ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 24 : กำเเพงความรู้สึก
ไทเอร์..
ผมพาีมาื้ออที่ห้าสรรพสิน้า ีเ้าบอว่าอยาะทำนมหวาน บาทีรสาินหวานอเ้าะีว่าอาหาราวที่เ้าทำนะผมว่า เเ่ะรสาิยัไผม็ินไ้ทั้นั้นเเหละ
"เรียบร้อยเเล้วหล่ะรับเอร์อเเ่นี้อ็น่าะรบเเล้ว"ีบอับผมออมาเเบบยิ้มๆ รอยยิ้มือสิ่ที่มีลออีเลยนะรับผมว่า ยเว้นอนที่เ้าเล่าเรื่อที่ผ่านมาอเ้า
"รับี.."ผมพู่อนะเินไปทาีที่ำลั่ายเินอยู่
"เี๋ยวผม่วยถือรับ.."ผมพู่อนะ่วยีถืออที่ีื้อมา
"ว่าเเ่ีอยาินนมหวานอะไรเหรอรับ.."ีถามผมออมา ะเอาไีหล่ะ ผมไม่ใ่พวินนมหวานบ่อยอะไรนานั้น้วยิ
"ั้นเอาบัวลอยเเล้วันรับ.."ผมอบเพราะเเม่ผมอบทำให้ินบ่อยเมื่อ่อนเอละูเหมือนะเป็นนมานอย่าเียวที่ินไ้หล่ะมั้
"ไ้รับผมเยเรียนมาาป้าเเม่บ้านเหมือนันไม่น่าะยา"ีบอับผมออมา ให้ริเถอะรับี
"ทำหน้าเเบบนี้ไม่มั่นใในัวผมเหรอรับ.."ผีหันมาถามผม
"มั่นใสิรับมั่นใมาๆ.."ผมยิ้ม นี่อย่าับอ่านวามิันไ้เลยนะเนี่ย
หลัานั้นพวเรา็ลับบ้านัน ีนะที่วันนี้ผมไปทำานหมายถึเ้าเวรบ่ายหน่อยะไ้่วยีทำนมหวาน้วย
หลัานั้นี็ไปเรียมวัถุิบในรัวโยมีผมอย่วย
"นี่รับปั้นให้ลมๆเลย.."ีบอับผมออมา ูท่าะำนาเหมือนันนะเนี่ย
หลัานั้นี็ทำามั้นอนปิที่นทั่วไปเ้าทำันใน ้วยวามำนา ผม็อบนัู่เเล้ว็่วยเเม่อผมประำนั่นเเหละ
"เสร็เเล้วรับ.."ียื่นานบัวลอยลิ่นหอมน่าาน่าินมาให้ผม
"ินไ้เลยรับ.."ีบอับผมออมาเเบบยิ้มๆ ภูมิในำเสนอมาเเน่ๆูาท่าทา
"ั้นินูละัน..ท้อเสีย่อยเ้าห้อน้ำเอา..เพื่อี.."ผมพู่อนะหยิบ้อนมาับัวลอยเ้าปา รสาิมัน็อร่อยีนะเนี่ย เยี่ยมริๆ
"รสาิเป็นยัไบ้ารับ.."ีถามผมออมาทันทีหลัาผมินเ้าไป
"รับอร่อยมาเลยหล่ะรับ.."ผมบอับีไปทันที
ผมอบเเววาสีหน้าทีู่มุ่มั่นอีมาๆเลยหล่ะรับ เวลาะยายามะทำอะไร
"ั้นราวหน้าถ้ามีเาอบผมะทำเ้ให้ินนะรับ.."ีบอับผมออมา บเอาั้นเหรอเเพมาๆเลยนะนั้น
"เออริสิรหน้าปาอยมีร้านทำนมใล้เ๊้วยีลอไปถามเ้าูสิไปเ๊ร้านเ้า็ไ้.."ผมบอับีไปทันที
"ั้นผมไปทำาน่อนนะ.."ผมบอับีไปทันที
"ั้นเอานี่ไปฝาเพื่อนไปนาย้วยสิมันเหลือเยอะผม็ไม่ิน้วย"อ่าวไม่ินเเล้วทำทำไม อย่าบอนะว่าทำเพื่อผม..
