คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : In Vain : หนี (150per.)
In vain
หนี
ารที่เราพยายามเินออมาาที่ๆหนึ่ ที่ๆมีแ่วามสุแ่็มีวามทุ์เือปนไป้วย นเราไม่สามารถมีวามสุไปไ้ลอหรอ ถึอนนี้ที่านยอลิว่าทำถูแล้ว แ่ในใลับร้อนรนและิถึแ่เพียผู้ายนนั้น อยู่ๆน้ำา็พาไหลลมาสายน้ำาที่ร้อนผ่าวบ่บอถึารร้อไห้ทั้ืน ายนสนิท้าๆเลื่อนมือมาุมมือานยอลและบีบเล็น้อยเพื่อให้ำลัใ เาไม่รู้หรอว่าเิอะไรึ้น แ่ถ้าานยอลอยาบอมันะออมาเอ
รถหรูมาอที่หน้าฤหาสน์ให่โ านยอลเินลมาารถและเินามเพื่อนสนิทไป บ้านหลัให่แ่เรียบหรูให้วามรู้สึผ่อนลาย แ่ลับไม่ไ้ทำใหานยอลผ่อนลายลเลย
“ยิ่ถ้ายอลไม่ระบายออมา ออยอละร้อนเป็นไฟ” เสียผู้เป็นเพื่อนสนิทัึ้น เารู้นิสัยานยอลีว่าใรเพราะเาสอน ‘สนิท’ ัน
“เทา ยอลไม่ไหวแล้วผู้น่า็รุมยอล ยอลทำอะไรผิหรอ ถึยอละรัเา แ่ยอล็ไม่ไ้ไล่แม่ออไป ยอลไม่เยิะแย่เามาาแม่เลย เรื่อมัน็แ่ผิพลาเพราะืนๆเียว าวบ้าน่า่าว่ายอลเป็นลูอัู เลว ทำไ้แม้ระทั่ แย่ผัวแม่ แ่เทา ยอลไม่ไ้ทำ ยอลพยายามไม่ิแ่็ทนไม่ไหว ลอหนึ่อาทิย์ยอลไม่ล้าออไปไหน าวบ้าน่าพร้อมเ้ามารุมยอลเมื่อยอล้าวาออาบ้าน ยอลเหนื่อย ยอลไม่อยารัเาแล้ว ยอลอยาไปไลๆานที่นี้ แ่ยอล็ไม่เหลือใรอีแล้ว เทา ยอลไม่เหลือใรแล้วริๆ เทาอย่าทิ้ยอลน้ะ ฮึ…... ” านยอลพรั่พรูวามเรียมามาย ลออาทิย์ที่เ็บไว้นเียว อนนี้เาไม่เหลือใรแล้วริๆ ถ้าไม่มีเทาเาะไม่มีลมหายใแล้วแน่ๆ
‘ไอ้นบาปหนา แย่ผัวาวบ้านว่าเลวแล้วที่เลวยิ่ว่า…...นที่มันแย่หน่ะือแม่มันเอ!! ’
ำ่าทอที่ไหลเวียนอยู่ในหัว อานยอล ทำเท่าไหร่็ไม่สามารถลบออไปไ้เลย ถ้าอนนั้นเทาไม่โทรมา เาทำอะไรบ้าๆลไปแน่ๆ
“ยอลใเย็นๆน่ะ แล้ว็ฟัเทา เทาไม่มีวันทิ้ยอล แล้วเทาะ่วยยอลลืมผู้ายนนั้นเอ” เทาไม่พูปล่าวึร่าบามาอไว้เบาๆ เทารู้ว่าทุอ่ามันเิาเา เิาเาที่ไม่ามานยอลไป ถ้าวันนั้นเาเป็นนไปเอ านยอล็ไม่้อเิเรื่อแบบนี้ึ้น
“ยอล ไปอยู่อเมริาับเทาน่ะ”
“.......”
