คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : LOVE TO KILL : 03 [การแต่งงานเหมือนถูกคุมขัง]
“มินอะทำอะไร!”มินอเยหน้ามอ้นเสียอผู้ายนหนึ่ เสียนั้นทำให้สิอมินอลับืนมา
ใบหน้าอเานนั้นูสับสนและวยับเหุาร์รหน้า
“พี่อิน...”มินอทำเสียอ่อนๆแทบะลืนเสียหายลไปในลำอ
“พี่ถามว่าเราะทำอะไร
ถ้าลไปะทำไ!”อินทำหน้าใ เาอบะมานั่เียบๆบนาฟ้าอฤหาสน์แห่นี้เป็นประำ ไม่ิว่าะมีเหุาร์รหน้าเิึ้นเลยเสีย้วย้ำ
หาเาไม่ไ้อยู่รนั้น ร่าเล็ที่แสนะบอบบานี้ะเป็นเ่นไร
“ลไป็ีสิรับ
ะไ้ายๆไปะให้สิ้นเรื่อ”มินอทำน้ำเสียประประัน
“ทำไม้อิสั้น้วย
ทำอะไรทำไมไม่ิีๆ ไม่รััวเอหรือไ”
“ผมอยาาย
อยาายพี่อินเ้าใมั้ย”มินอวาใส่อิน น้ำาเอ่อล้นมินอรู้สึว่าวาอัวเอเห่อร้อนและบวม้ำาารร้อไห้อย่าหนั
อินสสารับใแ่ัวเาเอไม่มารถทำอะไรไ้
“เ้าใรับ
แ่ระโลไป็ใ่ว่าเราะาย เราอาพิาร
ไม่็เป็นเ้าายนิทาไม่ะยิ่ไม่ทรมานั้นหรอ”อินพลิัวลุึ้นพลาุร่าอมินอให้ลุึ้น
เาึ้อมืออ มินอให้หันมาทาน
เพื่อเรียสินรหน้าึ่ะพยายามะระโลไปอี
“ีสิ
ผมะไ้ไม่้อแ่านับพี่ายอพี่อิน ปล่อยผม ปล่อยเี๋ยวนี้ บอให้ปล่อย”
“พี่ไม่ปล่อยรับ
ไม่อยาแ่านับพีุ่นมยอนนานั้นเลยหรอ”อินหรี่ามอมินอ
น่าแปลที่ใรหลายนอยาแ่านับพี่ายอเาทั้นั้น
“ใ่...ผมเลียเา
ผมเลียผู้ายนนั้น”มินอพู้วยน้ำเสียริ
“พี่ว่าเราั้สิ่อนีมั้ย
หาเราายไปนที่เสียใที่สุไม่ใ่นเป็นพ่อเป็นแม่อเราหรอ”อินพยายามเรียสิอมินอให้มา
อินใ้มือทั้สอ้าอเาเ็หยน้ำาให้ร่าเล็ เายิ้มอย่าอบอุ่นให้มินอ
มินอเอรู้สึว่าอินเอเป็นที่พึพิอเาไ้
อินพามินอลมาส่ยัห้ออมินอ ุนมยอนปรายามออินนิหน่อย
อินเ้นยิ้มออมา เาส่มินอเสร็เา็เินลับออไป
“ออไป”มินอเอ่ยปาเิใหุ้นมยอนออไปาห้ออน้วยน้ำเสียนิ่ๆแววาแ็้าว
“ไปไหนมาทำไม
มาลับมันไ้”ุนมยอนถาม้วยน้ำเสียนิ่ๆ
“เรื่ออัน...ุออไปไ้แล้ว”
มินอมอรอบๆห้อ มีลุ่มนำนวนหนึ่มายื่นรอ
พวเาเรียมพวุแ่านหลายุ เรื่อเพร รอเท้า
มาวาเรียรายอย่าเป็นระเบียบ
“ันให้พวเามาวัไส์ุ
ุอบุไหนราาเท่าไรผมไม่เี่ย ผม่ายไม่อั้น”ุนมยอนยยิ้มนิๆ