"ั้นอบในะ..."ผมบอับี่อนปมะไปเเ่ัวเเล้วีบรถไปสถานีำรวพร้อมับล่อ้าวที่อนนี้ใส่นมหวานอยู่
"อะนี่..เพื่อนูทำมาให้.."ผมวาล่อใส่บัวลอยให้เพื่อนอผม ผมลืมบอไปมันื่อไออมทัพ เเ่ผมเรียอมเยๆเป็นเพื่อนผมเอเเหละอนสอบมา็สอบมา้วยัน ยศยัเท่าันอี เ้าเวร็ยัเวลาเียวันทุวันอี ไม่น่าเื่ออมทัพเลยาินี้เป็นไ้เเ้เนี่ยเเหละ
"เพื่อนหรือเเฟนวะ.."ทำไม้อถามเเบบนี้้วยเนี่ย
"ะเเไม่เเวะไออม.."ผมบอับมันไปทันที
"เออๆ..ินรับไอเอร์.."หลัานั้นไออม็ไปหา้อนมาเพื่อินบัวลอย เป็นธรรมาที่ะมี้อน เ้าเวรบ่ายออเวร็่ำๆมัน็้อมีอะไรมาินบ้านั้นเเหละ
"รสาิีมาๆเลยหนิ.."ไออมบอับผมออมา
"มึเวอร์ละ..็เเ่บัวลอย"ผมบอับไออมไปทันที ไออม็เป็นนที่่อน้าะหน้าาีนนึเลยทีเียวถ้าถามเรื่อเเฟนมีไปหลายนเเล้วหล่ะรับ บๆเลิๆ
"อร่อยริๆนะเว้ย..เเฟนูน่อนที่ทำนมไ้ยัทำไม่อร่อยเท่านี้เลย"น่อน นไหนวะ ไอน่อนอมันเนี่ยนไหนผมริๆ
"ูอยาเห็นหน้านทำหว่ะว่าหน้าาะีเหมือนรสาิบัวลอยนี่รึเปล่า"ไออมบอับผมออมา ่าเอามาเปรียบเทียบนะไอเพื่อนเวร
"ูว่านะถ้าเป็นผู้หิะโรสวยเลยใ่ไหมวะ.."อยาะบอริๆว่าไม่ใ่ผู้หิมึิผิ
"เเ่ถ้าเป็นผู้ายนะหน้าา็้อหล่อ เท่ห์ หรือไม่็หน้าาน่ารั "ไออมบอับผมออมา ้อนี้ผมไม่เถีย หล่อริ..ิอะไรอผมเนี่ยพอๆ
"เออั้นพรุ่นีู้ไปบ้านมึนะ.."ไออมบอับผม ร้อยวันพันปีไม่เยิะไป
"เออๆามใมึเลย.."ผมบอับไออมไปทันที
หลัานั้นผม็นั่เฝ้าเ้าเวรที่สถานีำรวไปเรื่อยๆนถึเวลาออเวรผม็ลับบ้านมาามปิ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ี...
ผมไปูร้านที่เอร์บอผมมาเเล้วหล่ะ เ้าะเ๊ร้าน้เล้วผเลยเ๊มาะเลย อุปร์อะไร็พร้อมทุอย่า เรื่อเินไม่ใ่ปัหาหรอนะรับ ร้านเ๊็ไม่ใ่ปัหา ไม่มีนเ้าร้านผมินเอ็ไ้ ินให้อ้วนไปเลย
"ียัไม่นอนอีเหรอรับ.."เอร์ที่เินเ้ามาเห็นผมำลันั่ิอะไรไปเรื่อยถามผมออมา
"รับเอร์..พอีพัลมมันเสียอีเเล้ว..ผมนอนไม่หลับเลยมานั่ิอะไรไปเรื่อยหน่ะรับ"ผมบอับเอร์ออมา
"เป็นไบ้ารับไ้ไปร้านหน้าปาอยรึยั.."เอร์ถามผมออมา
"ผมไปเ๊มาเรียบร้อยเเล้วหล่ะรับ.."ผมยิ้ม่อนะบอเอร์ออมา
