สายใยรักต่างเผ่าพันธุ์ Mpreg

**เนื้อหาบางส่วน**
“พ่อจ๋ารีบเอาเนื้อไปหั่นสิ! หนูหิวแล้ว หิวมากเลย ไส้ใกล้จะขาดอยู่แล้ว”

“ซื้อมาให้แล้ว อยากกินก็แทะกินเอง”

ตุบ!!! ถุงเนื้อถูกร่างสูงโยนลงต่อหน้าของยอดเมฆ เจ้าตัวเล็กตกใจกับสิ่งที่ตนเผชิญอยู่
พ่อจ๋าของเขาไม่ได้อ่อนโยนอย่างที่คิด แย่แล้วเนื้อก่อนใหญ่ขนาดนี้จะแทะยังไง
ถ้าทำตามที่พ่อจ๋าบอกมีหวังฟันน้อย ๆ ของยอดเมฆหักแน่ ๆ เลย

“พ่อจ๋าหั่นเนื้อให้หนูหน่อย”

เจ้าตัวเล็กทำท่าทางออดอ้อน เท่านั้นยังไม่พอมันบีบน้ำตาออกมาด้วย 
ภูผาได้แต่คิดอยู่ในใจว่าเจ้าตัวมีขนนี่เสแสร้งเก่งจริง ๆ
และมันก็ได้ผลยิ่งมองเห็นน้ำตาที่กำลังเอ่อออกมา มันยิ่งทำให้คนตัวโตใจอ่อนเข้าไปใหญ่
ร่างสูงมองเจ้าตัวเล็กด้วยหางตา ก่อนที่จะก้มลงไปหยิบเอาเนื้อที่กองอยู่ตรงหน้าขึ้นมา

“กินสุกหรือกินดิบ”

“กินดิบฮะ”

“นี่ลูกแมวผีชัด ๆ”

“หนูจะฟ้องแม่จ๋า พ่อจ๋าว่าแม่เป็นแมวผี!”