เานั่ไว้ห้าอยู่บนโฟา เาใ้แนพาไปยัพนัพิสายาอเาับอมายัที่มินอ ุนมยอนเผยยิ้มนิๆ
“พวุ่วยให้เ้าสาวอ
ผมให้สวยที่สุ้วย”ุนมยอนหันไปบอพวเหล่าีไน์เนอร์และสไล์ลิสผู้มีื่อเสียาแบรน์ั พวเายิ้มรับ้มโ้เิรับำสั่
“เิพวุออาห้อผมไป
ผมไม่แ่”พวีไน์เนอร์และสไล์ลิส่ามอหน้าันอย่าับว่าะ้อทำเ่นไรี
พวเาหันไปมอรับำสั่าุนมยอน
“ัารไป...ไม่้อสนำพูอเา”
มินอำยอมให้พวเามาวัไส์และัารทุอย่า ราวับัวเาเป็นหุ่นเิที่มีีวิและมีเสียารเ้นอหัวใ ุแล้วุเหล่า็ไม่มีทีท่าว่าะถูใุนมยอน นุสุท้ายุที่ล้ายลึับุแ่านอมาราอ ุนมยอนในวันแ่าน เาัสินใเลือุนั้น มินอูส่าามั่ภาพวามีึวิ เพียแ่ว่านัยน์าลมูเหม่อลอยไรุ้มุ่หมาย มินอยืนมอัวเอหน้าระ นัยน์าลมวาสายามอุมยอนผ่านารสะท้อนอระเาแววาแห่วามเียัมอบุลนั้นนั่ยิ้มอย่าผู้ถือไพ่เหนือว่า
"ั่น่าสมเพ...เสียริ" มินอพูพึมพำับัวเอ
"เสร็หรือยัันเหนื่อย ัน้อารพัผ่อน"มินอถามเสียเรียบๆนิ่ๆับเหล่าีไน์เนอร์
"วนแล้ว่ะ ุหนู"ีไน์เนอร์อบยิ้มๆ
"รีบๆหน่อยันอือัที่้ออยู่ับนเยอะๆ"
"่ะ...ุหนู"ีไน์เนอร์พยัหน้าน้อยๆ
ไม่นานพวเหล่าีไน์เนอร์็เ็บอออไปภายในห้อึเหลือเพียมินอและุนมยอน มินอะเินออไป้านอแ่ทว่าุนมยอนลุึ้นเารั้แนมินอไว้
"ะไปไหน"
"ไปในที่ ที่ไม่มีุ"
"ไม่ว่าุะหนีไปไหนผม็ะเห็นวามเลื่อนไหวอุผ่านล้อ"
"โริ"
"ใ่...ผมมันโริ"ุนมยอนทำหน้ามีเลศนัย หน้าแบบนี้มินอเลียเป็นที่สุ
"ปล่อยัน บอให้ปล่อย"
"มานี้"
"ะพาันไปไหน" มินอพยายามิ้นแ่็ถูุนมยอนุระาลาไปนไ้ มินอร่าอมินอนั่ลยัโฟาห้อรับรอ ัแ่ประับประาสไล์ลิ่นไออยุโรป
"พาพวเาเ้ามาไ้"ุนมยอนสั่าร ายบอี้าร์พยัหน้า เาพยัหน้าให้นเปิประูให้บุลสอนมาใหม่เ้ามา ายหนุ่มร่าสูสอน สวมุสูทสีำ ใบหน้าหล่อเหลา นัยน์าลมแ่ม มูโ่ไ้รูป ริมฝีปาอิ่มเป็นริมระับ ผมสีน้ำลเ้มถูเทมาเรียบร้อย มีผิวสีที่ไม่าวมาเป็นสีผิวโทนลาๆ รูปร่าสูประมา 185-187 เนิเมร อีน เป็นายหนุ่มรูปร่าร่าสูใบหน้าหล่อม นัยน์าเรียวมเหมือนเหยี่ยว มูโ่ ริมฝีปาปา าเสี้ยมแหลม ผมสีำเ้ม ผิวาวี รูปร่าสูประมา 182-184 เนเิเมร ุนมยอนพยัหน้าอย่าพอใเมื่อไ้อ่านปะวัิอบุลทั้สอ มินอนั่อออมอไปทาอื่นอย่านึหัวเสีย