"ั้นเอร์็ะไ้ินเ้ฝีมือีเเล้วใ่ไหมรับ"เอร์ถามผมออมาเเบบยิ้มๆ
"รับ.."ผมอบ่อนะนั่พิำเเพเอาสมุมาพัให้หายร้อน
"ั้นเี๋ยวเอร์ไปอาบน้ำ่อนนะ.."เอร์บอับผมออมา
ะเปิร้านมัน็หลายเรื่อนู่นนี่นั่น เเ้็ไม่เป็นไร่อยเป็น่อยไป ผมิอะไรไปเรื่อยน่ำ่อนผมะัสินใไปนอน เเ่มันร้อนะมัเลย
ผมทิ้ัวลนอนพยายาม่มาให้หลับโยไม่สนใอาาศที่มันะร้อนนผมเหื่อเเ็ามผมเผลอหลับไปื่นึ้นมาอีที็เ้า
"ั้นผมไปทำาน่อนนะรับี.."เอร์บอับผมออมา
ผม็้อไปที่ร้านนี่นพอีผมหารูมาสอนให้ผมไ้เเล้วหน่ะรับ ็น่อนที่สอนผมนั้นเเหละ เ้าะมาสอนนอสถานที่ให้ับผม
"ุีนี่เ่ัเลยนะะ..เอาหล่ะะ..ั้นเรามาเริ่มเรียนันเลยีว่ารับรอไม่ถึเือนเปิร้านไ้เเน่นอน่ะ.."รูสอนทำเบเอรี่บอับผมออมา
ทุอย่าในร้านนี้มันใหม่มาเหมือนใ่มาเเ่สอสามรั้เอ ในร้านิเเอร์เเ่บรรยาาศไม่่อยน่านั่เท่าไหร่ ร้านว่าี ผม้อัารรนี้้วย
"ถ้าวันเปิร้านเเล้วเี๋ยวันะมาอุหนุนบ่อยไปนะะ.."รูสอนทำเ้อผมบอออมาเเบบยิ้มๆ
"ั้นวันนี้พอเเ่นี้่อนนะะ..อย่าลืมฝึทำเยอะนะะะไ้ำนา"เธอบอับผม่อนะเินออไป
"เินทาลับีๆนะรับ"ผมบอไล่หลัเธอไป่อนเธอะหันมายิ้ม
"ีหล่ะ...ผม้อทำเ้ให้เอร์รอิมู.."ั้นเอาเป็น เ้๊อโแลละัน เเล้ว็สรอเบอร์รี่เ้ ผมิ่อนผมะลมือทำเ้ให่ับเอร์ไ้ิมู ผมออไปื้อวัถุมาใหม่หน่ะรับ
ไอารที่ผมมาหัทำอาหารอนเเร็เพราะวิน ผมอยาให้วินไ้ินอาหารที่ผมทำ เเ่่ามันเถอะมันเเ่อีไปเเล้ว เเล้ว็ที่ผมมาทำร้านเบเอรี่เนี่ย็เพื่อเอร์ผมอยาะ่วยเอร์ ็เ้าไม่ยอมรับเินาผม มัน็ริเินที่ไ้มา่ายๆมันะมีุ่าเท่าเินที่มาาน้ำพัน้ำเเรไ้ไ ทำไมเเ่่วยนอื่นผม้อทำถึนานี้เหรอ ผม็ไม่รู้เหมือนัน ว่าทำไม ผมวระไ้ไปเที่ยวเล่นสนุๆอย่าที่เยทำ เเ่ห้าปีที่ผ่านมาผมเสียเวลาับเรื่ออเมมามา ั้นผมะเริ่ม้นใหม่ละัน ้วยัวเอเิน้วยัวเอู ็ผมเยทำานบริษัทมาทั้ๆที่ไม่้อทำ็ไ้เินเือน็น้อยนิ เเ่ราวนี้ผมทำเพราะผมอบารทำนมะหา เเล้ว็อยา่วยเอร์ใ้หนี้้วย ส่วนเรื่ออื่นไม่มี ็ถือะว่านี้ือารพัร้อนอผมไรับ
หลัานั้นผม็ลับมาที่บ้านอเอร์็เินไปเเละลับนั่นเเหละรับ บ้านเอร์อยู่ในอย ร้านอยู่หน้าปาอยเอ เินเอา็ไ้ ผมเินไปบ้านเอร์่อนผมะลับมาที่ร้าน่อเพราะผมลืมอ