“น่ะ ไปอยู่ับเทา เทาะูแลยอลเอ”
“ไ้ ยอละไปอยู่ับเทา”
สิ้นเสียอานยอล็ปรารอยยิ้มอเทาึ้นมา เาหวัไว้นานแล้วว่าอยาวนานยอลไปเรียนที่เมือนอ้วยันเยิแ่ว่ายาเพราะานยอลอาไม่ยอมไปเนื่อาห่วแม่ แ่็ันเิเรื่อสะ่อน ทำให้โอาสประวบเหมาะสมพอี
“านยอล!” เสียบุลที่สามัึ้นทำให้านยอลสะุ้เฮือ เพราะนั้นเป็นเสียทีุ่้นเย เป้นเสียที่เานึถึอยู่ลอหลายวัน
“ลับมาเถอะ พี่อร้อ” ริสเ่า่อหน้าานยอลพร้อมอ้อนวอนอให้านยอลลับไป เาอยู่ไม่ไ้แน่ถ้าาานยอลไป แ่เา็ไม่แม้แ่ะรู้ถึเบื้อหลัที่เิึ้นับานยอลเลยสันิ เาไม่รู้ว่าานยอล้อทนมามาแ่ไหน และพยายามมาแ่ไหน แ่ถึยัไเา็อเห็นแ่ัว เห็นแ่ัวไม่ยอมปล่อยานยอลไป อแ่มีานยอลเา็ไม่้อารอะไรอีแล้ว
“เทา ยิ่เร็วยิ่ี” านยอลเอ่ยเสียเย็ยับเทาโยไม่สนใร่าสูทีุ่เ่า่อหน้าเา านยอลิว่านี้เป็นารทำเพื่อริส เาไม่อยาให้สัมรุมประนามริสเหมือนที่เาโน แ่เาโนนเียว็พอแล้ว
“อืม ไฟท์หโมเย็น และเรา้อไปแล้ว” เทาบอานยอล และสิ่ที่ไ้ลับมาือ านยอลพยัหน้าและเินไปเาะแนเทา พร้อมหันลับมาที่ริสบอเพียประโยสั้นๆ
“นี้ีที่สุแล้ว โี” านยอลเินออไปโยที่ริสเป็นนถือระเป๋าใบโที่านยอลเ็บมาาบ้านริส และอนนี้เาทั้สอ็เินออไปโยไม่หันลับมามอริสแม้แ่น้อย อะไรือีทีสุแล้ว ทำไมานยอลถึไม่บอว่าเิอะไรึ้น แล้วทำไม้อหนีันไปแบบนั้นแล้วะไปไหน ทำไมาอเามันถึแ็นลุไม่ึ้นแ้แ่น้อย ใอยาะวิ่ามไป แ่เ้ารรม าอเาไม่ไ้่วยเลย ริสึทำไ้เพีย นั่นิ่และปล่อยให้น้ำาไหลลมา้าๆ
“ยอล ยอลทำถูแล้ว เราะไปเริ่ม้นใหม่ันน่ะยอล เทาสัายอละมีวามสุ”
“อบุนะเทา เราเหลือเทานเียวแล้วน่ะ” านยอลเอ่ย ออมาาใริ ใ่ อนนี้เาไม่เหลือใรเหลือเพียเินิัวและเินในบัีที่เามีเ็บไว้ ถึไม่ไ้มามายแ่็พอสำหรับเริ่ม้นีวิใหม่ในเมือนออย่าสบาย
อนนี้เป็นเวลาสอโมรึ่ ทำให้เทาและานยอล้อมาเ็อิน่อนเวลาบินสี่ั่วโมและเาับเทา็มาทันเวลา ถึะเหลือเวลาอีหลายั่วโม แ่านยอล็้อไปัารแลเินและทำธุระ่อนบิน และใ้เวลาไปร่วมสอั่วโม ทำให้ไ้เวลาเ้าเพอี เาและเทาเินผ่านเไปแบบไม่ไ้ิใอะไร สำหรับบานอาะเสียใหรือเศร้าที่้อาบ้านไป แ่สำหรับานยอลนั้นลับีใที่ะไ้เริ่มใหม่ ถึะเสียใอยู้ลึๆ แ่เา็พยายามเ้มแ็ให้มาที่สุเท่าที่เาะทำไ้
“เทาว่ายอลทำถูไหม๊”
