UPDATE! [EXO] The Warm cozy #ฟิคเพียงเรา [SEHUN X MINSEOK]

ลำดับตอนที่ #1 : ❤ The Warm cozy [INTRO]

The Warm cozy   



  INTRO  


     สวัสดีครับผมชื่อ "โอเซฮุน" นักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยโซล ผมมีดีกรีเดือนมหาวิทยาลัยปีก่อนจึงมีรูปผมติดตามบอร์ดต่างๆ ทำไมผมถึงเลือกเรียคณะเกษตรงั้นหรอ นั้นที่บ้านผมทำฟาร์มโคนม สารพัดสัตว์ในฟาร์มอ่าครับ และก็พวกไร่สวนผักผลไม้ต่างๆ ชื่อฟาร์ม "อุ่นรัก" ผมมีพี่ชายคนหนึ่ง ตอนนี้เรียนคณะสัตวแพทย์ปี 4 ชื่อ "โอยอนซอก"  พี่ผมก็เป็นเดือนมหาลัยเหมือนกันแหละครับ ครอบครัวผมพอดีหล่อกันทั้งบ้าน แต่ผมหล่อกว่าพี่นะพี่ผมจะเนี๊ยบๆเจ้าระเบียบ แต่ผมเป็นคนสบายๆง่ายๆ อะไรก็ได้ที่ไม่ยุ่งยาก แม่ชอบดุประจำเรื่องความง่ายๆสบายๆของผม ความจริงผมขี้เกียจครับ จะแต่งตัวให้เนี๊ยบยุ่งยากทำไมเสียเวลา            นอกจากผมจะเป็นเดือนมหาลัยอย่างที่บอก ผมก็เป็นประธานชมรมอาสา เหมือนว่าเราจะไปช่วยเหลือชุมชนส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกคณะผมซะส่วนใหญ่ เพราะชมรมเราเน้นปฏิบัติจริง ไปสถานที่จริง ทำจริงนั้นคือนโยบายของผมครับ  ผมมีเพื่อนสนิท คือ จงอิน "คิมจงอิน" เพื่อนสนิทผมตั้งแต่ประถมตามกันมาเรียนเรื่อยๆ บ้านจงอินทำสวนองุ่นชื่อไร่  "อบอุ่น" ทำพวกไวน์ แยมออกขาย แม่มันกับแม่ผมสนิทกันครับแยมกับไวน์ไร่มันอร่อยมากขอบอก 

     ส่วนนั้นเจ้าแบคฮยอน "บยอนแบคฮยอน" หรือ ป๊าแบค ของสาวๆ ลีลาแพรวพราวการจีบสาวขั้นเทพแต่ก็ไม่เห็นจะจีบใครจริงจังซักคน เจ้าแบคฮยอนกับผมและจงอินเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม แก้ผ้าโดดน้ำกันตั้งแต่เด็ก บ้านเจ้าแบคฮยอนพวกผักออแกนิก ชื่อไร่ "อิ่มอุ่น" มีร้านอาหารเกี่ยวกับพวกอาหารเฮลตี้แต่ผมก็ไม่เห็นมันจะผอม ไร่ของพวกเราอยู่ระแวกเดียวกันทำให้พวกเราสนิทกันมาแต่เด็กๆ

     อ๋อ ผมลืมแนะนำเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มของผม โบมี ยุนโบมี หรือ ป้าโบ ทำไมเรียกป้าโบงั้นหรอเพราะป้าแกออกจะทำตัวแนวๆแต่งตัวแนววินเทจ เจ๊แกเป็นขาโหดประจำกลุ่ม  แต่โบมีก็เป็นเพื่อนที่ดี กลายเป็นว่าพวกผมโดนนางฟาดประจำ พี่สาวของโบมี ชื่อ "โบรา ยุนโบรา" เป็นแฟนพี่ชายผมเองครับ พี่สาวของโบมีพี่โบรา เป็นขาโหดเหมือนกันแต่พี่โบราจะโหดกว่า พี่โบราเรียนคณะเดียวกับพี่ชายผมบ้านโบมีทำฟาร์มโคนม ชื่อ "ไออุ่น"  แล้วก็มีร้านนมชื่อเดียวกันนะแหละครับ  