"ีรับ.."เอร์เินเ้ามาในร้านเเล้วเรียผม
"รับ.."ผมเินไปหาเอร์ที่ยืนอยู่ที่รบริเวร้านภายใน
"วันนี้เพื่อนเอร์ะมานะรับ..ีไม่ว่าอะไรใ่ไหม"เอร์บอับผมออมา
"ผมะไปว่าอะไรเอร์หล่ะรับ.."ผมบอับเอร์ไปทันที
"ีทำอะไรอยู่เหรอรับทำไมหน้าเลอะเเป้เลอะรีมเเบบนั้น.."ผมลืมสัเุไปเลยนะเนี่ย
"ทำเ้รับ.."ผมบอับีไปทีนทีเเบบยิ้มเินๆโนทัใระไม่เินอายบ้าหล่ะผมรีบเอาผ้ามาเ็หน้าในทันที
"เอร์อยาิมเ้ฝีมือผมไหมรับ"ผมถามเอร์ไปทันที
"รับ.."เอร์ยิ้ม่อนะบอับผมออมาส่วนผม็เินไปในรัวหยิบเ้ นาหนึ่ปอน์สอเเบบ มาให้เอร์
"โห..หน้าาหน้าินมาเลยรับี.."เอร์บอับผมออมา
"มาเเล้วไอเอร์..."เสียอใรนนึที่ผมไใุ่้นเยเรียเอร์ออมาส่วนผม็เินละบไปหยิบานเเละมีัเ้เเล้ว็้อนมาให้เอร์
"โห..เ้หน้าาหน้าินมาเลยหว่ะ..ใรเป็นนทำวะ.."เ้าอเสียนั้นถามเอร์ออมา
"นั่นไนทำ.."เอร์หันมาทาผมที่ำลัเินถือานออมา
"โห..หน้าาีริๆ้วยหว่ะ..โรีเลย.."เ้าะเป็นเพื่อนอเอร์หล่ะมั้ ็ใสุ่ำรวเหมือนับเอร์หนิ
"เออี..นี่ไออมทัพ..เพื่อนเอร์เอ..เเล้ว็ไออมนี่ีเพื่อนู"เอร์เเนะนำเพื่อนอเ้าให้ผมรู้ั เเ่ทำไม้อลเสียหนัำว่า เพื่อนู ้วยนะ
"เรียอมเยๆ็ไ้รับ.."เพื่อนอเอร์ยิ้มบอับผมออมา
"ทันทีเลยนะมึ..ูนึว่ามึอบผู้หิะอี.."เอร์ถามเพื่อนเ้าออมา
"็ใ่..เเ่บาทีู็อบผู้ายนะ.."อมทัพหรืออมเเนี่ยเเหละพูออมา บาทีั้นเหรอ
"ผมโสนะรับี.."
"ทันทีเลยนะมึพอๆ..โสบ้าโสบออะไรวะ..มึเนี่ยนะ"เอร์รีบเปลี่ยนประเ็นทันที
"เออิ...เพิ่โสเมื่อวานเอหว่ะ.."เพื่อนอเอร์บอออมา
"เ้าเพิ่เลิับเเฟนมา..มึอย่าไปวนเ้าิ.."เอร์บอับอมไปทันที อันที่ริ็เือบสอเือนเเล้วมาว่านะ
"เเฟนายหรือหิวะ.."อมถามเอร์ออมา ทำไมเปลี่ยนมาุยเรื่ออผมไ้หล่ะเนี่ย
"าย.."เอร์บอออมา
"ั้นู็มีหวัอะิ..หรือว่ามึ..."อมหันมามอหน้าเอร์
"เออ.."็อบ หรือว่าอะไร เเ่็่ามันเถอะรับ
"นี่ถ้าเปิร้านนะูะมาให้ทุวันเลย"อมบอับเอร์ออมา
"ใระไปิว่านอย่ามึะ.."
"เเไปเลยไป.."เอร์พู่อนะยัเ้ใส่ปาออมให้อมหยุพู
"อร่อยหว่ะ..อร่อยโร...ีว่าเเฟนูนที่.."
