ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตอนที่ 32 : เบื้อหลังเเละความจริง
ี...
อนนี้ผมับเอร์เราเินทาออมาาที่พัเเถวทะเลเเ่เ้าเพื่อไปที่สถานีรถไฟเพราะะออเินทาไปที่บ้านอเอร์ที่่าัหวั เินทาออนอทริปที่วาเอาไว้ ถึบในารเที่ยวะมาึ้นเเ่เอร์็ไม่สน
ผมเบื่อไอเเนเ็มทีเเล้วในอนนี้ ทำไมมัน้อเ้า้าวินนานั้น ำพูที่สะถุน ่ำทรามพวนั้นมันอะไรันนะ
ริ้~ริ้~
"รับีรับสายรับ.."ผมรับสายที่โทรเ้ามาทันทีโยไมู่ว่าใรโทรมา
"มึอยู่ไหนวะ.."เสียอไอเเนถามผมออมา
"อยู่ไหน็ไ้ที่ไลาเพื่อนเหี้ยๆเเบบมึไ"ผมบอับไอเเนไปทันที
"มึสนุมาใ่ไหมที่ทำใหู้เลิับัน.."ไอเเนถามผมออมา
"เพราะมึมันไม่เหมือนเิมไ..มึมันเหี้ย"ผมบอไอเเนไปทันที
"เเ่นี้นะูไม่มีธุระอะไรับนอย่ามึเเล้ว..มึับูไม่ใ่เพื่อนันอีเเล้ว.."ผมพูบผม็วาสายไปทันที
สมวรเเล้วที่มันะโนันทิ้ผมิว่าันีเินไปสำหรับมันในอนนี้ เมื่อ่อนหน่ะใ่เเ่อนนี้ไม่ใ่
"อีไม่ี่ั่วโมรถไฟะมาเเล้วรับ..ีหิวไหมเี๋ยวเอร์ไปหาอะไรมาให้ินเเ้หิว"เอร์ถามผมออมาริสิั้เเ่ออมาผมยัไม่ไ้ินอะไรเลย
"เอาอะไร็ไ้รับ...ื้อนม้วยนะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ไ้รับ.."เอร์พู่อนะยิ้มเเล้วเอามือยี้หัวผม
"มาเเล้วรับี.."ัพัเอร์็มาในมือมีนมหลายห่อมาไปับล่อ้าวล่อเียว
"เอร์ไม่ินเหรอรับ.."ผมถามเอร์ไปทันที ไม่ำเป็น้อประหยันานั้น็ไ้
"เอร์ยัไม่หิวเลยรับีินเถอะรับ.."เอร์ยิ้ม่อนะนั่ล้าๆผม
"ั้นียัไม่หิวเหมือนันรับถ้าเอร์ไม่หิว..้าวนี่ั้เยอะเราเเบ่ัน็ไ้หรือไม่เอร์็ิน้าวผมินนมเอ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ีินเถอะรับผมไม่หิวริๆ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นเอร์นั่นี่เี๋ยวีไปื้อ้าวเอ..เเล้วินให้หมเลยนะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
หลัานั้นผม็ไปื้อ้าวอผมเอมานั่ิน้าๆี
"ีไม่ินผัเหรอรับ"เอร์ถามผมออมา เมื่อผมเี่ยผัไว้้าๆล่อ้าว
"รับ็มันมนี่นาใรมันะไปินไ้"ผมบอับเอร์ไปทันที
"เี๋ยวผมินให้เอรับน่าเสียายเเย่"เอร์พู่อนะัพัอผมไปิน
