เส้นทางแห่งเวลา

เส้นทางแห่งเวลา

---

บทนำ

---

ในวันที่แสงอาทิตย์อ่อนละมุนสาดส่องลงมาบนตัวเมืองแออัดแห่งนี้ ภาพของเมืองที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและความหลากหลายของผู้คนดูเหมือนจะเป็นโลกที่คุ้นเคยสำหรับเอลิซเบธ เชสเตอร์ นักประวัติศาสตร์สาวผู้มีความหลงใหลในอดีตและเหตุการณ์ที่หลากหลาย แต่บางสิ่งบางอย่างที่เธอไม่เคยคาดคิดจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตของเธอไปตลอดกาล

เอลิซเดินอยู่ในซอยที่เงียบสงบหลังจากเสร็จสิ้นการสำรวจแหล่งโบราณสถานในปารีส เธอค้นพบสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยมีใครพบมาก่อน—แผนที่โบราณที่ถูกซ่อนไว้ในห้องลับของพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าแผนที่นี้มีความสำคัญแค่ไหน แต่ความอยากรู้ที่สูงเกินกว่าจะหยุดไว้ได้ ทำให้เธอไม่ลังเลที่จะค้นหาเบาะแสต่อไป

"แผนที่นี้จะพาฉันไปที่ไหนกัน?" เอลิซพูดกับตัวเองขณะยื่นแผนที่เก่าที่มีรอยขีดข่วนลงบนโต๊ะไม้เก่าในห้องส่วนตัวของเธอ

แสงจากโคมไฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะส่องลงไปที่แผนที่ สัญลักษณ์ที่ปรากฏบนแผนที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความลึกลับของมัน แต่เธอไม่สามารถมองเห็นความหมายที่แท้จริงของมันได้

เธอเอื้อมมือไปหยิบแว่นขยายที่อยู่ข้างๆ และเริ่มพิจารณาแผนที่อย่างละเอียด

“นี่มันแผนที่ของ… อดีตจริงๆ หรือ?” เอลิซขมวดคิ้วเมื่อเห็นเส้นทางที่ดูเหมือนจะข้ามเวลาตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน

ทันใดนั้นเอง ความรู้สึกเย็นยะเยือกเหมือนกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาในห้อง ทุกอย่างเงียบสนิทและรอบข้างเริ่มหมุนวน

“อะไรคือเสียงนั้น?” เอลิซพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นคลอน

ก่อนที่เธอจะทันได้คิดอะไรต่อไป แสงที่มาจากแผนที่เริ่มเปล่งประกายออกมาอย่างรุนแรง และเอลิซรู้สึกเหมือนกับมีบางสิ่งดึงเธอเข้าไปในแผนที่

“ไม่!” เธอร้องเสียงหลง ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นความมืดมิด

---

ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีที่เธอลอยอยู่ในอากาศเหมือนกับกำลังผ่านมิติที่ไม่สามารถอธิบายได้ เสียงที่ดังขึ้นในหูของเธอเริ่มลดลงจนเธอเริ่มรู้สึกถึงพื้นดินที่เย็นเยียบใต้เท้าของเธอ

เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอก็พบว่าตัวเองยืนอยู่ในสถานที่แปลกตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน—หุบเขาแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยหมอกหนาและภูเขาที่ล้อมรอบจนเกือบทำให้รู้สึกอึดอัด

“นี่มัน… ที่ไหนกัน?” เอลิซตั้งคำถามกับตัวเองด้วยความงุนงง

แต่ก่อนที่เธอจะสามารถทำความเข้าใจอะไรได้มากกว่านี้ เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังดึงความสนใจของเธอไป

“คุณเป็นใคร?” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เอลิซหันกลับไปมอง

เธอเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดเกราะสีน้ำตาลและเสื้อคลุมผ้าหนังที่ดูเก่าแก่มาก เขามีดวงตาคมและท่าทางสง่างาม

“ฉันชื่อเทรนต์” เขากล่าว พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่อยากถูกล่ามตัวไปเป็นนักโทษในโลกนี้ ฉันแนะนำให้ตามฉันมา”

เอลิซเบธมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่รู้สึกถึงบางสิ่งในตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

“คุณรู้ว่าฉันมาจากไหน?” เธอถามเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือ

“ใช่ ฉันรู้จักคุณดีนักประวัติศาสตร์เอลิซเบธ เชสเตอร์” เทรนต์ตอบ และขยับไปข้างหน้า

“แต่… ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?” เอลิซถามในขณะที่เดินตามเขาไป

“เรื่องนี้ซับซ้อน แต่คุณต้องเชื่อฉัน โลกของคุณกำลังตกอยู่ในอันตรายและคุณคือคนเดียวที่จะสามารถช่วยมันได้” เทรนต์ตอบเสียงทุ้ม

เอลิซรู้สึกมึนงงมากขึ้น แต่เมื่อเห็นแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอจึงไม่สามารถปฏิเสธได้

“ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะต้องทำอะไรบ้าง?”

เทรนต์หันมามองเธอแล้วตอบอย่างมั่นใจ “คุณต้องร่วมมือกับฉัน ในการเดินทางผ่านกาลเวลา เพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดก่อนที่มันจะทำลายทุกสิ่ง”