อย่าลืมรัก
หลายคนวาดฝันที่จะมีรักแท้ วาดฝันถึงการครองคู่กับชายที่เพียบพร้อม และไม่น้อยที่นำศิลปินในดวงใจมาเป็นต้นแบบของผู้ชายที่หมายปอง ... ทว่าน้อยคนนักจะมีโอกาสนั้น แล้วพบว่า 'ความฝัน' เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ
ผู้เข้าชมรวม
18,131
ผู้เข้าชมเดือนนี้
46
ผู้เข้าชมรวม
18.13K
อัปเดตล่าสุด : 16 มี.ค. 65 / 09:38 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หลายคนวาดฝันที่จะมีรักแท้ วาดฝันถึงการครองคู่กับชายที่เพียบพร้อม และไม่น้อยที่นำศิลปินในดวงใจมาเป็นต้นแบบของผู้ชายที่หมายปอง ... ทว่าน้อยคนนักจะมีโอกาสนั้น แล้วพบว่า 'ความฝัน' เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ
ตัวอย่าง
“เดย์ จีซุน... ก่อนซ้อมดนตรี ไปหาพี่จิมมี่ก่อนนะ”
ผมและจีซุนหันมามองหน้ากันอย่างกระอักกระอ่วน ขณะที่กำลังยกกีตาร์ของตัวเองขึ้นมาสะพาย เราไม่พูดคุยกันเลยแม้แต่คำเดียวตั้งแต่ตัดสินใจกลับเข้ามาทำงาน ไม่แม้แต่จะมองหน้าทักทายกันเหมือนเคย ความเป็นเพื่อนของเราคงได้ขาดสะบั้นไปแล้วตั้งแต่วันนั้น วันที่มันเดินเอาเหล้ามาสาดใส่หน้าผมกลางผับ ผมจำไม่มีวันลืม ผมเดินตามหลังจีซุนไปยังห้องทำงานของพี่จิมมี่ ทว่าเมื่อเปิดประตูเข้ากลับต้องตกอกตกใจกับเสียงแก้วแตกที่ดังลั่นมาจากภายในห้อง
เพล้ง!
“บริษัทฯจะเจ๊งก็เพราะความโง่ของพวกคุณ รู้ตัวบ้างไหม!” เมื่อแทรกตัวเข้ามาได้ จึงได้เข้าใจว่าจีซุนรีบปิดประตูเพื่อหลบอะไร ท่านประธานบริษัทฯคงจะหัวเสียกับกระแสด้านลบของวงชาร์มมิ่ง พริซอนเนอร์ไม่น้อย จึงอารมณ์ฉุนเฉียวได้เพียงนี้ ทว่าเขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าพวกเราไม่ใช่ทาสของเขา เราเป็นมนุษย์ หาใช่หุ่นยนต์ที่ไร้หัวใจ เรามีความรู้สึกนึกคิด เจ็บปวดเป็น พวกเราก็คน
“ขอโทษครับ” จีซุนผู้ซึ่งภายนอกนั้นดูเป็นนักเลงหัวไม้ กลับเชื่องดั่งแมวในทันทีที่อยู่ต่อหน้าเจ้านาย
“พวกคุณรู้ไหมว่าการที่พวกคุณมีข่าวเรื่องอื้อฉาว เรื่องผู้หญิงหรือเรื่องทะเลาะวิวาท มันส่งผลกระทบต่อเราขนาดไหน ถ้าอ่านหนังสือออกก็แหกตาอ่านนี่ซะด้วยนะ!” เขาง่วนกดโทรศัพท์เปิดพาดหัวข่าวใหญ่ แล้วจึงยื่นให้ดูตรงหน้าของผมและจีซุน
‘วงชาร์มมิ่ง พริซอนเนอร์ คือความอับอายของวงการดนตรีเกาหลี กินเหล้า มั่วเซ็กส์ ครบเซทวิถีคนเถื่อน เรียกได้อีกอย่างว่า กากเดนสังคม’
ผมอ่านแล้วกำหมัดแน่นด้วยอารมณ์โทสะ ผมโกรธที่ความผลีผลามของจีซุนได้ฉุดพาวงเราลงเหว หากเขาจะมีสติไตร่ตรองและยอมฟังกันสักนิด เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด
คุยกันเถอะ