"เอร์ลอไปเที่ยวบ้านีูไหมรับ..พ่อับเเม่อีอยาเอเอร์นะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"เอิ่ม..ือ..ือว่า..ือ.."เอร์เอาเเ่อ้ำๆอึ้ๆไม่ยอพูอะไรออมา
"นะรับเอร์..นะรับ..น๊า..."ผมพูอ้อนเอร์ไปในทันที
"รับ...ไป็ไ้..."เอร์บอับผมออมา
"สัาเเล้วนะรับว่าะไป.."ผมบอับเอร์ไปทันที
"รับผม..ุี.."เอร์พูออมาเเบบยิ้มๆ
"อย่าับเ็เลยนะรับีเนี่ย"เอร์บอับผมออมา ใรเ็ผมไม่ใ่เ็เเล้วัหน่อย
หลัานั้นเมื่อรถไฟมาพวผม็ไ้ออเินทามาที่ัหวันึเเล้ว่อรถสอเเถว่อ สถานที่ที่เราาะไปือบ้านอเอร์..มันเป็นบ้านทีู่น่าลัวมาๆในวามิอผมเพราะไม่มีนมาูเเลหล่ะมั้ ูิไม้เลื้อยเ็มรั้วบ้านเลย
อ่อใ่เอร์เยเล่าว่าพ่อเ้า้อมาทำานที่รุเทพหนินะ เ้า็มีบ้าน่าัหวัเหมือนัน เ้าเอาไปัู้้เอาไว้เเ่พอ่ายหนี้หมเเล้ว็เลยเป็นอิสระภาพ
"เอร์รับผมลัว.."ผมบอับเอร์่อนะึเเนเอาไว้เเน่น
"มันไม่น่าลัวเลยรับี..ีับมือผมเอาไว้นะรับ"เอร์ยิ้มเเล้วบอับผมออมา
"รับ.."ผมสูลมหายใเ้าเ็มปอ่อนผมะเินามเอร์เ้าไปในบ้าน
บ้านอเอร์็ว้าอยู่นะรับ เเ่รไปหน่อยฝุ่น็เยอะอีะหา ผมรีบเอาเเมสมาปิมูอผมไว้ทันที
"ไม่ไ้ลับมานานทุอย่ายัเหมือนเิมเลยหล่ะรับ.."เอร์บอับผมออมา เ้าเเสสีหน้าีใออมาย่าเห็นไ้ั เ้าีใูมีวามสุผม็มีวามสุเหมือนนันรับ
"ั้นเรามา่วยันเ็บวาัหน่อยีว่ารับ.."ผมบอับเอร์ไปทีนที่อนะไปหยิบไม้วามาวายะในบ้าน ส่วนเอร์็ยอัอไปเรื่อยไป
หลัานั้นผม็ถูพื้นบ้าน่อ ว่าะเสร็็่ำเลยนั่นเเหละรับ เหนื่อยะมั
"เรียบร้อยเเล้ว.."ผมพูออมาพลาเินมอไปรอบๆบ้าน
็อ ็อ ็อ
"เี๋ยวผมไปูเอรับ"เอร์บอับผม่อนเ้าะเินออไปเปิประประูบ้าน
"อ้าวไ..พลอย...ไม่เอันนานสบายีนะ.."เอร์พูับใรบานที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
"ไเอร์..ไม่เอั้นานโึ้นเเล้วหล่อเหมือนันนะเนี่ยนาย..
"เธอ็สวยนะพลอย..เออนี่เเล้วะลับมาอยู่ที่นี่เหรอ.."เธอถามเอร์ออมา
"ไม่หรอ..เเ่มาเที่ยวหน่ะ.."เอร์บอับเธอออมา
"เเล้วเเม่ับพ่ออเอร์หล่ะ.."เธอถามออมาอี
"พ่อเอร์เสียไปนานเเล้วส่วนเเม่็เพิ่เสียไปเอ.."เอร์บอับเธอออมา
"ั้นเอร์็้ออยู่นเียวหน่ะสิ..เหาไหม..ให้พลอยอยู่เป็นเพื่อนไหม.."เธอถามเอร์ออมา เเปลๆเเล้วนะผมว่า เเ่ิในเเ่ีเธออาะเเ่สสารเอร์็ไ้
