ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตัณหาฆาตกรรม
"าปาพยานแล้ว ผมมีวามเื่อว่า นายเปรมัยมีวามสัมพันธ์ันู้สาวับนาสาวแ้วาหล และเมื่อเธอั้รรภ์็มีวามเป็นไปไ้ว่า เธอ็ะไปบอเรื่อนี้ับนายเปรมัย แ่นายเปรมัย็หลอลวเธอ เธอึโทรไปที่บ้านอนายเปรมัย แ่เผอิภรรยาอนายเปรมัยรับรู้เรื่อที่สามีอเธอมีู้ และเิารทะเลาะเบาะแว้ันระหว่านายเปรมัยและภรรยา แน่นอนว่าเาย่อม้อารบันาลโทสะที่มี่อนาสาวแ้วาหล และ้อารำัเธอในที่สุ" ผู้อเผ็็สรุปเรื่อราวทั้หม ฝ่ายผู้หมวเนทร์็ยัเฝ้าับามอนายเปรมัยอยู่
"ให้ผู้หมวเนทร์ออหมายเรียนายเปรมัยไ้เลย ผมมั่นใว่าะ้อมีนิหลบหนีแน่" ผู้อหนุ่มพูเสียเ้ม นร้ายเสวยสุมานานมาพอแล้ว วระถึเวลาใ้รรมให้เหยื่อสัที
"อบใมานะหมู่ออา ผมะรีบำเนินารทันที อบใมา" หลัาวาสายาหมู่ออาแล้ว ายหนุ่ม็หันมาพูับ่าพิิ
"อนนี้เราทราบื่อเหยื่อแล้ว เธอื่อแ้วาหล เี๋ยวผมะประสานานอหมายเรียัวนายเปรมัย แ่ถ้ายััืน่อยออหมายับ"
"รับผู้หมว ถ้าหานายเปรมัยทำริๆ เท่าับว่ามันเป็นนที่ั่วที่สุแล้วละรับ ินอิ่มนอนหลับลไปไ้ยัไ" ่าพิิพูออมาอย่าเียแ้น
ทันในั้นเอ ายหนุ่ม็สัเเห็นว่า นายเปรมัยำลัหิ้วระเป๋าเินทาออมาใส่ท้ายรถยน์ ท่าทาออีฝ่ายุลุลี้ลุลนนผิสัเ
"อำลัเสริม่วน ผู้้อสสัยมีท่าทีที่ะหลบหนี" ายหนุ่มรีบส่สัาให้ับสายสืบที่ำลัุ่มอยู่ เพียไม่นานนายเปรมัย็ออมาาบ้าน แล้วับรถออไปอย่ารวเร็วเพียลำพั
เ้าหน้าที่ำรวเริ่มปราัวออมา นายเปรมัยในลนลาน ายรารีบับรถหนีไปอย่ารวเร็ว แ่เา็หนีไปไ้ไม่ไลนั ็ถูุสืบสวน ที่นำำลัโยผู้หมวเนทร์
"ผมะฟ้อพวุทุน ไอ้อีนั่าวนไหนที่ทำ่าวอผมเสียๆหายๆ ผมะฟ้อมันให้หม" นายเปรมัยเรี้ยวรา่าทอทุน ภายในั่ว้ามืน ภาพอนายเปรมัย็ถูโว์หราทุแพลฟอร์ม เสียสาปแ่่น่าอาวโเียล่าลุประามนายเปรมัยในทุ่อทา แม้ระทั่ลูายทั้สามอนายเปรมัย็ไม่แล้วที่ะโนาวเน็ามรุมประนามารระทำอผู้เป็นบิา ึ่ทานั้น็ไม่ไ้อบโ้อะไรลับืนมาไ้แ่เ็บัวเียบาารระทำที่ไร้มนุษยธรรมอผู้เป็นพ่อ
สุท้ายนายเปรมัย็ให้ารรับสารภาพว่าลมือ่าแ้วาหลริ เาับเธอมีวามสัมพันธ์ันหลัาแ้วาหลเ้ามาทำานไ้ไม่นาน หลอลวเธอ บนวามใสื่ออหิสาว และทำัวให้เธอสสารเห็นใ นเธอหลุมพราที่วาเอาไว้ แ่ทุอย่า็เปลี่ยนไป เมื่อแ้วาหลั้รรภ์ เาหลอเธอหลัาที่เธอ โทรไปหาภรรยาอเา หลอให้เธอไปหาที่โราน พร้อมับทำร้ายเธอนเสียีวิ านั้น็ไ้ย้ายศพอเธอลับมาที่บ้าน ริๆเาั้ใะนำศพไปโยนทะเล เาึนำศพอเธอไปยัลในถัเหล็ย้อมสี แ่ถัมันหนัเินไป เาึทิ้ไว้ในห้อใ้ินนั้นเอ
"อนที่ลมือ ุมีใรที่่วยไหมุเปรมัย" ผู้หมวเนทร์เ้นถาม
"มี แ่พวมันายันไปหมแล้ว" นายเปรมัยึบอื่อนที่ร่วมลมือำนวนสอน นายำรวึให้่าพิิเอารายื่อฝ่ายรวสอบเ็ประวัิให้