“ยอลฟัเทาน่ะ ไม่ว่าะเิอะไึ้นเทาะูแลยอลเอ”
“สัาน่ะ” อนนี้านยอลไม่เหลือใรแล้วริๆ อนนี้ิว่าสัวันเทาอาะเบื่อแล้วทิ้เาไปเลยนานเป็นแม่แท้ๆยัเลียแล้วทิ้ันไปแบบนี้เลย แล้วนี้เทาเป็นใรถึะมาูแลเาแล้วไม่เบื่อัน ิยัั้นน้ำาเ้ารรม็ไหลลมาไม่าสาย ส่วนเทาเมื่อเห็นานยอลร้อไห้ ็สะุ้เล็น้อยไม่ยาะเื่อ่วนี้านยอลร้อให้บ่อยริๆ
ารเินทาอันยาวนานร่วมราวสิบสี่่วโม านยอลับเทา็มาอยู่ที่ วอิัน ีี เมือหลวอสาธารรัอเมริา านยอลเรียนอินเอร์มาึมัไม่ไ้มีปัหาทาภาษามามาย มีเพียแ่วามรู้สึว่าปล่าวัลวามรู้สึโหวๆในใเทานั้น
“วันนี่เรา้อไปยื่นมหาลัยน่ะยอลไ้เอาใบเรมาหรือเปล่า” เทาถามเนื่อาริๆเาลลาสเียวันให้แล้วเหลือเพียให้านยอลเอาใบเรไปยื่น็บ เาลหมอไว้ ยื่นใบเรียบร้อย เทาเป็นนเรียนเ่ อนที่เอานยอลรั้แรทีุ่ยถูอ็เพราะทัู้่อยาเป็นหมอเหมือนัน บานถามว่าทำไมรอบรัวอเทามีธุริแล้วเทาไม่เรียนธุริ ำอบ็ือบ้านอเทามีหลาหลายธุริ แล้วมีอย่าหนึ่ที่รับเทาือหมอ รอบรัวอเทามีโรพยาบาลสามแห่ ที่แร่อั้ที่อเมริา ที่วอิัน ที่สอือ เาหลี และที่สามือ ประเทศไทยใลารุเทพ ลามไปนระทั่มีสายารบินเป็นอัวเอ แ่มีพี่ายอเาุมอยู่ ‘ลู่หาน ’ ลู่ห่านอยาเรียนบริหารึ่พ่อ็เลยส่ลู่ห่านไปบริหารสายารบิน ับโรแรมร่วมสิบสาา และ โรพยาบาล็ะส่่อให้ลูนเล็อย่าเทา บริหาร ึ่แน่นอนาระเป็นผู้บริหารโรพยาบาลไ้็้อมีวมรู้เรื่อแพทย์ับบริหารึ่มัน็รามวาม้อารอเ้าัว เทาเลยไม่ไ้ถูัวามฝันเหมือนอย่าที่ลูนัธุริหลายๆนโนัน
ส่วนานยอล ที่อนแรอยาเรียนแพทย์แ่เนื่อาอนนั้นพ่อแท้ๆอเาเอ็มีธุริเหมือนัน ถึพ่อะไม่เยบัับให้เรียน แ่ยัไเา็ไม่อยาให้บริษัทที่พ่ออเาสร้า้อไปอยู่ในารบริหารนอื่นหรอ สุท้าย็เิเรื่อึ้น าที่ะเรียนศิลป์ำนว ลายมาเป็นวิทย์ิ เนื่อา เาไม่มีบริษัท้อูแลแล้วในอนา ็ไม่ผิถ้าะเรียนแพทย์อย่าที่อยาเรียน…
“อื้ม เอามาแล้ว แล้วเทาลอะไรให้ยอลหล่ะ ” านยอลถาม้วยน้ำเสียออะเหนื่อยๆ ไม่รู้ว่าเาเินทามาเหนื่อยหรือิว่า่วนี้เาเหนื่อย่ายเป็นพิเศษ
“หมอไ ยอลอยาเรียนนี้ ีสะอีเราะไ้เรียนไป้วยัน” เทาหันมายิ้มร่า
“แล้ว็น่ะ เริ่มเรียนปีหน้า เพราะเราสอน้อปรับภาษา่อนปีหนึ่” เทาพูออมา้วยวามเ็ ถึะเ่แ่ไหน ็้อเรียนอยู่ีเนื่อาไม่ไ้เป๊ะเท่าเ้าอภาษา และแพทย์็มแ่ศัพท์ยาๆทั้นั้นเรียนเพิ่มไป็ไม่เสียหายถึะเสียเวลาไปปีหนึ่็เถอะ