"เราไม่ใ่เ็ๆเเล้วนะพลอย..ายับหิอยู่้วยันมันไม่เหมาะสม..อีอย่าเี๋ยวเเฟนเอร์ะเ้าใเราผิ้วย"เอร์บอับเธอออมา
"เอร์มาับเเฟนเหรอรับ..ว่าเเ่เเฟนผู้หิหรือว่าผู้ายหล่ะ.."เธอถามเอร์ออมา
"ทำไมถามเเบบนั้นหล่ะพลอย"เอร์ถามเธอไปทันที
"็อนเรียนเอร์ไม่สนใเรื่อวามรัเลยเรา็ว่าเอร์ไม่อบผู้หิเเน่ๆ.."เธอบอับเอร์ออมา
"เเฟนเอร์เป็นผู้ายหน่ะ.."เอร์บอับเธอไปทันที
"ริเหรอ..พลอยอยาเห็นัว่าะน่าายัไเอร์ถึไ้รัเ้านานี้.."พลอยเธอถามเอร์ออมา
"ีรับ..มานี่หน่อยไ้ไหมรับ"เอร์เรียผมที่อยู่ในบ้าน ่อนผมะเินออไป
"สวัสีรับผมีเเฟนเอร์รับ..."ผมเเนะนำัวเอไปทันที
"เราื่อพลอยนะเป็นเพื่อนเอร์...โห..น่าาหล่อมาเลยอะ..เราว่าเอร์หล่อเเล้วนะนายหล่อว่าอีอะี.."พลอยบอับผมเเละเอร์ออมา ทำให้เอร์ยิ้มออมา
"เออนี่ที่นี่มีานวั่วยหล่ะ..พวนายะไปเที่ยวันไหม.."พลอยถามออมา
"านวั..ั้นเหรอ.."ผมถามออมา ผมเยไ้ยินมาเเ่ไม่เยไปเลย
"็เหมือนลานั่นเเหละ.."พลอยบอออมาเเบบยิ้มๆ
"ั้นพวนายไปิันเเล้วันนะ..พลอยลับบ้าน่อนนี่็่ำเเล้ว.."พลอยพู่อนะเินไป
"ีไปเที่ยวานวัับเอร์ไหมรับ"เอร์ถามผมออมา
"ไปสิรับ.."ผมยิ้มเเล้วอบเอร์ไปทันที
"ั้นืนพรุ่นี้เราไปเที่ยวานวัันนะรับ..วันนี้ผมเหนื่อยมาๆเเล้ว.."เอร์บอับผมออมา
"ั้นเี๋ยวีไปอาบน้ำ่อนเลยเอร์ะไ้อาบ่อ"เอร์บอับผมออมา ่อนผมะเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำพออาบเสร็ผม็มานอนอยู่บนเบาะที่นอน
"เมื่อยัเลยรับี.."เอร์ที่อาบน้ำเสร็เเล้วำลันั่อยู่้าๆผมพูออมา
"ีนวไหล่ให้ผมหน่อยไ้ไหมรับ..."เอร์บอับผมออมา ่อนผมะนวไหล่ให้ับเอร์ามที่เ้าอ ผมนวไม่เป็นหรอ็เเ่บีบๆนวๆเอา
ริ้~ริ้~
"โทรมาทำไมอีวะ.."ผมรับสายไอเเนเเล้วถามไปทันที
"มึ..มึทำใหู้เป็นเเบบนี้ไอี..ไอเพื่อนั่ว"ไอเเนพูบอออมา
"ถ้าันไม่เยอบมึู็ไม่้อมาระเเวเเบบนี้"ไอเเนพู่อทันที
"เเนนายเมาเเล้วเี๋ยวผมพาลับที่พันะรับ"เสียอวินพูออมา
"ไม่เมาเว้ย..ูยัไม่เมาัหน่อย."ไอเเนพูะหวาใส่วิน อนนี้เเนน่าะอยู่ที่ร้านเหล้าับวินเเน่ๆ
"เอาับูทีิ.."เเนพูบอออมา อะ..อะไรวะเนี่ย..