     ผมเห็นพวกเพื่อนๆช่วยกันจัดเต้นท์เตรียมต้อนรับน้องปี 1 มาสมัครชมรม วันนี้ผมแอบอู้มาสายผมต้องโดนโบกแน่วันนี้ ว่าแต่ไอ้รถข้างหน้าผมทำไรกัน แม่หอมลูก ลูกหอมแม่ เดี๋ยวนะไม่ใช่ว่าผมอิจฉาหรอกนะผมรำคาญ ผมเลยบีบแตรเข้าให้ จะขวางทางอีกนานหรือเปล่า แถมยัยเด็กนันน่าจะปี 1 ปิดประตูแล้วหันมามองค้อนผมอีก มันใช่หรอครับผมหรอ จอดรถกันทางคนอื่น รถคันนนั้นขับแล่นออกไป ผมรีบไปที่จอดรถ ผมจอดรถแล้วรีบวิ่งไปตรงเต้นท์ชมรม เสียงพวกปีสอง ปีสามช่วยกันขายของให้น้องๆมาเข้าชมรม เสียงกลอง เสียงเพลง เสียงโหวกเวก โววายตีกันจนผมคิดว่าน้องๆคงปวดหัวน่าดู ผมยังรำคาญเลย 

     "ไอ้ฮุนมาสาย" โบมียืนเท้าสะเอวรอบ่นผมอยู่แล้ว ผมเดาไม่ผิด

     "กูติดรถแม่ลูกผูกพันอยู่" เซฮุนเดินเข้าไปในเต้นท์ 

     "อะไรวะ แม่ลูกผูกพัน"แบคฮยอนถาม เขาเดินมาพร้อมใบปลิวแนะนำชมรม

     "กว่าจะหอมแก้มซ้าย หอมแก้มขวากันเสร็จ จอดกันทางที่จอดรถ กูก็รอจะไปจอดรถไง ทำอย่างกับลูกมาเรียนโรงเรียนอนุบาลหมีน้อยวันแรก"

     "มึงอิจฉาว่างั้น แม่ไม่ให้ความอบอุ่น" ยอนซอกพี่ชายของเซฮุนเดินเข้ามาในเต้นท์พร้อมกับแบคฮยอน

     "ผมจะอิจฉาทำไมผมรำคาญ ไร้สาระ"

     "แล้วมึงแต่งตัวอะไรมามหาลัย  คีบรองเท้าเตะ กางเกงพ่อ ใส่เสื้อผ้าพ่อมาทำไม กูบอกให้มึงโกนหนวดทำไม่ไม่โกน" พ่อคนที่สองของผมกำลังบ่น


     "แม่ไม่ซักเสื้อผ้าให้ผมอ่า ผมอุสาห์ไปโยนใส่ตระกร้าพี่แล้วนะแม่ยังจับออกแล้วกองไว้ข้างเครื่องซักผ้า ดูสิผมต้องเอาเสื้อผ้าพ่อมาใส่ แล้วหนวดมันคือสไตล์" เซฮุนบ่น เขาหยักคิ้วลิ่วตาให้พี่ชาย 

     "สมน้ำหน้า" ยอนซอกหันมาสมน้ำหน้าน้องชาย ยอนซอกหยักคิ้วข้างเดียวใส่น้องชาย เซฮุนหรี่ตามองพี่ชายตัวเองอย่างหมั้นไส้ 

อีกฝากหนึ่งของบริเวณสนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัย เด็กหนุ่มคนหนึ่งชั้นปีที่ 1 กำลังมองหาชมรมที่จะเข้า เพราะชมรมจะไม่สามารถเปลี่ยนได้เลยตลอด 4 ปี เป็นกฎขอบังคับที่นักศึกษาทุกคนต้องเข้าร่วมและถึงจะได้คะแนนร่วมกิจกรรม 

     "มินซอกอยากเข้าชมรมอะไร"เด็กหนุ่มชั้นปีที่ 1 เพื่อนร่วมคณะของมินซอก "คยองซู โดคยองซู"  เด็กผู้ใบหน้าน่ารัก ดวงตากลมโต มีริมฝีปากเป็นรูปหัวใจ ผิวแทนนิดๆ 

      "เราไม่รู้เหมือนกันอ่าคยองซู เท่าที่เดินไปถามชมรมไหนก็เต็มแล้วเหลืออีกไม่กี่ชมรมเลย เราขอโทษคยองซูด้วยนะที่เรามาสายทำให้คยองซูไม่ได้เข้าชมรมบรรณารักษ์" "มินซอก หรือ คิมมินซอก" เด็กหนุ่มชั้นปีที่ 1 ใบหน้าน่ารัก ดวงตาชั้นเดียว ปากเป็นรูปกระจับสีแดงระเรื่อธรรมชาติ ผิวขาวสะอาด ผิวพรรณดี 

     "ไม่เป็นไรมินซอกอย่าคิดมากนะ ชมรมนั้นเต็มเร็วมากเลย  เรามาก่อนมินซอกแป๊บเดียวว่าจะไปต่อแถวเห็นแถวแล้วเหนื่อยใจ" คยองซูยิ้มให้มินซอก

     "ตอนนี้เหลือชมรมอะไรบางอ่า" มินซอกมองรอบๆบางชมรมปิดเต้นท์แล้วพาน้องๆไปนั่งเป็นแถวเริ่มแนะนำชมรมแล้ว 