"นที่ทำเ้ไ้เออูรู้เเล้ว.."เอร์รีบพูัอมออมา
"อยารู้ัว่านทำะอร่อยเหมือนเ้รึเปล่า"อมพูออมา
"ินีนูนี่..ลับไ้ละไออม"เอร์บอับเพื่อนเ้าออมา ลีนะรับสอนนี้ผมว่า
"อมะเอาเ้ไปทานที่บ้านไหมรับ"ผมถามอมไปทันที ็ถ้าอร่อย้อินเยอะๆ
"ไ้็ีรับ."อมมอผม้วยสีหน้ายิ้มๆผมว่าเ้าูลี เหมือนเ้าพยายามะวนประสาทเอร์เลย เพื่อนัน็้อวนๆันเเบบนี้ีนะรับ เเ่เพื่อนผม ิเเล้วหมั่นไส้ะมั ทำัวเป็นพ่อสื่อรึไ มีเเฟน็ไปอยู่ับเเฟนิ ไม่ใ่มาเที่ยวอยทำให้ใรืนีันมันไร้สาระมาเลย
ผมพาีมาื้ออที่ห้าสรรพสิน้า ีเ้าบอว่าอยาะทำนมหวาน บาทีรสาินหวานอเ้าะีว่าอาหาราวที่เ้าทำนะผมว่า เเ่ะรสาิยัไผม็ินไ้ทั้นั้นเเหละ
"เรียบร้อยเเล้วหล่ะรับเอร์อเเ่นี้อ็น่าะรบเเล้ว"ีบอับผมออมาเเบบยิ้มๆ รอยยิ้มือสิ่ที่มีลออีเลยนะรับผมว่า ยเว้นอนที่เ้าเล่าเรื่อที่ผ่านมาอเ้า
"รับี.."ผมพู่อนะเินไปทาีที่ำลั่ายเินอยู่
"เี๋ยวผม่วยถือรับ.."ผมพู่อนะ่วยีถืออที่ีื้อมา
"ว่าเเ่ีอยาินนมหวานอะไรเหรอรับ.."ีถามผมออมา ะเอาไีหล่ะ ผมไม่ใ่พวินนมหวานบ่อยอะไรนานั้น้วยิ
"ั้นเอาบัวลอยเเล้วันรับ.."ผมอบเพราะเเม่ผมอบทำให้ินบ่อยเมื่อ่อนเอละูเหมือนะเป็นนมานอย่าเียวที่ินไ้หล่ะมั้
"ไ้รับผมเยเรียนมาาป้าเเม่บ้านเหมือนันไม่น่าะยา"ีบอับผมออมา ให้ริเถอะรับี
"ทำหน้าเเบบนี้ไม่มั่นใในัวผมเหรอรับ.."ผีหันมาถามผม
"มั่นใสิรับมั่นใมาๆ.."ผมยิ้ม นี่อย่าับอ่านวามิันไ้เลยนะเนี่ย
หลัานั้นพวเรา็ลับบ้านัน ีนะที่วันนี้ผมไปทำานหมายถึเ้าเวรบ่ายหน่อยะไ้่วยีทำนมหวาน้วย
หลัานั้นี็ไปเรียมวัถุิบในรัวโยมีผมอย่วย
"นี่รับปั้นให้ลมๆเลย.."ีบอับผมออมา ูท่าะำนาเหมือนันนะเนี่ย
หลัานั้นี็ทำามั้นอนปิที่นทั่วไปเ้าทำันใน ้วยวามำนา ผม็อบนัู่เเล้ว็่วยเเม่อผมประำนั่นเเหละ
"เสร็เเล้วรับ.."ียื่นานบัวลอยลิ่นหอมน่าาน่าินมาให้ผม
"ินไ้เลยรับ.."ีบอับผมออมาเเบบยิ้มๆ ภูมิในำเสนอมาเเน่ๆูาท่าทา
"ั้นินูละัน..ท้อเสีย่อยเ้าห้อน้ำเอา..เพื่อี.."ผมพู่อนะหยิบ้อนมาับัวลอยเ้าปา รสาิมัน็อร่อยีนะเนี่ย เยี่ยมริๆ
"รสาิเป็นยัไบ้ารับ.."ีถามผมออมาทันทีหลัาผมินเ้าไป
"รับอร่อยมาเลยหล่ะรับ.."ผมบอับีไปทันที
ผมอบเเววาสีหน้าทีู่มุ่มั่นอีมาๆเลยหล่ะรับ เวลาะยายามะทำอะไร
"ั้นราวหน้าถ้ามีเาอบผมะทำเ้ให้ินนะรับ.."ีบอับผมออมา บเอาั้นเหรอเเพมาๆเลยนะนั้น
"เออริสิรหน้าปาอยมีร้านทำนมใล้เ๊้วยีลอไปถามเ้าูสิไปเ๊ร้านเ้า็ไ้.."ผมบอับีไปทันที
"ั้นผมไปทำาน่อนนะ.."ผมบอับีไปทันที
"ั้นเอานี่ไปฝาเพื่อนไปนาย้วยสิมันเหลือเยอะผม็ไม่ิน้วย"อ่าวไม่ินเเล้วทำทำไม อย่าบอนะว่าทำเพื่อผม..
