ้าไป ร่าายพลันสั่นสะท้าน ร่าายร้อนผ่าวึ้นมาอีระับ บาอย่าลาร่าายื่นาหลับใหล
"ธนูหยุสารอยู่ที่ใ?"
ายหนุ่มเลิิ้วเล็น้อย้วยวามแปลใ ่อนะเินไปหยิบธนูล้ำ่าันให่มาให้นาูม
นานั่้อยอยู่รนั้น ใบหน้ารูปไ่ามอนาึ้นสีวนมอ วาลมโู่ามโ้ล แววาหวานหยาเยิ้มายแววหลใหล ฝ่ามือเรียวเล็ลูบลำธนูอย่าทะนุถนอม นายยิ้มามเิายมาที่เา รอยบุ๋มที่แ้มึูนเาแทบเอื้อมมือไปสัมผัส ร่าสูสั่นสะท้านอีรั้บาอย่าภายใ้าเั้นในยายพออย่ารวเร็ว
หลีินเยหน้าึ้นมอบุรุษรหน้า เายัามเเ่นทุวัน วาลมโมอสบวาเรียวยาวู่าม นัยน์าสีอ่อนอเาเ้มึ้น แววาายแววบาอย่าที่นาไม่รู้ัแ่วนใเ้น มูโ่เป็นสัน รับับริมฝีปาหยัสีแสวนมอ เส้นผมยาวำประุหมึทิ้ัวล้าใบหน้าาวนเือบีอเาทำให้เายิู่เปล่ประายภายใ้แสเทียน เิเป็นภาพแสนเย้ายวน
ึึ!
หลีินรับมนใเ้นเรือนายผ่าวร้อนยิ่ว่าเิม ถูามามเย้ายวนสะให้ลุ่มหล หิสาวลุึ้น้าๆ เินรมาหาเาประุ้อมน์ ร่าบาหยุลห่าาเาเพียเาเพียสามืบ ใบหน้าามยยิ้มหยาเยิ้ม ริมฝีปาอวบอิ่มเผยอึ้น
"เว่ย้าน..้าอบท่าน"
เว่ย้านแยไม่ออแล้วว่าวามามวนลุ่มหลรหน้าเป็นวามริหรือวามฝัน เาโหยหานามาเินไป ฝ่ามือเรียวยาวึรั้นาเ้ามาในอ้อมแน้มใบหน้าามปานล่มเมือล แนบริมฝีปาหยัสวยับเรียวปาอวบอิ่ม่ำเยิ้มที่เาถวิลหาทุืนในวามฝันมอบุมพิแสนหวาน
ทันทีที่สัมผัสลีบปาอวบอิ่มนุ่มละมุน ลมร้อนในร่าสูล้ายะทวีู ฝ่ามือเรียวยาวอี้า เลื้อยเ้าไปในสาบเสื้อบีบเล้นทรวอบอวบอัผ่านเอี๊ยมัวน้อย สลับับบีบบี้ปลายยอผ่านผ้าเนื้อนุ่มนแ็เป็นไ
"อืม!อืม!"
หลีินถูเาู่โมนสมอมึน เผลอรวราแผ่วเบาในลำอ วามร้อนผ่าวในร่าายล้ายพุ่สูึ้น วามรู้สึแปลใหม่ที่ไม่รู้ัปั่นป่วนหัวใ วามเสียวปลาบแผ่่านออมาาส่วนนั้นเมื่อถูปลุเร้ายออ ทั้วาบหวิวทั้ทรมาน
"แฮ่!แฮ่!"
เสียหอบหายใอทัู้่ั้อ หลีินถูเาูบนแทบหมลม ร่าสู้อมอไปที่นา ะนี้เส้นผมอนาหลุลุ่ย ใบหน้าามอนาแปลั่ วาลมโหวานหยาเยิ้มปรือ่ำ ริมฝีปาอวบอิ่มอนาบวมแอ้าออสูอาาศ สาบเสื้อเผยออ้าออ เผยเอี๊ยมัวเล็รัิ้ว เ้าอวบอัลมสวยเป็นน่าบีบเล้น ปลายยออแ็เป็นไึ้นรูปัเน เิเป็นภาพยั่วยวนวนวาบหวาม ายหนุ่มมอ้วยวามลุ่มหลเลือในายล้ายเือพล่าน ท่อนลำร้อนระุับน้ำเหนียว้นออมา
หลีินถูวาเรียวสวยสั่นระริ้อมอนสะท้านไปทั้ร่า นัยส์าสีอ่อนอเาเผยอารม์บาอย่าที่ทำให้แ้านาอ่อนแร ร่าายร้อนผ่าวึ้นมานแทบทนไม่ไหว รู้สึถึอเหลวบาอย่าที่ไหลมาาส่วนนั้นอร่าาย ร่าบาพลันปิัวเล็น้อยอย่าทำอะไรไม่ถู ใหนึ่อยาให้เาสัมผัสอีรั้แ่อีใ็ยัห่วัวล
"ท่านอบ้าหรือไม่?"