"ผมพาบอี้าร์อุ ที่ผมเรียมมาให้มาใหุ้รู้ัพวเา"
"ไม่ำเป็น...อ๋อ..หรือุะลัวันหนี ุไม่้อลัวหรอว่าันะไม่หนี ันหนีแน่ถ้ามีโอาส"
"วามายเท่านั้นที่มันะทำใหุ้หนีผมไปไ้ิมมินอ" ุนมยอนบีบ้นแนมินอนมินอนิ่วหน้าเพราะวามเ็บ มินอพยายามันแนุนมยอนออ
เพี้ยะ ใบหน้าอุนมยอนหันไปามแรเหวี่ยบ นเิรอยแเปือนๆ ใบหน้าอเา เพราะเาเป้นนผิวาวเลยเห็นล่อลอยั ุนมยอนแสยะยิ้ม พวบอี้าร์ะเ้ามาแุ่นมยอนยมือห้ามไว้ เาหันมาบีบาอมินอนเิรอยแ
"แสบนันะ อบแบบาิส็ไม่บอ" ุนมยอน้อเม็ไปยันัยน์าลมที่ไม่มีที่ท่าเร็ลัวเาแม้แ่น้อย ุนมยอนเ้นเสียหัวเราะในลำอ เมส์นี้ัสนุแล้วละสิ ีวิอเาเริ่มะมีสีสันมาว่า สีเทาๆำๆหม่นๆอย่าที่เป็นเหมือนทุรั้ ุนมยอนายมืออาอมินอเป็นรอยแ มินอสะบัหน้าไปทาอื่นไม่มอบุลมาใหม่้วยท่าทาหยิ่ยโส มินอรอาอย่านึหุหิใเพราะุนมยอนมืออเาไว้ผ่านารุมมือแน่น
"เอาล่ะปาร์านยอล โอเฮุนันอโทษ้วยที่ว่าที่ภรรยาอันเสียมารยาท่อหน้าพวนาย พวนายะเหนื่อยหน่อยนะ"
"รับผม" / "รับผม" พวเาอบรับพร้อมัน
"ุะไม่เสียมารยาทล่าวทัทายบอี้าร์อุหน่อยหรือ"
"สวัสี ันิมมินอนัโทษอที่นี้..."มินอพูระแทเสีย แ่็้อเปลี่ยนสีหน้าไป ใบหน้าอมินอหน้านิ้ิ้วมว นัยน์าับ้อไปยับุลมาใหม่
"พี่ือุน.."มินอพึมพ่ำเบาๆับัวเอ
"สวัสีรับผมปาร์ายอล"
"สวัสีรับผมโอเฮุน"
พวเาทั้สอล่าวทัทาย มินอเอาแ่้อพิาราเฮุน นุนมยอนผิสัเ
"มีอะไรั้นหรอมินอ"
"เปล่า...ไม่มีอะไร แ่นี้ใ่มั้ย ันลับห้อไ้หรือยั"มินอลุึ้น ุนมยอนยมือเิให้มินอไปไ้ มินอเินึ้นห้อไป ุนมยอนพยัหน้าให้านยอลและเฮุนเินามมินอึ้นไปบนห้อ พวเาทั้สอเินามมินอึ้นไปบนห้อ มินอเินๆหยุๆ หยุๆเินๆ เิแล้านยอลและเฮุน
"นีุ้ปาร์านยอลรับ"
"เรียผมานยอลเยๆ ็ไ้รับุหนู"านยอลยิ้มนิๆ มินอหรี่ามอายหนุ่มร่าสูอีนอย่า พิาราาว่าเานนั้นะใ่นที่มินอิไว้อยู่หรือเปล่า แม้หน้าาเาะเหมือนันแ่ว่ามีอะไรบาอย่าั่แ่าัน
"ุหนูมีอะไระพูับผมหรือเปล่ารับ เห็นุหนู้อหน้าผมอยู่นานแล้ว" มินอเผลอ้อหน้าเฮุนเสียนานนเ้าัวเอ่ยปาถาม