"ูว่าทีู่ับมึ..เอาันราว่อนอนานวันเิมึ...มันทำใหู้สับสนหว่ะ.."ไอเเนพูออมา ืนนั้น มะ..มันเิเรื่อเเบบนี้ึ้นั้นเหรอ
"อ๊าาาอ้ะ..เสียวิบ.."เสียราัออมาาโทรศัพท์มือถือผมรีบวาไปทันที
"อะไรเหรอรับี.."เอร์ถามผมออมา ผมเหมือนโนพวเ็โฟนวนประสาทเเ่นี่ไอเเนับวิน มันเมาเเล้วเผลอโทรมาเเล้วลืมวาสายเเน่ๆ อนเอาันเนี่ยนะ บ้าิบ
"เอร์รับ.."ผมรีบอเอร์เอาไว้เเน่นทันที
"มีอะไรเหรอรับ..ถึอ้อนเอร์เเบบนี้.."เอร์ถามผมออมา
"ือี้รับ.."ผมพู่อนะเล่าเรื่อที่ไอเเนโทรมาเมื่อี้ให้เอร์ฟั
"อย่านี้นี่เอ.."เอร์ทำหน้าเหมือนะเ้าใอะไรบาอย่า
"อย่าี้อะไรรับเอร์.."ผมถามเอร์ไปทันที
"็ที่เพื่อนี้อีเ้า้าหมอวินนานั้น็เพราะเ้ามีใให้หมอวินไรับ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นเหรอรับ.."ผมพู่อนะทำหน้าเหมือนเ้าใ ผมไม่นึเลยว่าเรื่อนี้มันะมีเบื้อหลัเเบบนี้
ันะรู้เรื่อนี้ไหมนะ..ผมิ่อนะล้มัวลนอน่อนเอร์ที่นอนอยู่ะึผมเ้าไปบออเ้า
"ไม่้อิอะไรมาหรอรับี.."เอร์บอับผมออมา
"เอร์ไม่ไ้ิมา..เอร์เเ่.."ผมไม่ทันะไ้พูบเอร์็ูบผมไม่ให้ผมพูอะไร่อ
"พอไ้เเล้ว..เลิสนใเรื่ออนอื่นบ้าเถอะรับ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นฝันีนะรับเอร์"ผมบอับเอร์ไปทันที่อนะอเอร์ลับไป
"รับฝันีนะรับ"เอร์บอับผมออมา ่อนพวเราสอนะหลับไปื่นึ้นมาอีที็เ้าเเล้วหล่ะรับ
ผมื่นมาไม่เอเอร์ที่นอนอยู่้าๆเอร์ะออไปไหนัที่นึหล่ะมั้
"ื่นเเล้วเหรอรับี"เอร์ถามผมออมาเเบบยิ้มๆ นี่เอร์ื่นนานเเล้วั้นเหรอ
"เอร์ไปื้อับ้าวมา..ีมาิน้วยันเถอะรับ"เอร์บอับผมพลาเเะับ้าวในถุใส่าน
็อ ็อ ็อ
"สวัสี้ะ..เอร์..ี.."พลอยเพื่อนอเอร์มาหาพวเราเเ่เ้า
"เเม่อพลอยให้เอาเเืนี่มาให้ทั้สอนหน่ะ"พลอยพู่อนะยื่นล่อใส่เเืให้ัยผมที่ยืนอยู่้าๆเอร์
"นี่พลอยเล่าเรื่อเราับีให้เเม่พลอยฟัั้นเหรอ.."เอร์ถามพลอยไปทันที
"ใ่สิ..พอเเม่ฟัเเล้วเเม่พลอยอมยิ้มเลยหล่ะ.."พลอยบอออมา
"ั้นพลอยไป่อนนะ้อไปทำาน่อ.."ผมลืมสัเไปว่าเธอใสุ่้าราารรูสีาีอยู่
"ั้นเเล้วเอันนะุรู.."เอร์พู่อนพวเราะมาิน้าวเ้าัน่อ
"วันนี้เราะไปไหนันเหรอรับ.."ผมถามเอร์ไปทันที้เเบบยิ้มๆ
"ผมว่าะพาีไปทำบุหน่ะรับ...เ้าว่าันว่าทำบุร่วมันาินี้ะไ้เอันอีาิหน้า..."เอร์บอับผมออมาทำให้ผมยิ้มเินเล็น้อย
