คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ถูกเนรเทศ!!!
"หลีกๆ!ขอทางหน่อยคร้าบบบบ!"เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้น ณ กลางตลาดหมู้บ้านเเห่งหนึ่ง พร้อมกับชาวบ้านที่พากันเเตกตื่นรับ วิ่งหนีกันเข้ากระโจมของตนอย่างสับสนอลหม่าน โดยที่มีเด็กหนุ่มผมเทาคนหนึ่งกำลังวิ่งหน้าตั้งใส่เกียร์ หมา หนีมังกรยักษ์สีดำที่ไล่ตามเขามาติดๆอย่างสุดชีวิต โดยที่ในมือเขานั้นถือเคียวสีดำขนาดใหญ่
"ไอมังกือนี่มันหลุดเข้ามาได้ไงเนี่ย...!หลุดเขตุอาคมของเมืองเข้ามาง่ายๆอย่างนี้มันจะไม่เก่งไปหน่อยรึไงฟะ"เด็กหนุ่มโวยออกมาก่อนที่จะกลิ้งหลบอุ้งมืออันหน้าสะพรึงกลัวของมังกือ..เอ๊ย! มังกรได้อย่างหวุดหวิด ก่อนที่จะรีบวิ่งไปยังลานกว้างที่บัดนี้ไม่เหลือใครอยู่เเล้วซักคนเดียว
"รอส!นั่นนายพาตัวอะไรมาอีกล่ะเนี่ย"เสียงใสๆของเด็กสาวดังขึ้นมาจากด้านบนหัวเข้าทำให้เขาเเหงนหน้าไปมองว่าคนที่เรียกเขานั้นคือใคร
"อ่าวพี่ริน!มาก็ดีเเล้วมาช่วยผมทีดิ!"เด็กหนุ่มตระโกนบอกเด็กสาวผมสีเพลิงที่กำลังขี่กิฟฟินอยู่เหนือร่างของเขา ก่อนที่เขาจะถูกมังกรตัวนั้นตบเอาจากด้านหลังปลิวไปไกลหลายเมตร จนเสื้อที-เชิร์ตสีขาวของเขานั้นขาดออกเป็นลอยยาว
"ไม่ต้องบอกพี่ก็มาช่วยอยู่เเล้วล่ะร่า...มันงั้นจะส่อมาถึงนี่หาพระเเสงอะไรล่ะ"ริน พี่สาวของเขาพูดขึ้น พร้อมกับสะบัดมือทีนึง ทำให้เกิดคธาคู่ใจมาอยู่ในมือขวา
"อัลบิเน่ เฟลมมินอส ศรอัคครเพลิง!"ทันทีที่เธอร่ายเวทย์บทนั้นจบลง ศรไฟนับสิบลูกก็พุ่งเข้าใส่มังกรตัวนั้นในทันที..เเต่ทว่า...การโจมตีของเธอนั้นเเทบจะไม่เห็นผลเลยเเม้เเต่น้อย เพราะมันสร้างได้เเค่เพียงลอยไหม้เล็กๆน้อยเท่านั้น
"นี่นายไปพามังกรพันธ์ไหนมาไม่ทราบยะเนี่ย เล่นมีหนังกันเวทย์มนตร์ซะขนาดนี้ เเล้วพี่จะซัดมันเข้ามั้ยเนี่ย!"เธอตระโกนบอกเเล้วบังคับกริฟฟินตัวนนั้นหลบการโจมตีของมังกรตัวนั้นได้อย่างฉิวเฉียด เเต่การโจมตีด้วยเเขนอันทรงพลังของมันนั้นทำให้เกิด กระเเสลมพัดร่างของเธอล่วงลงมายังพื้น เเต่โชคดีที่ว่า ร้องชายของเธอนั้นเข้ามารับได้ทันก่อนที่เธอจะหัวโหม่งพื้น
"พี่นี่ซุ่มซ่ามไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆเเฮะ!..อ้อเเล้วก็ไอเรื่องที่พี่ถามผมว่ามังกือนี่มันพันธ์อะไร..ถ้าจำไม่ผิดมันน่าจะคือพันธ์ ทีโฒโดรมเฟียร์ นะฮะ"เด็กหนุ่มบอกเเล้วโยนพี่สาวของตนเองไปนั่งบนกริฟฟินอย่างเดิม
"เฮ้ย!นายจะบ้าอ๊ะป่าว...ไอมังกรที่นายบอกมันอาศัยอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของโลกเลยนะ"เธอกล่าวเเล้วรีบร่ายคาถาเวทย์ศรอัคคีต่อ
"ไม่รู้พี่จะเชื่อปล่าวนะ ไอที่ผมหายไปสองสามเดือนเนี่ย เพราะผมไปตลุยซากโบราณสถานฝั่งนู้นมา...เเละไอเจ้านี่มันก็ตามผมมาหลายอาทิตย์ละ"เขาบอกเเล้วพุ่งเข้าไปเอาเคียวเสยขึ้นที่ไต้คอเเล้วสะบัดเคียวลงมาผ่าเเสกกลางหน้าอย่างสบายๆ ซึ่งมันก็สร้างเเผลได้ลึกพอสมควร จนเลือดสีเเดงนั้นไหลซิบออกมา
"เเล้วนายไปทำอะไรให้มันโกรธล่ะ มันถึงตามมาราวรนายขนาดนี้น่ะ"เธอตระโกนถามก่อนทีเวทย์บทเก่าขาประจำจะถูกร่ายออกมาเหมือนเดิม
