คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หงุดหงิด
Rrrrrrr
เสียสายเ้าโทรศัพท์ที่าร์เเบอยู่บนหัวที่นอนบบอว่ามีนโทรมาในอนเ้าที่เเสนสใส เเ่ไม่ใ่สำหรับนที่นอนโู่อยู่บนเียนี้อะนะ
เเปะ เเปะ ิ๊
"อะไรเนี่ยโทรมาเเ่เ้าเลยยย" เ้าอโทรศัพท์โวยนิๆทันทีเมื่อรับสาย
("ไอหอมหวานูรุ่นพี่มึนะเว้ย รับสาย็วรทำเสียหวานเสนาะหููหน่อย")
"อโทษร้าบบบ พี่ลูอม พอีผมนอนึ ว่าเเ่พี่โทรมามีอะไรรึป่าว"
("็ไม่มีอะไรมาหรอไอั้มใ้ใหู้โทรมาหามึเเล้วูมี่าวีมาบอพวมึ้วยเว้ย")
"่าวี?อพี่?"
("เออเเล้วมึอยู่ไหนว่ะไอหอม")
"บ้าน"
("มันี่โมเเล้วมึ ไม่มารึไโรเรียนหน่ะ")
"อึ้ยย พี่พาผมุยอะผมสายเลย"
("โทษูไปเรื่อย เเ่นี้เเหละไว้เอัน")
"รับๆเเ่นี้นะรับ"
เมื่อหอมหวานวาสายารุ่นพี่เสร็็รีบวิ่หยิบผ้าเ็ัวเ้าอน้ำทันที เเ่่อนะอาบน้ำหอมหวานะอบส่อระูวามหล่อ(หรออ)อัวเอเเละพึมพำอะไรบาอย่า
//เรา็หล่อเหมือนันนะเนี่ย//
- - หรออ
หอมหวานมีใบหน้าหวานเเ่็ไม่มาเท่าผู้หิ ร่าาย็ไม่ไ้บาเเละไม่ไ้เเร่เินไปูะสมส่วนมารานายไทย
"ฮึมม ฮึมม" เาฮัมเพลไป้วยในะที่อาบน้ำนถึเเ่ัว
"โอเ วันนี้็สู้ๆ ไอหอม"
หอมหวานเินออาบ้านเเละล็อประูเรียบร้อยเนื่อาหอมหวานอยู่บ้านนเียว พ่อเเม่ไปทำาน่าัหวั เาึัสินใมาอยู่ับพี่ายเเ่นานๆทีพี่เาะลับมาบ้าน ไม่รู้ว่าไปิอะไร้านอรึป่าวอะนะ
เเ็ เเ็
หอมหวานเ็นัรยานออมาาโรรถเพื่อะี่ไปโรเรียน บ้านเาอยู่ห่าาโรเรียนไม่มานัเเละรู้สึว่ามันประหยัน้ำมันี้วยถ้าับัรยานไป
หอมหวานับัรยานไปัพั็้อะัึเนื่อาัรยานเาับ่อไปไม่ไ้
"เวรเอ้ยย"หอมหวานรู้สึหุหิไปหม เเ่เา็ทำไ้เเ่มอ้ายมอวาทาถนนเพื่ออวาม่วยเหลือรถทีผ่านไปผ่านมาเเละ็เอรถบิ๊ไบ์ันหนึ่ี่ออาบ้านเเละอหลััรยานอเา
"อ่าววว ใรเนี่ยใ่น้อหอมหวานรึป่าวหน่า"ายหนุ่พูยียวนออมา
"ใรน้อมึห้ะไอรัษ์"
"หึ ยัไม่หายเเ้นูเรื่ออนม4.อีหรอวะ ูไม่ผินะเว้ยโบเามาหาูเอ"รัษ์พูออมาพร้อมับับเเนอหอมหวาน เเ่หอมหวานสะบัเเนออ
"อย่ามายุ่ับู" หอมหวานพู้วยวามหุหิเเละร้อนใว่าะไปโรเรียนสาย
"ูอุส่าห์เป็นนีอรถะมา่วยมึเลยนะเนี่ย"
"ไม่ำเป็น" หอมหวานพูปัเเ่เวลาเา็มีำัเหลือเิน
"ะสายเเล้วนะมึ" รัษาพูเร่เพื่อให้หอมหวานไ้ัสินใเร็วึ้นเพราะเาเอ็รู้สึว่าัวเอ็ำลัะสายเหมือนัน
"็ไ้ว่ะ" สุท้ายเา็้อยอม
"หึ เอาัรยานมึไปอในรั้วบ้านู่อน็ไ้" รัษาพูเเนะนำ
"ิ" หอมหวานทำหน้าเ็นิๆ เเ่็ยอมเ็นัรยานไปไว้ในรั้วบ้านอรัษา
"ึ้นมา" รัษาพูเร่
"อึบ"
"หึ" รัำออมา
"อะไรอมึ" หอมหวานถาม้วยวามรู้สึหุหิทันที
"ป่าว อู้วย"
"อะไร"
"็เเล้วเเ่นะ"
บึนนน เอี๊ย
เฮือ
รัษาับไป้าหน้าเเละเบรระทันหันทำให้หอมหวานใหาย
"็เเล้วเเ่นะหอมหวาน" รัษาพูออมาอีรั้
"็ไ้ว่ะ" หอมหวานเอามือับเสื้อที่ีเอวอรัษาเเ่เเ่นี้็ทำให้รัษาพอใมานเเอบยิ้มอ่อนๆ เเละมอไปที่ระเพื่อมอน้าหลัเเ่็เห็นหอมหวานมอัวเอเหมือนัน รัษาึรีบหุบยิ้ม
"ูออรถเลยนะ" รัษาพูถาม
"เออ" หอมหวานอบ้วยวามไม่สบอารม์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
: สั้นไปไมนะ
ความคิดเห็น