     "ชมรมลีลาศ เหลือ 5 คนนะคะ น้องคนไหนสนใจรีบมาสมัครนะคะ"รุ่นพี่ปีสองตะโกนเรียก พวกเขาทั้งสองคนกำลังจะไปต่อแถวสมัครแต่ทว่ากับไม่ทันมีเพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง วิ่งกรูแซงเขาไปทั้งหมด 5 คนพอดี พวกเขามองหน้ากันแล้วถอนหายใจ 

     "ชมรมภาษาจีนเหลืออีก 1 คนนะคะ น้องคนไหนยังไม่มีชมรมเชิญเลยนะคะ" รุ่นพี่ชมรมภาษาจีนเรียกน้องมาเข้าชมรม

     "คยองซูไปสิ"มินซอกดันคยองซู

     "ไม่เอาอ่า เราจะไม่ทิ้งมินซอก"

     "แต่ไม่งั้นคยองซูจะไม่มีชมรมเข้านะ"

     "น้องครับคนไหนไม่มีชมรมเข้า ชมรมอาสาเราเหลืออีก 2 ที่นะครับ"จงอินตะโกนเรียก คยองซูยิ้มให้มินซอก คยองซูยกมือแต่ไกล 

     "ผมกับเพื่อนครับ"คยองซูลากมินซอก ซึ่งทำหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไร เพราะชมรมอาสาต้องลุยๆซึ่งมินซอกไม่ชอบเท่าไร 

     "น้องกรอกชื่อตรงนี้เลยนะครับ"จงอินชี้ตรงช่องให้คยองซูเขียนชื่อ คยองซูดีใจที่มีชมรมอยู่ มินซอกเหมือนสติลอยไป ร่างเล็กเหลือบมองใครบางคนในเต้นท์ 

     "นาย!!" มินซอกชี้ไปทางเซฮุน เซฮุนหันหน้ามาทางมินซอกเขาลืมตาขึ้น เซฮุนลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงไปทางมินซอก

     "เรียกพี่หรอ"เซฮุนชี้เข้าหาตัวเอง

     "คนไม่มีมายาท"

     "อ๋อ...นึกออกละ คนหอมแก้มคุณแม่ซ้าย คุณแม่หอมขวาทำให้คนอื่นเดือดร้อนรถติด"

     "ทำไมนายไม่ขับเลี่ยงไปละ"มินซอกเถียงเซฮุน พวกเพื่อนของเซฮุนหันมามอง 

     "ถนนของนายหรอ"เซฮุนเถียงกลับ

     "ไม่ใช่ แต่ทำไมนายต้องบีบแตรแม่ฉันตกใจหมด"

     "ไร้สาระ"เซฮุนกำลังจะเดินหันหลับไปนั่งต่อ

     "แม่ไม่รักหรือไง"


     "นั้นปากหรอ"เซฮุนลุกขึ้นถีบเก้าอี้ ทำเอามินซอกตกใจ คยองซูรีบบอกให้มินซอกขอโทษเซฮุน

     "รุ่นพี่ฮะ ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับ"

     "ไอ้ฮุนใจเย็นๆ น้องมันหยอกเล่นนะ"ยอนซอกลากน้องชายของเขาไปทางอื่น

     "พี่ดูดิ ดูมันทำหน้าทำตาผมไม่ชอบพวกลูกคุณหนูน่ารำคาญ" เซฮุนยืนเท้าสะเอวมองลอดเต้นท์ โบมีพาน้องๆปี 1 ไปนั่งเข้าแถวรอ 

     "เอาน่าน้องมันยังเด็ก"ยอนซอกตบไหล่ปลอบให้เซฮุนใจเย็นลง

     "โหย พี่นั้นไม่เด็กนะปาก (ติ๊ด) ยิ่งกว่าผมอีก"

     "มึงรู้ตัวว่าตัวเองปาก (ติ๊ด) ด้วยหรอ" ยอนซอกแซวน้องชาย

     "พี่กลับเต้นท์ไปก่อนเลยจะดูดบุหรี่แป๊บ"เซฮุนดึงบุหรี่มาคาบไว้

     "ไม่ได้น้องรอละ" ยอนซอกลากปกคอเสื้อน้องชายตัวเอง  เซฮุนพยายามจะดิ้นแต่ยิ้งดิ้นปกคอเสื้อยิ่งรัดคอ 

พวกมินซอกนั่งต่อแถวรอปีนี้ชมรมอาสารับน้องใหม่แค่ 10 คน เป็นชายล้วนหมด เซฮุนเดินมาทักทายน้อง โบมีแจกใบปลิวแนะนำและการไปเข้าค่ายครั้งที่ 1 

