คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Topic 3 มุมอ่อนไหว
หลังจากที่ฉันเปลี่ยนชุดเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จแล้ว ก็เดินออกไปที่สระเพื่อทำความสะอาด “ -.- เอ่อ..ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาอย่างงั้น” O_o โอ๊ะ โอ๋ นายเจ็คมีฝาแฝด “เอาเถอะ...แกพยายามหน่อยนะ ฉันก็ไม่ได้ดีมากกว่าแกนักหรอก เรามาอยู่เมือง “อื้อ เรื่องนั้น ฉันจะพยายาม”
“รีบกลับบ้านกันดีกว่าเนอะ ^^ ฟูยะมันคงทำอะไรอร่อยๆไว้รอแล้วแหละ”
“อืม -_-“ ไอ้นี่มันห่วงแค่เรื่องกินเท่านั้นเอง
............................................................................................................ “หวัดดี ยังไม่เปลี่ยนเลยนะ รีน” O_o ใครฟะ ทำมาเป็นตีสนิท >> -_- >> ๐_๐>> O_O >> ^O^ “นี่..ไหนบอกว่าจะโทรมาไง เธอทำให้ฉันคิดถึงมากจนต้องโทรมาหาเองเลยนะ “ฉันก็เหมือนกัน^^ แต่มันยุ่งๆอ่ะ หาที่เรียนอยู่ เฮรู้มั๊ยอ่ะ>_< เด็กเมืองไทยมันกวนได้ทีเลยนะ รีนเกือบตื้บมันอยู่แล้วเชียว”
“อย่าเฮี้ยวให้มากนัก วันไหนที่พวกพี่เธอเอือมระอาแล้วละก็ ฉันจะไปรับที่เมืองไทยจริงๆนะ^^”
“งั้นเธอเตรียมตัวมานับฉันได้แล้วแหละ พี่ฉันคงเบื่อฉันเต็มทน^^(เอ่อ.จริงๆ เคียวเฮ แกรีบมารับมันไปเลย จาก พี่ไค ^^)”
“ฉันดีใจนะ เบอร์ที่เธอให้เนี๊ยเป็นเบอร์ของเธอจริงๆ ไม่ได้เขียนมามั่วๆ”
“มิบังอาจ ^^ ใครจะไปกล้า ไอ้ทาโร่ มันบอกเฮใช่ป่ะเรื่องเบอร์เนี๊ย”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้สิ มันมาร้องไห้ที่ร้านเราใหญ่เลย”
“เก๊าะ^^ เราไม่ชอบมันอ่ะ แต่ถึงยังไง ก็ให้เบอร์จริงๆเราไปให้มันหน่อยนะ สงสารอ่ะ>_<”
“เรื่องอะไร เธอเป็นแฟนฉัน ฉันหึงนะ ไม่มีวันหรอก ไอ้ทาโร่!”
“นี่นายหวงฉันด้วยเร๊อะ>_< ไม่ใช่ปานนี้ควงสาวๆชิบุย่าทั่วไปหมด”
“อ๊ะ! รู้ได้ไง”
“อ๋า>_< นี่เธอ....”
“พอๆ ฉันล้อเล่น รักเธอคนเดียว จะมีใครอีกละ นอกเสียจาก..วันใดที่เธออ้วนเป็นหมู วันนั้นฉันจะทำเป็นไม่รู้จักเธอ ^^”
“เหอๆ นายเคยคุยโทรศัพท์อยู่ดีๆ แล้วโดนเตะหล่นจากเก้าอีกม่ะ ฉันทำได้นะ ลองป่าว -_-“
“โห่!! แฟนฉันโหดจังเลย^^ ฉันเลือกมาถูกคนป่าวเนี๊ย”