1.วงชาร์มมิ่ง พริซอนเนอร์เป็นวงดนตรีแนวอินดี้ร็อคค่ะ อินดี้ร็อคนั้นเป็นแนวเพลงย่อยของร็อคอีกทีหนึ่ง มีต้นกำเนิดมาจากสหราชอาณาจักร ไม่ต้องแปลกใจค่ะว่าทำไมวงนี้ถึงเน้นโปรโมทในแถบยุโรปและสหราชอาณาจักรอังกฤษค่ะ
2. เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ไม่ได้เกิดขึ้นจริงค่ะ
3.สมาชิกวง Charming Prisoners
*ภาพวาดห้ามนำไปใช้ที่อื่น งานวาดเป็นผลงานลิขสิทธิ์ของ พันเนตร / Irene Serenata แต่เพียงผู้เดียว
ตอนนี้มีเรื่องใหม่มาจ่อรอแล้วนะคะ
ภาคต่อแนวสืบสวน ติดตามอ่านได้ใน
The Prayer บ่วงฝังจิต
https://writer.dek-d.com/JPDR/writer/view.php?id=1977120
ช่องทางการติดตาม
Twitter : @PanetWriter
ขอบคุณทุกท่านที่ผ่านเข้ามาค่ะ
E-Book ราคา 199 บาทเท่านั้น!
 |
|
ผลงานอื่นๆ ของ Irene Serenata ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Irene Serenata
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"สไตล์ที่มีกลื่นอายของผู้ใหญ่ออกมาสุดๆ"
(แจ้งลบ)โดยส่วนตัวชอบภาษาที่เขียนค่ะบรรยายได้เข้าถึงอารมณ์อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่หลากหลายมากค่ะเราเป็นคนที่อ่านฟิค/นิยายมาเยอะแต่ชอบเรื่องนี้มากเพราะเรารู้สึกว่าแตกต่างค่ะส่วนมากฟิคพระเอกนางเอกจะไม่โชกโชนหรือขมขืนเท่านี้555อ่านจะฟังดูแปลกๆแต่เราชอบค่ะแล้วก็เรื่องบทสนทนาที่เขียนออกมาได้ไม่งงคือรู้ว่านี่คือคำพูดของใครน่ะค่ะนิยายเรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณไรท์มาก ... อ่านเพิ่มเติม
โดยส่วนตัวชอบภาษาที่เขียนค่ะบรรยายได้เข้าถึงอารมณ์อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่หลากหลายมากค่ะเราเป็นคนที่อ่านฟิค/นิยายมาเยอะแต่ชอบเรื่องนี้มากเพราะเรารู้สึกว่าแตกต่างค่ะส่วนมากฟิคพระเอกนางเอกจะไม่โชกโชนหรือขมขืนเท่านี้555อ่านจะฟังดูแปลกๆแต่เราชอบค่ะแล้วก็เรื่องบทสนทนาที่เขียนออกมาได้ไม่งงคือรู้ว่านี่คือคำพูดของใครน่ะค่ะนิยายเรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณไรท์มากค่ะที่มาต่อหลังจากที่ไปขอมาเป็นกำลังใจให้ผลิตนิยายดีๆแบบนี้ออกมาอีกนะคะเราแอบนับถือนะคะที่ดูเหมือนจะผ่านเรื่องราวมากมายมามากยังไงก็สู้ๆนะคะเง้อออ ปล.นี่อาจจะเหมือนสิ่งที่อยากจะบอกมากกว่าคำนิยมแต่นี่มาจากใจจริงนะคะ ปล.2รู้สึกเรื่องนี้จะหื่นไปหน่อยนะคะ อ่านน้อยลง
Miwamagi | 15 ต.ค. 61
-
1
-
0
"หัวใจของดวงดาว"
(แจ้งลบ)don't you forget me ไม่ได้ให้เห็นแค่ความรัก ความต้องการ ความสัมพันธ์ แต่เห็นไปถึงอีกด้านนึงในจิตใจของคนบนพื้นฐานความเป็นจริง การกระทำบางสิ่งอิงจากความ dark zone ของคนคนนึง หรือคนหลายคนที่เอาความรักเป็นที่ตั้ง เหมือนเป็นวังวนความรู้สึกที่พูดว่าผิดหรือถูกได้ไม่เต็มปาก แต่ละคนมีเส้นทาง แต่ละอย่างมีเหตุผล มุมมองของใครบางคนอาจเป็นมุมกลับของอีกคน อ่านแรก ... อ่านเพิ่มเติม