"เปล่าหรอ...ไม่มีอะไรันอยาอยู่นเียวหวัว่าพวุะเ้าใะไม่ามันเ้าไปในห้อนะ"มินอพูเิำสั่เสียนิ่ๆ พวเาพยัหน้าเิเ้าใ ทั้สอนเินไปยืนยัำแหน่อพวเาราวับหุ่นยน์ที่มีลมหายใ มินอถอนหายใ่อนะเินเ้าห้อไปอย่าสูสิ้นอิสรภาพ
มินอมอออไปนอหน้า่าอย่าไรุ้มุ่หมาย หาทว่าอนนี้เาสามารถหนีไปับลู่หานไ้พวเาะำลัทำอะไรอยู่ันนะ มินอำลัหลับาลวาฝัน เ้าสู้ห้วนิทรา
ไม่ใล้ ไม่ไลเมือแถวๆานเมืออาาศแสนบริสุทธิ์ บ้านเล็ๆถูแ่้วยฝีมืออพวเาทั้สอ้วยวามรัมินอและลู่หาน่าลอบยิ้มให้ันระหว่า่วันแ่บ้าน ที่ึ้นื่อว่าเป็นเรือนหอ สถานที่ ที่ไม่มีใรรู้ัพวเา สถานที่ ที่มีแ่วามสุทั้เสียหัวเราะ เสียอธรรมาิลิ่นไออวามรัและลิ่นไออวามสุ ลู่หานโอบอ นีัาทา้านหลัายหนุ่มมัะอบเอาาเยไหล่ยรัอยู่เป้นประำ เามัะระิบร้อเพลลอเบาๆ ทั้สอะโยัวเบาๆปามัหวะเพลอลู่หาน เพลที่มินออบ เมื่อถูับร้อโยนรัเาไม่เยเบื่อเลย มินอเผลออมยิ้มออมา ฝันอันแสนสุอยาะหยุเวลาฝันนั้นไว้เหลือเิน หาทว่าวามมืเ้าปลุม เสียฝนระหน่ำ ร่าายนรัถูนระเน พิธีฝั่ศพอเาฟ้ามืหม่นบรรยาาศหม่นหมอ หหู่ใ มินอสะุ้ื่นานิทรา หยน้้ำาไหลออาหาานัยน์าู่สวย
"้อฝันร้ายแบบนี้วนเสียี่รั้" ภาพวามทรำเหุาร์นั้นไม่เยลืม มันยะัฝั่ลึอยู่ภายในิใและวามทรำอ...ิมมินอ
เพ้!! (เสียปาแ้ว)
"ออไปให้พ้น ออไปให้หม" มินอว้ามีเล็หันเ้าหาัวเอ พวเหล่าีไน์ สไล์ลิส่าพาันให้ามปราบมินอันให่ ทั้านยอลและเฮุน่าพาันวิ่เ้ามาในห้อสภาพเละเทะ าารอาละวา อมินอ เฮุนและานยอละเ้าไปแ่มินอเอามีอัวเอวามมอปลายมีบาเ้าับออมินอ นเิรอยแผล อเหลวสีแิบๆออมา านยอลและเฮุนใไม่ิว่ามินอะล้าทำ
"ืนพวุเ้ามาผมะปาอัวเอะ"
"ุหนู...ใเย็น่อนนะรับวามีล"านนยอลพยายามพูปลอบประโลมอย่าใเย็น
"ฮึ...ันไม่อยาแ่านับเา ันไม่อยาแ่ หาทว่าใบหน้าอันมันมีแ่รอยแผลเหวอะวะเายัะอยาแ่านับันมั้ย" มินอเลื่อนมีมารใบหน้าอัวเอปลายมีสะิเ้าับแ้มาวนเิรอย เสียรีร้ออเหล่าีไน์เนอร์และสไล์ลิสัึ้นพวเธอ่าพาันปิา ไม่นานเฮุน็เ้าาร์ทัวมินวอและึมีออามือมินอไ้ เอุนโยนมืไปให้านยอล อนนี้มินอิ้นอยู่ในโอบออเฮุน
"ปล่อยๆ ปล่อยัน ันอยาาย ันอยาาย!!" มินอวาเฮุน