     "อาทิตย์หน้าเลยหรอครับ"มินซอกยกมือถามทุกคนหันไปมองมินซอก 

     "ทำไม...มีปัญหาหรอ" เซฮุนถามมินซอก 

     "เปล่าครับ แค่ถามเฉยๆ"

     "งั้นมีใครสงสัยอะไรอีกมั้ย รายละเอียดที่ให้เตรียมของพี่เขียนไว้แล้วนะ  แล้วเจอใต้ตึกห้องสมุด ล้อหมุน 8 โมง ห้ามสายละ เอาละทุกคนไปได้"โบราเอ่ยบอกเลิกประชุม 

     "เข้าค่ายเราไม่ชอบเลย"มินซอกบ่น

     "เราขอโทษนะมินซอก"คยองซูทำหน้าสลด

     "เห้ย คยองซูไม่เป็นไร ความจริงเราไม่ค่อยชอบหน้าไอ้พี่หน้าหนวดเท่าไร"

     "นั้นนเดือนมหาลัยเลยนะ"

     "หน้าตาน่ากลัวแบบนั้นเขาเลือกเป็นเดือนหรอ คนละคนเปล่า"

     "คนที่อยู่หน้าป้ายมหาลัยไง"


     "โกหกนะ"มินซอกทำหน้าตกใจ

     "ใช่คนเดียวกัน เห็นว่าพี่แกอกหักเลย   ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ปล่อยหนวดยาว เหมือนโจรสลัด"

     "เพราะนิสัยและปากด้วยแหละผู้หญิงเลยทิ้ง"

     "มินซอกอย่าไปกวนประสาทพี่แกนะ พี่แกค่อนข้างโหดใช้ได้"

     "เราไม่กลัวหรอก"

          "เราเตือนด้วยความเป็นห่วง"

     "ระหว่างพี่แบคฮยอนไว้เถอะคยองซู เห็นนั่งจ้องนายปานจะกลืนกิน"



     "รายนั้นก็น่ากลัว เราคงต้องเกาะกลุ่มกันไว้ "

     "เห็นด้วย" มินซอกและคยองซูเดินเขาตึกเรียนไป



     วันเวลาผ่านไปราวโกหกถึงเวลาไปค่ายอาสาครั้งแรก คยองซูชะเง้อมองหามินซอกที่ไม่มาซะที เซฮุนนั่งมองลอดแว่นมาทางเขาหลายครั้งจนเขารู้สึกหนาวๆ

     "น้อง!!" เซฮุนเรียกคยองซูเสียงดังจนคยองซูตกใจ 

     "ครับ" 

     "เพื่อนน้องไปไหน ทำไมไม่มาสักที อีก 5 นาทีล้อจะหมุนละ"

     "อยู่หน้ามหาลัยแล้วครับ"

     "ชักช้า"

     "ขอโทษด้วยครับรุ่นพี่เซฮุน"

     "ไปขอโทษเพื่อนน้องนู้น ไม่ต้องมาขอโทษพี่"เซฮุนกำลังจะลุกออกไปหาที่สูบบุหรี่ 

     "น้องคยองซูไม่ต้องไปสนใจเพื่อนพี่นะครับ...มันเป็นบ้า"แบคฮยอนเนียนมานั่งข้างคยองซู คยองซูยิ้มแห้งๆ ค่อยๆถอยเขยิบแบคฮยอนก็เขยิบตามจนคยองซูไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ

มินซอกมาถึง เขาขนกระเป๋าเดินทางมา 3 ใบได้   ทั้งที่คนอื่นแบกแค่เป้มาทุกคนหันมาเป็นตาเดียว  มินซอกร่ำลาคุณพ่อเสร็จก็ค่อยๆแบกกระเป๋าขึ้นตึก พวกผู้ชายต่างแกล้งหวีดเสียงแกล้งมินซอก มินซอกจิ๊ปากอย่างรำคาญใจ มินซอกไปนั่งต่อแถวรอกับเพื่อนๆ 

     "เอาล่ะ มาครบแล้วเน้อพี่จะเช็คชื่อนะ"จงอินเปิดใบรายชื่อ ปีนี้ไม่มีน้องผู้หญิงเลยแอบเสียดายเหมือนกัน  จงอินพูดติดตลก 

     "1. ไลควานลิน คณะ นิเทศฯ"
     "มาครับ" เด็กหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาและตัวสูงผิวขาวสะอาด สาวๆรุ่นพี่และเพื่อนๆ ทั้งต่างคณะและคณะเดียวกันต่างเล็งเป็นตาเดียว เพราะเขารำคาญและเขารักความสงบเลยเลือกมาอยู่ชมรมอาสาแบบเงียบๆ 