don't you forget me ไม่ได้ให้เห็นแค่ความรัก ความต้องการ ความสัมพันธ์ แต่เห็นไปถึงอีกด้านนึงในจิตใจของคนบนพื้นฐานความเป็นจริง การกระทำบางสิ่งอิงจากความ dark zone ของคนคนนึง หรือคนหลายคนที่เอาความรักเป็นที่ตั้ง เหมือนเป็นวังวนความรู้สึกที่พูดว่าผิดหรือถูกได้ไม่เต็มปาก แต่ละคนมีเส้นทาง แต่ละอย่างมีเหตุผล มุมมองของใครบางคนอาจเป็นมุมกลับของอีกคน อ่านแรกๆ อาจจะมีบางจุดที่เบาบางจนเลือนลาง แต่ทุกอย่างจะค่อยๆชัดเจน สำหรับเรา นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายอารมณ์รสหวานอมขม เหมือนชั้นขนมสลับกับชั้นยา ภาษาสวยๆเหมือนอ่านบทความพาให้ feel good ได้ และพาให้ down ได้เช่นกัน ความในใจของพวกเขาเหมือนเป็นบทกวีสั้นๆ ติทส์บ้างในบางครั้งให้พอมีอารมณ์ศิลป์ จากความขมข้นเหลือทิ้งไว้แค่ความขมจางๆ ส่วนตัวอ่านจบแล้วยังรู้สึกจมๆอยู่ อ่านสนุก ประเด็นจุกๆตามแท็กศาลาคนเศร้า เชิญชวนให้เมากับบรรยากาศหน่วงๆ แต่ต่อให้ Deep in Deep ขนาดไหน เรื่องราวสีเทาหม่นๆนี้ก็ซุกซ่อนความหวานเจี๊ยบขนาดที่ว่าหมอนแทบขาด ไม่เขินจนที่นอนยับก็ให้มันรู้ไป ชวนให้เสพระดับไหนก่อนจะถามใจให้ลองอ่านดู อ่านน้อยลง
Oosungnumm | 17 ต.ค. 61
-
1
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"เรียลทั้งความรู้สึกและตัวละคร"
(แจ้งลบ)นิยายเรื่องนี้ “ภาษาสวยมาก” เป็นเรื่องราวความรักของนักดนตรีชื่อดัง “เดย์” กับผู้หญิงธรรมดา “ดาว” ชีวิตรักที่ดูเหมือนจะราบรื่น แต่ไม่รื่นเลยซักนิด มีตัวประกอบและตัวแปรเยอะมาก ชอบความละเอียดของไรท์ คือไรท์บรรยายทุกความรู้สึก ทุกการตัดสินใจ ทุกอิริยาบถของแต่ละตัวละคร ทำให้เข้าใจและสัมผัสได้ง่ายมากว่าตัวละครแต่ละตัวร ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายเรื่องนี้ “ภาษาสวยมาก” เป็นเรื่องราวความรักของนักดนตรีชื่อดัง “เดย์” กับผู้หญิงธรรมดา “ดาว” ชีวิตรักที่ดูเหมือนจะราบรื่น แต่ไม่รื่นเลยซักนิด มีตัวประกอบและตัวแปรเยอะมาก ชอบความละเอียดของไรท์ คือไรท์บรรยายทุกความรู้สึก ทุกการตัดสินใจ ทุกอิริยาบถของแต่ละตัวละคร ทำให้เข้าใจและสัมผัสได้ง่ายมากว่าตัวละครแต่ละตัวรู้สึกยังไง ไรท์ไม่ได้ให้ความสำคัญแต่แค่ตัวละครหลักอย่างพระ-นาง แต่ให้ความสำคัญกับทุกตัวละครประกอบ อีกอย่างที่ชอบในเรื่องนี้คือตัวละครเรียลมาก คืออ่านไป โมโหไป หน่วงในใจไป ว่าทำไมตัดสินใจกันแบบนี้ ทำไมไม่สุขนิยม แต่พออ่านไปก็เข้าใจเหมือนกัน ทุกตัวละครมีสีเทา ไม่ขาว ไม่ดำ ไม่ใช่คนดี และไม่ใช่คนเลว แต่แค่เป็นชีวิต ทำให้เห็นใจและสงสารตัวละครลึกลับผู้อยู่เบื้องหลังมาก ทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง พอเฉลยมานี่ไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดเลย มีแต่ความเห็นใจล้วนๆ (อยากจะดึงเข้ามากอดแรงๆ) ฉากเข้าพระ-นางก็...