“ถึงไม่ถูก นายก็ไม่มีโอกาสเลือกใหม่แล้วแหละ หัวใจนายอยู่กะฉัน ฉันไม่ปล่อยมันไปไหนหรอก”
“ง่ะ ^^”
“อิอิ”
“อ้าว!! ไอ้รีนมันคุยกะใครหรอ”
“ใครเดาเองละกัน^^”
“ไอ้เคียวเฮ”
“เก่งนิหว่าไอ้ไค แกมีสมองด้วยเหรอฟะ”
“-_-“
“พูดยังกับว่า คนที่ไอ้มิรีนคุยแบบมีความสุขแบบนี้มีหลายคน”
“เอาน่า....สีหน้าแบบนั้น ให้ไอ้เคียวเฮได้ไปคนเดียวเหอะ พวกมันผ่านอะไรกันมามาก ยอมๆให้มันหน่อยแล้วกัน^^”
“เอ่อ หมั่นไส้ โว๊ยยยยย หมั่นไส้” เวง! พี่ไคมันจะตะโกนหาเมียรึไงฟะ -_-:
“วี๊ด วิ๊ววววว โห่ เจ้! หุ่นใช่ได้นะเนี๋ย” ให้ทายค่ะท่านผู้อ่าน ว่าเสียงนี้เป็นของใคร -_-
ถูกต้องนะคร้าบบ!! ไอ้ผมทองปากหมานามว่า (ไอ้)เจ็ค นั้นเอง ฉันทำหน้าเซ็งๆ
(ทนทำใจ)เดินผ่านโดยไม่พูดอะไร วันนี้ฉันมีเรื่องมามากแล้ว ชักจะอิ่ม
“ควั่บ!” เอ๊ะ!! >_< นายเจ็ค!! จับมือฉันทำไม แล้วนั่น....จะลากฉันไปไหนนน ม่าย
ยยย ม่ายยยยไปปปปป
“เจ๊....เธอมีปัญหาไรเหรอ มีใครแกล้งเธอ” เหอ เหอ พวกเมียนายไง -_-“ กับ(อดีต)
เพื่อนงี่เง่าหนึ่งคน
“ปล่าว...ปล่อยแขนฉันได้แล้ว เจ็บ” นี่นายยังรับรู้อยู่มั๊ย ว่าแขนที่นาย
คนไม่ใช่ ขาหน้าของกระบือ >O<!
“โอ๊ะ โทษ นี่เจ๊ แน่ใจนะ”
“นี่นาย เจ็ค นายจะถามอะไรฉันนักนา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะนายเหรอ
ฉันต้องโดนยัยชะนีป่า อ้างตัวเป็นเหมือนผู้พิทักษ์สามีสุดที่รักมาหาเรื่อง จนฉันต้อง
มีเรื่อง กับพื่อนคนแรกของฉันเนี๋ย>_<” ทุกๆๆอย่างมันเป็นความผิดของนายคน
เดียวววว นาย เจ็ค
ป่าวเนี๋ย แล้วนายคนนี้ ใช่นายเจ็คที่กวนประสาทฉันตอนเช้ารึป่าวว่ะ
“ห๊ะ!......ช่างเถอะ นายไม่มีไรแล้วใช่ม่ะ งั้นฉันไปก่อนล่ะนะ” โอ๊ยย ยิ่งคุยกะนายนี่
ฉันยิ่งงง มีแผนไรป่าวฟะ -_-
“เจ๊....ถ้ามีใครแกล้งเธอ บอกฉันได้นะ” นายนั้นตะโกนไล่หลังฉันมา ฉันหันไปมอง
อีกที ดูๆไปแล้วนายคนนี้หน้าตาไม่เลวแหะ หุ่นก็ดีแล้ว อืมม ใช่ ดีมากๆเลยแหละ ถ้า
ไม่กวนประสาทน่ะนะ ฉันคงชอบนานแล้ว โอ๊ะ ไมได้ๆ ฉันมีเจ้าของหัวใจแล้วนี่
น่า!!!!!!!!!
“ไง....ไอ้มิรีน วันเรียนวันแรกของแก” ไอ้พี่ไค มันทักทายด้วยคำพูดที่แดกดัน พร้อม
มืออันหยาบๆมาตบที่หัวฉัน TTOTT เจ็บบบบเฟ้ยยย >_<!