หลัานั้นพวเรา็ไปวััน วันี่ไม่ใ่วัที่มีานวัหนิะอีวัหล่ะมั้ พวเราไปทำบุถวายสัทานัน ฟัพระเทศน์ ่อนะเินออมา
"เราไปให้อาหารปลาันีว่ารับ"เอร์บอับผมออมา่อนเ้าะเินนำไปที่บ่อปลาโยมีผมเินามไป ผมเินไปเรื่อย็ถ่ายรูปไปเรื่อย
"ินเยอะๆนะเ้าปลา.."ผมพูบอับปลาที่ผมำลัให้อาหารพวมันอยู่
"น่ารััเลยนะรับ.."เอร์บอับผมออมา
"ใ่รับปลาัวให่ัวเล็น่ารัมาเลย"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ไม่ใ่ปลารับ..เเ่นให้อาหารปลาะหาที่น่ารั.."พูเเบบนี้ผม็เินเป็นรับ เอร์ถ่ายรูปให้ีบผมที่ให้อาหารผลาอยู่พอเราทำบุเสร็เรา็ลับบ้านัน ืนนี้ผม้อไปานวัให้ไ้
อนนี้ผมับเอร์เราเินทาออมาาที่พัเเถวทะเลเเ่เ้าเพื่อไปที่สถานีรถไฟเพราะะออเินทาไปที่บ้านอเอร์ที่่าัหวั เินทาออนอทริปที่วาเอาไว้ ถึบในารเที่ยวะมาึ้นเเ่เอร์็ไม่สน
ผมเบื่อไอเเนเ็มทีเเล้วในอนนี้ ทำไมมัน้อเ้า้าวินนานั้น ำพูที่สะถุน ่ำทรามพวนั้นมันอะไรันนะ
ริ้~ริ้~
"รับีรับสายรับ.."ผมรับสายที่โทรเ้ามาทันทีโยไมู่ว่าใรโทรมา
"มึอยู่ไหนวะ.."เสียอไอเเนถามผมออมา
"อยู่ไหน็ไ้ที่ไลาเพื่อนเหี้ยๆเเบบมึไ"ผมบอับไอเเนไปทันที
"มึสนุมาใ่ไหมที่ทำใหู้เลิับัน.."ไอเเนถามผมออมา
"เพราะมึมันไม่เหมือนเิมไ..มึมันเหี้ย"ผมบอไอเเนไปทันที
"เเ่นี้นะูไม่มีธุระอะไรับนอย่ามึเเล้ว..มึับูไม่ใ่เพื่อนันอีเเล้ว.."ผมพูบผม็วาสายไปทันที
สมวรเเล้วที่มันะโนันทิ้ผมิว่าันีเินไปสำหรับมันในอนนี้ เมื่อ่อนหน่ะใ่เเ่อนนี้ไม่ใ่
"อีไม่ี่ั่วโมรถไฟะมาเเล้วรับ..ีหิวไหมเี๋ยวเอร์ไปหาอะไรมาให้ินเเ้หิว"เอร์ถามผมออมาริสิั้เเ่ออมาผมยัไม่ไ้ินอะไรเลย
"เอาอะไร็ไ้รับ...ื้อนม้วยนะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ไ้รับ.."เอร์พู่อนะยิ้มเเล้วเอามือยี้หัวผม
"มาเเล้วรับี.."ัพัเอร์็มาในมือมีนมหลายห่อมาไปับล่อ้าวล่อเียว
"เอร์ไม่ินเหรอรับ.."ผมถามเอร์ไปทันที ไม่ำเป็น้อประหยันานั้น็ไ้
"เอร์ยัไม่หิวเลยรับีินเถอะรับ.."เอร์ยิ้ม่อนะนั่ล้าๆผม
"ั้นียัไม่หิวเหมือนันรับถ้าเอร์ไม่หิว..้าวนี่ั้เยอะเราเเบ่ัน็ไ้หรือไม่เอร์็ิน้าวผมินนมเอ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ีินเถอะรับผมไม่หิวริๆ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นเอร์นั่นี่เี๋ยวีไปื้อ้าวเอ..เเล้วินให้หมเลยนะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