     "2.คิมโดยอง  คณะ มนุษยศาสตร์ฯ"
     "มาครับผม" เด็กหนุ่มตัวสูงใบหน้าหล่อเหลาและดวงตากลมเฉี่ยวแสนมีเสน่ห์ของเขาทำเอาใครต่างหลงใหลได้ง่ายๆ

     "3.ปาร์คชานยอล คณะ เกษตรฯ"
     "มาครับ" เด็กหนุ่มสูงใบหน้าหล่อคม น้องรหัสของเซฮุน โดยที่เขาเองยังไม่รู้ว่าเซฮุนเป็นพี่รหัส

     "4.ลีแทยง คณะ เกษตรฯ"
     "มาแล้วครับ" เด็กรูปร่างโปรงใบหน้าหล่อเหลา คมคายน้องรหัสของแบคฮยอน 

     "5.คังแดเนียล คณะนิเทศฯ"
     "มาคร๊าบบบ" เด็กหนุ่มเพื่อนของควานลิน รูปร่างสูงและตาชั้นเดียวพกขนมและไม้ตียุงไปด้วยเพราะเขากลัวแมลงขึ้นสมอง 

     "6.คิมยูคยอม คณะดุริยางค์ฯ"
      "มาฮะ" เด็กหนุ่มรูปหล่อผิวขาวสว่าง  ใบหน้าหล่อคม มีเสน่ห์ 

       "7.ซงมินโฮ คณะเศรษฐศาสตร์"
       "ครับผม" เด็กหนุ่มรูปร่างดี ลุคกวนๆ และมีความเท่ห์ ใบหน้าหล่อตี๋ๆ

     "8. คิม ฮันบิน คณะ เกษตรฯ"
     "ครับผม" เด็กหนุ่มรูปหล่อและใบหน้ามีเสน่ห์มากๆ  น้องรหัสของจงอิน 
     9.โดคยองซู คณะบริหารฯ"
     "มาฮะ "

     "10.คิมมินซอก คณะบริหารฯ
     "มาครับ"

     "เอาละทุกคนมาครบนะ" จงอินเก็บใบรายชื่อ 

     "ฉันว่าพวกน้องปี 1 ผู้หญิงคณะอื่นๆพลาดละ แหล่งรวมเดือนมหาลัยชัดๆ"โบมียิ้มมองรุ่นน้องของพวกเธอ อย่างมีความสุข 

     "ไอ้ฮุนไปไหนละ อาจารย์มุนวอน อาจารย์ผู้หญิงประจำชมรมถาม เธอมีลุคห้าวๆ และตัดผมซอยสั้น เป็นอาจารย์ประจำคณะเกษตรฯ

     "ดูดบุหรี่ฮะอาจารย์"

     "ความรักเน้อทำให้คนเป็นงี้ไปได้  ไม่น่าเชื่อเลยตอนปี 1 ยังดีๆอยู่ ไม่น่าเลย"อาจารย์มุนส่ายหน้า

     "ผมยังไม่ตายครับอาจารย์แค่ไปดูดบุหรี่"

     "อีกหน่อยได้ตายเพราะมะเร็งปอดแน่ เลิกเหอะถือว่าอาจารย์ขอนะ"

     "ผมจะพยายามครับ"

เซฮุนหรี่ตามองมินซอกที่กำลังจะขนกระเป๋าตัวเองขึ้นรถโดยพวกหนุ่มๆกรูไปช่วย 

     "ย้ายบ้านหรอน้อง ขนอะไรไปเยอะแยะไปนอนแค่สามคืน"

     "ยุ่ง" มินซอกหันไปเซฮุนสั้นๆ พลางก้าวขึ้นรถไป ทิ้งให้เซฮุนยื่นหัวเสียอยู่ 
     "เดี๋ยวโดนแน่ๆ โดนแน่" เซฮุนชี้นิ้วใส่มินซอก เขาเหยียดปากตรงพยายามสะกดกั้นอารมณ์ เซฮุนก้าวขึ้นไป 

รถบัสแล่นออกไปยังชนบทที่พวกเขาจะพักแรมกัน โดยพวกปีสามและปีสี่ไปรอจัดสถานที่อยู่ก่อนระหว่างเดินทางพวกพี่ๆก็ให้น้องๆมาแนะนำตัวเล่นเกมส์และจับคู่บัดดี้ ซึ่งคยองซูได้คู่กับแดเนียล และ มินซอกได้คู่กับชานยอล ถึงค่ายพักแรมมินซอกถึงกับถอนหายใจและตกใจมาก ผิดกับคยองซูจูงมือกับแดเนียลไปกระโดดเล่นน้ำตกกัน วันนี้เป็นวันฟรีเดย์พวกอาจารย์ปล่อยให้นักศึกษาพักผ่อนและทำความสนิทสนมกันก่อนถึงค่อยไปร่วมกิจกรรมกันในวันพรุ่งนี้ 