“อื้อ! ดี”
“แต่....หน้าตาแกมันไม่ได้บอกยังงั้นเลย-_-“ เอ๋า!!! แต่ปากฉันบอกว่าดีก็ดีเด๊
“มันบอกว่าแกเพิ่งผ่านสงครามเวียดนามมาอ่ะ O_o” เวง!! -_-“
เขาเราก็ต้องอดทน” O_O อสูรสอนฉันเหรอ ไม่น่าเชื่อ (เมิงทำอารมณ์ซึ้งหน่อยได้มั๊ยวะ ไอ้มิรีน-_-“)
“ไอ้มิรีน โว๊ยยยยยย โทรศัพท์จากญี่ปุ่น” เฮ้อ!! ไอ้พี่ไคมันจะแหกปากทำไมอ่ะ หนวก
หูจริงๆ O_O ห๊ะ !! โท ระ สับ จาก ญี่ ปุ่น
ตึ่กๆๆๆๆๆ
“เฮ๊ย!! เดินลงมาดิ ทำไมต้องกลิ้งลงบันไดด้วย^^” เหอ เหอ ฆ่าพี่ชายแท้ๆเนี๊ย ติด
คุกกี่ปีวะ -_-“
“ฮัลโหล ใคร!! (ทำไมมันเย็นชาจังฟะ ไอ้มิรีน=_=)”
“เฮ๊ย!! เคียวเฮ เครียวเฮ ใช่ม่ะ โหยย ทำไมเพิ่งโทรมา รีนคิดถึงมากๆเลยรู้ป่ะ >_<
เปนยังไงบ้างที่นู่น หิมะตกบ้างมั๊ย เพื่อนเราละ เรียนที่ไหนกันบ้าง”
“ยัยเบื๊อก!! ถามเป็นชุดๆใครจะตอบทัน เอาทีละคำถามช้าๆ ฉันคุยกะเธอได้ทั้งคืน
แหละ”
“^O^ อื้อ”
ยัยเบื๊อก ><”
“ -.- เอ่อ..ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาอย่างงั้น” O_o โอ๊ะ โอ๋ นายเจ็คมีฝาแฝด
ป่าวเนี๋ย แล้วนายคนนี้ ใช่นายเจ็คที่กวนประสาทฉันตอนเช้ารึป่าวว่ะ
“ห๊ะ!......ช่างเถอะ นายไม่มีไรแล้วใช่ม่ะ งั้นฉันไปก่อนล่ะนะ” โอ๊ยย ยิ่งคุยกะนายนี่
ฉันยิ่งงง มีแผนไรป่าวฟะ -_-
“เจ๊....ถ้ามีใครแกล้งเธอ บอกฉันได้นะ” นายนั้นตะโกนไล่หลังฉันมา ฉันหันไปมอง
อีกที ดูๆไปแล้วนายคนนี้หน้าตาไม่เลวแหะ หุ่นก็ดีแล้ว อืมม ใช่ ดีมากๆเลยแหละ ถ้า
ไม่กวนประสาทน่ะนะ ฉันคงชอบนานแล้ว โอ๊ะ ไมได้ๆ ฉันมีเจ้าของหัวใจแล้วนี่
น่า!!!!!!!!!
“ไง....ไอ้มิรีน วันเรียนวันแรกของแก” ไอ้พี่ไค มันทักทายด้วยคำพูดที่แดกดัน พร้อม
มืออันหยาบๆมาตบที่หัวฉัน TTOTT เจ็บบบบเฟ้ยยย >_<!
“อื้อ! ดี”
“แต่....หน้าตาแกมันไม่ได้บอกยังงั้นเลย-_-“ เอ๋า!!! แต่ปากฉันบอกว่าดีก็ดีเด๊
“มันบอกว่าแกเพิ่งผ่านสงครามเวียดนามมาอ่ะ O_o” เวง!! -_-“
“เอาเถอะ...แกพยายามหน่อยนะ ฉันก็ไม่ได้ดีมากกว่าแกนักหรอก เรามาอยู่เมือง
เขาเราก็ต้องอดทน” O_O อสูรสอนฉันเหรอ ไม่น่าเชื่อ (เมิงทำอารมณ์ซึ้งหน่อยได้มั๊ยวะ ไอ้มิรีน-_-“)
“อื้อ เรื่องนั้น ฉันจะพยายาม”
“รีบกลับบ้านกันดีกว่าเนอะ ^^ ฟูยะมันคงทำอะไรอร่อยๆไว้รอแล้วแหละ”
“อืม -_-“ ไอ้นี่มันห่วงแค่เรื่องกินเท่านั้นเอง
............................................................................................................