หลัานั้นผม็ไปื้อ้าวอผมเอมานั่ิน้าๆี
"ีไม่ินผัเหรอรับ"เอร์ถามผมออมา เมื่อผมเี่ยผัไว้้าๆล่อ้าว
"รับ็มันมนี่นาใรมันะไปินไ้"ผมบอับเอร์ไปทันที
"เี๋ยวผมินให้เอรับน่าเสียายเเย่"เอร์พู่อนะัพัอผมไปิน
"เอร์ลอไปเที่ยวบ้านีูไหมรับ..พ่อับเเม่อีอยาเอเอร์นะรับ"ผมบอับเอร์ไปทันที
"เอิ่ม..ือ..ือว่า..ือ.."เอร์เอาเเ่อ้ำๆอึ้ๆไม่ยอพูอะไรออมา
"นะรับเอร์..นะรับ..น๊า..."ผมพูอ้อนเอร์ไปในทันที
"รับ...ไป็ไ้..."เอร์บอับผมออมา
"สัาเเล้วนะรับว่าะไป.."ผมบอับเอร์ไปทันที
"รับผม..ุี.."เอร์พูออมาเเบบยิ้มๆ
"อย่าับเ็เลยนะรับีเนี่ย"เอร์บอับผมออมา ใรเ็ผมไม่ใ่เ็เเล้วัหน่อย
หลัานั้นเมื่อรถไฟมาพวผม็ไ้ออเินทามาที่ัหวันึเเล้ว่อรถสอเเถว่อ สถานที่ที่เราาะไปือบ้านอเอร์..มันเป็นบ้านทีู่น่าลัวมาๆในวามิอผมเพราะไม่มีนมาูเเลหล่ะมั้ ูิไม้เลื้อยเ็มรั้วบ้านเลย
อ่อใ่เอร์เยเล่าว่าพ่อเ้า้อมาทำานที่รุเทพหนินะ เ้า็มีบ้าน่าัหวัเหมือนัน เ้าเอาไปัู้้เอาไว้เเ่พอ่ายหนี้หมเเล้ว็เลยเป็นอิสระภาพ
"เอร์รับผมลัว.."ผมบอับเอร์่อนะึเเนเอาไว้เเน่น
"มันไม่น่าลัวเลยรับี..ีับมือผมเอาไว้นะรับ"เอร์ยิ้มเเล้วบอับผมออมา
"รับ.."ผมสูลมหายใเ้าเ็มปอ่อนผมะเินามเอร์เ้าไปในบ้าน
บ้านอเอร์็ว้าอยู่นะรับ เเ่รไปหน่อยฝุ่น็เยอะอีะหา ผมรีบเอาเเมสมาปิมูอผมไว้ทันที
"ไม่ไ้ลับมานานทุอย่ายัเหมือนเิมเลยหล่ะรับ.."เอร์บอับผมออมา เ้าเเสสีหน้าีใออมาย่าเห็นไ้ั เ้าีใูมีวามสุผม็มีวามสุเหมือนนันรับ
"ั้นเรามา่วยันเ็บวาัหน่อยีว่ารับ.."ผมบอับเอร์ไปทีนที่อนะไปหยิบไม้วามาวายะในบ้าน ส่วนเอร์็ยอัอไปเรื่อยไป
หลัานั้นผม็ถูพื้นบ้าน่อ ว่าะเสร็็่ำเลยนั่นเเหละรับ เหนื่อยะมั
"เรียบร้อยเเล้ว.."ผมพูออมาพลาเินมอไปรอบๆบ้าน
็อ ็อ ็อ
"เี๋ยวผมไปูเอรับ"เอร์บอับผม่อนเ้าะเินออไปเปิประประูบ้าน
"อ้าวไ..พลอย...ไม่เอันนานสบายีนะ.."เอร์พูับใรบานที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
"ไเอร์..ไม่เอั้นานโึ้นเเล้วหล่อเหมือนันนะเนี่ยนาย..
"เธอ็สวยนะพลอย..เออนี่เเล้วะลับมาอยู่ที่นี่เหรอ.."เธอถามเอร์ออมา
"ไม่หรอ..เเ่มาเที่ยวหน่ะ.."เอร์บอับเธอออมา
"เเล้วเเม่ับพ่ออเอร์หล่ะ.."เธอถามออมาอี
