หัวใจกีรติ

ลำดับตอนที่ #2 : ไม่ได้ขอให้ช่วย

ตลอดทางกัสยังคงร้องไห้ตัวสั่นจมปลักกับความคิดตัวเอง การตัดสินใจปลิดชีพตัวเองผ่านกระบวนการคิดอย่างถี่ถ้วน อีกแค่เพียงเสี้ยววิเขาก็จะหลุดพ้น แต่มันต้องล้มเหลวเพราะฝีมือชายแปลกหน้าที่พึ่งกระชากเขาลงจากราวสะพาน ชีวิตที่ไม่มีจุดหมายไม่รู้จะอยู่ต่อให้ทรมานทำไม

"คุณช่วยผมทำไม" กัสเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่พอได้ยินคำตอบเขาก็ถึงกับอึ้งจนอ้าปากค้าง

"วันนี้ฉันตั้งใจทำบุญใหญ่เลยโปรดสัตว์เพื่อเป็นการทำทาน" อีริคตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับสบตาร่างบางอย่างพินิจพิจารณา

"ทำไมถึงอยากตาย"

"ชีวิตผมไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร"

"อยู่เพื่อฉันสิ ฉันซื้อชีวิตนายแล้วต่อจากนี้ก็ถือซะว่ามันคือของฉัน เพราะชีวิตของนายมันได้ตายจากไปตั้งแต่นายคิดจะกระโดดสะพานนั่นแล้ว"

"มันจะเป็นของคุณได้ยังไง ในเมื่อผมยังไม่ตาย" ร่างบางเถียงทันควันเพราะเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ

"พูดกับพวกสิ้นคิดไปก็คงไม่เข้าใจ"

"คุณจะมากเกินไปแล้วนะ! ชีวิตผม ผมไม่ได้ร้องขอให้คุณช่วยสักหน่อย คุณอย่ามาขี้ตู่ทำเป็นทวงบุญคุณได้ไหม"

"ก่อนหน้านี้อยากตายจริงไหมเนี่ย คนอะไรปากเก่งสิ้นดี"

"คนอะไรเผด็จการสิ้นดี!"

"ต่อปากต่อคำ อวดดีซะจริง"

ตลอดทางกว่าจะกลับถึงบ้านคนที่ร้องขอความตายเมื่อก่อนหน้านี้ก็เผลอหลับนอนซบไหล่อีริคไปจนถึงคฤหาสน์หรูสไตล์ยุโรปที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางพื้นที่ 50 ไร่

“ไปบอกแม่บ้านเตรียมห้องให้เขา ชั้นสองห้องฝั่งซ้ายมือแล้วอย่าลืมบอกแม็คไปนอนเป็นเพื่อนเขาด้วยเผื่อคิดอยากตายขึ้นมาอีกจะได้ช่วยไว้ทัน”

“บอสรู้หรือเปล่าครับว่าวันนี้บอสทำให้ผมประหลาดใจตั้งหลายอย่าง” เหมพูดขึ้นพร้อมกับระบายยิ้มออกมา

“ฉันทำให้นายประหลาดใจยังไง”

“ก็ปกติบอสเป็นคนไม่ชอบพูดมาก ไม่ชอบเจรจากับพวกเถียงคำไม่ตกฟาก ซ้ำยังลงไปช่วยชีวิตเขาด้วยตัวเองโดยปกติแล้วบอสจะไม่ทำ และที่สำคัญนะครับบอสยังพาเขากลับมาที่บ้าน สถานที่ลับสุดยอดแม้แต่คู่ควงเบอร์หนึ่งของบอสยังไม่เคยมาเหยียบ บอสว่าน่าประหลาดใจไหมล่ะครับ”

“หึ! ฉันก็บอกแล้วว่าวันนี้ตั้งใจจะไปโปรดสัตว์ แต่ผิดแผนไปหน่อยเพราะดันเป็นคนไม่ใช่สัตว์”

“แล้วบอสจะเอาไงต่อครับ”

“ฉันอยากรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนและที่สำคัญคือเหตุผลที่เขาตัดสินใจจบชีวิตตัวเองหาข้อมูลให้ฉันเร็วที่สุด”

