เด็กชายไข่ [JackBam MarkNior 2Jae]

ฟิค เด็กชายไข่


บทนำ

"แจ็คสัน"
"ครับ?"


ผมหันไปตามเสียงที่ได้ยิน เสียงๆนั้นไม่เคยคุ้นหูผมมาก่อน
เป็นเสียงผู้หญิงแก่ ที่ยืนยิ้มอยู่ใต้ต้นไม้ก่อนเข้าสนามบอลข้างโรงเรียน เค้าแต่งตัวปกติธรรมดาๆ 
เสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน หน้าตาใจดี แต่ผมเหมือนจะเคยเห็นเค้านะ นั่งดูพวกผมเตะบอลกันบ่อยๆ แต่...รู้จักชื่อผมด้วยเหรอ?

"คุณป้ารู้จักผมเหรอฮะ" เอียงตัวตามองศาของการสงสัย หันมองซ้ายขวา หน้าหลัง เอานิ้วชี้ตัวเอง 
"รู้สิ" ท่าทางที่วางตัวดี ตอบช้าๆ พยักหน้าเล็กน้อย
"รู้จากไหนเหรอครับ?"
"ที่อกเสื้อนักเรียนนั้นไง" มองก่อนนะ เอออออว่ะ

เงยหน้าแล้วส่งยิ้มหวานให้คุณป้าอีกที
ก็ไม่หายสงสัยอยู่ดี 

"แล้วคุณป้ามีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ"
"มีสิ รับนี่ไว้ แบ่งให้เพื่อนที่สนิทที่สุด คนละ 1 ใบ ดูแลให้ดี เอาวางบนผ้านุ่มๆ แล้วจะนำพาคนรักและคู่แท้มากให้ ห้ามตกเด็ดขาด"

คุณป้าแก่ๆคนนี้ เอาตะกร้าหวายใบเล็กมายันใส่มือผม
และหนักใช้ได้ ผมรับมาแล้วก้มมองลงไปแบบงงๆ
มันมีไข่ไก่อยู่ 3 ฟอง มีขนาเล็ก กลาง ใหญ่ มีผ้าที่ดูนุ่มๆ สีขาวสะอาดลองไข่นั้นไว้ เอามาให้ทำไม?

นั้นคือ... คำถามแรกในใจ

ผมฟังเสียงคุณป้าอธิบายแต่ไม่ได้มองหน้า แบ่งให้เพื่อนสนิทคนละฟอง วางบนผ้านุ่มๆ ดูแลให้ดี
อย่าทำตกเด็ดขาดแล้วจะนำคนรักมาให้ คนรัก?!!!
พอจะเงยหน้าขึ้นถาม ประเด็นนำคนรัก ประเด็ดว่ามันคือ ของนำโชค ป้าคนนั้นก็หายตัวไปแล้ว
ผมตกใจที่เค้าหายไปเร็วขนาดนั้น เพราะเสียงขอเค้าไม่ขาดหายไปจากการรับฟังเลยครับ

หันมองไปรอบๆเพื่อหาคุณป้า แต่ก็ไม่เจอแล้ว

เค้าเป็นคนใช่มั้ย

ผีหลอกกูแน่แท้!!!!! ทำไงดีๆๆๆๆ

แต่เท่าที่ฟังเค้าบอกให้แบ่งเพื่อนสนิท? มันเป็นไข่ไก่วิเศษเหรอหรือว่ามันแค่นำโชค
หรืออะไรกันแน่!!! ทำไมมันต้องขนลุกแปลกๆ 

โยนทิ้งดีเปล่าวะ

วู้บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ




แค่เพียงผมคิดว่าจะโยนมันทิ้ง ลมมันมาจากไหนไม่รู้ปะทะตัวผม
มันเย็นวูบไปหมดเลย เสื้อผม กางเกง เส้นผม ปลิมตามแรงลม

แถมพอแบรมือออกเพื่อปล่อยตะกร้า ผมแบรมือไม่ออก
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยยยย

"ไม่ทิ้งแล้วๆๆ"


