เปร(มินทร์)รัก

เด็กผู้หญิงตัวป้อมแก้มใสในชุดนักเรียนกระโปรงแดงของโรงเรียนหลวง ยืนร้องไห้จ้าเมื่อรู้ว่าพี่ชายต่างสกุลจะต้องจากไปเรียนไกลถึงครึ่งโลก

หม่อมราชวงศ์เปรมินทร์ นฤนรางกูล ย่อตัวลงระดับเดียวกัน ลูบกลุ่มผมของเด็กน้อยแผ่วเบา
”ไว้พี่กลับมาเมื่อไร จะเอาอมยิ้มมาให้ภาพเยอะๆเลยนะ“
เธอสะอื้น ยื่นนิ้วเกี่ยวก้อยเป็นสัญญาใจ


โปรดรู้ว่ารักครั้งนี้จะไม่ยากสักเท่าไร
ดีใจหรือเปล่า

…