พอได้มองชัดๆ อีกครั้งถึงได้เห็นรอยเขียวช้ำตามตัว และแน่นอนว่ามันไม่มีทางจะเกิดรอยแบบนี้ขึ้นจากการตบตีธรรมดาแน่ๆ เพราะบาดแผลมันรุนแรงกว่านั้นมาก แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วว่าจะช่วยให้ถึงที่สุด ต่อจากนี้ก็ต้องรับผิดชอบชีวิตกันต่อไป

“เขาเป็นใครเหรอครับบอส” ผู้มาใหม่เอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไว้เขาตื่นก็ลองถามเขาดูละกัน แม็คต่อจากนี้ไปหน้าที่นายคือดูแลเขา ปกป้องเขาเหมือนที่ปกป้องฉันเข้าใจใช่ไหม”

“ครับบอส” ถึงจะยังงงๆ เพราะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุแม็คก็รับคำสั่งเจ้านายอย่างเต็มใจ ทันทีที่เจ้านายเดินออกจากห้องไปเขาก็รีบจัดแจงที่นอนข้างเตียง

คนหลับเริ่มนอนกระสับกระส่ายเพราะถูกความร้อนจากพิษไข้เข้าเล่นงานอย่างจัง แม็คที่นอนอยู่ข้างๆ เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติก็รีบลุกขึ้นดูคนนอนบนเตียงทันที

“คุณ” แม็คสะกิดเรียกแต่ทันทีที่มือเขาสัมผัสกับแขนคนนอนหลับก็รู้สึกถึงไอร้อนที่แผ่ออกมา แม็คยืนตั้งสติอยู่สักพักก็รีบวิ่งไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ นั่งชั่งใจดูการอาการต่อสักครู่แต่เมื่อเห็นเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามใบหน้าเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เริ่มใจไม่ดีจึงรีบวิ่งออกไปเรียกเหมก่อนเป็นคนแรก

“เอาไงดีพี่เหมอาการไม่ดีแล้วนะ”

“นายเช็ดตัวไปเรื่อยๆ นะ พี่จะรีบไปตามบอส”

“ครับ”

“เช็ดตัวหรือยัง” เสียงเข้มเอ่ยถามขณะที่มือก็ยังอังหน้าผากวัดไข้คนป่วย

“แม็คเช็ดไปหลายรอบแล้วครับแต่ไข้ไม่ลดเลย” เหมตอบผู้เป็นเจ้านาย

"งั้นก็โทรตามหมอธนินให้มาดูอาการ ปล่อยไว้นานกว่านี้จะแย่เอาได้"

อีริคมองสำรวจร่างกายคนป่วยอย่างใช้ความคิด ก่อนจะหันไปเร่งข้อมูลจากเหมโดยเร็วที่สุด

สามชั่วโมงต่อมา

หลังจากได้สิ่งที่ต้องการอีริคก็นั่งอ่านข้อมูลทั้งหมดอย่างถี่ถ้วน เขาอ่านซ้ำๆ อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาอึ้งจนแทบพูดไม่ออก แต่พอเอาข้อมูลที่ได้บวกกับสิ่งที่หมอธนินบอกมันก็มีความเป็นไปได้สูงว่าข้อมูลที่ได้มาจะเป็นเรื่องจริง

"ถ้าให้ผมสันนิษฐานจากบาดแผลและรอยช้ำตามตัวผมว่าเขาน่าจะถูกกระทำโดยพวกซาดิส ยิ่งคนไข้ถึงขั้นคิดฆ่าตัวตายผมว่ามันน่าจะรุนแรงและสร้างบาดแผลในใจเขามากๆ เลยนะครับ ผมว่าทางที่ดีคุณอีริคควรจะพาเขาไปพบจิตแพทย์ด้วยนะครับ"

“บอสจะเอายังไงต่อครับ”

“พรุ่งนี้เช้ารีบไปส่งเขาซะ”

"แต่บอสครับจากประวัติที่เราได้มาการส่งเขากลับบ้านเท่ากับว่าเราส่งเขากลับไปลงนรกเลยนะครับ" เหมพูดขึ้นเพราะแค่ได้อ่านข้อมูลคร่าวๆ เขายังรู้สึกสงสารกัสจับใจ

"ทำตามที่ฉันบอก"

"แต่บอสครับ"

“ทำตามคำสั่งฉัน!”

“ครับ”