ผมแหกปากดังลั่น ร้องบอกออกไปแบบกลัวสุดๆ
ยืนตัวเกร็ง! มันติดมือผมมมมมม ตะกร้ามันติดเหมือนมีกาวทา สะบัดแรงแค่ไหนก็ไม่ออก

ไข่ไก่ในตะกร้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะตกลงพื้น แล้วไอ้ลมที่ปะทะตัวผมมันก็หยุดลง
ไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ ไอ้ไข่ 3 ฟองนี่
มันต้องเป็นไข่วิเศษแน่นอน แต่...ถ้าเกิดมันฟักออกมาเป็นอะไรแปลกๆ

ไม่เป็นมิตรหรืออันตรายต่อโลกอ่า? ไม่นะ!! 

ขอมีเมียตัวเล็กๆน่ารักสักคนก่อนนนนนน

ทำไงดีวะ! ทิ้งมันไปไม่ได้!!!!

ผมก้มลงไปมองในตะกร้าอีกครั้ง
คุณป้าให้แบ่งกับเพื่อนสนิท แบ่งๆเอาไปแปลกใจก็ดีนะ แบ่งๆกันไปกลัว

ไม่ใช่กลัวอยู่คนเดียว เอาวะ! 

ลองดูถ้า 3 วันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทอดแดก~~~


"ถืออะไรวะนั้น" ไอ้เจบี
"ตะกร้าไง เห็นเป็นกล้วยเหรอ?" ชูตะกร้าใส่มัน 
"กวนตีน!"


คนที่ทักผมชื่อ เจบี มันเป็นเพื่อนคนสนิทของผม โตมาด้วยกันเลยนะ และเรียนด้วยกันตลอด
เพราะบ้านเราติดกันครับ รูปลักษณ์ภายนอก... ก็หล่อนะ แต่ไม่เท่าผมหรอก
ขี้ฝุ่นก็ไม่ติด เป็นนักฟุตบอลโรงเรียน เอ่อ แล้วก็...ประธานเชียร์

ส่วนผม...

 แจ็คสัน หวัง
ผมเป็นนักเรียนชั้น ม.5 เป็นนักฟุตบอลโรงเรียน เหมือนไอ้เจบี ผมหล่อที่สุดในทีม
หุ่นดีที่สุดในโรงเรียน เตะฟุตบอลเก่งที่สุดในทีม และ! มีสาวตามเยอะที่สุด ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือเคะน่ารักๆ
ตามผมทุกวัน เหนื่อยใจครับ แต่ต้องยอมรับครับ 

ว่าผมหล่อจริงๆ

ชีวิตผมวันๆก็อยู่แต่ที่นี่ สนามบอล ไม่ค่อยได้เข้าเรียนเท่าไร
ส่วนไอ้เจบีก็เหมือนกันครับ กลุ่มพวกผมถึงจะไม่เข้าเรียน 
แต่ก็มีเพื่อนสนิทอีกคน ที่คอยตามงานให้เสมอ แต่...ผมจะเอาตะกร้าออกจากมือยังไงดีเนี่ยยยย

"แล้วมึงเอามาทำไรเนี่ย"
"มีคนให้กูมา" บอกมันดีเปล่าวะ?
"นี่! พวกมึง สมุดการบ้านกูวางไว้นี่นะ กลับบ้านก่อน" จูเนียร์~~~~

คนนี้แหละครับ เพื่อนสนิทอีกคนที่ผมบอก
คอยตามงานต่างๆมาให้

จูเนียร์
มันเป็นหัวหน้าห้องที่เรียนเก่งที่สุดในระดับชั้น ม.5 สอบได้คะแนนลำดับ 1 ทุกวิชา
วันๆอยู่กับหนังสือ กีฬาไม่ค่อยเล่น มันไม่ชอบให้ตัวมันหายหอม แล้วมีกลิ่นเหงื่อ

ถ้าเป็นแบบนั้น มันจะหวุดหงิดมากๆ  การบ้านของพวกผมมันก็ไม่สนใจ

ทิ้งทุกอย่างแล้วไปกลับบ้าน

แล้วไอ้เนียร์มันมีพฤติกรรมอยู่อีกอย่าง มันชอบอาบน้ำ

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมบอกให้มันไปหาหมอแต่ไอ้เนียร์ก็ไม่ยอมไป