"ุหนูสบสิอารม์หน่อยสิรับ"านยอลพู้วยน้ำเสียใเย็น แ่ใบหน้าเิุมินอาสายาแ็ร้าวมึับ้อไปยัสายาอานยอลับ้อเป้นฝ่ายหลบสายา เนื้อัวอมินอสั่นเทาไปหม
แปะ แปะ (เสียปรบมืออุนมยอน)
"แสละรเ่เหมือนันนะุหนู"ุนมยอนเปิประูเ้ามา เาแสร้ปรบมือยิ้มเิเยาะเย้ยอย่าผู้ถือไพ่เหนือว่า รอยยิ้มอุนมยอนั่เหมือนปีศาร้ายในาบใบหน้าหล่อๆราวเทพบุรอเา มินอหันไปมอเา้วยสายาอเลียั
"พวุออไป่อนอผมอยู่ับวาที่เ้าสาวอผมหน่อย ยเว้นพวนายทั้สอนอยู่ในห้อนี้แหละ" ุนมยอนยืนล้วระเป๋าเายิ้มเย๊าะ เาหยิบโทรศัพท์ึ้นมา ปุ่มโทรศัพท์ายลิปบาอย่า มินอถึับใทำาโ มินอพยายามิ้นะว้าเอาโทรศัพท์อุนมยอนเายโทรศัพท์ึ้น มินอแผเสียอาละวาหนั เฮุนโอบรัเอวมินอที่พยายามิ้นะไปว้าโทรศัพท์นั้น มินอทั้ถีบทั้ระทุ้ท้ออเฮุนเพื่อให้เาปล่อยาารเาะุม
"สารเลว แทำอะไรับพ่อับแม่อัน ิมุนมยอนนนน"
"ะแ่ีๆหรือะให้พ่ออุายและแม่นายไปอาหาระเ้"ุนมยอนยยิ้มมุมปา มินอัริมฝีปาแน่น้วยววามับแ้นใสัมผัสไ้ถึรสาิฝาอเลือ านยอลเลิิ้วึ้นเามีสีหน้าใเล็น้อย่อนะปรับสีหน้าเป็นปิ เฮุนยยิ้มมุมปานิๆ เาไม่ิว่าุนมยอนะใ้วิธีแบบนี้บีบมินอ
"ปล่อยพ่อแม่อัน ันะทำามนายทุอย่าปล่อยพวเา"มินอหายใหอบเหนื่อยาาริ้นทุรนทุราย
แปะ แปะ (เสียปรบมืออุนมยอน)
"ลูีเ่นวรไ้รับราวัละนะ"ุนมยอนบีบามนอมินอ
พรว (มินอถ่มน้ำลายรหน้าุนมยอน)
เาปามันอออย่าไม่นึรัเียุนมยอนยยิ้มมุมปา ่อนะเินออไปเียบๆ เายมือสั่ารให้เหล่าีไน์เนอร์และสไล์ลิสเ้ามาในห้อ พวเาเ้ามาอย่าล้าๆลัวๆ เฮุนปล่อยให้มินอเป็นอิสระ มินอเหมือนร่าที่ไร้ิวิาใบหน้าไร้วามรู้สึใๆ แววาว่าเปล่าไรุ้มุ่หมาย พวเราีไน์เนอร์และสไล์ลิสัารแ่ัวให้มินอไม่นาน็เสร็เรียบร้อย วามามอมินอรารึในใอานยอลและเฮุนนพวเาอไม่ไ้ที่ับ้อไปยัมินอเพียั่วะหัวใอเฮุนเ้นระรัวอย่านึประหลามันแทบะไม่เยเิึ้นับเาเลย เพียั่วรู่ที่พวเาสบาันอีสายาวิวอน้อารเป็นอิสระ ้อารใรสันเป็นที่พิึ่พิ เฮุนอ่านมินอ เาเป็นนอ่อนแอแ่เพียพยายามะเ้มแ็
านแ่านอมินอและุนมยอนถูัึ้นมินอถูพาไปยัห้อพัเ้าสาวถูปิาไว้มีบอี้าร์เฝ้าอยู่หลายน ลิ่นน้ำหอมทีุ่้นเยลอยโยมา มินอยยยิ้มน้อยๆหยน้ำาไหลรินออมา