"พ่อเอร์เสียไปนานเเล้วส่วนเเม่็เพิ่เสียไปเอ.."เอร์บอับเธอออมา
"ั้นเอร์็้ออยู่นเียวหน่ะสิ..เหาไหม..ให้พลอยอยู่เป็นเพื่อนไหม.."เธอถามเอร์ออมา เเปลๆเเล้วนะผมว่า เเ่ิในเเ่ีเธออาะเเ่สสารเอร์็ไ้
"เราไม่ใ่เ็ๆเเล้วนะพลอย..ายับหิอยู่้วยันมันไม่เหมาะสม..อีอย่าเี๋ยวเเฟนเอร์ะเ้าใเราผิ้วย"เอร์บอับเธอออมา
"เอร์มาับเเฟนเหรอรับ..ว่าเเ่เเฟนผู้หิหรือว่าผู้ายหล่ะ.."เธอถามเอร์ออมา
"ทำไมถามเเบบนั้นหล่ะพลอย"เอร์ถามเธอไปทันที
"็อนเรียนเอร์ไม่สนใเรื่อวามรัเลยเรา็ว่าเอร์ไม่อบผู้หิเเน่ๆ.."เธอบอับเอร์ออมา
"เเฟนเอร์เป็นผู้ายหน่ะ.."เอร์บอับเธอไปทันที
"ริเหรอ..พลอยอยาเห็นัว่าะน่าายัไเอร์ถึไ้รัเ้านานี้.."พลอยเธอถามเอร์ออมา
"ีรับ..มานี่หน่อยไ้ไหมรับ"เอร์เรียผมที่อยู่ในบ้าน ่อนผมะเินออไป
"สวัสีรับผมีเเฟนเอร์รับ..."ผมเเนะนำัวเอไปทันที
"เราื่อพลอยนะเป็นเพื่อนเอร์...โห..น่าาหล่อมาเลยอะ..เราว่าเอร์หล่อเเล้วนะนายหล่อว่าอีอะี.."พลอยบอับผมเเละเอร์ออมา ทำให้เอร์ยิ้มออมา
"เออนี่ที่นี่มีานวั่วยหล่ะ..พวนายะไปเที่ยวันไหม.."พลอยถามออมา
"านวั..ั้นเหรอ.."ผมถามออมา ผมเยไ้ยินมาเเ่ไม่เยไปเลย
"็เหมือนลานั่นเเหละ.."พลอยบอออมาเเบบยิ้มๆ
"ั้นพวนายไปิันเเล้วันนะ..พลอยลับบ้าน่อนนี่็่ำเเล้ว.."พลอยพู่อนะเินไป
"ีไปเที่ยวานวัับเอร์ไหมรับ"เอร์ถามผมออมา
"ไปสิรับ.."ผมยิ้มเเล้วอบเอร์ไปทันที
"ั้นืนพรุ่นี้เราไปเที่ยวานวัันนะรับ..วันนี้ผมเหนื่อยมาๆเเล้ว.."เอร์บอับผมออมา
"ั้นเี๋ยวีไปอาบน้ำ่อนเลยเอร์ะไ้อาบ่อ"เอร์บอับผมออมา ่อนผมะเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำพออาบเสร็ผม็มานอนอยู่บนเบาะที่นอน
"เมื่อยัเลยรับี.."เอร์ที่อาบน้ำเสร็เเล้วำลันั่อยู่้าๆผมพูออมา
"ีนวไหล่ให้ผมหน่อยไ้ไหมรับ..."เอร์บอับผมออมา ่อนผมะนวไหล่ให้ับเอร์ามที่เ้าอ ผมนวไม่เป็นหรอ็เเ่บีบๆนวๆเอา
ริ้~ริ้~
"โทรมาทำไมอีวะ.."ผมรับสายไอเเนเเล้วถามไปทันที
"มึ..มึทำใหู้เป็นเเบบนี้ไอี..ไอเพื่อนั่ว"ไอเเนพูบอออมา
"ถ้าันไม่เยอบมึู็ไม่้อมาระเเวเเบบนี้"ไอเเนพู่อทันที
"เเนนายเมาเเล้วเี๋ยวผมพาลับที่พันะรับ"เสียอวินพูออมา
"ไม่เมาเว้ย..ูยัไม่เมาัหน่อย."ไอเเนพูะหวาใส่วิน อนนี้เเนน่าะอยู่ที่ร้านเหล้าับวินเเน่ๆ
"เอาับูทีิ.."เเนพูบอออมา อะ..อะไรวะเนี่ย..