     "สวัสดีเราชานยอลนะ"

     "เรามินซอก"มินซอกนั่งมองพวกเพื่อนๆกระโดดเล่นน้ำตกอย่างสนุกสนาน 

     "นายไม่ลงไปเล่นกับเพื่อนๆหรอ"

     "แล้วทำไมนายไม่ลงละ"มินซอกหันไปมองชานยอล ด้วยสีหน้าเหวี่ยงจนชานยอลยิ้มแห้งๆ

     "ก็บัดดี้เราไม่ลง เราจะลงได้ไง"

     "เพราะเรา...ทำให้นายไม่ได้สนุกเหมือนคนอื่นงั้นดิ"

     "ไม่ใช่แบบนั้นมินซอก อย่าเพิ่งเหวี่ยงดิ"

     "เราขอโทษ เราไม่ตั้งใจเหวี่ยง ทำไมถึงเรียนคณะเกษตรฯละ"

     "บ้านเรามีสวนดอกไม้อะ"

     "จริงหรอดีจัง"

     "มินซอกชอบดอกไม้หรอ"

     "ชอบมากก" มินซอกเผยยิ้มแรกให้กับชานยอล

     "ไว้วันหลังไปสวนที่บ้านเรานะ เรายินดีต้อนรับ"

     "ขอบคุณมากเลย....ถ้าร้านอาหารเราจัดงานจะสั่งที่สวนบ้านชานยอลได้ใช่มั้ย"



     "ได้สิ เอาคาท๊กเราไปมั้ยเพื่อสนใจเราจะส่งรูปไปให้ดู"

     "ดีเลย"

ทั้งมินซอกและชานยอลต่างคุยกันอย่างสนุกสนาน อีกฝากหนึ่งเซฮุนนั่งมองมาทางมินซอกเหมือนเขาคิดแผนอะไรบางอย่าง 

     "มีงจับผิดไรน้องเขาอยู่วะ"จงอินยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้เซฮุน 

     "กูมองน้องรหัสกูเต๊าะยัยคุณหนูนั้นอยู่ เห็นเงียบๆร้ายไม่เบา ดูมือมันเริ่มโอบยัยคุณหนูหน้าซาลาเปา" 

     "ถ้ากูไม่รู้นี้....กูคิดว่ามึงหึงน้องมินซอกนะเนี่ย เห็นมึงนั่งจ้องมาเป็นชั่วโมง"

     "ใครว่า...กูจ้องกูหลับตั้งหาก กูกลับห้องละ"เซฮุนหันมาขว้างหมอนใส่จงอิน จงอินยิ้มเจ้าเล่ห์ เขามีแผนบางอย่างในใจ 

     "น้องๆมาจับฉลากว่าคืนนี้จะได้นอนกับใครกัน"จงอินเขย่ากล่อง 

     "เราไม่ได้นอนกับใครก็ได้หรอครับ"ควานลินถาม

     "พี่อยากให้พวกเราสนิทกันทุกคนดีมั้ย"

     "ได้ครับพวกเราก็สนิทกันแล้ว นอนกับใครก็ได้ครับรุ่นพี่"ควานลินยิ้ม

     "งั้นไม่ให้พวกเรานอนกับบัดดี้ไม่ได้หรอครับ" ชานยอลถาม 

     "ไม่ได้ กิจกรรมบัดดี้พี่จะให้ร่วมกิจกรรมกันพรุ่งนี้ วันนี้มาจับฉลากห้องนอนก่อนเน้อ"

     "โอเคครับ"ชานยอลพยักหน้าตอบรับ

พวกเขาเดินมาจับฉลากกัน ซึ่งคยองซูได้นอนห้องเดียวกับแทยง และชานยอลได้นอนห้องเดียวกับโดยอง พวกเขาแยกย้ายไปที่ห้องของพวกเขา พวกเขาแยกย้ายไปทำกิจกรรมส่วนตัว อาบน้ำแล้ว ลงมาทานอาหารเย็น เหลือมินซอกยืนกำกระดาษแน่นอยู่

     "มินซอกไม่ไปหรอ ได้นอนกับใครอ่า"คยองซูถามแทยงหันมายิ้มให้มินซอก ชานยอลและโดยองเดินเข้าโรงแรมไปแล้ว  

     "เราได้นอนกับพี่เซฮุนอ่า"

     "ชิบหาย"คยองซูหลุดปาก 

     "ก็ว่าทำไมควานลินได้ไปนอนกับพี่จงอินกับพี่แบคฮยอนเพราะเป็นห้องใหญ่มี 3 เตียง ทำไมไม่ให้ควานลินนอนกับมินซอกอ่า"