รุ่เ้า ทาารไ้มีารแถล่าวเี่ยวับีหิสาวในถัเหล็ โยระบุว่านายเปรมัยและพวอีสอนเป็นนลมือสัหาร แ่เนื่อานาย เียว นานวล และนายบัเอิ สมยา ไ้เสียีวิไป่อนหน้านี้แล้ว อนนี้็ยัเหลือนายแ่นายเปรมัยที่้อรับรรมที่่อเพียผู้เียวเียว
แ่หลัานั้นไม่นาน สำนั่าวทุสำนั็้อลับมาพาหัว่าวเรื่อที่นายเปรมัยอีรั้ เนื่อารับแรันไม่ไหว เาึผูอายหนีวามผิ พร้อมับเียนหมายเอาไว้้วยว่า
"นันั้นมันสมวรายแล้ว" พร้อมับระแสสัมที่่น่าไปยันายเปรมัย นภรรยาอนายเปรมัยทนไม่ไหว หนีไปอยู่่าประเทศับลูายทั้สาม ส่วนทารน้อยในรรภ์อแ้วาหล ีเอ็นเออทารน้อยับนายเปรมัย มีวามรันถึ 99.93 เปอร์เ็น์ าผลรายานนี้ รามวามาหมายอำรว แ้วาหลือู้รัอนายเปรมัยริๆ หิสาวไ้ื้อวามรัสามเส้านี้้วยวามายอเธอเอ และในหน้าสมุโทรศัพท์ ยัไ้แนบระาษไว้แผ่นหนึ่ และระาษแผ่นนั้นไ้ถูเียนึ้นมาโยแ้วาหลที่ไ้เียนถึนายเปรมัย ในเนื้อวามอหมาย ระบุไ้ถึวามสิ้นหวัอเธอ
"อย่าโรธที่ันออมาพูวามริเลย " นั้นือ้อวามสุท้าย ่อนที่เธอะถูัสินีวิาายที่มาลวหลอเธอ
"หมอเปรม่ะ ไปทาน้าว้วยันไหมะ เลิานแล้วไปผ่อนลายหน่อย็ีนะ" หมออรวนหมอเปรมไป้วย ึ่ายหนุ่ม็พยัหน้าลที่ะไปับเพื่อนร่วมาน้วยัน
"ว้าว..วันนี้รุเทพ็ฝนหนัแน่วะมึ นายแพทย์เปรม ผู้ที่ื่นอบารำศีลอยู่ที่บ้าน ออมาเที่ยวไ้"าวิทย์ เ้าหน้าที่ประำแผนนิิเวเอ่ยแวหมอหนุ่มที่เินเ้า ้วยรูปลัษ์ที่สูถึร้อยแปสิบ ผิวาวหน้าแบบโอปป้าเาหลีที่สาวๆอบ
"ผม็มาเที่ยวไ้น่าวิทย์ แุ่็น่าะรู้่วานที่แผนเรา็่อน้าวุ่นวายน่าู" าวิย์พยัหน้ารับอย่าเห็น้วย
"ไม่าินะะ ว่าเราะไ้ทำานที่่อน้ายามานานี้" อรไ้แ่สสารเหยื่อที่เสียีวิไป าวามมั่ายอนๆเียว
"อย่าหาว่าผมเ้า้านายเปรมัยนะ ุแ้วาหลเอ็มีส่วนผิที่ไปเป็นมือที่สาม้วยนะแหละ แ่็อย่าว่า นายเปรมัย็หลอและให้วามหวัเธอเยอะ ฟัารูปาร์ที่ผู้อออาไปฟัาเพื่อนอุแ้วาหลมา เห็นป้าที่ื่อนีรนุบอมาว่า เธอ่อน้าหัวอ่อนและเื่อน่ายเหมือนัน " พูบ็ยแ้วไวน์ึ้นื่ม
"ผมว่าหยุพูเถอะ อย่าน้อยเธอ็เสียไปแล้ว นายเปรมัยถึะไม่ไ้รับรรมที่่ออย่าสาสม ถึไม่ิ่าัวาย เา็อยู่ไ้ไม่อีี่ปีหรอ" หมอหนุ่มหยุพร้อมับยแ้วเรื่อื่มอนนับหมออร
"วันที่ันสูรศพนายเปรมัย และประวัิทาารแพทย์ นายเปรมัยเป็นมะเร็ระยะสามแล้ว" าวิทย์ับหมออรถึับมอหน้าัน แล้ว็ไม่ไ้พูอะไรออมาอีเลย
ในะที่ทุนำลัสนุสนานนั้น เปรม็รู้สึราวับว่ามีใรมอเาอยู่ ายหนุ่ม็หันลับไปมอ ร่าที่สูว่าเาไม่ี่เ็นยแ้วึ้น แล้วูมาทาเา ายหนุ่มึอบลับไปในแบบเียวัน เพียั่วรู่ นายำรวหนุ่ม็เินมาหาหมอเปรมที่โ๊ะ ่อนะทัทายทุน ที่นั่อยู่รนั้น
"อ้าว ผู้หมวเนทร์ สวัสี่ะ เินั่ับพวเรา็ไ้นะะ" หิสาวเพียหนึ่เียวในลุ่มล่าวเื้อเิอีฝ่าย้วยรอยยิ้ม นานๆที่ะไ้เอผู้หมวหนุ่มนัสัรั้
"สวัสีรับ เรียผมว่าเนทร์็ไ้รับุ..."