"ไอ้บีตามกูมานี่ ไอ้เนียร์ๆ เดี๋ยวก่อนๆ" วิ่งเข้าไปหาจูเนียร์ มันยืนทำหน้างงๆ ส่วนไอ้บีมันก็เดินตามผมมา
"มีไร ร้อนจะกลับบ้านไปอาบน้ำแล้ว" ไอ้บ้า บ่าย 3 จะนอน
"มึงมันโรคจิต! จะอาบแต่น้ำ เมื่อกี้ กูเจอคุณป้าคนหนึ่งแกเอาตะกร้ามายัดใส่มือกู มึงดูๆ"

เชิญชวนให้เพื่อนก้มลงไปมอง

"เฮ้ย! เมื่อกี้กูเหมือนเห็นหน้าคนในไข่" หน้าคนเหรอ? ผมจ้องลงไปตามเสียงไอ้เนียร์
"กูก็เห็นๆๆ" ทำไมกูไม่เห็น!!!? จ้องงงงงงงงง ไอ้เจบีมันก็เห็น
"ไหนๆ" ผมพยายามจ้องดีๆ ทุกๆใบเลยนะ ก็มองไม่เห็นอย่างที่พวกมันพูดเลย
"เนี่ยๆ หน้าผัวในอนาคต หล่อออออออออ" หล่อด้วยเหรอ ไหนวะ!!


ภาพเราสามคนตอนนี้คือ...รุมล้อมกัน แล้วจ้องมองไข่ไก่นั้น
เพื่อนสองคนของผม มันเห็นคนในนั้น ทำไมผมไม่เห็นวะ?

"กูไม่เห็นอ่าๆๆๆๆ" ทำไมผมมองไม่เห็นอะไรเลยยยยยย
"หายไปแล้วมันคืออะไรวะ ไอ้แจ็คสัน"
"ไม่รู้~ คุณป้าคนที่ให้ก็ไม่ได้บอกอะไรมาก เค้าบอกแค่ว่า..แบ่งให้เพื่อนคนสนิทคนละ 1 ฟอง วางไว้บนผ้านุ่มๆ แล้วจะนำคนรักมาให้"

บอกตามคุณป้าพูดทุกๆอย่างเลยนะ
เพื่อนสองคนทำหน้านิ่งๆ มันจะหาว่าผมบ้าแน่ๆ กูเจอมาแบบนั้น

"นำคนรักเหรอ? งั้น... กูเอาฟองนี้นะ" ไอ้เนียร์หยิบไข่ในตะกร้าไป 1 ฟอง 
"กำลังขาดมือเลยสาวๆ กูเอาาาาาาา ฟองไหนดีนะ?" ไอ้เจบีมันพึ่งเลิกกับแฟนครับ แต่ท่าทางของมันต้องนี้

กำลังชั่งใจว่า เอาฟองไหนดี

"เอาฟองนี้แล้วกัน" มันหยิบไปอีกฟอง เหลือผม


ผมมองไข่ใบสุดท้ายที่อยู่ในตะกร้า ไข่ไก่ใบนี้มันดูเล็กกว่าใบอื่นๆ
สีก็นวลกว่า ผิวเรียบสวย ใบนี้ก็ได้ไม่เป็นไร

"เปลือกดูท่าจะแข็งมากเลยนะ ไม่เหมือนไข่ไก่ทั่วๆไป" พอไอ้เนียร์พูดแบบนั้น ผมก็หยิบขึ้นมาดู

"แต่คุณป้าคนนั้นบอกห้ามทำตกเด็ดขาดนะ"

"แค่เอาว่งบนผ้านุ่มๆใช่มั้ย วิธีดูแลอ่า?"

"งืม คุณป้าบอกกูแค่นั้น" ผมตอบเนียร์ไป แต่ตาก็ยังจ้องไข่ในมือ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย

"เฮ้ย! เจอกันพรุ่งนี้"

ผมเงยหน้ามอง ไอ้เนียร์บอกแค่นั้น

มันก็เดินกลับบ้านไป 

"ไอ้แจ็ควันนี้กูไม่เตะบอลนะ จะกลับไปลูบไข่! เผื่อเมียใหม่กูจะมาวันนี้" หะ?

