คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่7 :
รอ RE ค่ะ
บทที่ 7 ประลองฝีมือ
มิเลน่าเดินตามทางที่หญิงสาวผมสีทองบอก เส้นทางนั้นพามาถึงลานกว้างรอบๆเป็นผนังที่เป็นโดมแก้วใสมีชั้นวางอาวุธอย่างเป็นระเบียบ เมื่อเธอเดินมาถึงจุดที่มีคนชุมนุมอยู่ เธอก็เห็นชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังยืนถกเถียงกับเด็กสาวสามคน กับเด็กหนุ่มอีกหลายคนที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างหวาดหวั่น
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ" สายตากว่าสิบคู่หันกลับมามองผู้มาเยือน ชายร่างใหญ่บึกบึนที่ทะเลาะกับเด็กสาวทั้ง3คนหันมาทางเธอ แล้วเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าที่ดูเอาเรื่อง
"มีหนูน้อยตัวกะเปี๊ยกหัวน้ำตาลมาอีกคนแล้ว"เขาเอ่ยน้ำเสียงเย้ยหยัน มิเลน่ากำมือแน่น สายตาเหลือบไปเห็นเด็กหญิงวัยเดียวกับเธออีกสามคนที่เพิ่งทะเละกับชายร่างยักษ์ไปเมื่อครู่ คนหนึ่งปากแตกเลือดไหลซิบๆ อีกสองคนทำหน้าวิตกกังวลหร้อมกัยส่ายหน้าไม่ให้เธอไปยุ่งกับชายผู้นั้น ความโกรธนิดๆเกิดขึ้นในจิตใจของมิเลน่า พลางคิดอย่างโมโหว่า มีหรือใครจะมาดูถูกเธอได้
"ถึงฉันจะเป็นหนูน้อยตัวกะเปี๊ยก แต่ฝีไม้ลายมือก็ไม่ด้อยกว่านายหรอก" ขาดคำมิเลน่ากำกำปั้นแน่น เล็งไปที่แก้มซ้ายของชายร่างยักษ์ แล้วกระแทกเข้าอย่างแรงจนชายตรงหน้าเซล้มไป
"หนอย...!!" ชายร่างยักษ์พูดรอดไรฟันด้วยความแค้นเคือง เขาคำรามลั่นก่อนปล่อยหมัดขวา หมายที่จะกระแทกใบหน้าขอเด็กสาว แต่ความที่มิเลน่าเคยฝึกฝนมากับมิเนียมด้วยเหตุผลว่า ซักวันจะได้ใช้
เธอเอี้ยวตัวหลบอย่างหวุดหวิด หมัดยักษ์ตรงไปกระแทกกับรูปปั้นหินอย่างแรง จนรูปปั้นนั้นระเบิดแตกกระจาย เหล่าผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างอึ้งไปตามๆ มิเลน่าได้จังหวะระหว่างที่ผู้คนและชายผู้นั้นเผลอ เท้าเล็กถีบเข้าที่พุงมหึมาของผู้ต่อสู้ แรงอัดเกินที่มีมากตัวเเด็กสาวดันร่างใหญ่ให้กลิ้งหลุนๆไปตามพิ้นหิน แต่ก็ไม่วายที่จะลุกมาสู้ต่อ คราวนี้เขาคว้าดาบใหญ่ที่วางอยู่บนชั้นมา รอยยิ้มเหยียดขึ้นที่มุมปาก เขาเอ่ยอย่างท้าทายว่า
"ประลองฝีมือกันหน่อยเป็นไง ทำให้ฉันกลิ้งเหมือนลูกบอลได้อย่างนี้ ฝีมือคงไม่เลว"
"ได้" คำตอบเรียบๆออกมาจากปากของเด็กสาว ทันใดนั้นดาบก็ฟาดลงอย่างหนักหน่วง มิเลน่ากระโดดหลบ เธอหยิบดาบคู่จากชั้นมากวัดแกว่งรับการโจมตีอย่างรวดเร็ว
เคร้งๆ!