     "พี่เขาบอกห้องไม่พออ่าเลยต้องแบ่งไปนอนกับพี่ปี 2 "แทยงพูด

     "แลกกับควานลินมั้ยอ่าเดี๋ยวเราไปถามควานลินให้"

     "ไม่เป็นไรแค่ 3 คืนเองคงไม่แย่เท่าไร"

     "งั้นมานอนกับพวกเรามั้ยอ่า"แทยงชวน

     "ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวนอนไม่สบายมีแค่ 2 เตียงเอง"

     "เอาเตียงมาต่อกันไง"คยองซูเสนอ แทยงพยักหน้า

     "งั้นให้เราไปนอนกับพี่เซฮุนแทนมั้ยอ่า"แทยงเอ่ย

     "ห้ามน้องคนไหนเปลี่ยนรุมเมทเด็ดขาดไม่งั้นพรุ่งนี้พี่จะถูกลงโทษ จงอินยืนเท้าสะเอวสั่งการอยู่  ความจริงตอนมินซอกจะมาจับฉลากคนสุดท้าย จงอินแอบหย่อนชื่อเซฮุนลงไปตอนมินซอดเผลอพอดี ทำให้มินวอกและคนอื่นไม่ทันสังเกต

     "หูดีชะมัดอีตาบ้านั้น"คยองซูบ่นจงอิน

     "ไม่เป็นไรจริงๆ ขอบใจทั้งสองคนมากนะ"

     "งั้นพวกเราช่วยยกกระเป๋านะ มินซอก"แทยงแบกกระเป๋าช่วยมินซอก

     "มาช่วยถือ"คยองซูรับมา พวกเขาเพียงแบกเป้กันมาคนละใบและถุงขนมและของจิปาถะนิดหน่อย 





- ก๊อกๆ - 
     "เดี๋ยวกูหิว กูจะลงไปเองไม่ต้องมาเรียกนะไอ้จงอิน"เซฮุนนอนแผ่บนเตียงเดียวของเขา เขานอนตากแอร์แบบไม่ใส่อะไรเลย ย้ำไม่ใส่อะไรเลย...

     "รุ่นพี่เซฮุนครับ"

     "ใครว่ะ"

     "ผมคยองซูฮะ"

     "มีไร"

     "เปิดประตูหน่อยฮะ" 

     "เดี๋ยวแป๊บ....เอาผ้าเช็ดตัวแป๊บ"

เซฮุนเดินมาเปิดประตูพวกเขาทั้งสองคนต่างตกใจเพราะเซฮุนดันใส่ผ้าเช็ดตัวตัวเดียว  เซฮุนยื่นเอาแขนพลาดกับขอบประตูและยืนเท้าสะเอว ทั้งแทยงและคยองซูหันมามองหน้ากัน มินซอกเดินมาที่หลังถึงกับชะงัก

     "มีไร"

     "คือ..ผมมาส่งมินซอกฮะ เขาเป็นรูมเมทพี่"

     "รูมเมทไรว่ะ"เซฮุนขมวดคิ้วงง

     "ก็รุ่นพี่จงอินให้พวกจับฉลากรูมเมทห้องนอนที่จะนอนด้วยกันครับ"แทยงอธิบาย   

     "กูต้องนอนร่วมห้องกับยัยคุณหนูนี้นะ ไอ้จงอินมันอยู่ไหน" เซฮุนจะเดินออกไปทั้งผ้าเช็ดตัว 


     "รุ่นพี่เซฮุนจะเดินไป ทั้งแบบนั้นหรอครับ"คยองซูถามเขาชี้ไปตงผ้าเช็ดตัวของเซฮุน

     "เอ่อวะ กูโป๊อยู่พวกมึงไปพักผ่อนเหอะ ไอ้แทยงน้อยหนาวแย่ละ (ติ๊ด) เปื้อยแล้วมั้งมึง มึงอีกคนคยองซู (ติ๊ด) มึงเปื้อยแล้วมั้ง "  เซฮุนหันไปมองแทยงสวมกางเกงเปียกๆโดยมีผ้าเช็ดตัวคลุมตัวอยู่  แทยงยิ้มกับคยองซูอย่างเขิน เพราะเซฮุนดันพูดตรงเกินไป

     "งั้นพวกเราขอยกกระเป๋าช่วยมินซอกนะครับ ผมไม่หนาวเท่าไรผมโอเคครับ"

     "ไม่ทันไรก็มีพวกซังกุงค่อยตามรับใช้เลยนะคุณหนู"เซฮุนแขวะมินซอก

     "พวกเขาเป็นเพื่อนไม่ใช่คนใช้" 

ทั้งสามคนสะดุ้งเพราะห้องเซฮุนดันเป็นเตียงเดียว เตียงเดียว ทั้งสามกลืนน้ำลายพร้อมกัน