"เอางั้นเหรอ" 

"เออดิ ไปละ เมียจงมาาาา เมียจงมาาาาา" 

มันเอามือลูบไข่ไก่อย่างช้ำนาน

ลูบไป เป่าไป ขอเมียให้มาแบบทันใจ เอาจริงๆนะ ไม่มีใครว่าผมบ้าสักคน

มีแต่เชื่อว่าไอ้ไข่ไก่พวกนี้จะนำคนรักมา

ไอ้เจบีมันเดินไปเอากระเป๋าที่วางข้างสนาม เดินๆ กลับบ้าน ไม่รอผมด้วย

บ้านเราสามคนไม่ไกลจากโรงเรียนครับ บ้านผมกับไอ้บีทางเดียวกัน

ส่วนไอ้เนียร์ไปอีกซอย แต่หลังบ้านไอ้เนียร์ติดหลังบ้านผม 

ตลอดทางผมมองไข่ไก่ในตะกร้าไปเรื่อยๆ

นำคนรัก นำคนรัก นำคนรัก

แล้วถ้าคุณป้าคนนั้นแกล้งหลอกเราเล่นๆอ่า?

เอ~ ก็ไม่น่าใช่ เพราะคุณป้าเดินเร็วมากกกก หายตัวไปแบบไม่มีเสียงฝีเท้า

ลมนั้นอีก...

"เฮ้ย! เจอกันไอ้แจ็ค" แปปเดี๋ยวก็มาถึงบ้าน แถวนี้จะเป็นบ้านหลังเดียว สีขาวๆ คล้ายกันทุกหลัง

"เออๆ"

ผมรีบเดินขึ้นไปบนห้อง ตอนนี้แม่ยังไม่เลิกงานครับ

ผมเลยอยู่บ้านคนเดียว แต่ตกลงใจไว้แล้ว 

ถ้าแม่กลับมา จะเล่าให้แม่ฟัง

หาที่เหมาะๆวางตะกร้าไข่ไก่เอาไว้ก่อน ผ้าที่อยู่ในนี้มันนุ่มพอไหมนะ?

หรือจะวางบนเตียง? ก็ไม่ได้อีก

ดิ้นไปนอนทับแตกก่อนพอดี ไม่ต้องนำคนลงคนรักมากัน

ป๊อกๆ เคาะไข่

"เปลือกก็ไม่น่าจะแข็งเท่าไร ต้องวางที่ปลดภัย" 

ผมหิ้วตะกร้าเดินวนไปวนมารอบๆห้อง

วางบนโต๊ะคอมดีม่ะ? เวลาเล่นเกมจะไปปัดตกเปล่าวะ? หรือโต๊ะเครื่องแป้ง หันมอง...

วางครีมเต็มเลยยยย ไว้ไหนดีๆ หรือจะบนตู้เสื้อผ้า!

"นี่! หยุดเดินสักทีสิครับ หนูมึนหัวแล้ว!"

"ใคร!!!! เสียงใคร" มือผมกำตะกร้าแน่น หันไปหันมา มีใครนอกจากผมอยู่ในห้องเหรอ

"หยุดดดดด อย่าหันไปมาสิ มึนไปหมดแล้ววววว!"

"ใคร! ผมถามว่าใคร!! ออกมานะ ที่นี่ห้องผม" ใจเต้นแรง เริ่มกลัว

เสียงที่ผมได้ยินนะ 

เป็นเสียงแบบเด็กๆ เป็นเด็กผู้ชายด้วย ปลายเสียงออกไปทางเอาแต่ใจ แถมออกคำสั่ง

"ยังออกไปไม่ได้ ยังไม่ถึงเวลาครับ" ไม่ถึงเวลา?

"ทำไม! แอบอยู่ไหนออกมา"

"อยู่ในไข่เนี่ยยยย!"

ไข่????

-------------------------------------------------------------------------