อาจฆ่าคนโสดตายได้ คือแบบ จ้าาาา รู้แล้วว่ารัก รักกันทุกวินาทีจริงๆ ฉะนั้นรีดคนนี้เลยหมั่นไส้ ไม่รักพระเอก ไปรักตัวร้ายแทน (หัวเราะหนักมาก) มีฉากที่ทำให้เสียน้ำตาเหมือนกัน ทำให้รู้ว่า ต่อให้คนฉลาดมีสติแค่ไหน เวลามีความรักก็ทำเรื่องบ้าๆได้ แนะนำให้ลองอ่านกันซักนิดค่ะ แล้วจะเข้าใจอะไรคือรัก “Don’t you forget me อย่าลืมรัก” ปล. รอเรื่องภาคต่อนะคะ รัก "ตัวละครลึกลับ" มาก อ่านน้อยลง
Gila- | 29 ธ.ค. 61
-
1
-
0
"หัวใจของดวงดาว"
(แจ้งลบ)don't you forget me ไม่ได้ให้เห็นแค่ความรัก ความต้องการ ความสัมพันธ์ แต่เห็นไปถึงอีกด้านนึงในจิตใจของคนบนพื้นฐานความเป็นจริง การกระทำบางสิ่งอิงจากความ dark zone ของคนคนนึง หรือคนหลายคนที่เอาความรักเป็นที่ตั้ง เหมือนเป็นวังวนความรู้สึกที่พูดว่าผิดหรือถูกได้ไม่เต็มปาก แต่ละคนมีเส้นทาง แต่ละอย่างมีเหตุผล มุมมองของใครบางคนอาจเป็นมุมกลับของอีกคน อ่านแรก ... อ่านเพิ่มเติม
don't you forget me ไม่ได้ให้เห็นแค่ความรัก ความต้องการ ความสัมพันธ์ แต่เห็นไปถึงอีกด้านนึงในจิตใจของคนบนพื้นฐานความเป็นจริง การกระทำบางสิ่งอิงจากความ dark zone ของคนคนนึง หรือคนหลายคนที่เอาความรักเป็นที่ตั้ง เหมือนเป็นวังวนความรู้สึกที่พูดว่าผิดหรือถูกได้ไม่เต็มปาก แต่ละคนมีเส้นทาง แต่ละอย่างมีเหตุผล มุมมองของใครบางคนอาจเป็นมุมกลับของอีกคน อ่านแรกๆ อาจจะมีบางจุดที่เบาบางจนเลือนลาง แต่ทุกอย่างจะค่อยๆชัดเจน สำหรับเรา นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายอารมณ์รสหวานอมขม เหมือนชั้นขนมสลับกับชั้นยา ภาษาสวยๆเหมือนอ่านบทความพาให้ feel good ได้ และพาให้ down ได้เช่นกัน ความในใจของพวกเขาเหมือนเป็นบทกวีสั้นๆ ติทส์บ้างในบางครั้งให้พอมีอารมณ์ศิลป์ จากความขมข้นเหลือทิ้งไว้แค่ความขมจางๆ ส่วนตัวอ่านจบแล้วยังรู้สึกจมๆอยู่ อ่านสนุก ประเด็นจุกๆตามแท็กศาลาคนเศร้า เชิญชวนให้เมากับบรรยากาศหน่วงๆ แต่ต่อให้ Deep in Deep ขนาดไหน เรื่องราวสีเทาหม่นๆนี้ก็ซุกซ่อนความหวานเจี๊ยบขนาดที่ว่าหมอนแทบขาด ไม่เขินจนที่นอนยับก็ให้มันรู้ไป ชวนให้เสพระดับไหนก่อนจะถามใจให้ลองอ่านดู อ่านน้อยลง
Oosungnumm | 17 ต.ค. 61
-
1
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น