     "พวกมึงไปอาบน้ำกันก่อน พักผ่อนก่อนเดี๋ยว 1 ทุ่มอาจารย์มุนจะเรียกทานอาหารเย็น"

     "คะ...ครับ"คยองซูพยักหน้า

     "พวกเราไปนะ"
คยองซูกับแทยงเดินออกไปยังห้องของพวกเขาทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน มินซอกมองรอบๆ ห้องที่รกทำเอาเขาแทบอยากปริ๊ดแตก

     "มึงขนอะไรมาเยอะแยะ"เซฮุนเท้าสะเอวมอง

     "ยุ่ง" มินซอกกำลังเรียงพวกเครื่องสำอาง วางเสื้อผ้าให้เรียบร้อย 

     "ถามดีๆตอบดีๆดิว่ะ"เซฮุนดึงแขนมินซอกให้ลุกขึ้นมินซอกสะบัดแขนเซฮุน

     "จะไปอาบน้ำเหนียวตัว"

     "กูจะอาบก่อน" เซฮุนเดินตัดหน้าไปอาบน้ำก่อน ไม่นานเขาก็ออกมา เซฮุนเดินย้ำน้ำออกมาเปียกไปหมด มินซอกถอนหายใจกับการที่เขาต้องมาเป็นรูมเมทกับเขาถึง 3 วันจะต้องเจออะไรอีก มินซอกเดินชนไหล่เซฮุนเข้าไปอาบน้ำ 
     "เร็วดิว่ะกูปวด..."

     "เดี๋ยวสิ"


     "อาบไรตั้งครึ่งชั่วโมง"


     "เอ่อๆเสร็จแล้ว"

      มินซอกออกห้องน้ำมา พร้อมกับมาสก์หน้าโคลนไม่ทันระวัง   มินซอกลื่นน้ำซึ่งมีคราบแป้งที่เซฮุนโรยตัวเปื้อนพื้นที่มีคราบน้ำไม่แห้งอยู่ เซฮุนยังไม่ได้แต่งตัวเขายังอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัว  มินซอกเซไปล้มทับประกบปากกับเซฮุนพวกเขาตกใจหวีดร้องเสียงดังทั่วตึก จนอาจารย์ลีจุนกิและอาจารย์โซจีซบวิ่งมาดู พร้อมพวกเขาบริเวณนั้นอาจารย์จุนกิ รีบไขประตูเปิดประตูเข้าไปถึงกับผงะ แดเนียล ยูคยอม ควานลิน  ซึ่งอยู่ห้องใกล้ๆรีบวิ่งเข้ามาดู พวกเขาตกใจผงะกับภาพที่เห็นตรงหน้า มินซอกล้มทับเซฮุนแต่ไม่สามารถลุกขึ้นได้   เพราะมาสก์โคลนของมินซอกดันแห้งติดหนวดของเซฮุนทำให้ทั้งคู่อยู่ในสภาพปปากประกบปาก


      มินซอกสวมเสื้อคลุมอาบน้ำและพันผ้าเช็ดตัวไว้จึงไม่โป๊เท่าไร แต่เซฮุนนั้นผ้าเช็ดตัวหลุดเรียบร้อยสร้างความอับอายให้แก่ทั้งสองคนมาก จงอินเข้ามาที่หลังถึงกับหัวเราะลงไปกองกับพื้น ทุกคนเหวอกับเหตุการณ์ทำอะไรไม่ถูกจน พวกเขาตั้งสติได้ ควานลินรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัวทั้งสอง แดเนียล กับยูคยอมพยุงให้ทั้งสองลุกขึ้น พวกเขาช่วยไปขำไป จงอินแอบกดชัตเตอร์ถ่ายรูปไว้  อาจารย์จุนกิกับอาจารย์จีซบช่วยกันตัดหนวดเซฮุนที่ติดมาสก์โคลนของมินซอกทำให้พวกเขาผละออกจากกันได้ ซึ่งตินนี้พวกเขาเหวอไปแล้วเซฮุนจำเป็นต้องโกนหนวดออกหมดเพราะหนวดเขาดันเเหว่ง เซฮุนเวลาไม่หนวดจึงหล่อมากทำเอามินซอกสะตั้นได้เหมือนกัน พวกเขาต่างไม่กล้ามองหน้ากันแถมมุมปากเขาพวกเขายังมีรอยแตกจะปากกระแทกกันอีก 
                    แค่วันแรกก็เกิดทำพวกเขาอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี  เรื่องราวๆวุ่นเพิ่งเริ่มต้น ระหว่างเซฮุนกับมินซอก   ยังคงต้องเปิดศึกกันอีกหลายยก 

         

ฝากติดตามแฮชแท๊ก :  #ฟิคเพียงเรา

ติดต่อไรท์เตอร์: @Loeyhoonminz

? cactus