“เราไปสอบเทียบีไหม๊เทา?” านยอลหันมาถามเทา้วยวามอยารู้ ถ้าสอบเทียบไ้เาสอนอาะ บเร็วึ้น
“อืม ็ีน่ะ ั้นไปยื่นเรื่อัน” เทาพาานยอลอมาาสนามบิน ้าวาออมา็มีรถลิมูีนันสีาวมาอที่หน้าสนามบิน ผู้น่าให้วามสนใับมัน่อนที่ะหันมาสนใบุลที่เินออมา้มหัวให้ายหนุ่มสอน
“Hello Mr.Huang long time no seen ” ายนหนึ่อายุรุ่นราวราวเียวันับเทาและายยอล้มหัวให้เล็น้อย่อนะพูเป็นภาษาอัฤษ และผายมือไปทารถเพื่อนะให้เราทัู้่ึ้นไป
“Em This is my friend his name is Chan and he will live with me so please open room for him and we have something to do first r u do what i order u? ”ไม่ใ่ผมฟัไม่ออหรือพูไม่ไ้หรอน่ะ แ่เทาัารแนะนำผมับบุลรหน้าเสร็สรรพ ใ่แล้วผม้อไปอยู่ับเทาสัพัแล้ว่อยหาที่พัอัวเอ
“Yes,and see you home” เายื่นุแรถมาให้เทาและเินอ้อมไปึ้นนรถแล้วับออไป
“้อไปไหนหรอ แล้วนั้นอะไรอ่ะ” านยอลถาม้วยวามสสัย
“็ไปยื่น เรื่อสอบเทียบไ และแวะไปยื่นำอที่ยูนิเวอร์ไ นู้นไรถมาละ” เทาอบลายวามสสัยให้านยอลที่นั่าแป๋ว ่อนะเปิประูรถหรูเปิประทุนที่นอสนามบินับมาส่ให้านยอลึ้นไปนั่และอ้อมไปฝั่นับเพื่อับรถไปยัุหมาย านยอลที่เห็นรถหรูเปิประทุน า็เบิว้าเ็มไป้วยวามีใ เทาเห็นแบบนั้น็หัวเราะ บทะีใ็ีใ บทะเศร้า็เศร้าเนอะหลายอารม์ัเนอะ านยอล
------------------150per.---------------
#ฟิลูเลี้ย
มาแล้วววว รบแล้ว่าาาาา านยอลมีวามสุน่ะเออ เี๋ยวีใเี๋ยวเสียใ ไบโพล่าแน่ๆ5555 อบไม่อบบอันไ้ อย่าเียบบบบ ไรท์เหา555 ถ้าไม่มีมีนอยาอ่านไรท์ะอัพแ่วันพุธะศุร์ น้าา แ่ถ้ามีนอบอ่านเยอะ เม้นเยอะ ไรท์ะพยายามลทุวันนนนนนเน้อออ ้วยรั าไรท์อิ้อิ้ อย่าลืมไปเล่นแททวิเน้อออ
มาแล้ว่าาา ออัพแ่ ห้าสิบ่อนนนนนน เี๋ยววันนี้อัพรบร้อยห้าสิบเลยยเยๆๆๆ 55 านยอละไปแล้ว่ะ นน้อยะบินหนีเทวาไปแล้ว่ะทำยัไี พี่เทาลิ่นุมา่ะ555 ใรรออยู่บ้า ให้ำลัใไรท์้วยพึ่ลับมาา่าัหวั เหนื่อยมา นี้นั่แ่นแทบไม่ไ้นอนเลย555 ั้ใมา แ่็ไ้แ่นี้ บอเลย ว่าอยาอัพให้ลีเอร์อ่านแ่สู้ไม่ไหวิๆ555 ให้ำลัใไรท์เยอะๆน้า้าาา
ความคิดเห็น