"ลูรั...แม่อโทษ เป็นวามผิอแม่เอ มินอลูรั"มาราโอบอลูายอย่ารู้สึผิในใ แม้ไม่ไ้พูอะไรันแ่ท่าทัู้่็สามารถสื่อสารบาอย่าผ่านทาารโอบอ
"แม่รับ...ไม่้อห่วผมนะรับผมพอมีเิน้อน พ่อับแม่ไปอยู่ที่ฝรั่เศสนะรับผมมีเพื่อนอยู่ที่นั้นเาะ่วยหาที่อยู่ให้พ่อับแม่เอ"มาราอมินอร้อไห้ เธอแทบะาใสสารลูเหลือินแ่ทาเลือมันมีไม่มา ไม่สิไม่มีทาเลือเลยั้หา
"แม่รัลูนะลูรัสัวันหนึ่เราะไ้พบันอี แม่อโทษนะลูรั"
เฮุนมออาัปิริยาอสิแม่ลูเา็รู้สึสสารลึๆ แ่มันเพียแ่วามรู้สึั่วรู่เารู้สึสับสนแปลๆ ะารรมอมินอไม่่าาเาเพียแ่เาเอไ้รับารสูเสียมาว่าเท่านั้น สำหรับเามินอเป็นเพียหมาเินเมส์เท่านั้น ไม่ไ้มีวามสำัอะไรเาไม่วระรู้สึสสารเสีย้วย้ำ ร่าสูยัยืนนิ่ิประมวลผล่าๆทุอย่ายัำเนินารไปอย่า้าๆ เา้อใเย็นและิอย่ารอบอบารโ่นล้มนอย่าิมมยออินไม่ใ่เรื่อ่ายๆ สอแม่ลูผละอาันมาราอมินอแสร้ทำเป็นยิ้มปิและเินออไปหน้าานเธอสวมุฮันบสีสวยมินอไ้วามามส่าามมาามาราอเา
พิธีแ่านเริ่มึ้นภายในโบสถ์ุนมยอนยืนรอยัุหมายปลายทา ิมมยอนอินและลีัมินภรรยานั่อยู่้าหน้า เฮุนเหลือบมอเห็นอีนรัที่อนนี้แปรผันเป็นอนุภรรยาอนายิมมิยนอินผู้ยิ่ให่ ไม่ไ้มีวามรัลเหลือมีเพียวามสมเพเท่านั้น ผู้หิที่รัเินราและวามสุสบายรััวเอ เทิทูลเินรามาว่าสิ่ใ โีอเาที่หลุพ้นผู้หิแบบนั้นมาไ้ เพียแ่เธอเอยัไม่สัเเห็นเฮุนเท่านั้น านยอลเาหันไปมอรอบๆานำลัเ็บ้อมูลบาอย่า อย่าลับๆสีหน้าเรียบเยทำยา่อาราเาสิ่ใ
บิาอมินอผายมือรับลูายนเียวใบหน้าเศร้าหมออย่าเห็นไ้ั มินอถูแะมัผ้าาาออมอหน้าบิา็รู้สึเ็บปวใยิ่หนั บิาอเาูบผอมลไปมา บิาอมินอุมมือมินอเบาๆ ท่านบีบมือมินอเบาๆ แววารู้สึผิและอโทษ
"พ่ออโทษ..."บิาอมินอเอ่ยเบาๆ ทัู้่แทบะไม่ไ้สนทนาอะไรันเลย
ประูเปิออบิาอมินอเินไปส่มินอ ุหมายปลายทามีุนมยอนยืนรออยู่ ารประับประาภายในานถูัแ่อย่าสวยามบาหลวยืนทำพิธีแ่าน ิมอินรีบวิ่เ้ามานั่เาเอยัแ่ัวไม่รีบร้อยี อินโบมือให้มินอเิทัทายนบิาอเาส่สายาุๆ แ่อินเอ็หาไ้สนใไม่ เารีบัแเนไท์ใหู้เรียบร้อย
หานรหน้าเาเป็นพี่ลู่หานะี...