"สมควรเเล้วล่ะที่มันจะตามมาฆ่าน้องน่ะ - -' "
"ป่าวหนิ!เเค่ไปเผลอไประเบิดถ้าที่มันอยู่เอง"เขาตระโกนบอกกลับ เเล้วกระโดดตีลังกากลางอากาศขึ้นไปอยู่บนหลังมัน เเล้ววิ่งไปฟาดเยวลงใส่กลางลำคอของมัน"ด้วยอำนาจเเห่งข้า ข้าขอสั่งเจ้า รัติกาฬที่หลับไหลเอ๋ย จงตื่นขึ้นมา กลืนกินศัตรูเเห่งข้าให้มลายสิ้น"เด็กหนุ่มร่ายเวทย์ออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับออร่าเวทย์สีดำจะค่อยกลืนกินเคียวของ พร้อมกับเเรงกดดันมหาศาลที่พรุ่งพร่ายออกมาจากเขา ซึ่งเเม้เเต่มังกรก็อดหวั่นไม่ได้
"จงมาสถิต อวตารที่หนึ่ง...เดบิลอส!"เขาตระโกนลั่น พร้อมกับอัศนีบาตจำนวนหลยสายจะผ่าลงมาที่เขา เเละกลุ่มควันสีดำจะคล่อยปกคลุมบริเวณนั้น
"เฮ้อ!หวัดดี จะเรียกฉันออกมาทำไมเนี่ย กำลังหลับอยู่สบายๆเลยเเท้ๆ"เสียงอันน่าสะพรึงกลัวดังขึ้น พร้อมกับกลุ่มหมอกควันสีดำนั้นจะค่อยๆจางลงทำให้ปรากฏ ร่างของรอส ที่ผมสีเทานั้นได้เปลี่ยนเป็นสีดำเเละดวงตานั้นเเดงก่ำดั่งสีโลหิต เเละในมือข้างขวานั้นก็เต็มไปด้วยอักขระเวทย์รูนโบราณเเละในมือของเขานั้นก็คือเคียวสีดำสนิทที่เต็มไปด้วยอักขระเวทย์รูนเช่นเดียวกัน โดยที่มีเพชรเเละมรกตรจำนวนไม่น้อยประดับอยู่ทั่วด้ามจับ เเล้วมีดวงตาสีเเดงก่ำที่ดูเเล้วสุดเเสนจะน่าสะพรึงกลัวอยู่ที่ใบมีดของเคียว เเต่ที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใดก็คือบัดนนี้นั้น เขากำลังบินอยู่เหนือหัวมังกรด้วยปีกค้างคาวอันใหญ้ที่งอกออกมาจากกลางหลังของเขา
"คิดว่าฉันอยากเรียกเเกออกมานัก เรียกออกมาทีโดนฟ้าผ่าเป็นสายอย่างเงี้ย!"เขาโวยใส่เคียวของตนก่อนที่จะพรุ่งตัวเข้าฟันฉับเข้าที่หางมังกรอย่างเเรง จนมันขาดกระจุยด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
"ก็ใครสั่งให้เเกเรียกล่ะ"เสียงอันหน้าสะพรึงกลัวของมันดังขึ้นพร้อมกับร่างของมังกรที่ทรุดลงไปนอนดิ้นพร่านอยู่บนพื้นอย่างทรมาน เด็กหน่มพุ่งเข้าไปซ้ำร่างของมังกรนั้นที่คออย่างไร้ความปราณี โดยการฟันซ้ำที่ลำตัวของมันเกือบ10ที
'ก๊าซซซ'มันร้องลั่นพร้อมกับร่างของมังกรตัวนั้นที่สิ้นลม นอนอยู่บองกองเลือดอย่างน่าอนาถใจ โดยที่มีเด็กหนุ่มนั่งท้าวคางอยู่บนหัวของมัน โดยที่่กำลังเเสยะยิ้มออกมาอย่างผู้กำชัย
"เฮ้อ!นายนี่โหดยังไงก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะไอน้องรัก...เเต่!...ทำไมไม่จัดการมันตั้งเเต่นอกเมืองล่ะฮะ!!"เธอพูดเเล้วขี่กริฟฟินเข้ามาชนเขาล้มลงจากหัวมังกรอย่างเคืองๆเล็กน้อย เเต่ยังโชคดีที่เขาไม่ตกลงไปหัวฟาดพื้นตายซะก่อน เพราะยังโชคดีที่เขามีปีกค้างคาวอันใหญ่ช่วยพยุงเอาไว้
...................................................................................................................................................................................................................
โทษทีนะครับ เวลาเรียนคอมมีเท่านั้เอง เดี๋ยวพุธเย็นมาอัพต่อ
ความคิดเห็น