หิสาวถามย้ำเพื่อวามแน่ใ ใบหน้าามปานล่มเมือพยัหน้าอบรับ
"้าอบเ้า..ั้แ่รั้แรที่เอัน"
หลีินใเ้นรัวับำอบอเา ร่าบายยิ้มหยาเยิ้มฝ่ามือเรียวเล็ถอสายรัเอวออ นุลุมหลุออาเรือนร่าาม ะเินเ้าหาบุรุษรหน้า้าๆ วแนเรียวเล็ล้อที่ออเา โน้มใบหน้าามปานล่มเมือที่นาหลใหลลมา แนบริมฝีปาอวบอิ่มับริมฝีปาหยัสวย ส่ลิ้นเล็หอมรุ่นเ้าไปในโพรปาอเา ทัทาย หยอเย้า ูึ ลิ้นร้อนอเา ามที่ร่าายปรารถนา
เว่ย้านถูนาู่โมนสั่นสะเทือน วามยับยั้ั่ใปลิวหายไป สอมือโอบอุ้มร่าามหอมรุ่นไว้ในอ้อมอทะยานสู่เียนอน ายหนุ่มวานาลอย่าแผ่วเบา รีบถออาภร์ัวเออย่ารวเร็ว ทาบทับนาในวใไว้ใ้ร่า
หลีินเอื้อมฝ่ามือเรียวเล็สัมผัสใบหน้าามอเาอย่าลุ่มหล วาลมโเหลือบมอแผอแร่อเา้วยวามเินอายปนอยารู้อยาลอ ร่าสูมอท่าทาน่ารัอนาหัวใเาล้ายถูรเล็บที่มอไม่เห็นสะิผ่าน นันยุบยิบ
"หึ!หึ!"
ายหนุ่มเผลอหัวเราะเบาๆ ้มลแนบริมฝีปาหยัสวยับใบหูร้อนผ่าวอนา
"เ้าสามารถสัมผัสไ้..ามที่้อาร"
เสียแหบพร่ามาพร้อมับลมหายใร้อนผ่าว ร่าบารับฟันใเ้น วามรู้สึเสียว่านที่เพิ่เยรู้ัทำให้เรี่ยวแรอนาเหือหาย แ้มสอ้าแ่ำ้วยวามเินอายผสมวามร้อนรุ่มเผลอเม้มปานแ้มบุ๋ม
'อา!เหุในาน่ารัถึเพียนี้'
ร่าสูอใไม่ไหว โน้มัวลแนบริมฝีปาหยัร้อนผ่าวับรอยบุ๋มวนหลใหลทั้สอ้า ุมพิที่แ้มแ่นุ่มนวลถึหัวใ รุีน้อยวัยแรรัสั่นสะท้านไปทั้ร่าวามร้อนผ่าวาภายในระุ้นอารม์ปรารถนา โหยหาวามรู้สึเสียวสะท้านยามถูบุรุษที่อบลึเล้นเ้าอวบอั ฝ่ามือเรียวเล็เอื้อมปลเอี๊ยมัวเล็ออ วาลมโ่ำเยิ้มมอสบวาเรียวามอเา นัยน์าสีอ่อนอเาึูนานลุ่มหลมาย เอื้อมไปับฝ่ามือเรียวยาววาทาบบนทรวอเปลือยเปล่าอัวเอ
เว่ย้านถูนายั่วยวนนทนไม่ไหวโน้มัวลแนบริมฝีปาหยัสวยับใบหูนาอีรั้
"เป็นเ้าที่ยั่วยวน้า..ินเออร์"
ร่าสูอ้าปาับใบหูร้อนผ่าวบเม้มนนใ้ร่าสั่นเบาๆ ยับริมฝีปาร้อนบูบริมฝีปาอวบอิ่มนบวมแ านั้นลาลมาที่้นอามระหบูบฝารอยรัสีุหลาบ ปลายมูโ่สูมลิ่นายสาวหอมอ่อนๆ้วยวามหลใหล
ฝ่ามือเรียวยาว้าที่นาับบีบลึเ้าอวบอัเ็มมือสลับับบีบบี้ปลายยอสีหวาน ร่าบาิในเผลอแอ่นหน้าอรับารปรนเปรอาเา วามเสียว่านายออถูปลายนิ้วยี้ส่ผ่านไปยัท้อน้อยนร่าามบิส่ายไปมาอย่ายั่วยวน ร่าายสั่นสะท้าน้อารปลปล่อยวามเสียว่าน
"อ๊าาา"
หลีินเผลอส่เสียราหวานน่าละอายออมาเพื่อระบายวามอึอั ร่าสูรับฟันหัวใระุ ทรวอหอบสะท้าน้วยวาม้อารนแทบทนไม่ไหว ริมฝีปาหยัเลื่อนลมาที่เ้าอวบอั ุมพิปลายอทั้สอ้า่อนรอบปาวัลิ้นูเลียปลายยอสีหวาน ฝ่ามือ้าถนัเลื่อนล่ำปลายนิ้วเรียวยาวรีแยลีบอวบ สะิเี่ยิ่ไเล็ ยี้วน้ำๆทีุ่เิม
"อ๊า!..อ๊า!..อ๋าา"
ร่าบาหอบราระเส่าถึุสูสุในพริบา สะโพสั่นระุอย่าวบุมไม่ไ้น้ำสีใสสาระเ็น
ความคิดเห็น