"อร่ะ หมวเนทร์ ส่วนนี้วิทย์่ะ" หิสาวอบับ้วยรอยยิ้มหวาน พร้อมับแนะนำเพื่อนายอีนไป้วย
"รับุอร ุวิทย์ ส่วนุหมอเปรม ไม่้อแนะนำแล้วละมั้รับ เพราะพวเรา็ทำานร่วมันออะบ่อยๆ" เนทร์พูับอีฝ่ายพร้อมับนั่ล้าๆ นัยน์ามพราวระยับราวับเห็นสิ่ัวเอที่ถูใ สำหรับเาหิ็ไ้เป็นาย็ี แล้วอีอย่าหมอเปรม็รสเปเาทุอย่า หมอหนุ่มมอา็พอะรู้ว่า อีฝ่ายมีรสนิยมแบบใบ้า
"รับ ไม่ำเป็น้อแนะนำอยู่แล้ว เราเอ็พอะุ้นหน้าุ้นาันี" ใบหน้าหล่อแบบไออลเาหลียิ้มให้อีฝ่าย แ่มอา็พอะเ้าใุประส์ออีฝ่ายแล้ว
"ว่าแ่ผู้หมวนี่็เ่มานะรับ ปิีที่ยุ่ยานี้ไ้ไว" าวิทย์ล่าวอย่าื่นม
"ไม่หรอรับ เป็นเพราะพวุ้วยส่วนหนึ่ และทาทีมานทุนที่่วยันมาว่า" ายหนุ่มล่าวอย่าถ่อมน
ทุน่าพูุยันอย่าสนุสนาน พรุ่นี้เป็นวันหยุอหมอเปรม และบัเอิเป็นวันหยุอหมวเนทร์้วยเ่นัน เมื่อสมวรแ่เวลา ทุน่าแยย้ายันลับ หมออร็ลับไป่อนหน้านั้นแล้วามไป้วยาวิทย์
"ุหมอลับยัไรับ" ายหนุ่มถาม พลามออีฝ่ายอย่าสื่อวามนัย
"ผมับรถมา แล้วเอันนะุำรว" หมอหนุ่มพูบ็เินแยออ เนทร์ึเินามอีฝ่ายไป
"ยัมีอะไรับผมอีไหมรับ" เมื่อเินมาถึรถหมอหนุ่ม็เปิำถามใส่ทันที
"เปล่ารับ ผม็แ่มาสุ่ ที่สำั รถผมออยู่รนี้" พูบ็ี้ไปยัรถอัวเอที่อ้าๆรถหมอหนุ่ม
"โอเ ผมไปละ อบุที่มาส่" หมอหนุ่มหันหลัเรียมึ้นรถ โยไม่ทันระวััวอเา็ถูันิับรถอัวเอ พร้อมับใบหน้าอนายำรวหนุ่ม้มลมาระิบ้าใบหู
"ผมสนใในัวุหมอ เรียมัวรับมืออผมให้ีละ เพราะผมะอยไปวนใุหมอเรื่อยๆแน่นอน" เมื่อไ้พูในสิ่ที่ิไว้แล้ว ็ปล่อยัวหมอหนุ่มไปทันที ฝ่ายเปรมเมื่อโนแบบนั้น็มออีฝ่ายาวา
"ไอ้หมอนี้นี่ พูีๆไม่ไ้หรือไ" เาไ้แ่่าอีฝ่ายในใ
"่าผมในใละสิ หึหึ ไปละฝันีนะรับุหมอ" เมื่อไ้วนอีฝ่ายนพอใ ายหนุ่ม็เินไปึ้น โยปล่อยให้เปรมไ้แ่มอามอย่าเือๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น