คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบหน้าพ่อแม่
“ร้อไห้ทำไม้าว แม่ใหม วัเอ๋ยวัมานะลูนะ” น้ำรินลูบหัวปลอบโยน เมื่อเห็นลูสาวร้อไห้ไม่หยุ
“หยุร้อไ้แล้ว ิถึอะไร เอันอยู่ทุวัน นี่ทะเลาะับฟาเรื่อเรียน่อรุเทพ อีแล้วใ่ไหม?” ล้าเอ่ยถาม
“้าวิถึพ่อแม่ ้าวราบอโทษ พ่อแม่ยโทษให้ลูอัูนนี้้วยนะะ”
รว้าวลายอ้อมแนพูเสียแผ่ว ่อนะ้มลราบบนัอพ่อและแม่ เพื่ออให้ท่านอภัยในารระทำอนเอที่ผ่านมา
“อโทษอะไรลู พ่อไปหมแล้ว”
“แม่็ ้าวทำอะไรผิลู?"
“้าวไปเรียน่อที่รุเทพ เรียนบทำานสร้าานะร่ำรวย แล้วไม่ลับมาบ้าน 10 ปี นานเหลือเิน ้าวอัูไม่ไ้ลับมาทแทนพระุพ่อับแม่ทั่ที่ัวเอร่ำรวยแล้ว”
“น้ำ พี่ว่าลูพูแปลๆ นะ เียวน้อเป็นอะไรทำไมพูแปล ้าวพูถีเรื่ออะไรพ่อไม่เ้าใ”
ล้าหันไปพูับภรรยา และหันไปถามหลานาย สุท้ายหันไปุยับลู เมื่อเห็นลูสาวพูแปลๆ ฟัเท่าไหร่็ไม่เ้าใ
“ผมไม่รู้รับ ้าวลไปำน้ำหาล่อสมบัิที่ฟาเวี้ยลน้ำ ำอยู่หลายรอบรับ รอบสุท้ายำลไปนานมา พอโผล่ึ้นมา็พูาแปลๆ รับ”
“้าว เป็นอะไรลู ไหนแมู่ิ พี่ล้าลูไม่เห็นเป็นอะไรเลย แ่หน้าี ปาี มือี เพราะอยู่ในน้ำนาน อาะไ้ึ้นเลยเพ้อเรื่อเรียน หรืออาะเี่ยวับ เรื่อที่ทะเลาะับฟา เลยทำให้พูาแปลๆ”
น้ำรินประอใบหน้าลูเอีย้ายวา แล้วับฝ่ามือมาพลิไปมา ในะที่รว้าวนั่นิ่ สมอประมวลผลหยุิ หยุพู เมื่อเห็นเรื่อเล็ะลายเป็นเรื่อให่ วาม้อมอใบหน้าแม่อยู่นาน แล้วมอเลยไป้อหน้าพ่อ พร้อมำถามมามายผลุึ้นในใ
ทำไมพ่อแม่ยัูเป็นหนุ่มสาวเหมือนอนเราาไป 10 ปี ไม่แ่ึ้นเลยเหรอ พอมอเลยไปยัาิสนิท และเป็นเพื่อนรัเพราะโมาพร้อมันอายุเท่าัน
ฟาน้ออพี่เียว ฟาผมสั้นเลยบ่ามาเล็น้อยทำไมเพื่อนยัไว้ผมสั้น เหมือนทรนัเรียนมอปลาย และหน้าเ็ วาแร่ำเพราะผ่านารร้อไห้อย่าหนั ้อประสานสายาเหมือนโรธอยู่ลอเวลา และไม่พูับเธอสัำ เธอไ้แ่เ็บวามสสัยไว้
“้าวไม่ไ้เป็นอะไรใ่ไหม ปวหัวไหมลู ัวเปียนานแล้ว แม่ว่า้าวไปอาบน้ำเปลี่ยนุ่อนแล้วลมาิน้าวแล้วเรา่อยุยันใหม่นะ”
รว้าวเินึ้นบันไรเ้าห้อนอนอัวเออย่าเลื่อนลอย เมื่อเ้ามาภายในห้อนอน ภาพเียนอน โ๊ะเียนหนัสือ ม่านหน้า่า ภาพฝาผนัยัเหมือนเิมทุอย่า
และยัอยู่ในวามทรำอเธอเสมอ น้ำาที่เหือแห้ไหลรินอาบแ้ม วามเศร้าเ้ารอบำอีรั้ สอมือบายึ้นปิหน้าั้นสะอื้น ้วยวามเศร้าเสียใสุึ้
เธอพลาเธอผิ เธออยาแ้ไวามผิพลาที่ผ่านมา ใบหน้าหวานสะบัไปมาับไล่วามเศร้า แล้วเิวามสสัย เมื่อรู้สึไ้ถึวามเบาบนศีรษะ ่อนะยสอมือึ้นลูบผมไปมา เือบหลุเสียรี๊ แ่รีบยมือะรุบปิปาเสีย่อน
“เิอะไรึ้น! ผมยาวสลวยสวยเ๋หายไปไหน ทำไมเราผมสั้น”
ร่าบาวิ่เ้าไปยัห้อน้ำ เพื่อส่อระ เมื่อเห็นภาพที่สะท้อนระเ็มา เือบส่เสียร้ออีรั้
“รี๊!” เสียรี้วยวามใไม่หลุออมา เมื่อมือนุ่มยึ้นปิปาั้นเสียร้อไว้ไ้ทันท่วที
ภาพเ็สาวใบหน้ารูปไ่ นัยน์าม ิ้วเ้มไม่เป็นระเบียบ (เพราะไม่เยแ่ให้เ้ารูป)
มูโ่ปลายมูทรมพู่ (ันัปีมูนสวยเ้ารูปแล้วนะ)
สอมือยึ้นประบทรวสาวัพบี (อนนี้ับีแล้ว้า)
รูปร่าผอมสู 165 ม. ูสมส่วนแบบวัยรุ่น ไม่ไ้มีผิวาวใส รูปร่าอวบอิ่ม สวยเ็ี่เย้ายวนใ เหมือนปัุบัน
“ี๊! โอ๊ยเ็บ! มือบาลูแ้มเบาๆ ลอหยิแล้วเิอาารเ็บมา เราฝันอยู่เหรอ ทำไมใบหน้าเราเหมือนอนเรียนมอปลายใ่เหมือนฟา้วย”
ร่าบารีบวิ่ออาห้อน้ำ รไปยัโ๊ะเียนหนัสือ ที่ยัมีอหนัสือวา้อนันอยู่ วาู่หวานวามอหาปิทินั้โ๊ะ
ความคิดเห็น