“ไอ้มิรีน โว๊ยยยยยย โทรศัพท์จากญี่ปุ่น” เฮ้อ!! ไอ้พี่ไคมันจะแหกปากทำไมอ่ะ หนวก
หูจริงๆ O_O ห๊ะ !! โท ระ สับ จาก ญี่ ปุ่น
ตึ่กๆๆๆๆๆ
“เฮ๊ย!! เดินลงมาดิ ทำไมต้องกลิ้งลงบันไดด้วย^^” เหอ เหอ ฆ่าพี่ชายแท้ๆเนี๊ย ติด
คุกกี่ปีวะ -_-“
“ฮัลโหล ใคร!! (ทำไมมันเย็นชาจังฟะ ไอ้มิรีน=_=)”
“หวัดดี ยังไม่เปลี่ยนเลยนะ รีน” O_o ใครฟะ ทำมาเป็นตีสนิท >> -_- >> ๐_๐>> O_O >> ^O^
“เฮ๊ย!! เคียวเฮ เครียวเฮ ใช่ม่ะ โหยย ทำไมเพิ่งโทรมา รีนคิดถึงมากๆเลยรู้ป่ะ >_<
เปนยังไงบ้างที่นู่น หิมะตกบ้างมั๊ย เพื่อนเราละ เรียนที่ไหนกันบ้าง”
“ยัยเบื๊อก!! ถามเป็นชุดๆใครจะตอบทัน เอาทีละคำถามช้าๆ ฉันคุยกะเธอได้ทั้งคืน
แหละ”
“^O^ อื้อ”
“นี่..ไหนบอกว่าจะโทรมาไง เธอทำให้ฉันคิดถึงมากจนต้องโทรมาหาเองเลยนะ
ยัยเบื๊อก ><”
“ฉันก็เหมือนกัน^^ แต่มันยุ่งๆอ่ะ หาที่เรียนอยู่ เฮรู้มั๊ยอ่ะ>_< เด็กเมืองไทยมันกวนได้ทีเลยนะ รีนเกือบตื้บมันอยู่แล้วเชียว”
“อย่าเฮี้ยวให้มากนัก วันไหนที่พวกพี่เธอเอือมระอาแล้วละก็ ฉันจะไปรับที่เมืองไทยจริงๆนะ^^”
“งั้นเธอเตรียมตัวมานับฉันได้แล้วแหละ พี่ฉันคงเบื่อฉันเต็มทน^^(เอ่อ.จริงๆ เคียวเฮ แกรีบมารับมันไปเลย จาก พี่ไค ^^)”
“ฉันดีใจนะ เบอร์ที่เธอให้เนี๊ยเป็นเบอร์ของเธอจริงๆ ไม่ได้เขียนมามั่วๆ”
“มิบังอาจ ^^ ใครจะไปกล้า ไอ้ทาโร่ มันบอกเฮใช่ป่ะเรื่องเบอร์เนี๊ย”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้สิ มันมาร้องไห้ที่ร้านเราใหญ่เลย”
“เก๊าะ^^ เราไม่ชอบมันอ่ะ แต่ถึงยังไง ก็ให้เบอร์จริงๆเราไปให้มันหน่อยนะ สงสารอ่ะ>_<”
“เรื่องอะไร เธอเป็นแฟนฉัน ฉันหึงนะ ไม่มีวันหรอก ไอ้ทาโร่!”
“นี่นายหวงฉันด้วยเร๊อะ>_< ไม่ใช่ปานนี้ควงสาวๆชิบุย่าทั่วไปหมด”
“อ๊ะ! รู้ได้ไง”
“อ๋า>_< นี่เธอ....”
“พอๆ ฉันล้อเล่น รักเธอคนเดียว จะมีใครอีกละ นอกเสียจาก..วันใดที่เธออ้วนเป็นหมู วันนั้นฉันจะทำเป็นไม่รู้จักเธอ ^^”
“เหอๆ นายเคยคุยโทรศัพท์อยู่ดีๆ แล้วโดนเตะหล่นจากเก้าอีกม่ะ ฉันทำได้นะ ลองป่าว -_-“
“โห่!! แฟนฉันโหดจังเลย^^ ฉันเลือกมาถูกคนป่าวเนี๊ย”
“ถึงไม่ถูก นายก็ไม่มีโอกาสเลือกใหม่แล้วแหละ หัวใจนายอยู่กะฉัน ฉันไม่ปล่อยมันไปไหนหรอก”
“ง่ะ ^^”
“อิอิ”
“อ้าว!! ไอ้รีนมันคุยกะใครหรอ”
“ใครเดาเองละกัน^^”
“ไอ้เคียวเฮ”
“เก่งนิหว่าไอ้ไค แกมีสมองด้วยเหรอฟะ”
“-_-“
“พูดยังกับว่า คนที่ไอ้มิรีนคุยแบบมีความสุขแบบนี้มีหลายคน”
“เอาน่า....สีหน้าแบบนั้น ให้ไอ้เคียวเฮได้ไปคนเดียวเหอะ พวกมันผ่านอะไรกันมามาก ยอมๆให้มันหน่อยแล้วกัน^^”
“เอ่อ หมั่นไส้ โว๊ยยยยย หมั่นไส้” เวง! พี่ไคมันจะตะโกนหาเมียรึไงฟะ -_-:
ความคิดเห็น