"ั้นอบในะ..."ผมบอับี่อนปมะไปเเ่ัวเเล้วีบรถไปสถานีำรวพร้อมับล่อ้าวที่อนนี้ใส่นมหวานอยู่
"อะนี่..เพื่อนูทำมาให้.."ผมวาล่อใส่บัวลอยให้เพื่อนอผม ผมลืมบอไปมันื่อไออมทัพ เเ่ผมเรียอมเยๆเป็นเพื่อนผมเอเเหละอนสอบมา็สอบมา้วยัน ยศยัเท่าันอี เ้าเวร็ยัเวลาเียวันทุวันอี ไม่น่าเื่ออมทัพเลยาินี้เป็นไ้เเ้เนี่ยเเหละ
"เพื่อนหรือเเฟนวะ.."ทำไม้อถามเเบบนี้้วยเนี่ย
"ะเเไม่เเวะไออม.."ผมบอับมันไปทันที
"เออๆ..ินรับไอเอร์.."หลัานั้นไออม็ไปหา้อนมาเพื่อินบัวลอย เป็นธรรมาที่ะมี้อน เ้าเวรบ่ายออเวร็่ำๆมัน็้อมีอะไรมาินบ้านั้นเเหละ
"รสาิีมาๆเลยหนิ.."ไออมบอับผมออมา
"มึเวอร์ละ..็เเ่บัวลอย"ผมบอับไออมไปทันที ไออม็เป็นนที่่อน้าะหน้าาีนนึเลยทีเียวถ้าถามเรื่อเเฟนมีไปหลายนเเล้วหล่ะรับ บๆเลิๆ
"อร่อยริๆนะเว้ย..เเฟนูน่อนที่ทำนมไ้ยัทำไม่อร่อยเท่านี้เลย"น่อน นไหนวะ ไอน่อนอมันเนี่ยนไหนผมริๆ
"ูอยาเห็นหน้านทำหว่ะว่าหน้าาะีเหมือนรสาิบัวลอยนี่รึเปล่า"ไออมบอับผมออมา ่าเอามาเปรียบเทียบนะไอเพื่อนเวร
"ูว่านะถ้าเป็นผู้หิะโรสวยเลยใ่ไหมวะ.."อยาะบอริๆว่าไม่ใ่ผู้หิมึิผิ
"เเ่ถ้าเป็นผู้ายนะหน้าา็้อหล่อ เท่ห์ หรือไม่็หน้าาน่ารั "ไออมบอับผมออมา ้อนี้ผมไม่เถีย หล่อริ..ิอะไรอผมเนี่ยพอๆ
"เออั้นพรุ่นีู้ไปบ้านมึนะ.."ไออมบอับผม ร้อยวันพันปีไม่เยิะไป
"เออๆามใมึเลย.."ผมบอับไออมไปทันที
หลัานั้นผม็นั่เฝ้าเ้าเวรที่สถานีำรวไปเรื่อยๆนถึเวลาออเวรผม็ลับบ้านมาามปิ
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ี...
ผมไปูร้านที่เอร์บอผมมาเเล้วหล่ะ เ้าะเ๊ร้าน้เล้วผเลยเ๊มาะเลย อุปร์อะไร็พร้อมทุอย่า เรื่อเินไม่ใ่ปัหาหรอนะรับ ร้านเ๊็ไม่ใ่ปัหา ไม่มีนเ้าร้านผมินเอ็ไ้ ินให้อ้วนไปเลย
"ียัไม่นอนอีเหรอรับ.."เอร์ที่เินเ้ามาเห็นผมำลันั่ิอะไรไปเรื่อยถามผมออมา
"รับเอร์..พอีพัลมมันเสียอีเเล้ว..ผมนอนไม่หลับเลยมานั่ิอะไรไปเรื่อยหน่ะรับ"ผมบอับเอร์ออมา
"เป็นไบ้ารับไ้ไปร้านหน้าปาอยรึยั.."เอร์ถามผมออมา
"ผมไปเ๊มาเรียบร้อยเเล้วหล่ะรับ.."ผมยิ้ม่อนะบอเอร์ออมา
"ั้นเอร์็ะไ้ินเ้ฝีมือีเเล้วใ่ไหมรับ"เอร์ถามผมออมาเเบบยิ้มๆ
"รับ.."ผมอบ่อนะนั่พิำเเพเอาสมุมาพัให้หายร้อน
"ั้นเี๋ยวเอร์ไปอาบน้ำ่อนนะ.."เอร์บอับผมออมา
