นาค | ครุฑ | มนุษย์คนหนึ่ง : A story of inhuman [จบ]

“ที่นี่ไม่ใช่ที่เล่นน้ำของเจ้า นางกินรี”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาดุ ๆ จากปากนาคา ดวงตาจ้องไปยังกินรีสาวที่โผล่เข้ามาแถวแม่น้ำสายที่เขาปกป้องดูแลอยู่ เขาคงไม่ขึ้นมาบนนี้หรอก หากร่างที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าตอนนี้เป็นมนุษย์

สิ้นคำของนาคา ปีกสีขาวที่เคยใช้มนตราพลางไว้ก็ปรากฏขึ้นมากลางหลัง กินรีสาวยิ่งตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวเข้าไปใหญ่ เป็นเพราะน้องชายของเธอดันหนีมาเล่นนอกป่าหิมพานต์แท้ ๆ คนที่มาตามหาอย่างเธอถึงได้ซวยขนาดนี้

“หึ ปีกโผล่แล้วซินะ” เสียงทุ้มของนาคาหนุ่มพูดต่อ

พญานาคไม่ถูกกับครุฑ ...

ถึงเธอจะไม่ใช่ครุฑ ... แต่ก็ยังถือว่ามีปีกเหมือนกันนั่นแหละ เธอรู้สึกว่านาคาตรงหน้าไม่ใช่นาคาธรรมดาทั่วไป อำนาจบารมีของเขามีมากกว่ากินรีตัวเล็ก ๆ อย่างเธอ ไหนจะยังมณีนาคราชสีแดงที่เปล่งประกายบนลำคอเขาอีก ถึงจะรูปงามเพียงไหน แต่ถ้าดุ แผ่รังสีน่ากลัวแบบนี้ออกมาเป็นใครก็ต้องกลัว แถมชาติพันธุ์ของเธอกับเขายังไม่ค่อยจะถูกกันอีก

“ขะ ... ข้า ฮือ ... ขอโทษ หากข้าเข้ามารบกวนท่าน ฮึก ขะ ... ข้ามาตามหาน้องชายข้า ฮือ ... ที่แอบหนีมาเล่นบนโลกมนุษย์ อย่าทำอะไรข้าเลย ฮึก ... ปล่อยข้าไปเถิด” กินรีสาวพูดขึ้นมา ตอนนี้บ่อน้ำตาแตกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับพูดไปสะอึกร้องไห้ไป

“เจ้าจะร้องไห้ไปไย น่ารำคาญชะมัด” นาคาหนุ่มพูด เมื่อเห็นใบหน้าสวยงามเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่ก็ยังคงไว้ด้วยน้ำเสียงดุ ๆ เขาแค่จะขึ้นมาถามไถ่เท่านั้น ว่าเหตุใดกินรีถึงมาวิ่งเล่นบนโลกมนุษย์ แต่แม่กินรีสาวคนนี้กลับตีโพยตีพายโวยวายราวกับว่าเขาจะทำอะไรเจ้าตัว เห็นแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนคลายมนตราที่ทำให้นางกินรีขยับตัวไปไหนไม่ได้ ไม่ช้ามนตราที่มองไม่เห็นที่รัดพันกินรีสาวไว้ก็ค่อย ๆ คลายตัวออก

มนต์บ่วงนาคบาศ ...

มนตราที่เอาไว้ใช้รัด และจับกินรี ...

“เอาเถิด ข้าจะช่วยใช้มนตราของข้าค้นหาดูให้ แต่เท่าที่ดูในอาณาบริเวณริมแม่น้ำแห่งนี้ ข้าไม่พบผู้ใด บางทีน้องชายกินนรของเจ้าอาจไปเที่ยวเล่นในหมู่บ้านของมนุษย์ที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ก็เป็นได้” นาคาหนุ่มพูด

“ขะ ... ข้าขอบคุณท่านมาก ข้าขอตัว” กินรีสาวพูดพลางเอามือปาดน้ำตาตัวเอง หลังจากหลุดพ้นจากมนตราบ่วงนาคบาศ ทำท่าจะเดินหนีนาคาหนุ่มไปอย่างรีบร้อน

“เดี๋ยว”

เสียงดุนั่นยังคงตามไล่หลังเธอมา ทำให้เจ้าตัวต้องหยุดชะงักกึกเพราะความกลัว จะเรียกทำไมอีก ไอ้นาคบ้า ! แค่นี้ยังทำให้เธอกลัวไม่พอหรืออย่างไร

.

.

.

“ข้าจะช่วยเจ้าตามหาน้องชายกินนรของเจ้าเอง เซ่อซ่าแบบเจ้า เดี๋ยวพวกมนุษย์มันก็จับไปตัดปีกขายหรอก”

แก้วมณี ดวงนี้ พี่ให้เจ้า ...

แทนสัญญา รักของเรา ไม่เลือนหาย ...

พร้อมสลัก ปักจิต จนชีพวาย ...

แม้ความตาย มิอาจ พรากจากกัน ...

จะรอวัน รอคืน ให้ผ่านพ้น ...

ทุกข์แสนขม นานนม จมหมองไหม้ ...

สัญญารัก อยู่แห่งไหน ไกลแสนไกล ...

รอวันใหม่ รักเรา ให้หวนคืน ...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีครับ นิยายเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สามของผมแล้ว เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีที่เบสออนโลกของความจริงครับ มีพวกความเชื่อ ศาสนาเข้ามาเกี่ยวข้องบ้างเล็กน้อย แต่จะถูกปรับให้เข้ากับยุคสมัยแทน เรื่องนี้จะพูดว่าเป็นภาคต่อของ What Am I ก็ได้ เพราะมีตัวละครในเรื่องนั้นโผล่มาแจมเรื่องนี้ด้วย แต่ถ้าใครยังไม่เคยอ่านเรื่องนั้นมาก็สามารถเข้าใจได้ ยังไงก็ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะครับ เรื่องเวลาการอัพไม่ชัวร์ แต่สัญญาว่าไม่มีเทแน่นอน เรื่องนี้คิดว่าจะเปิดอ่านฟรีจนกว่าจะเขียนจบครับ หรืออาจจะมีเหรียญทองคั่นเป็นตอนพิเศษบางโอกาส

ใครที่มาใหม่แล้วอยากลองไปอ่านผลงานเก่า ๆ ของผมก็เชิญได้นะครับ ทั้ง What Am I และ The 13th key กดเข้าไปดูในโปรไฟล์ได้เลย

รักคนอ่านครับ

พระอาทิตย์สีแดง :)