"ูว่าทีู่ับมึ..เอาันราว่อนอนานวันเิมึ...มันทำใหู้สับสนหว่ะ.."ไอเเนพูออมา ืนนั้น มะ..มันเิเรื่อเเบบนี้ึ้นั้นเหรอ
"อ๊าาาอ้ะ..เสียวิบ.."เสียราัออมาาโทรศัพท์มือถือผมรีบวาไปทันที
"อะไรเหรอรับี.."เอร์ถามผมออมา ผมเหมือนโนพวเ็โฟนวนประสาทเเ่นี่ไอเเนับวิน มันเมาเเล้วเผลอโทรมาเเล้วลืมวาสายเเน่ๆ อนเอาันเนี่ยนะ บ้าิบ
"เอร์รับ.."ผมรีบอเอร์เอาไว้เเน่นทันที
"มีอะไรเหรอรับ..ถึอ้อนเอร์เเบบนี้.."เอร์ถามผมออมา
"ือี้รับ.."ผมพู่อนะเล่าเรื่อที่ไอเเนโทรมาเมื่อี้ให้เอร์ฟั
"อย่านี้นี่เอ.."เอร์ทำหน้าเหมือนะเ้าใอะไรบาอย่า
"อย่าี้อะไรรับเอร์.."ผมถามเอร์ไปทันที
"็ที่เพื่อนี้อีเ้า้าหมอวินนานั้น็เพราะเ้ามีใให้หมอวินไรับ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นเหรอรับ.."ผมพู่อนะทำหน้าเหมือนเ้าใ ผมไม่นึเลยว่าเรื่อนี้มันะมีเบื้อหลัเเบบนี้
ันะรู้เรื่อนี้ไหมนะ..ผมิ่อนะล้มัวลนอน่อนเอร์ที่นอนอยู่ะึผมเ้าไปบออเ้า
"ไม่้อิอะไรมาหรอรับี.."เอร์บอับผมออมา
"เอร์ไม่ไ้ิมา..เอร์เเ่.."ผมไม่ทันะไ้พูบเอร์็ูบผมไม่ให้ผมพูอะไร่อ
"พอไ้เเล้ว..เลิสนใเรื่ออนอื่นบ้าเถอะรับ"เอร์บอับผมออมา
"ั้นฝันีนะรับเอร์"ผมบอับเอร์ไปทันที่อนะอเอร์ลับไป
"รับฝันีนะรับ"เอร์บอับผมออมา ่อนพวเราสอนะหลับไปื่นึ้นมาอีที็เ้าเเล้วหล่ะรับ
ผมื่นมาไม่เอเอร์ที่นอนอยู่้าๆเอร์ะออไปไหนัที่นึหล่ะมั้
"ื่นเเล้วเหรอรับี"เอร์ถามผมออมาเเบบยิ้มๆ นี่เอร์ื่นนานเเล้วั้นเหรอ
"เอร์ไปื้อับ้าวมา..ีมาิน้วยันเถอะรับ"เอร์บอับผมพลาเเะับ้าวในถุใส่าน
็อ ็อ ็อ
"สวัสี้ะ..เอร์..ี.."พลอยเพื่อนอเอร์มาหาพวเราเเ่เ้า
"เเม่อพลอยให้เอาเเืนี่มาให้ทั้สอนหน่ะ"พลอยพู่อนะยื่นล่อใส่เเืให้ัยผมที่ยืนอยู่้าๆเอร์
"นี่พลอยเล่าเรื่อเราับีให้เเม่พลอยฟัั้นเหรอ.."เอร์ถามพลอยไปทันที
"ใ่สิ..พอเเม่ฟัเเล้วเเม่พลอยอมยิ้มเลยหล่ะ.."พลอยบอออมา
"ั้นพลอยไป่อนนะ้อไปทำาน่อ.."ผมลืมสัเไปว่าเธอใสุ่้าราารรูสีาีอยู่
"ั้นเเล้วเอันนะุรู.."เอร์พู่อนพวเราะมาิน้าวเ้าัน่อ
"วันนี้เราะไปไหนันเหรอรับ.."ผมถามเอร์ไปทันที้เเบบยิ้มๆ
"ผมว่าะพาีไปทำบุหน่ะรับ...เ้าว่าันว่าทำบุร่วมันาินี้ะไ้เอันอีาิหน้า..."เอร์บอับผมออมาทำให้ผมยิ้มเินเล็น้อย
หลัานั้นพวเรา็ไปวััน วันี่ไม่ใ่วัที่มีานวัหนิะอีวัหล่ะมั้ พวเราไปทำบุถวายสัทานัน ฟัพระเทศน์ ่อนะเินออมา
"เราไปให้อาหารปลาันีว่ารับ"เอร์บอับผมออมา่อนเ้าะเินนำไปที่บ่อปลาโยมีผมเินามไป ผมเินไปเรื่อย็ถ่ายรูปไปเรื่อย
"ินเยอะๆนะเ้าปลา.."ผมพูบอับปลาที่ผมำลัให้อาหารพวมันอยู่
"น่ารััเลยนะรับ.."เอร์บอับผมออมา
"ใ่รับปลาัวให่ัวเล็น่ารัมาเลย"ผมบอับเอร์ไปทันที
"ไม่ใ่ปลารับ..เเ่นให้อาหารปลาะหาที่น่ารั.."พูเเบบนี้ผม็เินเป็นรับ เอร์ถ่ายรูปให้ีบผมที่ให้อาหารผลาอยู่พอเราทำบุเสร็เรา็ลับบ้านัน ืนนี้ผม้อไปานวัให้ไ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น