ะเปิร้านมัน็หลายเรื่อนู่นนี่นั่น เเ้็ไม่เป็นไร่อยเป็น่อยไป ผมิอะไรไปเรื่อยน่ำ่อนผมะัสินใไปนอน เเ่มันร้อนะมัเลย
ผมทิ้ัวลนอนพยายาม่มาให้หลับโยไม่สนใอาาศที่มันะร้อนนผมเหื่อเเ็ามผมเผลอหลับไปื่นึ้นมาอีที็เ้า
"ั้นผมไปทำาน่อนนะรับี.."เอร์บอับผมออมา
ผม็้อไปที่ร้านนี่นพอีผมหารูมาสอนให้ผมไ้เเล้วหน่ะรับ ็น่อนที่สอนผมนั้นเเหละ เ้าะมาสอนนอสถานที่ให้ับผม
"ุีนี่เ่ัเลยนะะ..เอาหล่ะะ..ั้นเรามาเริ่มเรียนันเลยีว่ารับรอไม่ถึเือนเปิร้านไ้เเน่นอน่ะ.."รูสอนทำเบเอรี่บอับผมออมา
ทุอย่าในร้านนี้มันใหม่มาเหมือนใ่มาเเ่สอสามรั้เอ ในร้านิเเอร์เเ่บรรยาาศไม่่อยน่านั่เท่าไหร่ ร้านว่าี ผม้อัารรนี้้วย
"ถ้าวันเปิร้านเเล้วเี๋ยวันะมาอุหนุนบ่อยไปนะะ.."รูสอนทำเ้อผมบอออมาเเบบยิ้มๆ
"ั้นวันนี้พอเเ่นี้่อนนะะ..อย่าลืมฝึทำเยอะนะะะไ้ำนา"เธอบอับผม่อนะเินออไป
"เินทาลับีๆนะรับ"ผมบอไล่หลัเธอไป่อนเธอะหันมายิ้ม
"ีหล่ะ...ผม้อทำเ้ให้เอร์รอิมู.."ั้นเอาเป็น เ้๊อโแลละัน เเล้ว็สรอเบอร์รี่เ้ ผมิ่อนผมะลมือทำเ้ให่ับเอร์ไ้ิมู ผมออไปื้อวัถุมาใหม่หน่ะรับ
ไอารที่ผมมาหัทำอาหารอนเเร็เพราะวิน ผมอยาให้วินไ้ินอาหารที่ผมทำ เเ่่ามันเถอะมันเเ่อีไปเเล้ว เเล้ว็ที่ผมมาทำร้านเบเอรี่เนี่ย็เพื่อเอร์ผมอยาะ่วยเอร์ ็เ้าไม่ยอมรับเินาผม มัน็ริเินที่ไ้มา่ายๆมันะมีุ่าเท่าเินที่มาาน้ำพัน้ำเเรไ้ไ ทำไมเเ่่วยนอื่นผม้อทำถึนานี้เหรอ ผม็ไม่รู้เหมือนัน ว่าทำไม ผมวระไ้ไปเที่ยวเล่นสนุๆอย่าที่เยทำ เเ่ห้าปีที่ผ่านมาผมเสียเวลาับเรื่ออเมมามา ั้นผมะเริ่ม้นใหม่ละัน ้วยัวเอเิน้วยัวเอู ็ผมเยทำานบริษัทมาทั้ๆที่ไม่้อทำ็ไ้เินเือน็น้อยนิ เเ่ราวนี้ผมทำเพราะผมอบารทำนมะหา เเล้ว็อยา่วยเอร์ใ้หนี้้วย ส่วนเรื่ออื่นไม่มี ็ถือะว่านี้ือารพัร้อนอผมไรับ
หลัานั้นผม็ลับมาที่บ้านอเอร์็เินไปเเละลับนั่นเเหละรับ บ้านเอร์อยู่ในอย ร้านอยู่หน้าปาอยเอ เินเอา็ไ้ ผมเินไปบ้านเอร์่อนผมะลับมาที่ร้าน่อเพราะผมลืมอ
"ีรับ.."เอร์เินเ้ามาในร้านเเล้วเรียผม
"รับ.."ผมเินไปหาเอร์ที่ยืนอยู่ที่รบริเวร้านภายใน
"วันนี้เพื่อนเอร์ะมานะรับ..ีไม่ว่าอะไรใ่ไหม"เอร์บอับผมออมา
"ผมะไปว่าอะไรเอร์หล่ะรับ.."ผมบอับเอร์ไปทันที
"ีทำอะไรอยู่เหรอรับทำไมหน้าเลอะเเป้เลอะรีมเเบบนั้น.."ผมลืมสัเุไปเลยนะเนี่ย