บิาอมินอับไปนั่ยัที่อท่าน ู่บ่าวสาวยืนอยู่รหน้าพิธี พิธีาร่าๆเป็นามั้นอนวบนถึพิธีล่าวำสัน์สาบาน บาทหลวเริ่มทำพิธี
"...ิมุนมยอน..และ..ิมมินอ..ท่านทั้สอมาที่นี้โยไม่ถูบัับ แ่มาโยสมัรใใ่อย่าแท้ริเพื่อเ้าสู่พิธีสมรสใ่หรือไม่"
"รับ"ุนมยอนอบ
"......"มินอนิ่เียบไปสัรู่ "รับ"
"เมื่อเ้าสู่พิธีสมรสเ่นนี้แล้วท่านทั้สอพร้อมที่ะรัและยย่อให้เัยริแ่ันลอีวิหรือไม่"
"รับ"ุนมยอนอบ
"......"มินอนิ่เียบไปสัรู่ "รับ"
"โยที่ท่านทั้สอมีเำนที่ะสมรสันอให้ท่านับมือ อันและันและแสวามสมัรใ่อหน้าพระเ้า และศาสนาัรอพระอ์"
"้าพเ้า...ิมุนมยอน...อรับุ...ิมมินอ...เป็นภรรยาและอสัาว่าะถือื่อสัย์่อุิมมินอทั้ในยามสุและยามทุ์ ทั้ในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรัและยย่อให้เียริุิมมินอนว่าีวิะหาไม่"ุนมยอนเอ่ย้วยน้ำเสียริั ุนมยอนอมยิ้มน้อยๆ
"้าพเ้า...ิมมินอ...อรับุ...ิมุนมยอน...เป็นสามีและอสัาว่าะถือื่อสัย์่อุิมุนมยอนทั้ในยามสุและยามทุ์ ทั้ในเวลาป่วยและเวลาสบาย เพื่อรัและยย่อให้เียริุิมุนมยอนนว่าีวิะหาไม่"มินอเอ่ยบ็บปาล่าแน่น มินอหลับาลอย่าลำบาใ
"อพระเ้าเสแหวน สอวนี้ึ่ท่านทั้สอะสวมแหวนให้แ่ันและัน เพื่อเป็นเรื่อหมายแสวามรัและวามื่อสัย์"
"อาเมน" / "อาเมน" ุนมยอนและมินออบรับพร้อมัน
"...ิมมินอ..อให้แหวนวนี้เป็นเรื่อหมายารแสวามรัและวามื่อสัย์อผมเะพระนาม พระบิา พระบุร และพระิ" ุนมยอนสวมแหวนรนิ้วนา้า้ายให้มินอ มินอแทบะไม่มอหน้าเา้วย้ำ ใบหน้าเรียบเยอมินอผิับุนมยอน ึู่มีวามสุมา
To Be Continued
หามีำผิ หล่น หรือเียนผิไรท์ะทยอยมาแ้นะะ ^^
ไรท์ะลอีอนแถมให้นะ่ะ แฮร่ๆ
ไม่รู้ะสนุมั้ยสำหรับเรื่อนี้
ความคิดเห็น