เสียงดาบปะทะกันอย่างต่อเนื่อง ดาบใหญ่ของชายหนุ่มตวัดวูบโดนแขนมิเลน่า สร้างบาดแผลเป็นทางยาว เลือดข้นไหลซิบๆทำให้มิเลน่าเพิ่มความโกรธแค้น ดาบข้างที่แขนได้รับบาดเจ็บถูกดาบของชายหนุ่มปัดออกจากมือ
"แค่นี้ก็เท่าเทียมกันแล้ว"เขาเปรย ก่อนพุ่งดาบมาทางมิเลน่า คราวนี้มิเลน่ากระโดดตีลังกากลางอากาศข้ามศีรษะล้านชายหนุ่มไป อย่างสวยงาม เมื่อเท้าแตะพื้นปุ๊บเธอก็ใช้ปลายเท้าเด้งตัวไปเตะก้านคอของเขา ร่างใหญ่กระตุกเล็กน้อย แล้วล้มพับไป ผู้ที่เห็นเหตุการณ์อ้าปากหวอก่อนปรบมือให้ลีลาการต่อสู้อันน่าประทับใจของเด็กสาว
"คราวหน้าถ้าคิดจะมาดูถูกเด็กผู้หญิงอย่างฉันอีกละก็ นายตายแน่!" มิเลน่าคาดโทษแก่ชายหนุ่มที่สลบไม่ได้สติอยู่บนพื้น
เด็กหนุ่มนับสิบจ้องมองเธอเป็นตาเดียว มิเลน่าสังเกตเห็นแล้วทำตาปริบๆ
" มีอะไรอย่างงั้นเหรอ " เธอถาม เด็กสาวสามคนที่ถูกชายหนุ่มแกล้งเดินมาหาเธอ คนที่มีผมสีน้ำเงินเอ่ยปากขึ้น
"สุดยอดมาก เธอทำได้ไง"
"ก็ปกติของฉันน่ะ มันทำไมล่ะ"มิเลน่าถามต่อด้วยความสงสัย คราวนี้เหมือนมีเครื่องหมายคำถามปรากฏบนในหน้า
"ไม่ปกติซักกะหน่อย ขนาดเพื่อนฉันเรน่า เอ่อ..เรนยังสู้ตายักษ์นั่นไม่ได้เลย"
เด็กสาวผมสีม่วงไลแล็กตอบ พลางชำเลืองเด็กสาวชื่อเรน่าที่มีเลือดไหลซิบๆที่ปาก
"เมื่อไหร่ เธอจะเรียกฉันว่าเรน อย่างถนัดปากเสียทีไนล์รี"เรน่าหรือเรนพูดอย่างไม่พอใจ
"เอาเถอะๆ ไหนๆก็ไหนๆ เรามาทำความรู้จักกันหน่อยดีมั้ยจ๊ะ"เด็กสาวผมสีน้ำเงินขัดด้วยรอยยิ้มสดใส
"เอ่อ ฉันชื่อ มิเลน่า มิเลน่า ทราซินลีน่า จะเรียกมิเลเฉยๆก็ได้นะ"
"ฉัน เรน มาโร" เด็กสาวผมสีส้มออกแดงซอยประบ่า นัยน์ตาคมกริบสีอำพันเอ่ย
"ฉัน ไนล์รี แกลนีเลีย"เด้กสาวผมสีม่วงไลแล็ก ถักเปียหลวมๆนัยน์ตาสีม่วงอเมทิสต์พูดน้ำเสียงสดใส
"ฉันคาเรีย คารีเน่ เด็กสาวนัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเล ผู้มีผมลอนสีน้ำเงินยาวถึงกลางหลังเอ่ย
เมื่อทั้งสี่ทำความรู้จักกันดีแล้ว ก็มีเด็กหนุ่มหน้าตาดีอีกหลายเข้ามาแนะนำตัว เสียงจ้อกแจ้กดังไปทั่วโดมแก้วอย่างรื่นเริง
******************
to be continued...
คอมเม้นติเตียนหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น