"ทำเ้รับ.."ผมบอับีไปทีนทีเเบบยิ้มเินๆโนทัใระไม่เินอายบ้าหล่ะผมรีบเอาผ้ามาเ็หน้าในทันที
"เอร์อยาิมเ้ฝีมือผมไหมรับ"ผมถามเอร์ไปทันที
"รับ.."เอร์ยิ้ม่อนะบอับผมออมาส่วนผม็เินไปในรัวหยิบเ้ นาหนึ่ปอน์สอเเบบ มาให้เอร์
"โห..หน้าาหน้าินมาเลยรับี.."เอร์บอับผมออมา
"มาเเล้วไอเอร์..."เสียอใรนนึที่ผมไใุ่้นเยเรียเอร์ออมาส่วนผม็เินละบไปหยิบานเเละมีัเ้เเล้ว็้อนมาให้เอร์
"โห..เ้หน้าาหน้าินมาเลยหว่ะ..ใรเป็นนทำวะ.."เ้าอเสียนั้นถามเอร์ออมา
"นั่นไนทำ.."เอร์หันมาทาผมที่ำลัเินถือานออมา
"โห..หน้าาีริๆ้วยหว่ะ..โรีเลย.."เ้าะเป็นเพื่อนอเอร์หล่ะมั้ ็ใสุ่ำรวเหมือนับเอร์หนิ
"เออี..นี่ไออมทัพ..เพื่อนเอร์เอ..เเล้ว็ไออมนี่ีเพื่อนู"เอร์เเนะนำเพื่อนอเ้าให้ผมรู้ั เเ่ทำไม้อลเสียหนัำว่า เพื่อนู ้วยนะ
"เรียอมเยๆ็ไ้รับ.."เพื่อนอเอร์ยิ้มบอับผมออมา
"ทันทีเลยนะมึ..ูนึว่ามึอบผู้หิะอี.."เอร์ถามเพื่อนเ้าออมา
"็ใ่..เเ่บาทีู็อบผู้ายนะ.."อมทัพหรืออมเเนี่ยเเหละพูออมา บาทีั้นเหรอ
"ผมโสนะรับี.."
"ทันทีเลยนะมึพอๆ..โสบ้าโสบออะไรวะ..มึเนี่ยนะ"เอร์รีบเปลี่ยนประเ็นทันที
"เออิ...เพิ่โสเมื่อวานเอหว่ะ.."เพื่อนอเอร์บอออมา
"เ้าเพิ่เลิับเเฟนมา..มึอย่าไปวนเ้าิ.."เอร์บอับอมไปทันที อันที่ริ็เือบสอเือนเเล้วมาว่านะ
"เเฟนายหรือหิวะ.."อมถามเอร์ออมา ทำไมเปลี่ยนมาุยเรื่ออผมไ้หล่ะเนี่ย
"าย.."เอร์บอออมา
"ั้นู็มีหวัอะิ..หรือว่ามึ..."อมหันมามอหน้าเอร์
"เออ.."็อบ หรือว่าอะไร เเ่็่ามันเถอะรับ
"นี่ถ้าเปิร้านนะูะมาให้ทุวันเลย"อมบอับเอร์ออมา
"ใระไปิว่านอย่ามึะ.."
"เเไปเลยไป.."เอร์พู่อนะยัเ้ใส่ปาออมให้อมหยุพู
"อร่อยหว่ะ..อร่อยโร...ีว่าเเฟนูนที่.."
"นที่ทำเ้ไ้เออูรู้เเล้ว.."เอร์รีบพูัอมออมา
"อยารู้ัว่านทำะอร่อยเหมือนเ้รึเปล่า"อมพูออมา
"ินีนูนี่..ลับไ้ละไออม"เอร์บอับเพื่อนเ้าออมา ลีนะรับสอนนี้ผมว่า
"อมะเอาเ้ไปทานที่บ้านไหมรับ"ผมถามอมไปทันที ็ถ้าอร่อย้อินเยอะๆ
"ไ้็ีรับ."อมมอผม้วยสีหน้ายิ้มๆผมว่าเ้าูลี เหมือนเ้าพยายามะวนประสาทเอร์เลย เพื่อนัน็้อวนๆันเเบบนี้ีนะรับ เเ่เพื่อนผม ิเเล้วหมั่นไส้ะมั ทำัวเป็นพ่อสื่อรึไ มีเเฟน็ไปอยู่ับเเฟนิ ไม่ใ่มาเที่ยวอยทำให้ใรืนีันมันไร้สาระมาเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น